EP 689 เสี่ยววินาทีของความเป็นความตาย!
EP 689 เสี่ยววินาทีของความเป็นความตาย!
By loop
ช่วงเวลาทุ่มครึ่ง
เหลือเวลาก่อนที่เซียวลี่ฮวาจะเสียชีวิตสี่สิบนาที!
ในห้องนั่งเล่น ดงซูบินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและบอกกับหลิวเฉินหลงด้วยความเร่งรีบ เพื่อจะบอกว่าประธานเซียวกำลังอยู่ในอันตราย!
“ขออภัยค่ะ สายทื่ทันเรียก ปิดใช้บริการอยู่ในขณะนี้ค่ะ...”
“เดี๋ยวนะ...” ติดต่อไม่ได้ดูเหมือนโทรศัพท์ของหลิวเฉินหลงนั้นจะแบตเตอรี่หมด!
แล้วฉันควรทำยังไงดี? ฉันจะบอกเขายังไงดีแล้วตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนแต่ถึงแม้เขาจะรับสายฉันจะอธิบายเรื่องนี้กับเขายังไงดีล่ะ? จะบอกให้เซียวลี่ฮวาออกจากร้านกาแฟทันทีอย่างงั้นหรอ? บอกว่าจะมีอุบัติเหตุรถยนตร์เกิดขึ้นอย่างงั้นหรอ? ใครมันจะเชื่อเรื่องยังงี้กันเหล่า? อีกทั้งเธออาจจะคิดว่านี้เป็นเรื่องไร้สาระและก็ดื่มกาแฟต่อก็เป็นได้?
ไม่ต้องกังวล! ไม่ต้องกังวล!
ยังมีเวลา! นายยังมีเวลาดงซูบิน!
ดงซูบินเริ่มดูนาฬิกาถี่ขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุดก็คว้ากุญแจและเปิดประตูและรีบลงไปข้างล่าง
ระหว่างทางลงบันไดดงซูบินโทรหาหยูเหมยเซียวทันที
“สวัสดีค่ะ คุณลุง” เสียวนั้นเป็นเสียงของหยูเซียวเซียวรับแทน
ดงซูบินรีบพูดว่า “แล้วแม่ของเธอล่ะ?”
“แม่อยู่ในข้างในห้องค่ะ”
“ฉันขอสายแม่ของเธอหน่อยตอนนี้ รีบเลย!”
“เดียวหนูจะรีบเรียกแม่ให้นะคะ.....แม่ค่ะ!” เสียงรอยเท้ารีบวิ่งไปข้างหน้าดังออกมาจากปลายสาย “แม่ แม่ ลุงซูบิน ต้องการคุยกับแม่! ดูเหมือนคุณลุงจะกำลังรีบอยู่!”
หลังจากนั้นไม่นาน เสียงของหยูเหมยเซียวก็ดังขึ้น “ซูบิน?”
ดงซูบินกล่าวขึ้นมาด้วยความเร่งรีบ: "ช่วยรีบมาที่เมืองด่วน! เร็วเขา! ยิ่งเร็วเท่าไรก็ยิ่งดี!"
"……เกิดอะไรขึ้น?"
“แม่ของคุณกำลังจะเกิดอุบัติเหตุ! มาเถอะ!”
"เอ๋? เธอ เธอ..."
“ไม่ต้องถามอะไรทั้งนั้น ฉันไม่มีเวลาอธิบาย ตอนนี้ฉันไปรับคุณไม่ได้ ดังนั้นฉันจะให้เบอร์คุณไว้ เขาชื่อเฟิงเหล่ยจากสำนักงานความมั่นคงสาธารณะเมืองหยานไถคุณเรียกเขาว่า ให้เค้าหาคนไปส่งคุณที่เมือง!
“เข้าใจแล้ว! ได้! ฉันจะรีบโทรทันที!”
แม่ของเธอกำลังจะประสบอุบัติเหตุ และ หยูเหมยเซียวเองก็กลัวว่าจะไม่ได้พบกับเธออีก!
