บทที่ 16 เจ้าได้ตายไปแล้ว
บทที่ 16 เจ้าได้ตายไปแล้ว
“พิธีศพ!!”
นี่เป็นทักษะเดียวของ ไดอาเมนเต้ที่ไม่ต้องพึ่งพาความสามารถของผลปีศาจ และยังเป็นข้อพิสูจน์ถึงทักษะดาบอันยอดเยี่ยมของเขาอีกด้วย
“ความสามารถของผลปีศาจนี่ช่างลำบากจริงๆ”
ดวงตาของไป่หยานกะพริบ ร่างของเขาสั่นไหว เขาหลบการโจมตีดาบไดอาเมนเต้ และเริ่มกระโดดไปอีกฝั่งของสนามประลองที่ถูกผ่าครึ่งหลังจากดูดกลืนพลังของปรมาจารย์โจรสลัดของโลกใหม่มาหลายคน
ความเร็วทางร่างกายของ ไป่หยานนั้นแตกต่างไปจากที่เคยเป็นมา โดยสูงถึงระดับที่ไม่เคยมีมาก่อน ไปหาไดอาเมนเต้ที่อยู่อีกฟากของสนามไม่กี่สิบเมตรเขาใช้เวลาเพียงไม่กี่ลมหายใจไป่หยานกระโดดมาที่ ไดอาเมนเต้ และใช้กรงเล็บทั้งห้านิ้วออกมากระแทกหัวใจของ ไดอาเมนเต้
“คิดจะเข้ามาประชิดตังงั้นเหรอ หยุดฝันไปก่อนเถอะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า!!!”
ไดอาเมนเต้หัวเราะอย่างเย่อหยิ่ง ทันใดนั้นร่างของเขาก็กลายเป็นเหมือนผ้าโบกสะบัด ลอยอยู่ในอากาศ โบยบินเหนือสระน้ำด้วยสายลม และโบยบินไปยังเวทีทางผู้ชมในฐานะคนกินผลไม้ปีศาจฮิระ ฮิระ เขาสามารถใช้ลมลอยได้ครู่หนึ่ง
“ไอ้โง่ที่คิดเอาเอง”
ไป่หยาน พ่นลมอย่างเย็นชา
“เจ้าดำสองถึงเวลาเล่นแล้ว”
ทันใดนั้น ผีดำรูปร่างเหมือนมนุษย์ซึ่งรอคอยอยู่บนเวทีผู้ชมมานานก็พุ่งออกมาและด้วยความเร็วปานสายฟ้าก็ได้มาข้างหลังของ ไดอาเมนเต้ ได้ใช้กรงเล็บที่ยาวและแหลมคมข่วนเข้าที่หลังของไดอาเมนเต้
“อ้ากกกก!!!”
ไดอาเมนเต้รู้สึกเจ็บปวดจากด้านหลังจากนั้นผู้ชมรอบ ๆ ก็เห็นท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยเลือดสดๆ.
“สิ่งนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร”
“ทำไมฉันถึงไม่เห็นผู้ชายคนนี้เข้ามาใกล้ๆเลย”
“และเสื้อคลุมของฉันแข็งแกร่งดั่งเหล็กเลยนะ”
ไดอาเมนเต้ พ่นเลือดออกมา เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าเสื้อคลุมของเขาที่แข็งเหมือนเหล็กจากความสามารถมีผลไม้ปีศาจจะถูกกรงเล็บข่วนเข้าได้ง่ายๆและในฐานะหนึ่งในผู้บริหารสูงสุดในตระกูล ดองกิโฮเต้ ไดอาเมนเต้สามารถใช้ฮาคิเกราะได้ เขาเป็นขุมพลังที่แข็งแกร่งแม้ว่าจะเป็นโลกภายนอก
โดยไม่คาดคิด เขาจะประสบความสูญเสียอย่างหนักที่นี่
“เจ้าดำสอง โยนมันมาหาฉัน”
ไป่หยานออกคำสั่ง เจ้าดำสองโยนไดอาเมนเต้ทันที และกระเด็นไปทางการโจมตีของไป่หยาน
“อ๊ากกกก!!!”
