899-900

5/8

Ep.899

“มนุษย์ เหตุใดเจ้าถึงยังมีชีวิตอยู่?”

สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของซูเฉิน รูปปั้นหินทั้งสี่กระเทาะออกอีกครั้ง กลายร่างเป็นเต่านินจาทั้งสี่

เต่าเขียวคาตานะคู่จ้องซูเฉินเขม็ง  ในดวงตาของมันเต็มไปด้วยความตื่นกลัว

มันทราบสถานการณ์ของอาณาจักรซอมบี้เป็นอย่างดี ตอนแรกคิดว่าหากซูเฉินถูกส่งไป เขาคงถูกเหล่าซอมบี้ระดับเทวะรุมกำจัด

ใครจะไปคาดคิด ว่าซูเฉินตัวเป็นๆจะปรากฏตัวขึ้นต่อหน้ามันอีกครั้ง

“แกคิดว่าซอมบี้ขยะพวกนั้นจะฆ่าฉันได้หรอ?” ซูเฉินหรี่ตาลง กล่าวประชดประชัน

หากเปลี่ยนเป็นคนอื่น ถูกส่งเข้าไปในอาณาจักรซอมบี้ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับระดับเทวะหลายตนพร้อมกัน คงไม่มีทางรอดชีวิต

กระนั้น ซูเฉินไม่เพียงรอดชีวิต แต่เขายังสร้างหายนะ อาละวาดไปทั่วอีกด้วย

เรื่องนี้คงเป็นสิ่งที่อีกฝ่ายคาดไม่ถึง

“มนุษย์ ก่อนหน้านี้เป็นเรื่องเข้าใจผิด พวกเรายินดีชดใช้!” เต่าเขียวคาตานะคู่กัดฟันกล่าว

เนื่องจากซูเฉินสามารถรอดชีวิตจากอาณาจักรซอมบี้ได้ นั่นมากพอแล้วที่จะพิสูจน์ถึงความแข็งแกร่งของเขา

และการกลับมาครั้งนี้ ย่อมไม่พ้นเป็นการแก้แค้นอย่างแน่นอน

มันตระหนักดีว่าพวกตนไม่ใช่คู่มือของซูเฉิน  ทำได้เพียงยอมประนีประนอม

“ยังคิดจะเล่นลูกไม้กับบิดาอีกหรือ?”

ซูเฉินฉีกยิ้มดูแคลน ส่งสัญญาณมือสั่งการ

“ฆ่า!”

ในคราเดียว เหล่ายอดฝีมือที่นำโดยฉีมู่เฟิงพุ่งทะยานไปข้างหน้า ซูเฉินเองก็ลงมือโดยไม่เก็บงำความแข็งแกร่งเช่นกัน

แล้วเต่าเขียวทั้งสี่จะเป็นคู่ต่อสู้ของพวกเขาได้อย่างไร? พริบตาเดียวก็ถูกบดขยี้จนตาย

ชาวเต่าเขียวที่เหลืออยู่ในหุบเขา ก็ถูกสังหารเกลี้ยงเช่นกัน

นับแต่นี้ไป เผ่าเต่าเขียว เกรงว่าจะหลงเหลือแค่ในนามเท่านั้น

“ซูเฉิน พวกเราจะไปทวีปไหนต่อ?” ฉีมู่เฟิงถาม

ทุกครั้งที่ได้ข้ามไปเขตแดนใหม่ มักได้สู้กับระดับเทวะ

ในฐานะผู้คลั่งไคล้การต่อสู้ เขาเฝ้ารอคอย คาดหวังกับเรื่องนี้เป็นอย่างมาก

ซูเฉินใคร่ครวญ มีเขตแดนของพวกต่างเผ่าอยู่นับหมื่น แต่เขาจะเลือกเข้าเฉพาะทวีปที่มีปัญหากับตัวเองเท่านั้น

อย่างทวีปของสุดยอดห้าเผ่าพันธุ์ อันนี้ใช่แน่ๆ ขณะที่เผ่าเต่าเขียวดูเหมือนจะมีทางผ่านเขตแดนที่เชื่อมโยงระหว่างเผ่าอมตะ

อย่างไรก็ตาม ก่อนเข้าสู่ทวีปของสุดยอดห้าเผ่าพันธุ์ ยังมีอีกสองทวีปที่ต้องแวะไปเยี่ยมเยือน

หนึ่งคือทวีปคนแคระ สองคือทวีปเผ่าวิญญาณ

มีสองเหตผลที่เข้าทวีปคนแคระ นั่นคือฆ่าจี้ชางจื่อเพื่อล้างแค้นแก่อู๋หยาจื่อ อีกอย่างคือรวบรวมปรมาจารย์หลอมอาวุธ ให้มาช่วยสร้างกระบี่เทวะ

ส่วนการไปยังทวีปเผ่าวิญญาณก็เพื่อช่วยโม่หรงแก้แค้นศัตรูอย่างหยานเซิ่งอี้ ซูเฉินสัญญากับโม่หรงว่าจะกำจัดเจ้าหมอนี่มานานแล้ว

