บทที่ 24 ผู้หญิงโง่!
บทที่ 24 ผู้หญิงโง่!
ตรงกลางของเมืองของเดรสโรซ่า มีหอคอยที่แบ่งพื้นที่เป็น 2 ส่วนเหมือนกำแพงเมือง จะมีการประกาศงานหรือเหตุการณ์ที่สำคัญๆ บนหอคอยอย่างไรก็ตาม
คราวนี้การประกาศไม่ใช่การประกาศข่าวตามปกติอีกต่อไป แต่เป็นการประหารสาวสวยคนหนึ่งเธอเป็นบุคคลที่ใครๆก็รู้จักเธอกันทั้งสิ้น ครั้งหนึ่งเธอเคยเป็นสมาชิกในครอบครัวดองกิโฮเต้เธอคือ เบบี้ไฟว์!
เธอถูกมัดด้วยเชือกป่านผูกติดกับยอดเสา เผชิญกับแสงแดดอันร้อนระอุแผดเผา และถูกคนนับไม่ถ้วนในเมืองเดรสโรซ่าชี้มาที่เธอและพูดคุยอย่างน่าสงสัย
“เบบี้ไฟว์ เลิกแผนการลอบสังหารนายน้อยซะเถอะ”
“ตามจริงพฤติกรรมของเธอ เธอสามารถปฏิบัติตามกฎเลือดของครอบครัวได้อย่างสมบูรณ์หลังจากที่เธอเข้ามารับใช้ จิตใจของนายน้อยเอื้อเฟื้อยต่อครอบครัวมากขนาดไหนและทำงานหนักเพื่อครอบครัวมาหลายปี”
“ตราบใดที่เธอล้มเลิกแผนการลอบสังหารและกลับไปหานายน้อย ทุกอย่างก็ยังไม่สายเกินไป”
ไวโอเล็ตรีบพูดโน้มน้าวทันทีในฐานะผู้หญิง แน่นอนว่าเธอเห็นใจเบบี้ไฟว์ แต่เธอคิดไม่ออกว่าใครกันแน่ ที่ทำให้เบบี้ไฟว์ เป็นได้ถึงขนาดนี้ แม้แต่นายน้อยเธอก็ยังทรยศอย่างเปิดเผยต่อให้ชีวิตเธอใกล้หมดลง เธอก็ยังไม่คิดที่จะยอมแพ้ต่อการลอบสังหารนายน้อย
“ไวโอเล็ต เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ”
“เพื่อชายอันเป็นที่รัก ฉันจะไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตาชีวิตของฉันเด็ดขาด”
เบบี้ไฟว์พูดออกมาอย่างหนักแน่นว่า
"ถ้าเธอเห็นใจฉันจริงๆ ขอบุหรี่ให้ฉันหน่อย"
ไวโอเล็ตถอนหายใจและส่ายหัว ผู้หญิงที่โดนความรักมอมเมา ช่างน่าสิ้นหวังจริงๆ
“ผู้หญิงบ้าบิ่นที่คิดจะไปฆ่าโดฟลามิงโก้โดยไม่ได้คิดแผนการอะไรเลย ดูเหมือนเธอจะยังปล่อยวางกับครอบครัวที่อยู่ด้วยกันมาหลายปีไม่ได้สินะ”
ไป่หยานนั่งอยู่ในห้องพ่นควันบุหรี่ออกมาหลับตาลงและมองผ่านวิสัยทัศน์ของเจ้าดำหนึ่ง เขาเห็นเบบี้ไฟว์ถูกมัดไว้กับหอคอย
เบบี้ไฟว์ยังไม่ได้ตัดขาดความสัมพันธ์กับครอบครัวดองกิโฮเต้อย่างหมดจดสักทีเพราะไม่เช่นนั้นเธอจะไม่ลอบสังหารโดฟลามิงโกในลักษณะที่น่าสิ้นหวังขนาดนั้นเห็นได้ชัดว่าเธอต้องการที่จะล้มเหลวในการลอบสังหารโดยใช้วิธีนี้เพื่อแยกความสัมพันธ์ของเธอกับตระกูลดองกิโฮเต้และในขณะเดียวกันก็ให้ไป่หยานเห็นความมุ่งมั่นของตัวเธอที่มีต่อเขา
“ถ้าทำขนาดนี้แล้วละก็ ถือว่าพยายามได้ดี”
ไป่หยานลืมตาขึ้นและถอนสายตาออกจากการมองผ่านเจ้าดำ สีหน้าของเขายังไม่มีเปลี่ยนแปลงแต่ทว่า
ในวันรุ่งขึ้น สัตว์ประหลาดกินเนื้อคนจะทำการออกล่าเหยื่อของมันอีกครั้งคราวนี้เป้าหมายไม่ใช่เบบี้ไฟว์ที่ถูกจับติดอยู่กับหอคอย แต่เป็นสมาชิกอีกคนหนึ่งของตระกูลดองกิโฮเต้ ลาวจีนั่นเอง!
