909-910
7/8
Ep.909
“ซูเฉิน พวกเราเผ่าวิญญาณไม่เคยทำให้เจ้าขุ่นเคือง เจ้าต้องการอะไรกันแน่?”
ระดับเทวะเผ่าวิญญาณร่างผอมบางก้าวออกมา เอ่ยถามซูเฉิน
ดูจากท่าทางแล้ว คล้ายไม่ค่อยหวาดกลัวซูเฉินเท่าไหร่นัก
“เผ่าวิญญาณของพวกแกบุกเข้าไปในทวีปมนุษย์ของฉัน สังหารผู้คนบนเกาะเฉียนหยู ทั้งยังจับตัวเพื่อนฉันไป แบบนี้ไม่เรียกทำให้ขุ่นเคืองหรอ?”
ซูเฉินหรี่ตา กระชากเสียงเย็น
จับเพื่อนเจ้า?
ระดับเทวะร่างผอมชะงักไปเล็กน้อย
เรื่องที่ชาวเผ่าวิญญาณบุกเข้าไปในทวีปมนุษย์ พวกเขาทราบดี แต่เรื่องจับตัวหานคุนและคนอื่นๆ นั่นเป็นข้อตกลงที่บางคนรับปากกับเผ่าอสูรเป็นการส่วนตัว พวกเขาจึงไม่รู้อะไรเลย
“เรื่องนี้อาจเป็นความเข้าใจผิด” ระดับเทวะร่างผอมกล่าวเสียงแผ่ว
“แค่บอกว่าเข้าใจผิด คิดว่าจะจบหรอ?” ซูเฉินยิ้มดูแคลน
ในวันนี้ หากเผ่าวิญญาณไม่มีคำอธิบาย เขาจะไม่ยอมเลิกราง่ายๆ
“เจ้าต้องการอะไร?” ชายที่สวมชุดคลุมดำปกปิดทั้งตัว ซึ่งเป็นระดับเทวะของเผ่าวิญญาณคนสุดท้าย เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา
ถึงอย่างไรที่นี่คือทวีปเผ่าวิญญาณ มีสี่ระดับเทวะมารวมตัวกัน ต่อให้ซูเฉินแข็งแกร่ง ไม่ใช่ว่าพวกเขาก็ยังพอรับมือได้หรอกหรือ?
“มอบหินต้นกำเนิดพลังงานขั้น 9 มาพันก้อน แล้วฉันจะไม่เอาเรื่อง” ซูเฉินกล่าวอย่างไม่แยแส
หินต้นกำเนิดพลังงานขั้น 9 พันก้อน?
ได้ยินจำนวนนี้ ชาวเผ่าวิญญาณทุกคนต่างสูดลมหายใจเย็นเยียบ
ทวีปเผ่าวิญญาณจะมีหินพลังงานขั้น 9 มากมายขนาดนั้นได้อย่างไร?
ณ ตอนนี้ ทุกคนต่างคิดเห็นเป็นเสียงเดียวกันว่าซูเฉินไม่ได้มาที่นี่เพื่อคลี่คลายปัญหา เห็นได้ชัดว่าเขาจงใจมาหาเรื่อง
“แล้วถ้าพวกเราไม่ให้เล่า?”
ระดับเทวะชุดคลุมดำพยายามระงับความโกรธ เอ่ยถามเสียงเล็ดลอดผ่านไรฟัน
ซูเฉินมุ่ยปาก หัวเราะเบาะๆว่า “ถ้าไม่มอบหินต้นกำเนิดพลังงาน พวกแกทั้งหมดในที่นี้ต้องตาย!”
จะฆ่าพวกเราทั้งหมด?
ช่างเป็นคำกล่าวที่ยโสเสียจริง
ที่นี่มีชาวเผ่าวิญญาณอยู่นับพันคน และทั้งหมดล้วนเป็นผู้ฝึกตนชั้นสูง นอกจากนี้ยังมีระดับเทวะอยู่ถึงสี่คน ผู้ใดกันหนอมอบความกล้าให้ซูเฉินกล่าวเช่นนี้
“อาศัยเพียงเจ้า คิดว่าสามารถฆ่าพวกเราทั้งหมดได้หรือ?”
นัยน์ตาของระดับเทวะร่างผอมค่อยๆเปลี่ยนเป็นเย็นชา
ซูเฉินอาละวาดอวดดี ไม่เห็นผู้ใดอยู่ในสายตา มันได้ทำให้ความโกรธของเขาเดือดถึงขีดสุดแล้ว
“ใครบอกว่าฉันมาคนเดียว?”
ซูเฉินกล่าวอย่างเฉยเมย จากนั้นดีดนิ้วไปข้างหลัง
ในคราเดียว เหล่ายอดฝีมือที่นำโดยฉีมู่เฟิงทยอยกันก้าวลงจากรถ มาหยุดยืนเคียงข้างซูเฉิน
เมื่อเห็นว่าจู่ๆก็มียอดฝีมือขั้น 10 มากมายปรากฏกายขึ้น สีหน้าของชาวเผ่าวิญญาณกลายเป็นเคร่งเครียด
“ฉีมู่เฟิง นี่เป็นเรื่องระหว่างเผ่าวิญญาณกับซูเฉิน ตระกูลฉีของเจ้าคิดเข้าร่วมด้วยหรือ?”