มีแสงเย็นวาบในดวงตาของไป่หยาน
"อีกไม่นาน พลังของฮาคิเกราะของแกนี้ก็จะเป็นของฉัน"บนเวทีผู้ชม หลายคนรีบวิ่งหนีไปลี้ภัยถ้าอยู่ต่อไปอีกกลัวว่าจะเสียชีวิตเพราะการต่อสู้ระหว่างคนทั้งสองว๊าก!ซากปรักหักพังตกลงมา และ ไดอาเมนเต้ที่ยืนขึ้นและมองไปรอบๆด้วยความโกรธและไม่เต็มใจในสายตาของเขา
“ฉันจะไม่แพ้ ฉันเป็นเสนาธิการสูงสุดของตระกูลดอนกิโฮเต้ ฉันเป็นผู้ช่วยที่ซื่อสัตย์ที่สุดของดอฟฟี่ จะมาแพ้ตรงนี้ได้ยังไง?”
ไดอาเมนเต้กรีดร้องและจ้องไปที่ ไป่หยาน
"แกไม่มีทางเอาชนะฉันได้อย่างแน่นอน ชื่อเสียงของตระกูล ดอนกิโฮเต้ จะไม่มีวันปล่อยให้คนอย่างแกดูหมิ่นเด็ดขาด"
ทันทีที่เสียงหายไป ไดอาเมนเต้ก็เอากระดาษอันออกมาจากแขนของเขา และพ่นกระดาษหลายชิ้นขึ้นไปบนท้องฟ้า และแผ่นกระดาษที่ส่องแสงระยิบระยับก็ลอยขึ้นไป
“ตอนแรกฉันไม่อยากใช้สิ่งนี้ ฉันก็ไม่สามารถควบมันคุมได้ เพราะเมื่อมันตกลงมา ผู้คนที่อยู่ที่นี่พวกเขาทั้งหมดจะต้องตาย”
มือของไป่หยาน แทงร่างกายของ ไดอาเมนเต้ แต่ไม่สามารถเจาะทะลุได้อย่างสมบูรณ์และถูกบล็อกโดยฮาคิเกราะที่แข็งแกร่งปัง!แต่ถึงกระนั้น พลังโจมตีของไป่หยาน ก็ไม่ใช่สิ่งที่ ไดอาเมนเต้ จะสามารถท้าทายได้ ร่างกายของเขากลายเป็นลูกกระสุนปืนใหญ่กระแทกเข้ากับที่นั่งคนดู กระแทกแท่นหินขนาดใหญ่และกระเด็นขึ้นไปบนท้องฟ้า
"ฮาคิเกราะมีพลังอำนาจเหนือกว่างั้นเหรอ"
“ตอนนี้แกบังคับฉัน พวกเขาตายก็เพราะแก”
“รีบไปตายได้แล้ว”
ฝนดาวมรณะฉันเห็นท้องฟ้าเต็มไปด้วยกระดาษซึ่งกลายเป็นลูกหนามเหล็กแหลมคมในชั่วพริบตาแล้วก็กลายเป็นฝนเหล็กตกลงมาจากท้องฟ้าลูกหนามเหล็กเหล่านี้แทงผู้คน เลือดไหลจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่งจนตายในที่เกิดเหตุตราบใดที่อยู่ในพื้นที่ครอบคลุมไม่มีทางหนีพ้น
“คนตายน่าจะเป็นแกนะ”
ทันทีที่เสียงไม่แยแสของไป่หยานลดลง ไดอาเมนเต้ ก็ตระหนักว่าร่างกายของเขาไม่สามารถขยับได้ สองมือที่มีผ้าพันแผลขนาดใหญ่จับแขนของเขาและอีกสองมือก็คว้าเท้าของเขาไว้มือและเท้าทั้งสองกำแน่น
ไดอาเมนเต้ไม่สามารถขัดขืนด้วยพละกำลังทั้งหมดของร่างกายเขาได้ไป่หยานเตะหินสองสามก้อนจากนั้นก็กระโดดขึ้นไปในอากาศแล้วเหยียบก้อนหินไปยังเวทีผู้ชมเขากระโดดมาที่ไดอาเมนเต้
“สองเดือนก่อน แกฆ่าฉันครั้งหนึ่ง ตอนนี้ถึงตาฉันแล้ว”
มีแววตาอาฆาตในดวงตาของไป่หยาน
ฉัวะ!!