ในเวลานี้ ดงซูบินวิ่งออกจากทางเดินและวางสายโทรศัพท์ก่อนจะรีบออกจากหอพักตรงไปที่ถนนหลู่กูในทันที่ ซึ่งเป็นทางแยกระหว่างหนานฮาง และซิงผิง กว่าทศวรรษที่แล้ว ถนนหลู่กูอยู่ภายใต้เขตการดูแลของซิงผิง ดังนั้นจึงอยู่ไกลจากใจกลางเมืองหนานฉางซึ่งเป็นที่ตั้งของดงซูบิน ซึ่งด้วยระยะเวลาและระยะทางดงซูบินจึงต้องเร่งรีบกว่านี้ เขาโทรหาคนที่รู้เกี่ยวกับหมายเลขโทรศัพท์มือถือของ เซียวลี่ฮวาและจะให้เขารีบไปที่เกิดเหตุ!
ยังมีเวลาอีกครึ่งชั่วโมงตอนนี้เป็นเวลาสองทุ่ม!
หากเวลาเวลาในข่าวนั้นไม่คลาดเคลื่อนหรือเป็นเวลาที่เธอเสียชีวิตดงซูบินก็จะเหลือเวลาเพียงยี่สิบนาทีเท่านั้น!
ไม่นานหลังจากนั้นดงซูบินที่ขับรถก็ได้เบอร์โทรศัพท์มา แต่เขาไม่แน่ใจว่านั้นเป็นเบอร์โทรศัพท์ของเซียวลี่ฮวาหรือเปล่า
ตู๊ดตู๊ด ตู๊ด โทรศัพท์กำลังเชื่อมต่อ แต่ไม่มีคนรับ!
ดงซูบินพยายามกดโทรไปอีกครั้งแต่ก็ยังไม่มีคนตอบอยู่ดี!
เขาโยนโทรศัพท์มือถือไปที่เบาะรองนั่ง ดงซูบินหยิบพวงมาลัยด้วยการถอนหายใจและมองไปที่ถนนที่ค่อนข้างติดเล็กน้อยด้านหน้า เขาเหยียบคันเร่งขึ้นไปทันทีจนทำให้คนแถวนั้นหันมามองที่รถของเขา หลังจากผ่านรถติดมาเขาก็เลาะตรอกซอกซอยเข้าไป!
เร็วเข้า!
เร็วขึ้นอีก!
ดงซูบินพยายามขับทะลุซอยต่างๆอย่างเร่งรีบ!
......
ในเวลาเดียวกัน.
ถนนหลู่กู หนานฉาง
ร้านกาแฟสไตล์ญี่ปุ่น เซียวลี่ฮวาและ หลิวเฉินหลงนั่งหันหน้าเข้าหากันที่มุมกระจก ล้อมรอบด้วยดนตรีคลาสสิกจางๆ และบรรยากาศก็ดี
หลิวเฉินหลง สวมชุดสูทที่เป็นทางการในวันนี้ ชายผู้นั้นแต่งตัวดูดีมาก และแม้แต่ผมของเขาก็ยังมันวาว เขาเองดูเด็กขึ้นมาก เซียวลี่ฮวาเป็นชุดทำงานที่มีสีหน้าสดใส การแต่งหน้าบนใบหน้าของเธอนั้นไม่หนามาก ตีนกาที่หางตาของเธอกำลังเหล่มองเขา ดูเหมือนเป็นบรรยากาศที่ดูสนิทสนมกันมาก
“ดูเหมือนโทรศัพท์จะดังหลายครั้งแล้ว” หลิวเฉินหลงมองไปที่เขา “ทำไมไม่รับ”
เซียวลี่ฮวากวนกาแฟด้วยช้อน “มันเป็นเบอร์ที่ไม่รู้จักนะ”
หลิวเฉิงหลงส่ายหัว “กลัวว่ามันจะเป็นเรื่องด่วน? เดียวจะไม่ทันการเอา...”
