EP 685 ความสัมพันธ์ซับซ้อน!
EP 685 ความสัมพันธ์ซับซ้อน!
By loop
เวลาเกือบๆแปดโมงเช้า
ดงซูบินที่แอบอยู่ใต้เตียงในห้องนอนของเกิงโยฮวา
เขาได้ยินเสียงของเกิงโยฮวาผ่านทางโทรศัพท์บ้าน “ทำไมถึงปล่อยให้ดงซูบินทำเช่นนั้น?”
"แม่กำลังพูดอะไรนะ?" แม่ของเกิงโยฮวาเริ่มขมวดคิ้ว “ลูกปล่อยให้น้องชายของลูกถูกส่งตัวไปที่โรงเรียนของพรรคได้ยังไงกัน นี้มันจะไม่มากเกินไปหน่อยไหม แม่พึงรู้เรื่องเมื่อเช้านี้อีกทั้งทางนั้นยังไม่ให้เตรียมตัวอะไรเลยด้วยซ้ำ แล้วเมื่อคืนนี้ดงซูบินได้พูดเรื่องนี้กับลูกบ้างหรือเปล่าล่ะ?”
“เรื่องเท่านี้เอง”
“แล้วลูกได้พูดถึงเรื่องนี้กับเขาไหมล่ะ”
“เรื่องนี้หนูตัดสินใจเองได้มันเกี่ยวกับงานของหนู ทุกอย่างเดียวหนูจัดการกับมันเอง!”
“แม่ก็แค่จะบอกว่าดงซูบินนั้นยังเด็กเกินไป เขาไม่รู้วิธีทำงานที่ซับซ้อนพวกนี้หรอก ลูกเองก็ต้องการวิธีจัดการกับเขาให้ทำเรื่องพวกนี้ให้น้อยๆลงหน่อยหรือไม่ก็ส่งเขาไปฝึกโรงเรียนของพรรคเลยก็ได้ ถ้าไม่อย่างงั้นลูกก็จะคุมมณฑลนี้ไม่ได้และจะถูกเด็กเมื่อวานซืนมาเล่นหัวเอาได้ ทุกครั้งที่แม่เห็นเจ้าเด็กนั้นในหอพัก แม่ไม่ชอบมากๆเลย หรือเจ้าเด็กนั้นต้องการที่จะมากวนประสาทน้องชายของลูกกันแน่? ทำไมกันเจ้าเด็กนั้นต้องมาเป็นผู้บริหารที่นีและยังมาพักที่นี้อีก? มันน่าอึดอัดจริงๆ!”
"โอเคหนูเข้าใจแล้ว."
“ต้องเข้าใจสิ แม่รู้ว่าลูกก็คงจะรู้สึกเหมือนแม่ ไม่ต้องพูดอะไรให้มากมายแล้ว”
"ก็นั่นแหละ"
“เอาเถอะแค่นี้ลูกก็ยุ่งมากพอแล้ว บายๆ”
“ค่ะ..........บาย”
ดูเหมือนแม่ของเกิงโยฮวาที่อยู่ในห้องนอนจะวางสายแล้วออกจากห้องไปแล้ว
ดงซูบินที่หลบอยู่ใต้เตียงแอบยิ้มและหัวเราะ สาบานได้เลยว่าแม่ของเกิงโยฮวานั้นถ้ารู้เรื่องระหว่างเขากับเกิงโยฮวาคงจะช็อกเข้าโรงพยาบาลอย่างแน่นอน
ไม่นานเสียงปิดประตูก็ดังขึ้น ดูเหมือนเธอจะออกไปแล้ว
เมื่อดงซูบินเห็นว่าแม่ของเกิงโยฮวานั้นออกไปแล้ว เขาจึงรีบคลานออกมาจากใต้เตียงนอน ก่อนจะสะบัดเสื้อผ้าและยิ้มออกมา จัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยและกลับไปที่ห้องของเขา
ตอนนี้ในห้องเงียบมากเหมือนกับว่าเกิงโยฮวานั้นกำลังนอนอยู่นั้นเอง
ดงซูบินวางเสื้อผ้าของเธอไว้และเดินเข้าไปในครัวเพื่อเริ่มทำอาหารเช้า
เมื่อดงซูบินทำอาหารเสร็จ ดงซูบินก็หยิบเสื้อผ้าของเกิงโยฮวาขึ้นมา และเปิดประตูเข้าไปในห้องนอน “นายกโยฮวา อาหารเช้าพร้อมแล้วนะครับ ออกมาทานข้าวได้แล้ว”
ในห้องนั้นเกิงโยฮวาซึ่งลุกขึ้นนั่งและพิงร่างกายไว้ที่เตียง กำลังเอามือลูบผมและหลับตาเพื่อคิดเกี่ยวกับสิ่งต่างๆ ผมยาวๆกระจัดกระจาย เมื่อได้ยินเสียงของดงซูบินเธอก็หันมามองหน้าเขา ผ้าห่มถูกดึงขึ้นปิดส่วนต่างๆของร่างกายของเธอ “เคาะประจูไม่เป็นหรือยังไงกัน”
เคาะประตู?