นับตั้งแต่เทรโบเสียชีวิตลาวจีได้เข้ารับตำแหน่งและรับผิดชอบในการปกป้องชูการ์ต่อไปและป้องกันไม่ให้ผู้อื่นบุกเข้าไปในบ้านของเล่นอีก
แต่ในวันที่สองหลังจากที่เบบี้ไฟว์ถูกจับตัว ลาวจีได้เสียชีวิตลงที่บ้านของของเล่น ศพนั้นเหลือเพียงแค่โครงกระดูกสีขาวเท่านั้น
“เบบี้ไฟว์ ตาแก่ลาวจีตายแล้ว นายน้อยต้องการความช่วยเหลือจากเธอ”
“เธอเห็นว่านายน้อยไม่แยแสกับสัตว์ประหลาดกินคนอย่างนั้นเหรอ?”
“เธอยังไม่ได้กินอะไรเลยเป็นเวลาสองวันหนึ่งคืนแล้วนะ รีบยอมรับความผิดพลาดของเธอและกลับไปหานายน้อยได้แล้ว”
ซินญอร์พิงค์ ผู้ใช้ผลไม้ปีศาจกำลังเคี้ยวจุกนมเด็กและตะโกนถามเบบี้ไฟว์ตอนนี้เบบี้ไฟว์ อ่อนแอมาก แต่ถึงกระนั้น เธอก็ยังส่ายหัวอย่างดื้อรั้นและเลือกที่จะปฏิเสธ
วันที่สาม
วันประหารอย่างเป็นทางการก็มาถึงผู้คนนับไม่ถ้วนในเดรสโรซ่า ได้ยินการประกาศสำคัญดังกล่าวและต้องการเห็นด้วยตาของพวกเขาเอง
การประหารชีวิตอดีตสมาชิกครอบครัวดองกิโฮเต้ครั้งแรกของโดฟลามิงโกก่อนหน้านี้ เดรสโรซ่ายังไม่เคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นมาก่อน
"เบบี้ไฟว์ ตอนนี้ฉันอยู่ต่อหน้าทุกคนและฉันจะให้โอกาสสุดท้ายกับเธอ เธอก็ควรที่จะเข้าใจความหมายด้วยนะ ถ้าเธอละทิ้งโอกาสนี้ไป"
โดฟลามิงโก้พูดด้วยแววตาเศร้าสร้อย
“บอกมาสิว่าใครเป็นคนขอให้เธอลอบสังหารฉัน ตราบใดที่เธอพูดชื่อเขาออกมา ฉันก็จะทำการหาตัวของมัน และเธอก็ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรอีก จากนี้ไปเธอก็จะยังเป็นเสนาธิการของตระกูลกิโฮเต้ต่อไป”
“แต่ถ้าเธอยังปฏิเสธอีกละก็ ฉันจะไม่ให้โอกาสกับคนทรยศอีกเด็ดขาด”
โดฟลามิงโก้ไม่ใช่คนเด็ดขาดเขาทำสิ่งนี้ก็เพื่อถามว่าใครคือคนที่ยุยงให้เบบี้ไฟว์ลอบสังหารเขา โดฟลามิงโกจะไม่มีวันปล่อยไอ้คนที่ต้องการปลิดชีพตัวเองโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าพวกมันมายุยงสมาชิกดองกิโฮเต้ให้มาฆ่าเขา!
มันเกี่ยวกับชื่อเสียงและศักดิ์ศรีของเขา!ไม่ว่ามันจะเป็นใครตราบใดที่ เบบี้ไฟว์เอ่ยชื่อออกมา โดฟลามิงโก้จะตามหามันโดยไม่รีรอ แล้วจะทำการให้มันต้องตายด้วยความสิ้นหวังกับการทรมานอันแสนเจ็บปวด
“เบบี้ไฟว์! วันนี้เป็นวันที่สามแล้ว ผู้ชายที่เธอพูดถึงไม่จะปรากฏตัวออกมาเลย! และไม่เห็นจะมีใครต้องการที่จะช่วยเธอสักคน ผู้ชายประเภทนี้ไม่คุ้มกับชีวิตของเธอหรอก!!”