เมื่อเซียวลี่ฮวาได้ยิน เธอก็ยังมีท่าที่เฉยเมยต่อไป: “ฉันไม่ต้องการรับมันนะ ฉันเลยไม่คิดจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา คุณไม่ต้องมาสนใจเรื่องของฉันหรอก!”
หลิวเฉิงหลงพูดอย่างไม่เต็มใจ: “ลี่ฮวา มันเป็นความผิดของผมในตอนแรก หลังจากที่ลูกหายตัวไปผมเองก็ไม่ควรไปพึงแอลกอฮอล์ มันทำให้ผมอารมณ์เสียทุกวัน ผมเข้าใจเรื่องนี้แล้วตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมาผมทำให้คุณเสียใจและผมพยายามทำความเข้าใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและพยายามจะสงบอารมณ์ของผม”
เซียวลี่ฮวา ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “อย่าพูดถึงลูกสาวของฉัน!” ดูเหมือนเธอกำลังจะร้องไห้ออกมา
หลิวเฉิงหลงถอนหายใจ “ตั้งแต่เราหย่ากัน ผมตามหาคุณมาโดยตลอด ผมไม่รู้ว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่ แต่ผมแน่ใจว่าคุณอาจเจอที่ที่ดีกว่าแล้ว บางทีคุณอาจจะแต่งงานแล้วและมีลูกไปแล้ว”
“คุณมาหาฉันก็เพียงพูดเรื่องพวกนี้อย่างงั้นหรอ”
“ผมอยากจะบอกว่า…” หลิวเฉิงหลงหยุดชั่วคราวและมองตาของอดีตภรรยา “พวกเราก็อายุมากแล้ว และคุณเองก็กำลังจะเกษียณในไม่ช้านี้ แล้วอนาคตของคุณ....คุณคิดว่าจะทำยังไงต่อไป”
เซียวลี่ฮวาตะโกนใส่เขา "คุณหมายความว่าอย่างไร"
หลิวเฉิงหลงกล่าวอย่างเคร่งขรึม: “ผมหมายถึง... แต่งงานใหม่กัน เราทั้งสองกลับมาอยู่ด้วยกันนะ”
เซียวลี่ฮวากล่าวอย่างเด็ดขาดว่า “เป็นไปไม่ได้!”
“แต่หลังจากที่เราหย่ากัน ผมรู้ว่าผมเป็นหนี้คุณ ผมไม่ดีต่อคุณ แต่ตอนนี้ผมได้คิดทบทวนเรื่องต่างๆดูแล้ว ดังนั้นผมอยากจะชดใช้ให้คุณตลอดชีวิตที่เหลือของผม”
"อย่าคิดเกี่ยวกับการแต่งงานใหม่!"
“ลี่ฮวา ผมรับรองได้เลยว่าในอนาคตผมจะเลิกดื่มเหล้า และจะต้องเป็นคนที่ดีขึ้น...”
“คุณไม่จำเป็นต้องสัญญาอะไรหรอก! เว้นแต่คุณจะเอาลูกสาวฉันคืนมาได้!”
“ผมพยายามตามหาเธออย่างสุดความสามารถณ แต่ว่า...”
“งั้นก็รอให้คุณหาเจอก่อน!”
“แต่คุณอยู่คนเดียวมาหลายปีแล้ว ผมไม่รู้ว่าคุณ...”
"คุณมีอะไรอีกหรือป่าว?" เซียวลี่ฮวาหยิบกระเป๋าขึ้นมาและยืนขึ้น "ถ้าเช่นนั้นฉันขอตัวก่อน!"