นอกจากนี้ ยังมีหินพลังงานขั้น 9 จำนวนมากอยู่ในทวีปเผ่าวิญญาณ ไหนจะอสรพิษทองคำขั้น 10 อีก

[รถศึกอัจฉริยะ] และ [นักรบจักรกล] หากคิดเลื่อนเป็นขั้น 9 จำเป็นต้องใช้หินพลังงานขั้น 9 จำนวนมาก

ส่วน [จอมเขมือบแห่งบรรพกาล ยุงวัชระ] จะต้องได้ดูดแก่นโลหิตของอสรพิษทองคำ มันจะได้ยกระดับเป็นขั้น 10

ซูเฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง กล่าวกับรถศึกว่า “เสี่ยวจือ ที่นี่พอจะมีพิกัดที่เชื่อมโยงสู่ทวีปเผ่าคนแคระหรือเผ่าวิญญาณบ้างไหม?”

“เจ้านาย ไม่มีเขตแดนที่ว่าอย่ในที่นี่ อย่างไรก็ตาม ทวีปเผ่าราชวงศ์อสูรมีเขตแดนที่ใช้เข้าสู่ทวีปเผ่าวิญญาณได้” [รถศึกอัจฉริยะ] ตอบ

“ดีล่ะ งั้นเริ่มจากเข้าไปทวีปเผ่าราชวงศ์อสูรกันก่อน” ซูเฉินออกคำสั่ง

ทวีปเต่าเขียวมีเขตแดนที่เชื่อมโยงไปสู่ทวีปเผ่าราชวงศ์อสูร

ครั้งกระโน้น เขาเคยเข้าสู่ทวีปเผ่าราชวงศ์อสูรผ่านทวีปเต่าเขียวเหมือนกัน

“รับทราบ”

จุดเชื่อมโยงไปยังทวีปราชวงศ์อสูรอยู่ใกล้ๆ [รถศึกอัจฉริยะ] เมื่อถึงที่หมายก็เปิดฟังก์ชั่นข้ามเขตแดน เข้าสู่ทวีปราชวงศ์อสูรได้อย่างราบรื่น

พวกเขามาโผล่เหนือเมืองๆหนึ่ง เมืองนี้ใหญ่โตมาก ไม่ใช่แค่ขนาด แต่ยังหมายถึงจำนวนประชากรที่เกินล้านตน

ซูเฉินกวาดสายตามองหน้าจอควบคุมส่วนกลาง กล่าวอย่างเฉยเมยว่า “เสี่ยวจือ ขับออกไปจากที่นี่”

6/8

Ep.900

“ซูเฉิน เจ้าจะไม่ฆ่าพวกต่างเผ่าที่นี่หรือ?” ฉีมู่เฟิงอุทานออกมาเบาๆ

ในอดีตที่ผ่านมา ทุกครั้งที่ซูเฉินพบพวกต่างเผ่า ดวงตาของเขามักลุกวาว ราวกับว่าต้องการอาละวาดตลอดเวลา จนกว่าพวกมันจะถูกกวาดล้างอย่างหมดจด

ขณะที่ในเมืองเบื้องล่างมีพวกต่างเผ่าอยู่นับล้านตน เหตุใดซูเฉินจึงปล่อยพวกมันไป?

นี่มันไม่เหมือนกับนิสัยของซูเฉินเลย! อ๊าาา!

ฉีมู่เฟิงไม่เข้าใจ คนอื่นๆก็ไม่เข้าใจเช่นกันว่ามันเกิดอะไรขึ้น พากันหันไปมองซูเฉิน

“ผมก็อยากฆ่าเหมือนกัน แต่ทำไม่ได้” ซูเฉินยิ้มขม ก่อนเล่าถึงข้อตกลงกับบรรพชนเผ่าราชวงศ์อสูร

พอทราบถึงต้นตอ ทุกคนก็โล่งใจ

ในเวลาเดียวกันก็ลอบถอนหายใจให้กับความกล้าหาญของซูเฉิน

เมื่อตอนที่มีฐานฝึกตนเพียงขั้น 8  แต่กลับสามารถบังคับให้บรรพชนระดับเทวะยอมประนีประนอมได้ เรื่องอะไรแบบนั้น เกรงว่าในโลกหล้าคงไม่มีใครเคยทำสำเร็จ

การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของ [รถศึกอัจฉริยะ] สร้างความตื่นตระหนกเป็นอย่างมากมาสู่เมืองเบื้องล่าง ไม่นานผู้ฝึกตนขั้น 8 สองตนก็ขับยานบินขึ้นมา ลอยอยู่เบื้องหน้าพวกซูเฉิน

“คนข้างในจงฟัง! ถ้าไม่อยากตาย จงออกจากยานบินของพวกเจ้าซะ!” หนึ่งในผู้ฝึกตนที่มีท่าทีหยิ่งผยอง ตะโกนเข้ามา

