EP 690 ทำแผล!
EP 690 ทำแผล!
By loop
ช่วงค่ำ.
ถนนหลู่กู ภายในร้านอาหาร
ฝูงชนที่มามุ่งดูเหตุการก็มีจำนวนมากขึ้น และพวกเขากำลังชี้ไปที่รถเจตต้า และดงซูบินที่นอนอยู่บนพื้น
“คุณเคยเห็นเหตุการณ์อะไรแบบนี้หรือเปล่า”
“ฉันเห็นแล้ว เด็กคนนี้กล้าหาญจริง”
“ใช่ เขาทำเพื่อช่วยชีวิตผู้หญิงคนนั้น”
“เป็นไปได้ยังไงกัน เขายังมีชีวิตหรือเปล่า? ถ้าเขาช้าไปแค่เสี่ยววินาทีผู้หญิงคนนั้นคงไม่รอดแน่!”
“เขาเป็นเหมือนผู้กล้า น้อยคนมากที่จะยอมเอาตัวเองไปเสี่ยงเพื่อช่วยเหลือคนอื่น”ดงซูบินปัดดฝุ่นบนร่างกายของเขา หยิบกระจกสองสามชิ้นตามเสื้อผ้าออก และในที่สุดก็ลุกขึ้นจากพื้นและมองไปด้านข้าง บนพื้นดินมี เซียวลี่ฮวา และ หลิวเฉินหลงนั้นนอนอยู่ตรงนั้น ดูเหมือนดงซูบินเองก็ใจหายเช่นกันกับสิ่งที่เขาทำลงไป มันอันตรายจริงๆ ตอนที่รถเขาขับรถมาถึง มันยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น คิดว่ายังไม่ถึงเวลา หลังจากคาดเข็มขัดนิรภัยแล้วรถก็กำลังจะออกไป อยู่ดีๆก็มีรถเจ็ตต้าสีเงินพุ่งตรงมาที่ *ร้านกาแฟโดยไม่มีการเตือน ซึ่งดงซูบินก็ไม่ได้ตรียมความพร้อมไว้ก่อนจึงรีบมาที่จุดเกิดเหตุและก็ช่วยเซียวลี่ฮวาไว้ได้ทัน
อันทีจริงเซียวลี่ฮวาจะต้องตายในช่วงเวลานี้ และตอนนี้ดงซูบินเองไม่สามารถจัดการความคิดในหัวเขาได้เลย ดวงตาของเขาเย็นชาและเขาก็เดินไปที่รถเจตต้าทันที!
เจ้าของรถเจตต้าคือชายวัยกลางที่มีอาการเมาอยู่ สายตาของเขาพล่ามั่วเนื่องจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ ถุงลมนิรภัยเองก็ไม่ทำงาน อีกทั้งดูเหมือนชายคนนั้นก็ยังไม่รู้ตัวว่าเขาได้ทำอะไรลงไป
ดงซูบินยินห่างเขาประมาณสามฟุตแล้วดึงประตูรถข้างหน้าออกมา อย่างไรก็ตาม ประตูนั้นบิดเบี้ยวเล็กน้อยและไม่สามารถเปิดได้ ดงซูบินมองไปที่กระจกประตูที่แตก เขาเอื้อมมือไปคว้าคอเสื้อของคนขับ ดงซูบินพาชายคนนั้นลงจากรถแล้วโยนลงบนพื้น
คนขับโมโห “แกทำบ้าอะไรเนี่ย! อย่ามาแตะต้องตัวฉันนะโวย!”
แน่นอนกลิ่นของแอลกอฮอล์นั้นเหม็นออกมา ดงซูบินก็หยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบและก็ขมวดคิ้ว
"ทำบ้าอะไรของแก ไอเวรนี้ อยากจะลองดีกับฉันอย่างงั้นหรอ!" ดงซูบินไม่พูดอะไร เขายกเท้าขึ้นกระแทกเข้าที่ปากของชายวัยกลางคน “ไอ้เวรเอ๋ย!”
ชายวัยกลางคนตะโกนด้วยความเจ็บปวดและล้มหงายหลังลงไป!
ดงซูบินแสดงสีหน้าเย็นชาออกมาก้มลงและชกที่ใบหน้าของเขา "ยังกล้าจะพูดบ้าบอออกมา ดูสิ่งที่แกทำลงไป แกยังกล้าหัวเราะอยู่อย่างงั้นหรอ ห่ะ!"