ระดับเทวะร่างผอมเห็นฉีมู่เฟิง เปลือกตาเขากระตุกทันใด
หากมีแค่ฉีมู่เฟิงเขาจะไม่สนใจเลย ประเด็นก็คือเบื้องหลังฉีมู่เฟิงคือตระกูลฉี และตระกูลฉีคือขุมกำลังที่มีอิทธิพลในมิติภายนอก มิใช่สิ่งที่เผ่าวิญญาณของพวกเขาจะสามารถต่อกรได้
“ซูเฉินเป็นพี่น้องร่วมสาบานกับข้า เจ้าคิดว่าข้าสมควรเข้าร่วมด้วยหรือไม่?” ฉีมู่เฟิงหัวเราะ
พี่น้องร่วมสาบาน?
ทุกคนในเผ่าวิญญาณต่างตกตะลึง รอบด้านจมลงสู่ความเงียบ
ลำพังซูเฉินก็แข็งแกร่งมากพอแล้ว หากเพิ่มฉีมู่เฟิงเข้าไปอีกคน พวกเขาไม่มั่นใจว่าจะเอาชนะได้
เมื่อเห็นชาวเผ่าวิญญาณต่างปิดปากเงียบ ซูเฉินไม่ปล่อยให้ยืดเยื้อ เปิด [พื้นที่เลี้ยงสัตว์] เรียกเหล่าสัตว์เลี้ยงวิญญาณออกมา จากนั้นโบกมือให้สัญญาณ ออกคำสั่งสั้นๆ
“ฆ่า!”
“สู้กับเขา!”
ชายชราดิบเถื่อนตะโกน ตรงเข้าสังหารซูเฉิน
ในเมื่อซูเฉินไม่คิดปล่อยพวกเขาไป มีเพียงหนทางเดียวเท่านั้นคือสู้ตาย!
“ฆ่า!”
ฉีมู่เสวี่ยตามหลังซูเฉินไปติดๆ ตั้งใจแสดงผลงานกว่าใครเพื่อน
ฉีมู่เฟิงและคนอื่นๆต่างมองหาคู่ต่อสู้ของตัวเองและเข้าเข่นฆ่ากัน
โม่หรงยืนนิ่ง ลังเลอยู่พักหนึ่ง สุดท้ายกัดฟัน วิ่งตามคนอื่นๆไป
ซูเฉินคือเจ้านายของเขา เมื่อเจ้านายลงมือ เขาก็ได้แต่ลงแรงตาม!
แม้ต้องเผชิญหน้ากับเผ่าพันธุ์เดียวกัน ก็ไม่มีทางเลือก
8/8
Ep.910
การต่อสู้ครั้งใหญ่บังเกิดขึ้น ทันใดนั้นทั่วทั้งลานจัตุรัสท่วมท้นไปด้วยไอสังหาร
คู่ต่อสู้ของซูเฉินคือชายชราดิบเถื่อน เขากุมดาบทมิฬด้วยสองแขน ฟาดฟันออกไป
กระแสอสนีบาตอันน่าสยดสยองแผ่กระจายออกไปในพริบตา
เห็นแค่เพียงคลื่นสีฟ้ากระเพื่อมไหว ทุกแห่งหนที่มันกวาดผ่าน เผ่าวิญญาณที่สัมผัสโดน ไม่ว่าจะมีฐานฝึกตนขั้นไหน ล้วนกลายเป็นขี้เถ้า
ชายชราดิบเถื่อนตกใจ เขาสามารถสังเกตเห็นได้อย่างชัดเจน ว่าคลื่นสีฟ้าที่กำลังใกล้เข้ามา มันไม่มีทางต้านทานได้เลย
กระนั้นเขาก็ใช่ว่าจะนั่งรอความตายอยู่เฉยๆ มองไปยังกระแสอสนีบาตเบื้องหน้า ทันใดนั้นปรากฏโล่กระดูกขึ้นในมือเขา กางตระหง่านบดบังร่างเขาเอาไว้
บังเกิดเสียงบรึ้มมม!