ซูเฉินถูจมูก กล่าวด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “เสี่ยวจือ ร่อนลงจอด”

ท่าทีก้าวร้าวของชาวราชวงศ์อสูร ไม่ได้ทำให้ซูเฉินรู้สึกโกรธ กลับกัน มันทำให้เขาต้องหัวเราะออกมา

เพราะตามข้อตกลงกับบรรพชนราชวงศ์อสูร เขาระบุไว้ชัดเจน ว่าหากชาวราชวงศ์อสูรไม่เป็นฝ่ายหาเรื่อง เขาจะไม่ลงมือเด็ดขาด

แต่ชาวราชวงศ์อสูรที่อยู่เบื้องหน้า เห็นได้ชัดว่ามันกำลังละเมิดกฏ หากซูเฉินลงมือในเวลานี้ ย่อมไม่ถือว่าผิดข้อตกลง

[รถศึกอัจฉริยะ] เมื่อลงจอด ซูเฉินเปิดประตูก้าวลงไปคนเดียว ทั้งยังจงใจระงับฐานฝึกตนให้อยู่ในขั้น 6

เมื่อชาวราชวงศ์อสูรขั้น 8 ทั้งสองเห็นว่าซูเฉินเป็นมนุษย์ และอยู่แค่ขั้น 6 พวกมันก็ตรงเข้าโจมตีซูเฉินอย่างไม่ลังเล

ไม่ว่าภูมิหลังของซูเฉินจะเป็นใคร  ทั้งสองวางแผนจับกุมก่อนค่อยว่ากัน

“พวกแกคิดจะทำอะไรน่ะ?”

เค้าของความตื่นตระหนกปรากฏขึ้นบนใบหน้าของซูเฉิน ราวกับว่ากำลังถูกกลิ่นอายของทั้งสองกดดัน

“เจ้าหนู อย่าได้ขัดขืน ปล่อยให้พวกข้าจับซะดีๆ!”

ชาวราชวงศ์อสูรขั้น 8 หัวเราะดุร้าย เอื้อมมือออกไปคว้าซูเฉิน

มุมปากซูเฉินปรากฏรอยยิ้มทำนองว่า แผนประสบความสำเร็จแล้ว ในขณะที่อีกฝ่ายกำลังใกล้เข้ามา  หมัดหนึ่งก็ซัดสวนออกไป

เกิดเสียงระดับดังปัง! ชาวราชวงศ์อสูรขั้น 8 ที่พุ่งเข้าใส่กลายเป็นผุยผง ศพหายไปไม่เหลือแม้แต่กระดูก

ชาวราวงศ์อสูรขั้น 8 อีกคนตกใจ สั่นเทิ้มไปทั้งร่าง

ชาวราชวงศ์อสูรที่มุงดูอยู่รอบๆต่างก็ตกตะลึงจนอธิบายไม่ถูกเช่นกัน ทั้งหมดเริ่มพากันถอย

ผู้ฝึกตนขั้น 8 เรียกได้ว่าแทบเป็นกำลังรบสูงสุดของที่นี่แล้ว แต่กลับถูกชายหนุ่มตรงหน้าชกแหลกในหมัดเดียว

เห็นได้ชัดว่าชายหนุ่มผู้นี้แข็งแกร่งมาก เป็นไปได้ว่าอาจมีฐานฝึกตนขั้น 10

เมื่อคาดเดาได้ถึงระดับฐานฝึกตนของซูเฉิน ความตื่นตระหนกแพร่กระจายไปทั่วหัวใจของพวกมันในคราเดียว

“ผะ .. ผู้อาวุโส ผู้น้อยมีตา แต่หา ...”

ชาวราชวงศ์อสูรขั้น 8 กลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ขณะที่เขากำลังจะอ้อนวอนขอความเมตตาจากซูเฉิน  ก็ถูกอีกฝ่ายขัดจังหวะ

“ชาวราวงศ์อสูรของพวกแกกล้าแหกกฏ คิดลงมือกับฉันซูเฉิน ช่างไร้ยางอายนัก! ในเมื่อเป็นแบบนี้ ก็อย่าตำหนิว่าฉันหยาบคาย!”

ฉีมู่เฟิงและคนอื่นๆไม่เข้าใจว่าซูเฉินต้องการอะไรในตอนแรก แต่เวลานี้พวกเขารู้แล้ว ว่าซูเฉินคิดใช้โอกาสนี้แหกกฏ เตรียมสร้างพายุนองเลือดในทวีปราชวงศ์อสูร

แม้การกระทำนี้จะดูน่ารังเกียจไปบ้าง แต่สุดท้ายชาวราชวงศ์อสูรเป็นคนลงมือก่อน ซูเฉินจับจุดอ่อนนี้ได้แล้ว และเขาตะไม่ยอมปล่อยมือ หากสังหารหมู่ตอนนี้ ก็ไม่ถือว่าละเมิดต่อคำสาบานต่อสวรรค์

“ร้ายกาจจริงๆ” ฉีมู่เสวี่ยลอบบ่นในใจ