เขาต่อยไปสองครั้ง..
สามครั้ง...
สี่ครั้ง...
คนขับถูกทำร้าย จนทำตัวไม่มึนงงจนทำตัวไม่ถูก
"แกกล้าหัวเราะ! ถ้าอย่างนั้นก็หัวเราะออกมาอีกสิ!" ดงซูบินเตะซ้ำ!
คนขับหมอบลงกับพื้นๆ ความเจ็บปวดนั้นหนักมาก จนเขาแทบจะพูดไม่ออก!
แน่นอนว่าดงซูบินหยุดการกระทำของเขาก่อนจะชี้ไปที่หน้าของชายคนนั้น “ถ้าครั้งหน้าฉันเห็นแกเมาอีก! ฉันฆ่าแกแน่!” ดูเหมือนดงซูบินจะเริ่มโมโหมากยิ่งขึ้นอยู่ดีๆก็มีเสียงตะโกนขึ้นมา
"จัดการมันเลย!"
“ชายคนนั้นเกือบฆ่าคน!จัดการกับเขาเลย!”
“พวกที่เมาแล้วขับไม่สนใจว่าคนอื่นจะได้รับอันตรายคนพวกนี้จะต้องถูกจัดการ!” ดูเหมือนชายคนนั้นพึงได้สติกลับมา เขาเกือบถูกเศษแก้วขีดข่วน เห็นดงซูบินแสดงสีหน้าจริง ก่อนที่ดงซูบินจะขึ้นไปเหยียบเท้าคนขับคนนั้นไว้!
ในเวลานี้ อดีตภรรยาของหลิวเฉินหลง...ดูเหมือนจะไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรมากนัก เขาอยากรู้ว่าใครเป็นคนช่วยชีวิตเขาและช่วยชีวิตเซียวลี่ฮวา เขารีบช่วยอดีตภรรยาให้ยืนขึ้นและมองดูไปทางนั้นอย่างนั้นในทันที ผู้ชาย. เขาจะใช้โอกาสนั้นขอบคุณจากใจและอยากเห็นใบหน้าของผู้มีพระคุณของเขา หลิวเฉินหลงถึงกับตกใจ "นั้นซูบินไม่ใช่หรอ?"
ดงซูบินทักทายเขาด้วยรอยยิ้มทันที "พี่หลิวจำผมได้ด้วยหรอเนี่ย"
หลิวเฉิงหลงพ่นลม "เป็นไงบ้าง?
ดงซูบินกล่าวว่า "ผมบังเอิญผ่านไป ผมเองเห็นชายคนนั้นเมามากและขับรถมาทางนี้"
"ขอบคุณมาก ขอบคุณมาก!" หลิวเฉินหลงจับมือเขาและแสดงความขอบคุณอย่างสุดซึ้ง
เซียวลี่ฮวาที่กำลังอยู่ในอาการตกใจนั้นเมื่อเธอตั้งสติได้เธอก็ทันที่ "เขาคือ?"
“นี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาคุยกัน ตอนนี้จะต้องพาประธานเซียว ไปโรงพยาบาลก่อน” ดงซูบินพยายามพยุงแขนของเซียวลี่ฮวาก่อนที่จะพาเธอไปรถพยายาบาล
หลังจากนั้นผ่านไปสักพัก
ณ โรงพยาบาล ห้องฉุกเฉิน.
เซียวลี่ฮวาพันผ้าพันแผลที่บาดแผล ดูเหมือนเธอจะมีแผลถลอกอยู่บ้างแต่ก็ไม่ได้ร้ายแรงอะไรมากนัก
หลิวเฉินหลง และ ดงซูบิน พาเธอไปนั่งพักที่ห้องพักฟื้น และมีคนดูแลอีกหลายคน
หลิวเฉินหลงแนะนำดงซูบินให้กับเซียวลี่ฮวารู้จัก "นี่คือดงซูบินผู้อำนวยการสำนักงานเขตกวางหมิงในหนานฉาง ผมรู้จักเขาตอนที่ฉันกำลังเดินทางไปทำธุรกิจในโตเกียว"
เมื่อเซียวลี่ฮวาฟังหลิวเฉินหลงพูดจบเธอก็กล่าวคำขอบคุณกับดงซูบิน: "คุณดงซูบินครั้งนี้ต้องขอบคุณคุณจริงๆ ถ้าไม่มีคุณฉันคงจะต้องถูกรถชนอย่างแน่นอน ขอบคุณมาก ขอบคุณ"
ดงซูบินยิ้มและพูดว่า: "ไม่ต้องสุภาพขนาดนั้นก็ได้ครับ มันเป็นสิ่งที่ควรำ" เซียวลี่ฮวาพูดอย่างจริงใจ: "แล้วคุณเป็นอะไรบ้างไหม บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า!"
