ตอนที่ 109 1 ต่อ 40
ตอนที่ 109 1 ต่อ 40
ขณะเดียวกันอีกเส้นทางหนึ่งในการขึ้นมายังเทือกเขาที่เหล่าโจรกระทิงโลหิตยึดครองอยู่ กลุ่มทหารรับจ้างจำนวนกว่า 50 นายและในนั้นยังมีวิลเลียม ลูคัสและโจชัวมาด้วย
“ถ้าเจ้าไม่มัวแต่เสียเวลาไปจ้างกลุ่มทหารเพิ่มพวกเราคงไปถึงและเด็ดหัวของกระทิงโลหิตแล้ว”
“ท่านวิลเลียม ท่านอาจจะไม่รู้แต่พวกมันมีลูกน้องเกือบ 200 คน ถ้ามีแค่พวกเราเก้าคนละก็...” หัวหน้าทหารรับจ้างกล่าวก่อนจะเว้นวรรคและกล่าวต่อ "อาจจะฆ่าพวกมันไม่หมดก็ได้”
“ฆ่าไม่หมดก็ไม่เห็นเป็นอะไร พวกเราแค่จะไปตัดหัวตัวหัวหน้าพวกมันก็เท่านั้น”
“เออ ที่จริงแล้วมันยังมีสิ่งที่มีค่ามากกว่าหัวอยู่อีกนั้นก็คือ เงินและสมบัติที่พวกมันปล้นไว้และเก็บอยู่ในรังบนเขา ถ้าฆ่าพวกมันแล้วเราก็ควรที่จะปล้นเงินพวกมันด้วยทั้งหมด”
“หึ รีบไปกันเถอะ แต่ทรัพย์สินครึ่งหนึ่งต้องเป็นของพวกข้า ส่วนที่เหลือเจ้าได้ไป”
“ตามที่ท่านว่าเลย”
หัวหน้าทหารรับจ้างยิ้มออกมายากที่ใครจะรู้ว่าในใจเขาคิดอะไร
ส่วนวิลเลียมนั้นก็ไม่ได้โง่ แต่เขามั่นใจว่าหัวหน้าทหารรับจ้างไม่กล้าทำอะไรพวกเขา เพราะชายคนนี้รู้ว่าพวกเขาคือคนจากสถาบันศาสตร์นักรบ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมันคงรับผิดชอบไม่ไหว
“ลูคัสเจ้าคิดว่าพวกมันจะมีเหรียญทองเก็บไว้เท่าไหร่”
“ไม่ต่ำกว่าหมื่นเหรียญทองอย่างแน่นอน โจรมีสองประเภท พวกที่ไม่มีรังและพวกที่มีรัง พวกที่ไม่มีรังจะใช้เงินที่ปล้นมาจนหมด หรือถ้าเหลือก็ไม่มาก แต่กลุ่มโจรที่ใหญ่ขนาดสองร้อยคนพวกมันจะต้องมีเงินสำรองไว้เลี้ยงลูกน้องอย่างแน่นอน”
“ดี ในครั้งนั้นข้าเสียเงินให้กับเดวินไปจำนวนมาก ถ้าได้เงินพวกนี้มามันจะช่วยข้าได้เยอะเลย” วิลเลียมคิดไปถึงเงินนับหมื่นเหรียญทองที่จะมาอยู่ในอ้อมกอดของเขา ลูคัสนั้นยิ้มออกมาเป็นนัย ๆ ด้านโจชัวเมื่อได้ยินว่าพวกโจรมีเงินหลายหมื่นเหรียญทองรอพวกเขาไปเอา
โจชัวก็รู้ตื่นเต้นเช่นกัน ไม่มีใครปฏิเสธเหรียญทองขนาดนี้ได้ ถ้าไม่ใช่เพราะเขาต้องการสนับสนุนเรื่องเงินทองจากวิลเลียมโจชัวจะมาคอยติดตามวิลเลียมไปทำ
เดวิน เจ้าและข้าเป็นคนที่ทางกองทัพแนะนำมาเหมือนกัน แต่เจ้าไม่มีทางไล่ตามข้าทันแน่นอนถ้าข้าได้เงินนับหมื่นเหรียญทองนั้นมา
สายตาของทั้งกลุ่มจับจ้องไปที่จ้องที่ที่เทือกเขา ก่อนจะรีบพากันเดินทางต่อไป
...