สรุปแล้วห้องนี้เป็นของฉันหรือเป็นของคุณกันแน่ ทำไมฉันกลายเป็นคนนอกไปได้!
ดงซูบินกล่าวด้วยรอยยิ้ม: "พอดีว่าผมเตรียมเสื้อผ้ามาให้คุณแล้ว"
เกิงโยฮวายื่นมือออกมาแล้วหยิบมันขึ้นมา มีรอยกดที่ด้านล่างของชุดชั้นในสตรีกลวงสีเขียวสดใส เมื่อ เกิงโยฮวาเห็นมันแล้วใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปในเวลานั้นและดวงตาของเธอจ้องมองไปที่ดงซูบินทันที“ดงซูบิน!นี้มันหมายความอะไรกัน”
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเธอที่ดูจริงจัง ดงซูบินยิ้มและรู้สึกผิดเล็กน้อย “มันไม่ใช่ของคุณอย่างงั้นหรอครับ?”
เกิงโยฮวามองอย่างเย็นชาผ่านสายที่เยือกเย็น “นี้คุณคิดจะล้อเล่นกับฉันอย่างงั้นหรอ!?”
“ไม่ใช่อย่างงั้นสักหน่อยครับ ผมไม่ได้ทำอะไรเลย?” ดงซูบินพูดต่อว่า: "ตอนที่ผมเปิดลิ้นชักและผมต้องการหาชุดชั้นในให้คุณ ผมก็เห็นแค่ชุดพวกนี้เลยหยิบมาก็เท่านั้น"
เกิงโยฮวาพยายามหายใจเข้าลึก ๆ และดูเหมือนเธอพยายามสงบอารมณ์ของเธอเอาไว้
ดงซูบินเองก็รู้ว่าเกิงโยฮวาเองก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องใส่มัน
ดูสิว่าคุณจะทำยังไงต่อไป?
ในเวลานั้นเพื่อเพิ่มบรรยากาศให้ดีมากยิ่งขึ้นดงซูบินก็พูดขึ้นมาว่า: "ถ้าคุณไม่ชอบ คุณก็ใส่สีแดงตัวเดิมก็ได้ มันก็ดูดีเหมือนกัน ผมไม่ได้พูดล้อเล่นกับคุณด้วยนะผมพูดจริงๆ ผมจะไม่กวนคุณแต่งตัวแล้ว ผมไปดูที่ห้องครัวก่อนดีกว่า” ในทันใดนั้นดงซูบินก็เปิดประตูหนีออกจากห้องไป
ไม่กี่นาทีต่อมาเกิงโยฮวาก็แต่งตัวออกจากห้องนอนมา แน่นอนดูสีหน้าของเธอจะไม่พอใจเท่าไร และ เธอก็เดินตรงเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ แน่นอนดงซูบินไม่รู้ว่าเกิงโยฮวาจะตัดสินใจใส่เสื้อชั้นในตัวไหน .
ดงซูบินวางอาหารเช้าไว้บนโต๊ะแล้วพูดกับคนข้างใน: "แปรงสีฟันฟันสีฟ้าคือผ้าเช็ดตัวของผมผืนสีขาว ถ้าคุณไม่ชอบคิดมาก... ก็ใช้มันได้เลย”
หลังจากความเงียบของการอาบน้ำ ประตูห้องน้ำก็เปิดออก และดงซูบินก็เหลือบมองอย่างตั้งใจ เพียงเห็นว่าผ้าขนหนูสีขาวของเขาย้ายจากที่เดิมนิดนห่อย และแปรงสีฟันสีน้ำเงินในกระบอกเก็บยาสีฟันก็มีน้ำหยดลงมาด้วย เห็นได้ชัดว่าเกิงโฮวาใช้อุปกรณ์อาบน้ำของดงซูบินเลยเมื่อเห็นมันดงซูบินก็ยิ้มเล็กน้อยและรู้ว่านายกฮวาไม่ได้โกรธจริงๆ มิฉะนั้น เธอจะกลับห้องไปแล้วเพื่อไปแปรงฟัน เป็นไปได้อย่างไรที่เธอจะใช้แปรงสีฟันของดงซูบิน? ดีแล้วที่เธอไม่โกรธ
"มานี่ กินข้าว" ดงซูบินเตรียมตะเกียบให้เธอ
เกิงโยฮวานั่งลงอย่างเฉยเมยและเริ่มกินและดื่มซุป
ดงซูบิน นั่งถัดจากเธอและกระพริบตา “รสชาติเป็นไง เท่านี้คุณจะอิ่มไหม”
"……โอเค."
