บทที่ 28: ทำอย่างไรผมถึงจะฆ่าปรมาจารย์ได้เหรอครับ?
ไม่นานเจ้าหน้าที่จากสำนักงานจัดการคดีพิเศษและตำรวจท้องที่ก็มาถึง หลังจากปิดกั้นพื้นที่ใกล้เคียงแล้ว พวกเขาก็เริ่มเคลียร์ที่เกิดเหตุ
ในรถ Passat ของต้วนเทียนเหอ เขาสนทนากับเจียงเหออย่างเป็นกันเองในเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ มากมายก่อนที่เข้าประเด็น
“เจียงเหอฉันได้ยินจากหวางซืออวี่ว่า เธอพึ่งเป็นผู้ฝึกยุทธระดับสี่วันนี้เองเหรอ?”
เจียงเหอพยักหน้า
ต้วนเทียนเหอยิ้ม แต่ไม่ได้ถามอะไรต่อ
เขาไปถึงระดับปรมาจารย์แล้ว ด้วยความเข้าใจของเขาที่กว้างไกลขึ้นทำให้เพียงแค่ชำเลืองมองครั้งเดียว เขาก็สามารถตรวจสอบระดับพลังของเจียงเหอได้ในทันที
ระดับสี่ขั้นกลาง เขายังมีเจินฉีอยู่มากมายเกินกว่าเหล่าผู้ฝึกยุทธในระดับเดียวกันจะเทียบได้
ถึงกระนั้น ต้วนเทียนเหอก็คิดว่าไม่ใช่ปัญหาอะไรถ้าเจียงเหออยากจะซ่อนระดับพลังไว้ เพราะผู้ฝึกยุทธทั้งหลายต่างก็มีไม้ตายไพ่เด็ดของตนเองซุกซ่อนเอาไว้ทั้งนั้น
หลังจากหยุดชั่วครู่เขากล่าวเสริมว่า “เจียงเหอ ฉันได้เห็นบาดแผลที่ศพของสัตว์อสูรและคอร์โดแล้ว นอกจากงูยักษ์แล้ว สัตว์อสูรตัวอื่น ๆ ล้วนถูกระเบิดตาย ในขณะที่คอร์โดถูกฆ่าตายในฝ่ามือเดียว เธอที่พึ่งเป็นระดับสี่ทำสิ่งเหล่านี้ได้ยังไง?”
เจียงเหอเหลือบมองเขาด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย ตอนแรกเขาคิดว่าต้วนเทียนเหอคงจะสอบปากคำเขาว่าไปเอาระเบิดมาจากที่ไหน และกำลังคิดว่าจะหลีกเลี่ยงการสนทนานั้นได้อย่างไร แต่เนื่องจากต้วนเทียนเหอไม่ได้ถาม ดังนั้นเขาย่อมไม่ยอมเปิดประเด็นนี้ขึ้นมาด้วยตัวเองเป็นแน่
หลังจากรำพึงกับตัวเองครู่หนึ่ง เจียงเหอก็ถาม "หัวหน้าต้วน คุณไม่คิดว่าการประเมินของคุณมีปัญหาบ้างเหรอครับ?"
"หืม?"
“คอร์โดที่คุณพูดถึงนั้นเป็นระดับสี่ขั้นสุดยอดที่น่าจะทรงพลังมาก แต่ผมกลับรู้สึกว่ามันอ่อนแอมากเกินไปด้วยซ้ำ” เจียงเหอกล่าวหลังจากให้ความคิด “เมื่อผมวางระเบิดผู้ฝึกสัตว์อสูรและเหล่าสัตว์อสูรของมันจนตาย ส่วนไอ้เตี้... หมายถึงคอร์โดพยายามหลบหลีกและลอบจู่โจมผมทีเผลอ ทำให้ผมไม่ทันได้ตั้งตัว แต่แล้วหลังจากที่ผมซัดฝ่ามือไปโดนมันก็ตายทันที”
ต้วนเทียนเหออ้าปากหวอ แม้ว่าเขาจะไม่ได้อยู่ด้วยตอนที่เกิดเหตุการณ์ แต่เขาสามารถระบุอะไรได้หลายอย่างจากการสังเกตที่เกิดเหตุ
ชุดวอร์มสีขาวของเจียงเหอตอนนี้เป็นสีดำสนิท และใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเขม่าสีดำ ซึ่งหมายความว่าเขาต้องอยู่ในขอบเขตของการระเบิด แต่ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้เขากลับสามารถโต้กลับผู้ฝึกยุทธระดับสี่และสังหารได้สำเร็จ...
