ตอนที่ 1057-1058 เจ้าชู้ไม่รู้ตัว
เจียงหลัวลี่จิบอีกครั้งแล้วยิ้มออกมาทันที “คุณเหมา ไวน์แดงนี่ดีจริง ๆ ขวดนี้แพงมากไหมคะ? คุณเคยดื่มเร็วแบบฉันไหม?”
เธอดื่มหมดแก้วอีกแล้ว
แต่เหมาซวีเสียเพียงแค่จิบ ๆ ทำให้ยังมีไวน์อยู่เกินครึ่งแก้ว
เธอได้ยินว่าต้องดื่มไวน์ดี ๆ อย่างช้า ดูเหมือนเธอจะดื่มเร็วเกินไป
เหมาซวีเสียตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะส่ายหน้าและยิ้มออกมา
“คุณเจียง สำหรับคุณไม่มีอะไรที่แย่ไปหรอกครับ ไม่สำคัญหรอกว่าไวน์จะแพงหรือเปล่า สำคัญที่ว่าชอบหรือไม่ชอบ ถ้าคุณเจียงชอบ ก็ถือว่าดีแล้ว แม้จะแพงมากก็ไม่เป็นไร”
เจียงหลัวลี่พูดไม่ออก
บ้าเอ้ย!
หัวใจของเธอเริ่มเต้นแรงอีกครั้ง
เธอสงสัยอย่างจริงจังว่า เหมาซวีเสียไม่เคยมีความรักมาก่อนจริง ๆ เหรอ
เธอไม่คิดว่าเป็นอย่างนั้นเลย
หากเขาไม่เคยคบใคร ทำไมเขาถึงพูดจีบผู้หญิงได้ตลอดแบบนี้?
ตราบใดที่เธอชอบไม่สำคัญว่าจะแพงมากขนาดไหน..อย่างนั้นเหรอ
นี่มันจีบกันชัด ๆ
ผู้ชายที่ไม่เคยมีแฟน ไม่เคยมีความรัก จะพูดออกมาแบบนี้ได้เหรอ?
ที่สำคัญไปกว่านั้น เขาพูดออกมาดูปกติมาก
แล้วการที่เขาพูดดูเหมือนจริงจังแบบนี้ ทำให้เธอสงสัยว่าเธอคิดมากไปเองหรือเปล่า
เขาไม่ได้ทำเจ้าชู้กับเธอ
แตทำไมเธอถึงรู้สึกเหมือนถูกล่อลวง
บางทีเขาอาจะไม่รู้ว่า คำพูดของเขามีเสน่ห์มากขนาดไหนก็ได้?
แบบนี้เรียกว่าอะไร?
เจ้าชู้โดยไม่รู้ตัวอย่างงั้นเหรอ?
แม้ว่าเหมาซวีเสียจะไม่ได้ทำเจ้าชู้กับเธอ แต่ก็ทำให้เจียงหลัวลี่คิดอย่างนั้น
หัวใจของเธอเริ่มเต้นเร็วและแรงอีกครั้ง
เธออดไม่ได้ที่จะตื่นตระหนก
“คุณเจียง ไม่ควรดื่มมากเกินไปนะครับ” เหมาซวีเห็นใบหน้าเธอเริ่มแดงและคิดว่าเกิดจากแอลกอฮอล์ เขาอดไม่ได้ที่จะเป็นกังวล “ไวน์แดงมีแอลกอฮอล์ไม่สูงก็จริง แต่รสชาติมันจะติดอยู่ที่คอนานพอสมควร ไวน์ขวดนี้ถูกเก็บไว้เป็นเวลานาน อาจทำให้เมาได้ง่ายครับ”
“คุณเจียง อย่าดื่มอีกเลยนะครับ”
“ฉันไม่เป็นไรค่ะ” เจียงหลัวลี่ตบแก้มที่ร้อนผ่าวของเธอ และชำเลืองมองเขาอย่างรวดเร็ว ใบหน้าของเธอแดงขึ้นอีกครั้ง เธอรีบก้มหน้าลงอย่างรวดเร็ว
“ไวน์แค่นี้ทำอะไรฉันไม่ได้หรอกค่ะ”
เหมาซวีเสียขมวดคิ้วเล็กน้อย “ยังไงก็เถอะ อย่าดื่มมากล่ะ”
เจียงหลัวลี่ยัดสเต็กเข้าไปในปากอีกชิ้น หลังจากกลืนไปแล้ว เธอมองขึ้นไปที่เขาและพูดติดตลก
“คุณเหมา คุณกลัวฉันจะดื่มมากเกินไป จนไวน์ราคาแพงขวดนี้หมดเหรอค่ะ”
เหมาซวีเสียตกตะลึง “จะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไงกันครับ”
“งั้นฉันดื่มได้เท่าไหร่ก็ได้ใช่ไหมค่ะ”
“ได้ครับ แต่...”
