บทที่ 14 จำฉันได้ไหม
บทที่ 14 จำฉันได้ไหม
ไป่หยานโยนก้นบุหรี่ลงบนพื้น เหยียบก้นบุหรี่ และเข้าใกล้สนามรบอันดุเดือดทีละขั้น
“ไอ้เตี้ย ไปลงนรกซะ”
นักดาบที่มีรอยยิ้มชั่วร้ายบนใบหน้าของเขา เดินไปรอบๆ จากด้านหลังไป่หยาน และฟันศีรษะไปที่ไป่หยานดูเหมือนว่าเขาจะนึกเห็นฉากที่ศีรษะของไป่หยานถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน เลือดและเนื้อในสมองสาดกระเซ็นเข้าหากันอย่างไรก็ตาม ไป่หยานไม่ได้หันศีรษะของเขากลับ หัวของเขาเอียง และดาบขนาดใหญ่เลื่อนออกจากด้านข้างของเขาไม่ถึงสิบเซนติเมตรและกระแทกพื้นอย่างแรงเกือบจะในเวลาเดียวกัน
จู่ๆ ไป่หยานก็ยกขาของเขาขึ้นแล้วหันหลังกลับและกวาดออกไป เตะนักดาบที่โจมตีจากด้านหลังเช่นเดียวกับคนงี่เง่าก่อนหน้านี้ นักดาบคนนี้ก็ตายในทันที
“จะปล่อยมันไว้ไม่ได้แล้ว ทุกคนหยิบดาบสู้กับมันกันเถอะ!!!”
“ตั้งแต่แรกเริ่ม เจ้านั่นก็ไม่ได้อยู่ในสายตาของชายตัวเล็กคนนั้น และตายไป”
“ให้ฉันจัดการไอ้เตี้ยนั่นเอง”
ในชั่วพริบตา กลุ่มคนอีกกลุ่มหนึ่งก็พุ่งเข้ามาโจมตีไป่หยานจากทุกทิศทุกทางไป่หยานได้เข้าสู่การต่อสู้ที่ดุเดือดแล้ว ทุกคนจะกลายเป็นเป้าหมายของการฆ่า
เมื่อใครก็ตามที่โชคร้ายและถูกปิดล้อมโดยคนจำนวนมาก จะถือว่าตัวเองโชคร้ายเท่านั้นเห็นได้ชัดว่าไป่หยานคือคนที่ "โชคร้าย" ในตอนนี้
“ถ้าต้องการเข้าแถวเพื่อตามหาความตาย ฉันก็ไม่รังเกียจที่จะสนองความปรารถนาของพวกหนอนแมลงหรอกนะ”
ไป่หยานหยิบเท้าของเขาและวางดาบขนาดใหญ่ในมือของเขาฉัวะ!!!ในชั่วพริบตา คอของคนๆ หนึ่งก็เขาดออกแต่เขาไม่แม้แต่จะกระพริบตา และเหวี่ยงดาบขนาดใหญ่ในมือต่อไป ฟันอย่างต่อเนื่อง แต่ระหว่างสองหรือสามลมหายใจ เขาได้ฟันทุกคนที่มาโจมตีเขาลงกับพื้น
“มันช่างน่าสมเพช ด้วยความแข็งแกร่งเพียงเล็กน้อย ยังกล้าที่จะมาเอาเงิน 100 ล้าน เบรี ความโลภทำให้จิตใจของผู้คนตาบอดอย่างแน่นอน”
ไป่หยานพูดอย่างเฉยเมยหลังจากการนองเลือดและกินเนื้อของ เจ้าดำหนึ่ง และ เจ้าดำสอง ในเขตผิดกฎหมาย พลังของ ไป่หยาน ก็เพิ่มขึ้นเกือบสองเท่ารู้ไหมว่าหลายคนในเขตผิดกฎหมายเป็นผู้เชี่ยวชาญจากทะเลใกล้เคียง
ไป่หยานไม่เพียง แต่ได้รับพลังเท่านั้น แต่ยังรวมถึงความเก่งกาจของการใช้ ดาบ ธนูและทักษะต่างๆด้วยตัวละครตัวน้อยเหล่านี้ที่เข้าร่วมในสนามโคลอสเซียม พวกเขาจะเป็นศัตรูของไป่หยานได้อย่างไร?
“โอ้ ปรากฏร่างที่สะดุดตาขึ้นสักที”
"หน้ากากผีเหมือนหมาป่าเข้าฝูงแกะ และกำลังสังหารหมู่อย่างโหดเหี้ยม"
"ไม่มีใครสามารถจับหน้ากากผีได้ มันจะแข็งแกร่งเกินไปแล้ว"
ด้วยเสียงกรี๊ดของพิธีกร ผู้ชมก็เริ่มกรี๊ดหลายคนโบกมือตะโกนคำว่า "หน้ากากผี" ดังก้องไปในท้องฟ้าในเวลานี้ ไป่หยานเลื่อนดาบขนาดใหญ่ในมือลงครึ่งหนึ่งเขาคว้าใบมีดที่หักแล้วกระแทกมันออกไป
สวบ !!!
มีคนกรีดร้องถูกมีดแทงเข้าที่หัวใจ และเสียงกรีดร้องและเสียงตะโกนก็หยุดลงกะทันหัน"หนวกหู"ไป่หยานคว้าดาบอีกครั้งอย่างเฉยเมยและยังคงทำความสะอาดลานประลองของเขาต่อไป
“พิธีกรถูกฆ่าตายไปแล้ว”
“หน้ากากผีมันจะเท่เกินไปแล้ว ฉันจะสนับสนุนหน้ากากผี หน้ากากผี ฉันรักนาย!!”