หลังจากมองดูเจียงเหออยู่นาน ต้วนเทียนเหอก็ยิ้มออกมา “เธอทำได้ดีมากเจียงเหอ การกำจัดคอร์โดและผู้ฝึกสัตว์อสูรของนิกายเทียนโหมวนั้นช่วยลดภาระของเราได้มากเลย จะต้องมีคนตายเป็นจำนวนมากหากปล่อยให้พวกมันส่งสัตว์อสูรทั้งหมดนี่เข้าโจมตีหมู่บ้าน”
ขณะนั้นก็มีเสียงของหวางซืออวี่ดังมาจากนอกรถ เจียงเหอจึงเปิดประตูรถทันที และเธอก็เข้ามาพร้อมกับถือรายชื่อมาด้วย
“หัวหน้าต้วนคะ มีสัตว์อสูรเลเวล 1 อยู่ สิบสามตัว รวมมูลค่าหนึ่งร้อยสามสิบแต้มบุญ และสัตว์อสูรเลเวล 2 มูลค่าห้าสิบแต้มบุญ ส่วนผู้ฝึกสัตว์อสูร…”
หวางซืออวี่หยุดครู่หนึ่งก่อนจะกล่าวต่อ “ศพของมันถูกระเบิดอย่างรุนแรงจนแหลกละเอียดและไม่สามารถระบุตัวตนได้ว่าเป็นใคร แต่อย่างน้อยก็ควรเป็นผู้ฝึกสัตว์อสูรระดับ C โดยประเมินจากจำนวนสัตว์อสูรที่มันสามารถควบคุมได้ ดังนั้นจึงมีค่าเท่ากับหนึ่งร้อยแต้มบุญ และคอร์โดเองก็เป็นผู้ฝึกยุทธระดับสี่ขั้นสุดยอดจึงมีมูลค่าห้าร้อยแต้มบุญ”
ต้วนเทียนเหอพยักหน้า “เธอไปจัดการเรื่องนี้นะ โอนแต้มบุญทั้งหมดไปที่บัญชีของเจียงเหอ”
ข้างพวกเขา แม้ว่าเจียงเหอจะทำหน้าเฉย ๆ แต่ในใจเขาก็แอบตื่นเต้นเป็นอย่างมาก
แจ็คพอต!
แจ็คพอตเว้ย!
ไอ้ที่เรียกกันว่า 'เศรษฐีข้ามคืน' มันเป็นยังไง?
อย่างเง้~~!
ในคืนเดียว ไม่สิ ในสิบนาที เขาได้ปาระเบิดใส่สัตว์อสูร และฆ่าคอร์โด ต่อให้บวกเวลาที่ใช้ในการติดตามพวกมันและเวลาเดินทางไปยังทุ่งข้าวโพดแล้ว อย่างน้อยที่สุดก็หนึ่งชั่วโมง หนึ่งชั่วโมงและ 680 แต้มบุญก็ถูกโอนเข้าบัญชี แต้มบุญหนึ่งแต้มมีมูลค่าหนึ่งหมื่นหยวน หมายความว่าเขาพึ่งได้เงิน 6.8 ล้านหยวนในโมงเดียว!
'เย็นไว้โยม ๆ ใจเย็น ๆ ไว้ กะอีแค่ 6.8 ล้านหยวน ไม่ได้มีนัยสำคัญอะไร เมื่อเทียบกับความมั่งคั่งที่ฟาร์มของตูจะสามารถให้ได้ ถ้าตูเอาแตงกวาสักโหลออกมาขายจะต้องได้เงินมากกว่านั้นแน่ ๆ'
แต่ถึงแม้เขาจะพยายามที่จะสงบสติอารมณ์สักแค่ไหน แต่ก็ยังมีรอยยิ้มที่มุมปากเผยออกมาอยู่ดี
“อ้อ ใช่แล้ว” ต้วนเทียนเหอกล่าวเสริม “ในขณะที่กรมวิทยายุทธแห่งชาติกำลังเตรียมพร้อม ฝ่ายวิจัยพลังพิเศษแห่งชาติก็ได้เริ่มซื้อวัสดุสัตว์อสูรจากเมืองใหญ่ต่าง ๆ ฉันได้แจ้งสาขาของพวกเขาที่หลิงโจวแล้ว และพวกเขาน่าจะมาถึงในไม่ช้า”
“เอ๊ะ?” เจียงเหอกระพริบตาปริบ ๆ ก่อนที่จะถามว่า “วัสดุสัตว์อสูร… สามารถขายเป็นเงินได้ด้วยเหรอ?”
ต้วนเทียนเหอหัวเราะ "แน่นอนสิ โลหะชนิดใหม่คอมโพสิตเมทริกซ์ (MMC) ผลิตขึ้นโดยการรวมแร่ชนิดใหม่เข้ากับสารสกัดที่พบในกระดูกสัตว์อสูร เนื้อของพวกมันยังเป็นหนึ่งในวัตถุดิบที่ สามารถสกัดกลั่นเป็นโอสถเม็ดที่ช่วยบำรุงเลือดลมได้ด้วย ทำให้มีมูลค่าอย่างน้อย ๆ ก็หลายหมื่น”
เจียงเหอเงียบไปสองสามวิ ทันใดนั้นก็ถามอย่างเคร่งเครียด “หัวหน้าต้วน เนื่องจากคุณรู้ล่วงหน้าว่าไอ้พวกนิกายเทียนโหมวกำลังมาฆ่าผม หมายความว่าคุณมีหนอนอยู่ในนิกายเทียนโหมว และรับรู้การเคลื่อนไหวของพวกมันสินะครับ?”