“ถ้าอย่างนั้นคุณเหมา อย่าสนใจว่าฉันจะดื่มมากไปเลยค่ะ อีกอย่างถ้าฉันเมา ก็ยังมีคุณอยู่นี่ค่ะ” ในขณะที่เจียงหลัวลี่ล้อเขาเล่น เธอเห็นว่าเขาดูจริงจังและเงียบขรึมมากขึ้น
อาจเป็นเพราะไวน์
เจียงหลัวลี่จู่ ๆ ก็กล้าพูดมากขึ้น
เมื่อสักครู่เธอยังไม่กล้าสบตาเขา แต่ตอนนี้เธอจ้องไปที่เขาและหยอกล้อเขาได้แล้ว
“คุณเหมา ก็คุณน่ะเป็นสุภาพบุรุษซะขนาดนี้ เวลาอยู่กับคุณ ฉันต้องกังวลว่าตัวเองจะเมาด้วยเหรอคะ ฉันเชื่อหรอกน่าถึงจะฉันจะเมา คุณก็ไม่ทำอะไรฉันอยู่ดี”
เหมาซวีเสียชะงักไปชั่วขณะ
เขามองไปที่เจียงหลัวลี่ด้วยความตกใจ “คุณเจียง คุณ...”
“ฉันเชื่อใจคุณคะ คุณเหมา” เจียงหลัวลี่หมุนแก้วไวน์ของเธอ ยิ้มให้เขาด้วยสายตาเจ้าชู้
“ถ้าฉันเมา คุณไปส่งฉันกลับบ้านได้ใช่ไหมคะ? คุณเคยไปส่งฉันมาแล้วนี่น่า ก็ต้องรู้อยู่แล้วว่าต้องไปส่งฉันที่ไหน”
เหมาซวีเสียมองไปที่หญิงสาวผู้ส่งยิ้มตรงข้ามเขา เขาจับแก้วไวน์แน่นไปชั่วชั่วขณะ หัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้น
เขาดูเป็นสุภาพบุรุษในสายตาของเธอเหรอ?
เธอคิดว่าถ้าอยู่กับเขาแล้วเธอจะปลอดภัย?
เธอเคยคิดบ้างรึเปล่าว่าเขาอาจจะไม่ใช่สุภาพบุรุษ?
ถ้าเขาเป็นสุภาพบุรุษจริง ๆ คืนนั้นเขาคงไม่แตะต้องเธอ
แม้ว่าจะถูกสถานการณ์บีบบังคับก็ตาม แต่ถ้าเขารู้จักยับยั้งชั่งใจ เขาคงไม่หน้ามืดตามัว ปล่อยตัวปล่อยใจไปตามสถานการณ์แบบนั้น
เขากำลังคิดถึงเรื่องราวในคืนนั้น
ถ้าผู้หญิงที่เขาเจอในคืนนั้นไม่ใช่เธอ เขาจะทำยังไง?