ประตูทางเข้าถ้ำของกลุ่มโจรกระทิงโลหิต
หลังจากโจรฝีมือดีทั้งสิบคนควบม้าออกไปไล่ล่าชายที่ชื่อว่าสเวน ผู้ที่กล้าสังหารสมาชิกในกลุ่มของพวกเขาถึงหน้าประตู กระทิงแดงก็สั่งให้คนไปเอาเก้าอี้และเครื่องดื่มอย่างเหล้างูเห่าเพลิงออกมานั่งดื่มรอลูกสนุมกลับมา
“เทเหล้ามาอีก วันนี้มีคนกล้ามาหยาบพวกเรากลุ่มโจรกระทิงโลหิต ถ้าพวกมันกลับมา เจ้าไปเอาหัวของชายคนนั้นมาจากนั้นก็เอาไปใส่ขั้นบันไดตรงนั้น มันเป็นหลุม เห็นแล้วรู้สึกขัดตาซะจริง ๆ” กระทิงแดงดื่มเหล้าไปก็กล่าวไป
ลูกน้องที่อยู่ด้านข้างต่างทำหน้าที่ผงกหัวตามที่กระทิงแดงพูดเท่านั้น แต่ในใจของกลุ่มโจรพวกนี้มันเอาแต่คิดว่าหลังจากนี้ตัวเองต้องพยายามมากขึ้น สักวันมันจะมานั่งและสั่งลูกน้องแบบนี้บ้าง
บางสายตาก็จับจ้องรอกะโหลกแดงเมาจะได้แอบเข้าไปเชือดและเสียบตำแหน่งแทน สำหรับในโจรแล้ว แข็งแกร่งกว่าเป็นลูกพี่ แต่ถ้าฆ่าได้ก็ได้ครองทุกอย่าง
“ลูกพี่กระทิงแดง มีคนกลับมาแล้ว” โจรที่อยู่ในจุดสูงสุดตะโกนบอกทุกคน พวกที่เหลือต่างก็หันไปมองเป็นสายตาเดียวกัน
แต่เหล่าโจรป่าเถื่อนกับต้องแปลกใจที่มีคนกลับมาคนเดียว และยิ่งคนผู้นั้นเข้ามาให้มากเท่าไหร่ สีหน้าของกระทิงแดงก็ยิ่งบิดเบี้ยว โจรที่อยู่ในเหตุการณ์ก็ไม่ต่างกัน
“กระทิงแดง บิดาเจ้ามารับตัวเจ้ากลับบ้านแล้ว”
เสียงของสเวนดังขึ้นมาที่จุดเดิม มันเหมือนกับครั้งที่เขาหนี สเวนก็ตะโกนบอกว่าครั้งหน้าจะมารับลูกชายคนอื่น ๆ แต่ไม่คิดว่าจะเร็วแบบนี้
ไม่สิ เรื่องนั้นไม่ใช่เรื่องที่พวกมันต้องมาคิด เพราะตอนนี้ด้านหลังของสเวนมีหัวทั้งสิบที่แม้จะอยู่ไกลนับร้อยเมตร แต่ก็มองออกมาว่านั้นคือหัวของโจรทั้ง 10 ที่ออกไปรับ แม้จะมีบางหัวที่แหลกจนเหลือแต่คอ หรือจะหัวที่เหล็กบิดจนจำไม่ได้ แต่จำนวนมันไม่ผิดแน่นอน
“ลูกพี่กระทิงแดงเราจะเอายังไง” หนึ่งในสมุนโจรผู้ที่เคยฝันหมานว่าจะเป็นแบบกระทิงแดงให้ได้ในสักวันถาม
“เอายังไงอย่างนั้นเหรอ ไม่เห็นหรือยังไงว่ามันตั้งใจมาฆ่าพวกเรา ไปตามคนมาเอามาสัก 20 คน ไม่สิ เอาแม่งมา 30 คนเลย เตรียมม้ามาด้วย ข้าจะไปล่ามันเอง ส่วนเจ้าไปแจ้งพี่กระทิงโลหิต”
“ลูกพี่กระทิงแดง ลูกพี่กระทิงโลหิตบอกไว้ว่าวันนี้ห้ามรบกวน เพราะเขากำลังยุ่งอยู่กับพวกพี่สะใภ้”