"อย่าพึง" หลิวเฉิงหลงกล่าวว่า “เราจะไม่ดื่มกาแฟกันก่อนสักแก้วอย่างงั้นหรอ? ผมจะไม่พูดถึงเรื่องแต่งงานใหม่ ผมจะพูด”
เซียวลี่ฮวาพยายามสงบสติอารมณ์และค่อยๆนั่งลง
หลิวเฉินหลงถอนหายใจในใจและรู้ว่าอดีตภรรยาของเขายังไม่ให้อภัยตัวเอง ลูกสาวของพวกเขาหายตัวไปเมื่อเขาอายุเธอได้เพียงแค่ห้าขวบ นั้นคือเรื่องจริงที่ทั้งคู่เผชิญมา เหตุการณ์นี้ทำให้เกิดความแตกแยกอย่างมากในความสัมพันธ์ระหว่างคนทั้งสอง การทะเลาะวิวาท ความขัดแย้ง และการหย่าร้างล้วนเกิดจากเหตุการณ์นี้ เช่นเดียวกับที่เซียวลี่ฮวากล่าว ตราบใดที่วันหนึ่งไม่สามารถหาลูกสาวได้ หนามในหัวใจของคนสองคนก็ไม่สามารถกำจัดให้หมดภายในวันเดียวได้ แล้วการแต่งงานใหม่จะเป็นไปได้อย่างไร?
แต่ลูกสาวของเธอหายไปเกือบสามสิบปีแล้ว
ต้องการหาเธอ? มันยากที่จะเป็นไปได้!
เมื่อนึกถึงร่างที่น่ารักเมื่อตอนที่เขายังเด็ก หลิวเฉินหลงก็รู้สึกเจ็บปวดในใจและเงียบ
ตรงกันข้ามกับ เซียวลี่ฮวาก็ไม่ได้พูดอะไร แต่แววตาของเธอฉายแววเศร้าโศกและกังวล แต่ยังจำลูกสาวได้ นึกถึงเสียงร้องของเธอ "พ่อค่ะ แม่ค่ะ" เจ้าตัวน้อยที่กำลังไล่ตามตูดของพวกเขา
เธอสบายดีไหม
ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน ?
ในขณะนี้เซียวลี่ฮวาและหลิวเฉินหลงกำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ไม่มีใครสังเกตว่าตรงสามแยกข้างร้านกาแฟ มีรถยนตร์เจตตาสีเงินก็เลี้ยวขวาแล้วเลี้ยวตรงสี่แยกไฟแดง ร้านกาแฟนั้นอยู่ริมถนนพอดี!
"ผมมีคำถามมากมายที่อยากจะถามคุณ" หลิวเฉิงหลงวางถ้วยกาแฟลงแล้วพูดว่า: "ตราบใดที่ผมมีชีวิตอยู่ ผมจะหาวันมาพบคุณ!"
เซียวลี่ฮวามองลงไปที่ขนมและไม่พูดอะไร
ทันใดนั้น ใครบางคนในร้านกาแฟก็กรีดร้องว่า "อ๊ะ!"
"รถ! รถกำลังจะมา!"
“ระวัง! ระวัง!”
“อ๊ะ! ไปให้พ้น!”
เซียวลี่ฮวาและหลิวเฉินหลงมองไปที่ด้านข้างของคู่รักที่กำลังกรีดร้องอย่างไม่ทันตั้งตัว พวกเขาเห็นว่าพวกเขาทั้งหมดมองดูตัวเอง พวกเขาอดไม่ได้ที่จะมองหน้ากันและมองออกไปนอกกระจก
รถยนต์เจตต้ายกขึ้นลอยมาที่ตรงหน้าของเขาอย่างเร็ว!
ทิศทางเป็นที่ที่ เซียวลี่ฮวานั่ง!
“ลี่ฮวา!” หลิวเฉิงหลงยืนขึ้น "ระวัง!" เอื้อมมือออกไปคว้าตัวเธอ แต่มีโต๊ะยาวคั่นกลาง มันเป็นระยะที่ไกลเกินไปสำหรับเขา!
เซียวลี่ฮวาตะลึง คิดที่จะลุกขึ้นกระโดด แต่ก็สายเกินไปแล้ว!
เจตตาสีเงินอยู่ใกล้แค่เอื้อม! เหมือนพายุเฮอริเคนพุ่ง!
"ลี่ฮวา!!"