"ถูกตัอง นิกายเทียนโหมวเปิดตัวมากว่าสิบปีแล้ว พวกมันสร้างความหายนะไปทุกหนทุกแห่ง ทำให้สำนักงานจัดการคดีพิเศษมุ่งเป้าหมายหัวพวกมันมาตั้งนานแล้ว” ต้วนเทียนเหอพยักหน้าและตอบตามความจริง
“ก่อนหน้านี้พวกมันเคยปฏิบัติการที่ ซีเจียง, เหมียวเจียง, หยุนกุ้ย และภูมิภาคอื่น ๆ คราวนี้พวกมันส่งแม่ทัพสวรรค์หนึ่งคน และผู้ปลุกพลังอีกหลายคนพร้อมกับผู้ฝึกยุทธระดับหกและห้า บางทีพวกมันอาจตั้งใจที่จะตั้งฐานทัพที่หลิงโจว โดยใช้ฐานทัพนี้เป็นฐานหลักในการแพร่กระจายอิทธิพลของพวกมันไปทั่วซีเป่ย พร้อมกับเชื่อมโยงกับพวกพ้องที่ซีเจียงและเหมียวเจียง ถ้าหากพวกมันทำสำเร็จเราจะจัดการกับพวกมันได้ยากขึ้นอีกมาก”
“แต่คราวนี้ ฉันได้ข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับผู้ฝึกยุทธของนิกายเทียนโหมวและผู้ที่อยู่ระดับสูงอีกหลายคนที่มาที่ซีเป่ย หลังจากที่ได้แทรกซึมเข้าไปในนิกายของพวกมันได้ระยะหนึ่งแล้ว พวกเขาก็เก่งในการปลอมตัว และมีสถานะในระดับหนึ่งในหลิงโจว”
เจียงเหอยิ้ม “เอาล่ะ คุณช่วยแบ่งปันข้อมูลนั้นให้ผมหน่อยได้ไหมครับ หัวหน้าต้วน?”
เมื่อเขาเห็นท่าทางแปลก ๆ บนใบหน้าของต้วนเทียนเหอ เขาอธิบายอย่างรวดเร็วว่า “คุณก็รู้ว่านิกายเทียนโหมวนั้นโหดเหี้ยม นี่ผมแค่ฆ่าสัตว์อสูรของพวกมันไปแปดตัว แต่พวกมันกลับส่งกำลังรบที่ทรงพลังมาจัดการกับผมซะแล้ว ถ้าหมาที่บ้านผมมันไม่ฉลาด ผมคงโดนหลังคาบ้านตัวเองทับตายไปแล้ว การรู้ข้อมูลศัตรูก็มีชัยไปกว่าครึ่ง อย่างน้อย ๆ ผมก็จะได้กินอิ่มนอนหลับได้ง่ายขึ้น”
“…เธอคงไม่ได้คิดที่จะต่อสู้กับนิกายเทียนโหมวหรอกนะ ใช่ไหม?” ต้วนเทียนเหอถามอย่างเคร่งขรึม “ตอนนี้พวกมันจับตาดูเธออยู่ และฉันก็คิดว่าเมื่อพวกมันจู่โจมเธออีกครั้ง ไอ้ที่จะมาคงไม่ใช่แค่ระดับสี่แน่นอน”
“ฉันขอแนะนำให้เธอมาอยู่กับแผนกของเราสักพัก เมื่อเรื่องที่ภูต้าตงคลี่คลาย และเรามียอดฝีมือที่เสร็จงานแล้วมาช่วย ฉันก็จะทำงานร่วมกับกองทัพเพื่อกวาดล้างพวกระดับสูงของนิกายเทียนโหมวที่ซ่อนตัวอยู่ในหลิงโจวทั้งหมด ถึงตอนนั้นเธอค่อยกลับไปที่หมู่บ้านก็ยังไม่สาย”
"ไม่มีทาง!" เจียงเหออุทานสั่นศีรษะของเขา “ผมต้องนอนบนเตียงตัวเองเท่านั้น ไม่งั้นผมจะนอนไม่ค่อยหลับ”
เขายิ้มแล้วถามต่อว่า “หัวหน้าต้วน ผมเริ่มฝึกวิทยายุทธได้ไม่นาน และผมก็ไม่ค่อยคุ้นเคยกับความแข็งแกร่งของผู้ฝึกยุทธระดับต่าง ๆ… เลยอยากถามว่าทำอย่างไรผมถึงจะฆ่าปรมาจารย์ได้เหรอครับ?”