กระทิงแดงได้ยินก็เงียบไป ทุกคนรู้ว่าถ้าหัวหน้ากระทิงโลหิตหรือที่พวกโจรอย่างพวกมันเรียกว่าลูกพี่กระทิงโลหิตบอกว่าห้ามรบกวนก็แสดงว่าห้ามรบกวน เพราะไม่อย่างนั้นอาจจะทำให้ตัวเองซวยได้
“ช่างแม่ง ไปเอาคนมาเพิ่มเป็น 40 คน” กระทิงแดงกล่าว ที่จริงมันเริ่มรู้สึกกลัวสเวนขึ้นมาบ้างแล้ว ตัวมันที่เป็นถึงโจรผู้มีค่าหัว 1100 เหรียญทองกลับต้องมากลัวคนที่มีค่าหัวแค่ 800 เหรียญทอง แต่มันไม่อาย สำหรับโจรแล้ว ไม่ว่าวิธีไหนขอแค่ยังไม่ตายได้ก็ยังถือว่าเป็นผู้ชนะแล้ว
ทางด้านของสเวนที่เห็นว่าทางกระทิงแดงไม่ตอบโต้ มันก็รู้สึกว่าการกระทำของมันยังไม่รุนแรงพอหรือยังไง
ไอ้พวกบ้ามันจะมีน้ำอดน้ำทนกันไปถึงไหน ข้าอุตส่าห์เอาหัวพวกมันกลับมาแถมยังมาเยอะเย้ยถึงที่อีก
แต่เดี๋ยวก่อน ถ้ามันไม่ได้ผลก็ถือว่าเป็นเรื่องดีไม่ใช่หรือยังไง
สเวนครุ่นคิดในใจ เพราะถ้าพวกนี้มันไม่ออกมา มันก็แค่กลับไป
“เห้พวกเจ้าไม่ต้องรีบ..” สเวนยังพูดไม่ทันขาดคำในตอนนั้นเองก็มีกลุ่มโจรขี่ม้า 40 คนพุ่งออกมาจากถ้ำธรรมชาติรังของกลุ่มโจรกระทิงโลหิต
“ใครฆ่ามันได้ ข้าจะยกสาวสวยในคลังให้สามคน” กระทิงแดงกล่าวออกมาเสียงดัง
“โอ่ววววว ฆ่ามันเลย มันแค่คนเดียว ต่อให้เก่งแค่ไหนก็ต้องตาย”
กลุ่มโจรเลือดร้อนที่จินตนาการว่าตัดหัวของสเวนได้ต่างพุ่งตรงมาทางเขา
“ไอ้พวกโจรเวรตะไล ทำไมมันถึงยกพวกออกมากันเยอะขนาดนี้” ส้วนควบม้าวิ่งสุดกำลังอีกครั้ง ครั้งนี้มันกลัวมากกว่าครั้งก่อนอย่างแท้จริง เพราะมีพวกโจรที่ใช้ธนูอยู่ในกลุ่มด้วย
“ตายซะ” หนึ่งในโจรยิงลูกศรใส่สเวนแม้จะไม่ได้มีความแม่นยำมากนัก แต่ในกลุ่มมีพวกใช้ธนูถึง 7 คน และดุจากคันธนูแล้วมันเป็นธนูเหล็กระดับ 2 กันเลยทีเดียว
“บัดซบ ไอ้นักล่าเดวินบัดซบ เจ้าหลอกข้า”
“ไหนบอกรอบนี้มันจะมากันแค่ 20 คน ทำไมมันถึงมากันมาถึง 40 คนได้”
“ถ้าข้าตายไป ข้าจะเป็นผีไปตามหลอกเจ้า หลอกลูกเจ้า หลอกหลานเจ้าไม่ปล่อยอย่างแน่นอน”
สเวนด่าออกมาไม่หยุดราวกับกลัวว่าถ้าตายไปจะไม่ได้พูดอีก แต่กระทิงแดงที่ตามหลังมากลับคิดว่าสเวนกำลังด่าตัวมัน เพราะความเร็วของม้าจึงไม่ได้ยินชื่อของเดวินที่สเวนพูดถึง
“เจ้าจะตายแล้วยังด่าข้าอีกอย่างนั้นเหรอ” กระทิงแดงที่เป็นมือธนูเช่นกัน ก็หยิบคันธนูขึ้นมาใส่ศรเล็งเตรียมปลิดชีพสเวน
