บทที่ 129 – เปลวไฟที่โหมกระหน่ำ
บทที่ 129 – เปลวไฟที่โหมกระหน่ำ ปัง “บรู๊วว—” “อุ้กกิ้ว (ตีมัน)!” “สแคว๊ก (โอเค)!” ตามป่า หมาป่าพื้นดินดูน่าสังเวช มีบาดแผลบนร่างกายของมันอยู่แล้ว หลังจากที่ชายหนุ่มนามสกุลเติ้งถูกโจมตีโดยอีกาเมฆาเพลิง เขาไม่กล้าที่จะหยิ่งอีกต่อไป หลังจากกลิ้งไปมาบนพื้นดินสองสามครั้ง เขาก็วิ่งเข้าไปในป่าและซ่อนตัว เ...