“กลับมาเถอะ กลับมาหานายน้อย เธอยังเป็นน้องสาวที่น่ารักของเราอยู่”
ซินญอร์พิงค์พูดเสียงดัง
“ฉันจะไม่มีวันทรยศผู้ชายของฉันเด็ดขาด!”
ใบหน้าของเบบี้ไฟว์ ซีดเซียวริมฝีปากของเธอแห้งและเธอก็อ่อนแอลงมาก แต่ถึงกระนั้น เธอก็ยังส่ายหัวอย่างดื้อรั้น
“เขาเป็นผู้ชายคนเดียวของฉัน แม้ว่าฉันจะตาย ฉันก็จะไม่ทรยศเขาเด็ดขาด!”
ทันทีที่เขาพูดแบบนี้ ซินญอร์พิงค์ ไวโอเล็ต พิก้า ชูการ์ และคนอื่นๆ ก็ส่ายหน้าอย่างจนปัญญาพวกเขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยเบบี้ไฟว์
ไม่ว่าในกรณีใด เบบี้ไฟว์ก็อยู่ในตระกูลดองกิโฮเต้มา 20 ปีแล้ว และพวกเขาเชื่อใจกันมานานแล้วว่า เบบี้ไฟว์เป็นสมาชิกของครอบครัวดองกิโฮเต้แต่ตอนนี้เบบี้ไฟว์ได้ทำผิดต่อครอบครัวดองกิโฮเต้ และเธอไม่คิดจะกลับใจเลย พวกเขาก็ไม่มีทางที่จะช่วยชีวิตเธอได้
“เพื่อคนที่เธอรักเรอะ?”
ไครอสซ่อนตัวอยู่ในฝูงชนด้านล่าง ดวงตาที่สวมหน้ากากสีขาวของเขาเงยหน้าขึ้น มองตรงไปที่เบบี้ไฟว์ และรู้สึกสะเทือนใจกับคำพูดของเธอ
“หึ! หึ! หึ! หึ! หึ! หึ!”
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ!!!!"
โดฟลามิงโก้จับหน้าผากของเขาและหัวเราะออกมาดังๆ รอยยิ้มของเขาดูบ้าคลั่งเล็กน้อย
“นายน้อย!!”
ทุกคนมองมาที่โดฟลามิงโก้อย่างกังวล
“แกทรยศฉันเพราะเห็นแก่คนอื่นงั้นเหรอ?”
"เบบี้ไฟว์ แกควรละอายใจกับการที่ฉันก็เคยเชื่อใจแก"
“ในเมื่อแกเป็นคนทรยศ จงยอมรับการลงโทษอย่างคนทรยศไปซะเถอะ!”
“ถ้าไม่คิดที่จะอยู่ภายใต้โดฟลามิงโก้ผู้นี้! ฉันก็ไม่ต้องการคนทรยศอย่างแกเด็ดขาด!!!!”
โดฟลามิงโก้ยกมือขึ้นตรงและชี้ปลายนิ้วไปที่กึ่งกลางระหว่างคิ้วของเบบี้ไฟว์
“ด้ายกระสุน!!!!”
มีเส้นด้ายบางๆ ไหลออกมาจากปลายนิ้วจากนั้นก็กลายเป็นด้ายกระสุน! และได้พุ่งตรงไปที่กึ่งกลางคิ้วของเบบี้ไฟว์ตราบใดที่มันโดนเบบี้ไฟว์ เธอก็คงจะไม่รอด
เห็นได้ชัดว่าความอดทนของโดฟลามิงโก้ถึงขีดจำกัดแล้ว และเขาไม่ต้องการผู้หญิงจอมคนทรยศอีกต่อไป
"เดิมที ฉันอยากจะปล่อยให้การแสดงนี้เล่นต่อไปอีกซักพัก แต่แกคิดจะทำอะไรโง่ๆกับผู้หญิงคนนั้น"
“เห็นทีฉันคงจะไม่อาจปล่อยให้ผู้หญิงโง่คนนี้ตายได้หรอกนะ!”
ทันใดนั้น ก็ได้มีการปรากฏร่างหนึ่งขึ้นต่อหน้าเบบี้ไฟว์ และได้ยกแขนขึ้นมาป้องกันการโจมตีด้ายกระสุนของโดฟลามิงโก้โดยตรง