"อืม ได้หรอ"
เกิงโยฮวาขมวดคิ้วและมองเขา “กินข้าวเงียบๆ ได้ไหม!”
ดงซูบินยิ้มและเริ่มกิน แต่ปากของเขายังไม่หยุดที่จะพูด “ตอนที่ผมเข้าไปเอาเสื้อผ้ามา แม่ของคุณเข้ามาผมนั้นกลัวมาก ผมรีบซ่อนตัวอยู่ใต้เตียง ต่อมาผมได้ยินคุณทั้งคู่คุยกันทางโทรศัพท์ ดูเหมือนแม่ของคุณจะพูดถึงผมด้วย นายกโยฮวา ผมต้องอธิบายเรื่องนั้นให้คุณฟังก่อนและทำความเข้าใจเรื่องนี้น มันเป็นน้องชายของคุณ เขาพยายามจะทำให้ผมอับอายมาหลายครั้งแล้ว และผมต้องหาวิธีการควบคุมเขาด้วย” แน่นอนการที่ดงซูบินทำเช่นนั้นก็เพื่อจะบอกเกิงโยฮวาว่าเขาพยายามจะควบคุมและจัดแจงการทำงานให้สอดคล้องกับการทำงานของเขา
ทันทีที่เกิงโยฮวาได้ยินเรื่องนี้เกิงโยฮวาก็เย็นชาขึ้นมาก
เธอหันมองหน้าดงซูบินก่อนที่ดงซูบินจะรีบแก้ตัวมาทันที: “อืม เรื่องของสำนักงานมันเป็นหน้าที่ที่ผมต้องจัดการจริงไหม? บางทีการกระทำครั้งนี้อาจจะมากเกินไปก็ได้ ถ้าเกิงเซียงกลับมาเมื่อไรผมจะขอโทษเขาเป็นการส่วนตัวเอง” ดูเหมือนว่าดงซูบินกำลังโดนรังสีอำมหิตกดดันอยู่ และแน่นอนว่าเขาต้องเป็นคนใจกว้างมากกว่านี้
เกิงโยฮวารับประทานอาหารเช้าเสร็จภายในสองนาที นั่งลงบนโซฟาและดูข่าว
ดงซูบินเองพยายามจะปรับอารมณ์ตามให้ทันแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายหลังจากทานอาหารเป็นเวลาสิบนาที เขาเดินเข้าไปในครัวเพื่อล้างจาน หลังจากที่เขาออกมาแล้วดงซูบินก็มองไปที่ เกิงโยฮวา และมองที่เธอ ค่อยๆ ยื่นมือให้เธอ เธอสอดหลังของเธอและคว้าเอวของเธอช้าๆ “แม่ของคุณบอกว่าคุณสามารถสั่งให้ผมไปเข้าอบรมได้แต่คุณตัดสินใจไม่ทำนั้นคือความจริงหรอ หรือว่าคุณคิดแผนไว้ก่อนหน้านี้แล้ว ผมต้องเตรียมใจอะไรไว้ก่อนไหม.” แน่นอนว่าดงซูบินเองยังไม่มีใครสนับสนุนเขาในมณฑลนี้ อีกทั้งเกิงโยฮวายังอยู่ในฐานะผู้บังคัญบัญชาของเขาด้วย และภายนอกก็คิดว่าทั่งคู่ขัดแย้งกันอยู่
ดูเหมือนเธอก็ยังนั่งนิ่งอยู่
ก่อนที่เธอมีเสื้อผ้ามากมายขนาดนั้น พระเจ้าท่านั้นที่รู้ว่าเธอต้องการอะไร ภายในใจของผู้หญิงนั้นมันล้ำลึกยากที่จะเข้าถึงได้
เกิงโยฮวามองไปที่ดงซูยิน “คราวที่แล้วฉันบอกคุณอย่างชัดเจนแล้วว่าฉันไม่ได้มีอะไรติดใจกับคุณเลย มันเป็นเรื่องส่วนตัวของคุณและจะไม่ถูกนำเข้ามารวมกับการทำงาน! เอามือของคุณออกไปด้วย!”
อ้อ รู้แล้วน่าว่าคุณต้องพูดอย่างนี้
ดงซูบินไม่ได้ทำตามคำสั่งของเธอแม้แต่น้อย เขาแค่คลายแขนของเขาให้หลวมเล็กน้อยและยังคงจ้องมองที่เธอดูทีวี
ดูเหมือนเกิงโยฮวาก็ไม่ได้ว่าอะไรเช่นกัน ทั้งๆที่มือและแขนของดงซูบินก็ยังอยู่จุดเดิม ! .