"ระวัง!"
“อ๊ะ! รถกำลังจะชนเธอแล้ว!”
คนทั้งคาเฟ่ถูกอุทานและหลายคนปิดตาด้วยความสิ้นหวัง!
ความเร็วของระยนตร์เจตต้านั้นเร็วเกินไป กระจกชั้นนอกของร้านกาแฟแทบจะแตกละเอียด ไม่มีทางที่จะหยุดมันได้ ขนาดเทพเจ้าก็ไม่สามารถช่วยเธอได้ในเวลานี้!
ดูเหมือนรถกำลังทะลุกระจกร้านเข้ามา!
เมื่อ เซียวลี่ฮวายืนขึ้นและกระโดด แต่ติดเก้าอี้กับโต๊ะ หลิวเฉินหลงพยายามเอื้อมมือออกไปและพยายามจับอดีตภรรยาของเขา แต่เขาก็คว้าไว้ไม่ทัน ทันใดนั้นก็มีชายคนหนึ่งที่ไม่รู้มาจากไหน ทุบกระจกแล้วพุ่งไปข้างหน้า กระโดดเข้าไปในร้านกาแฟด้วยความเฉื่อย และชายหนุ่มก็อยู่ด้านหลังรถยนตร์เจตตา เขาพยายามกระโดดมาทับเธอเอาไว้!
บูม!
ชายหนุ่มล้มลงบนโต๊ะระหว่างหลิวเฉิงหลงและเซียวลี่ฮวาแขนกระแทกพื้นและยืมกำลังในตำแหน่งที่แทบจะเป็นไปไม่ได้ เขากระโดดขึ้นอีกครั้งและอีกมือหนึ่งถูกตบ อาศัยอยู่ในเอวของ เซียวลี่ฮวาหมอบอยู่ในอ้อมแขนของเขา จับเธอไว้ที่ด้านข้างของพื้นกระเบื้อง!
วินาทีถัดมา!
รถเจตต้าเกยอยู่บนเก้าอี้ของร้าน! เก้าอี้ที่เซียวลี่ฮวาถูกกระแทกจนพัง!
ตุ้ม!
เสียงดังลั่นคาเฟ่!
"ไม่นะ!"
“ลี่ฮวา!”
ตอนนี้หลิวเฉินหลงแทบจะคลั่งออกมา เขารีบไปหา เซียวลี่ฮวาซึ่งล้มลงกับพื้นและกอดเธอ "เป็นยังไง? คุณเป็นยังไงบ้าง?"
ร่างกายของ เซียวลี่ฮวาเต็มไปด้วยเศษแก้วและมีเลือดออก!
“รถพยาบาล! โทรเรียกรถพยาบาล!” หลิวเฉิงหลงตะโกน!
ถัดจากพนักงานร้านกาแฟก็รีบหยิบโทรศัพท์ออกมาและเรียกรถพยาบาลชายหนุ่มที่กระโดดเข้ามาช่วยเธอไว้นั้นคือดงซูบินเขายังถูกกระแทกและตกลงไปที่ที่ห่างจาก เซียวลี่ฮวาสองเมตร ตัวเขาลอยไปในอากาศ
ทันแล้ว!
ในที่สุดก็ทัน!
ดงซูบิน ยิ้มและลุกขึ้นนั่ง เมื่อเห็นหลิวเฉินหลงเผชิญหน้าตัวเอง และดูแลความกระตือรือร้นและความอบอุ่นของภรรยาเก่าของเขา ดงซูบิน ก็รู้สึกดีใจ และดูเหมือนเขาจะช่วยเหลือเธอไว้ได้ทัน
อย่างไรก็ตาม ทุกคนรอบตัวพวกเขามองดงซูบินด้วยความประหลาดใจว่าเขามาอยู่ตรงนี้ได้อย่างไร!
ยังมีคนที่กล้าบ้าบิ่นทำเช่นนี้อยู่บนโลกใบนี้อีกอย่างงั้นหรอ! !