“เจ้าไม่รอดแน่ ศิลปะการต่อสู้ ทะลวงขั้น 1” ศรของกระทิงแดงถูกยิงออกไปโดยมีเป้าหมายเป็นสเวน แม้สเวนจะดูเหมือนอ่อนแอ แต่เขาก็เป็นถึงนักรบฝึกหัดขั้น 2 ที่รับมือค้อนสั่นสะเมือนของกายได้ จะมาตายแค่ศรเดียวได้อย่างไร
“ศิลปะการต่อสู้ รูปแบบศาสตราวุธ ปัดป้องขั้น 1” สเวนที่อยู่บนหลังม้าใช้ดาบโค้งที่ยึดมาจากโจรที่ตายไปก่อนหน้านี้ใช้ดาบปัดลูกศรที่มีศิลปะการต่อสู้บรรจุอยู่ได้อย่างแม่นยำ
ลูกศรที่โดนศิลปะการต่อสู้ ปัดป้อง ขั้น 1 ของสเวนปัดเบี่ยงเบนทิศทางและพุ่งเข้าไปใส่ม้าของหนึ่งในโจรที่ตีขนาบข้างเข้ามาหาสเวน
ฮี่....!!
ม้าตนนั้นร้องด้วยความเจ็บปวดก่อนมันจะเสียหลักล้มลง ทั้งโจรทั้งม้าเมื่อสักครู่กลิ้งไปกับพื้น ด้วยสภาพที่เป็นภูเขาหินแหลมแบบนี้มันเหมือนกับการล้มใส่ใบมีดโกน สภาพคงไม่ต้องพูดถึง
“ได้ยังไงกัน” กระทิงแดงเองก็ตกใจกับศิลปะการต่อสู้ของสเวนที่สามารถปัดการโจมตีแบบนั้นได้
“ไอ้วัวแดง แน่จริงก็ตามจับบิดาให้ได้” สเวนเมื่อสามารถสังหารโจรไปหนึ่งคนได้ก็รู้สึกฮึกเหิมขึ้นมาบ้าง รีบกล่าวท้าทายก่อนจะทิ้งห่างพวกเขาไปในทันที
...
กายที่ตอนนี้แอบดักอยู่กับคนอื่น ๆ ต่างมองไปที่สเวนด้วยความแปลกใจพอสมควร
“หลังจบเรื่องเราคงต้องขอหนังสือศิลปะการต่อสู้ รูปแบบศาสตราวุธ ปัดป้องของเขามาฝึกฝนบ้าง”
“อืม มันเหมาะกับผู้ฝึกดาบมาก” มีอาที่อยู่ด้านข้างกล่าว ตอนนี้ทั้งสองกำลังจับเชือกอยู่ด้วยกัน ส่วนอาลีน่า ลิลี่และลูก้านั้นกำลังอยู่อีกฝั่งจัดการเชือกของตัวเองเช่นกัน
เชือกที่กายผูกวนรอบหินทั้งสองฝั่งและฝั่งลงไปในดินเล็กน้อย คือกับดักที่สองที่เขากำลังรอให้สเวนล่อพาพวกนั้นเข้ามาติดกับ ส่วนที่ว่าเชือกมาจากไหนนั้นกายได้เตรียมมันมาจากคอกม้าที่สำนักงานของนักล่า มันเส้นหนาพอที่จะให้เป็นกับดักได้อย่างสบาย กายจึงแลกมาด้วยเงินถึง 20 เหรียญทอง ซึ่งถือว่าแพงเอาเรื่อง
“เอาละขอให้มันคุ้มค่า” กายพึมพำกับตัวเอง
“นับถอยหลัง 3 2 ...” กายให้สัญญาณ เพราะตอนนี้ม้าของสเวนและพวกกระทิงแดงห่างไปไม่ถึง 20 เมตร
“อั๊ก ช่วยข้าด้วย...ตุบ ๆ”
ในตอนนั้นเองสเวนก็แหกปากดังลั่นพร้อมกับที่ไหล่ของมันโดนลูกศรปักเข้าไปเต็ม ๆ หนึ่งดอก ก่อนจะตกหลังม้าไถลไปกับพื้นดิน