ถ้าเขาตกหลุมพรางของคู่แข่ง และพบกับผู้หญิงที่อีกฝ่ายเตรียมไว้ เขาจะยับยั้งชั่งใจได้ไหม
เขารู้คำตอบของตัวเองอยู่แล้ว
ถ้าไม่ใช่เธอ หลายเรื่องก็คงไม่เกิดขึ้น
แม้ว่าเขาจะถูกวางยา แต่ก็ไม่ถึงกับทนไม่ไหว ตราบใดที่เขาพอใจที่จะอดทน เขาก็สามารถอดทนได้จนกว่าจะถึงโรงพยาบาล
แต่เขากลับไม่ไปโรงพยาบาล?
แท้จริงแล้ว เขาเอง..ไม่ได้เป็นสุภาพบุรุณอย่างที่เธอคิด
คืนนั้น ทำไม่ต่างจากผู้ร้าย
เขาโชยผลประโยชน์จากเธอ
เธอเป็นผู้หญิงในแบบที่เขาชอบ
เพราะแบบนั้น ตอนที่เธอสะดุดเข้าสู่อ้อมแขนของเขา เขาจึงไม่ผลักเธอออกไป แต่กลับกอดเธอไว้แทน
สิ่งที่เกิดขึ้นต่อจากนั้น เป็นไปอย่างเป็นธรรมชาติ
“คุณเชื่อใจผมขนาดนั้นเลยเหรอ?” เหมาซวีเสียมองไปที่เจียงหลัวลี่ด้วยท่าทางที่ซับซ้อน
“ใช่ค่ะ” เจียงหลัวลี่จิบไวน์แดงอีกครั้ง แล้วมอบเขาหรี่ตาขึ้นมองเขา
“คุณเหมาเป็นสุภาพบุรุณ อยู่กับคุณแล้วฉันรู้สึกปลอดภัย”
เหมาซวีเสียมองดูเธอและลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะถามเสียงต่ำว่า
“ถ้าผมบอกว่า ผมไม่ใช่สุภาพบุรุษอย่างที่คุณเจียงคิดล่ะครับ?”
“อา?” เจียงหลัวลี่ตกตะลึง “คุณเหมา คุณ...”
“คุณเจียง เราเคยเจอกันแค่สองครั้งเองนะครับ คุณยังไม่รู้ว่าผมเป็นคนยังไง ถ้าคุณคิดว่าผมเป็นสุภาพบุรุษจากที่เราเคยเจอกันแค่สองครั้ง วันหนึ่งคุณอาจผิดหวัง”
เหมาซวีเสียกล่าวอย่างจริงจัง
ทำเอาเจียงหลัวลี่พูดไม่ออก
เหมาซวีเสียมองไปที่เธอและพูดว่า “คุณเจียง เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนไหมครับ”
เจียงหลัวลี่ถาม “เรื่องอะไรคะ?”
เหมาซวีเสียกล่าวว่า “มันยากที่จะรักษาภาพลักษณ์สุภาพบุรุษต่อหน้าผู้หญิงที่ตนเองชอบ ถ้าผู้ชายทำตัวเป็นสุภาพบุรุษต่อหน้าคุณ แสดงว่าผู้ชายคนนั้นไม่ได้ชอบคุณมากพอ”
คำตอบของเขาทำเอาเจียงหลัวลี่พูดไม่ออกอีกครั้ง
“เพราะงั้น ผมไม่ต้องการให้คุณเจียงคิดว่าผมเป็นสุภาพบุรุษ”
“...”
เจียงหลัวลี่ไม่ได้คาดคิดว่าเขาจะล้อเล่นแบบนี้
“คุณเหมา ฉันขอถามอะไรแบบตรงไปตรงมาหน่อยเถอะค่ะ”
เธอไม่เชื่อว่าผู้ชายคนนี้จะไม่เคยมีความรักมาก่อน!