ไป่หยานกางมือออกมาและแทงหัวใจของ ไดอาเมนเต้ตรงๆ
"ฉันไม่ยอมรับเด็ดขาด!"
ดวงตาของ ไดอาเมนเต้ เต็มไปด้วยความสิ้นหวังและความเจ็บปวด ด้วยสายตาที่ลึกล้ำของความไม่เต็มใจ ไป่หยานดึงแขนที่เปื้อนเลือดออกมา มองดู ไดอาเมนเต้ สูญเสียพลังและล้มลงใต้เท้าอย่างเย็นชา
“ไม่นะ เขาตายแล้ว ท่านไดอาเมนเต้ตายแล้วจริงๆ”
“ตำนานของตระกูลดอนกิโฮเต้ถูกทำลาย ไดอาเมนเต้เจ้าหน้าที่ระดับสูงที่สุด ถูกสังหาร และสัตว์ประหลาดกินเนื้อคนก็เอาชนะเขาได้”
“แม้แต่ท่านไดอาเมนเต้ก็ไม่สามารถเอาชนะเขาได้ เราไม่ใช่คู่ต่อสู้อย่างแน่นอน เรากำลังทำอะไรอยู่จะรอให้มันมากินเรางั้นเหรอ วิ่งหนีเร็ว”
ผู้ชมเหล่านี้ต้องการวิ่งหนี แต่พวกเขาลืมไปว่าลูกหนามเหล็กตกลงมาเหนือศีรษะของพวกเขาอย่างเงียบ ๆท้องฟ้าดูเหมือนมีหนามและลูกเหล็กตกลงมากระทบศีรษะ ต้นขา หลัง และหน้าอกของพวกเขาชั่วขณะหนึ่ง และเวทีสนามประลองต่อสู้ทั้งหมดก็เต็มไปด้วยการนองเลือด
ในเรื่องนี้ ไป่หยานไม่ต้องกังวล ร่างสูงของ เจ้าดำสอง ได้กางมือของเขา ปิดกั้นลูกบอลเหล็กที่มีหนามทั้งหมดที่ตกลงมาใส่เขา
“ทำไมเสียงกรี๊ดร้องถึงเยอะจัง”
“เป็นไปได้ไหมที่ไดอาเมนเต้ใช้เล่ห์เหลี่ยมบางอย่างเพื่อฆ่าเขา?”
ในเวลาเดียวกัน ทหารขาเดียวก็มาถึงหน้าสนามประลองในที่สุดวันนี้เขาไปช่วยรีเบ็คก้าสั่งสอนเพื่อนร่วมชั้นที่เยาะเย้ยเธอ เขากำลังจะกลับไปที่สนามประลองเพื่อทำงานต่อไป
แต่เขาได้ยินมาว่าสัตว์ประหลาดกินคนปรากฏตัวในสนามประลอง และเขาก็รีบมุ่งหน้ามาในทันทีอย่างไรก็ตาม เขามาช้าไปหนึ่งก้าว เขาไม่สามารถมองเห็นฉากของ ไดอาเมนเต้ ที่ถูกไป่หยานฆ่าได้ เขาเห็นเพียงร่างกายที่เย็นเฉียบของ ไดอาเมนเต้ นอนอยู่ที่เท้าของ ไป่หยานและเวทีสนามต่อสู้ทั้งหมดกลายเป็นชิ้นเนื้อหลายส่วนดั่งนรกบนโลก
“เขาฆ่าไดอาเมนเต้ได้จริงๆ”