"มันยอดเยี่ยมเกินไป ต้องมีพลังขนาดไหนที่จะสามารถฆ่าพิธีกรในชุดเกราะด้วยมือเดียว หน้ากากผีก็จะกลายเป็นไครอสคนที่สองอย่างแน่นอน!!"
พิธีกรถูกฆ่าโดย ไป่หยานด้วยอาวุธที่ซ่อนอยู่ แต่ผู้ชมไม่ได้กลัว แต่รู้สึกตื่นเต้นมากขึ้น และเสียงของ "หน้ากากผี" ก็ยิ่งดังขึ้นไปอีก
“ไอ้พวกไร้ความรู้สึก”
ไป่หยานกล่าวอย่างเย็นชา
“ผู้ชายคนนี้กล้าขนาดนี้ แม้แต่พิธีกรภายใต้คำสั่งของฉันก็ยังกล้าที่จะฆ่า”
เมื่อเห็นฉากนี้ ไดอาเมนเต้ก็ลุกขึ้นยืนทันที ด้วยสีหน้าโกรธจัดเขาจะพูดได้อย่างไรว่าสนามประลองต่อสู้โคลอสเซียม ก็เป็นที่ที่เขารับผิดชอบ พิธีกรภายใต้คำสั่งของเขาถูกฆ่าตายเขาจะไม่โมโหได้อย่างไร
“ว้าว ตายกันหมดแล้ว เหลือแต่หน้ากากผีเท่านั้นที่ยังคงอยู่”
“หน้ากากผีหล่อมาก เขาเป็นคนที่แข็งแกร่งจริงๆ ไม่มีใครเป็นศัตรูของเขาเลย”
“ถ้าเขาเป็นไครอสคนที่สอง ฉันจะไม่เถียงสักคำ”
ในเวลาเดียวกัน ไป่หยาน ได้กำจัดทุกคนที่เหลืออยู่ในเวทีด้วยความแข็งแกร่งอันเด็ดขาดพวกที่ตะโกนดังๆแต่ละคน ตั้งใจที่จะชนะ 100 ล้าน เบรี ตอนนี้ทั้งหมดกลายเป็นศพเย็นนอนอยู่บนสังเวียน กลายเป็นวิญญาณไร้ที่ฝังภายใต้ดาบของไป่หยาน
“ผู้ชายคนนี้ก็แค่แข็งแกร่งนิดหน่อย”
ไดอาเมนเต้ เหลือบมองที่สนามประลองโดยไม่คาดคิด ไป่หยานทุกคนถูกฆ่าอย่างเรียบง่ายและเรียบร้อย
“ตอนนี้ที่เดรสโรซ่าถูกก่อกวนด้วยสัตว์ประหลาดกินเนื้อคนตัวนั้น ถ้าเขาสามารถทำให้ไป่หยานอยู่ภายใต้คำสั่งได้ มันก็ควรจะสามารถช่วยฉันได้”
ไดอาเมนเต้ ระงับความโกรธของเขาต่อ ไป่หยานและกล่าวในใจ
"ดีมาก วันนี้แชมป์อารีน่าของเราถือกำเนิดขึ้นมาแล้วเขาคือ หน้ากากผี!!!"
"ร่วมเชียร์ต่อชัยชนะของหน้ากากผี"
ไดอาเมนเต้ คว้าไมโครโฟนและประกาศด้วยเสียงอันดังก้อง
"หน้ากากผี"
"หน้ากากผี"
"หน้ากากผี"
ผู้ชมต่างตื่นเต้นกับไป่หยานแต่ไป่หยานไม่มีความตื่นเต้นหรือความปิติยินดีแม้แต่น้อย เขาหยิบบุหรี่ออกมาด้วยท่าทางไม่แยแส จุดบุหรี่ และสูดหายใจเข้าลึกๆ
"ได้เวลาแล้ว"
“เจ้าดำหนึ่ง เจ้าดำสอง ลงมือได้”
ไป่หยานพ่นควันบุหรี่ออกมาแล้วพูดเบาๆไดอาเมนเต้ ไม่ได้สังเกตเลย ด้านหลังทั้งสองข้างของเขา มีผีดำรูปร่างเหมือนมนุษย์ที่มองไม่เห็นสองตัวรอคำสั่งอยู่ในขณะที่ไป่หยานกล่าวเช่นนี้
เจ้าดำหนึ่ง และเจ้าดำสอง คว้าแขนข้างหนึ่งของไดอาเมนเต้ และขาหลังของพวกมันก็กระแทกกับพื้น อุ้มร่างของไดอาเมนเต้ ไว้และลากข้ามสระน้ำ มาถึงสนามประลองแล้วคุกเข่าลงต่อหน้า ไป่หยาน
"เกิดอะไรขึ้นที่นี่"
ทุกอย่างเกิดขึ้นภายในชั่วพริบตา ไดอาเมนเต้ไม่สามารถตอบสนองได้เลย หลังจากที่เขามองขึ้นไปบนท้องฟ้าจนมาถึงเหตุการปัจจุบัน
“เฮ้ ท่านไดอาเมนเต้เป็นอะไรไป?”
“ใช่ ทำไมเขาถึงคุกเข่าต่อหน้าหน้ากากผี เกิดอะไรขึ้น?”
ผู้ชมตกอยู่ในความสูญเสีย
“ไดอาเมนเต้แกยังจำฉันได้ไหม”
ไป่หยานเปิดหน้ากากผีของเขาทันทีที่พูดจบ