"ผมสบายดีครั้บ"
หลิวเฉินหลงบีบไหล่ ดงซูบินอย่างแรงและไม่พูดอะไร เขาไม่คิดว่าช่วงเวลาสำคัญที่ดงซูบินจะโผล่มาช่วยชีวิตเขาได้จริงๆ หลิวเฉินหลงและดงซูบินนั้นค่อนข้างสนิทกัน ตอนที่พวกเขาอยู่ในโตเกียว เพราะพวกเขาเป็นจีนที่ไปที่ญี่ปุ่นด้วยกันและได้สังสรรค์กันบ้าง ดังนั้นหลิวเฉิงหลงจึงรู้สึกประทับใจมาก อีกทั้งด้วยความจริงใจของดงซูบินทำให้มิตรภาพของทั้งคู่ลึกซึ้งไปมากยิ่งขึ้น
ทันใดนั้น โทรศัพท์มือถือของดงซูบินก็ดังขึ้น และเมื่อเขาเห็นหมายเลขโทรศัพท์นั้นก็เป็นเบอร์ของหยูเหมยเซียว
“ขอโทษครับ ผมจะต้องรับโทรศัพท์ก่อน” เมื่อพูดจบดงซูบินเดินออกจากทางเดิน กดปุ่มรับ “พี่หยูตอนนี้คุณอยู่ไหนแล้ว”
หยูเหมยเซียวกล่าวว่า: "ฉันมาถึงเมืองแล้ว แม่ของฉันอยู่ที่ไหน เกิดอะไรขึ้นกับเธอ"ดงซูบินกล่าวว่า: "คุณไม่ต้องกังวล เธอสบายดีแล้ว เธอแค่ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย ไม่เป็นไร" แล้วคุณอยู่ที่ไหน ฉันจะไปเดี๋ยวนี้!"
"คุณจะมาได้ยังไง"
"พี่เฟิงเป็นคนพาฉันมาที่นี้"
"ถ้าอย่างนั้นฉันจะบอกที่อยู่โรงพยาบาลให้คุณ เราอยู่ในห้องฉุกเฉิน ตอนนี้”
"เราจะไปที่นั้น ซูบินแม่ของฉันไม่เป็นไรจริงๆ"
“ฉันโกหกคุณไปทำไม ฉันอยู่ที่นี้แล้ว แม่ของคุณสบายดี”
หลังจากกลับมา เซียวลี่ฮวากำลังคุยกับหลิวเฉินหลง
“แผลก็พันผ้าพันแผลด้วย 〖ตำรวจ〗 ก็ทำสำเนาไว้อีกด้านหนึ่ง กลับกันเถอะ” เซียวลี่ฮวานั่งลงด้วยความช่วยเหลือของ หลิวเฉินหลงเธอนั่งไปที่เก้าอี้
เมื่อดงซูบินกลับมา เขาพูดว่า "ทั้งคู่อย่าพึงกลับนะครับ ผมอยากให้คุณเจอกับคนบางคน"
หลิวเฉินหลงและ เซียวลี่ฮวาเหลือบมอง "คุณกำลังรอใครอยู่?" ดงซูบินยิ้มและพูดว่า: "มีคนสำคัญมากสองคน คุณต้องอยากเห็นพบกับพวกเขาเป็นพิเศษ ฉันยังไม่อยากพูดตอนนี้ เมื่อพวกเขามาถึงคุณก็จะรู้อง ผมโทรหาพวกเขาตอนที่คุณเกิด อุบัติเหตุ และน่าจะอีกสิบนาทีพวกเขาคงมาถึง“หลิวเฉินหลงหลงพูดว่า:”เพื่อนคนนั้นที่คุณเล่าให้ฉันทางโทรศัพท์นะ?"
"ถูกต้อง."
ดงซูบินเพิ่งช่วยชีวิตเซียวลี่ฮวาทำให้เซียวลี่ฮวาไม่ได้ปฏิเสธใดๆเธอพยักหน้าทันที "โอเค งั้นรอ" .