กระแสคลื่นสีฟ้ากระแทกเข้ากับโล่กระดูกอย่างแรง ตามมาด้วยเสียงระเบิดดังสนั่น
รอจนฝุ่นควันจางหายไป เห็นแค่เพียงโล่กระดูกถูกเป่าเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย แตกกระจายอยู่บนพื้น และชายชราที่อยู่เบื้องหลังโล่ บัดนี้ทั้งร่างไหม้เกรียม ดำเมี่ยมไปทั้งตัว แม้ยังไม่ตาย แต่ก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส
ซูเฉินขยับเท้าวูบ พริบตาเดียวปรากฏกายเบื้องหน้าชายชราดิบเถื่อน ซัดหมัดออกไป
บังเกิดเสียงปัง! ดังสนั่น ร่างชายชราถูกชกแหลกเป็นผุยผง
กลุ่มคนที่เดิมกำลังต่อสู้เข่นฆ่ากัน ทั้งหมดต่างหยุดมือ เหม่อมองซูเฉินด้วยความตื่นตกใจ
ผู้แข็งแกร่งระดับเทวะ ภายใต้เงื้อมมือซูเฉิน มิอาจก่อกระทั่งคลื่นลม ถูกฆ่าจบชีวิตลงทันที
ความแข็งแกร่งของซูเฉิน ทำให้ทุกคนตกใจ ชาวเผ่าวิญญาณ ปรารถนาให้มีปีกคู่หนึ่งงอกบนแผ่นหลัง จะได้หลบหนีไปจากที่นี่
สังหารชายชราดิบเถื่อน ซูเฉินหันไปมองผู้แข็งแกร่งระดับเทวะในชุดดำ รอยยิ้มขี้เล่นผุดขึ้นบนมุมปากเขา
“ซูเฉิน! เรายินดีมอบหินพลังงานแก่เจ้า โปรดหยุดมือ!”
หลังจากได้เห็นกำลังรบอันน่าสะพรึงของซูเฉิน ระดับเทวะชุดดำยอมรับความพ่ายแพ้
“มันสายไปแล้ว!” ซูเฉินคำรามทุ้ม พุ่งทะยานไปเบื้องหน้า
ฉีมู่เฟิงและคนอื่นๆยังคงไล่สังหารเผ่าวิญญาณต่อไป
“เป็นเจ้าเองนะที่บังคับข้า!”
เห็นซูเฉินโร่เข้ามา ร่างของระดับเทวะชุดดำขยายใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว ตามด้วยเสียงลั่นของกระดูก เห็นแค่เพียงตัวเขาขยายขึ้นเป็นสิบจั้ง แปรสภาพเป็นโครงกระดุกขาว
ตลอดทั้งร่างกายปกคลุมแผ่ซ่านไปด้วยกลิ่นอายแห่งความตาย
“ที่แท้แกก็เป็นผู้ฝึกตนนอกรีต!” ซูเฉินยิ้มเยาะ
“ซูเฉิน ไปลงนรกซะ!”
โครงกระดูกขาวคำราม กำหมัดใหญ่ซัดตัดอากาศเข้าหาซูเฉิน
“ช่างไม่รู้จักประมาณตน!”
ซูเฉินหัวเราะดูแคลน แสงสีทองจางๆปรากฏขึ้นในมือเขา ชกหนึ่งหมัดสวนออกไปเช่นกัน
ปัง! ขณะที่หมัดทั้งสองปะทะกัน เกิดเสียงกระแทกสะเทิ้นฟ้าสะเทือนดิน
คลื่นพลังอันบ้าคลั่งรุนแรงกวาดไปทุกทิศทาง
แคร่ก กริ๊ก …
ตามมาติดๆด้วยเสียงกระดูกหัก เห็นแค่เพียงกำปั้นของโครงกระดูกขาว ภายใต้แรงกระแทกมหาศาล มันแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ แม้แต่แขนกระดูกหนาของมันยังหักเป็นชิ้นๆ
กราว กราว …
โครงกระดูกขาวถอยไปหลายก้าว กว่าจะกลับมารักษาสมดุลได้ เขาจ้องมองไปยังซูเฉินด้วยความหวาดกลัว
อันที่จริงหลังจากกลายร่างเป็นโครงกระดูกแล้ว พละกำลังและพลังป้องกันของเขาจะเพิ่มขึ้นหลายเท่า
กระนั้นก็ยังพ่ายแพ้ให้แก่หมัดของซูเฉิน!
ความแข็งแกร่งทางกายภาพของซูเฉิน ต้องทรงพลังถึงระดับใดกัน?
“ก็แค่ขยะ! แกคิดว่าจะอวดดีต่อหน้าฉันได้เพียงเพราะแปลงร่างเป็นโครงกระดูกงั้นหรอ?” ซูเฉินเยาะเย้ย จากนั้นกระโจนขึ้นกลางอากาศ นำ [ภูเขาหยวนเหออู่จี๋] ออกมา แล้วขว้างมันลงไป
บรึ้มมมมม!
โครงกระดูกขาวถูกบดขยี้ลงกับพื้นโดยไร้เรี่ยวแรงต่อต้านใดๆ กระดูกตามตัวไม่รู้แตกหักไปแล้วกี่ท่อน เสียงกรอบแกรบดังกึกก้องไปทั่ว
“อ๊าาาาาา!”
โครงกระดูกขาวส่งเสียงคร่ำครวญ ดิ้นรนต่อสู้สุดชีวิต พยายามคลานหนีจากใต้ [ภูเขาหยวนเหออู่จี๋]
แน่นอน ซูเฉินไม่มีทางให้โอกาสนั้นกับเขา เจ้าตัวก้าวไปข้างหน้า กระทืบเท้าเดียวป่นศีรษะศัตรู
ในคราเดียว เศษชิ้นส่วนวาววับนับพันปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา
