ตอนที่ 1055-1056 เหมาซวีเสีย ผู้ชายคนนี้...

เขาคงจะไม่รู้จริง ๆ สินะว่าการพูดแบบนี้ของเขา ทำให้หัวใจเธอเต้นแรงแค่ไหน

เขาน่ะเหรอที่ล้มเหลว?

หัวใจของเธอเต้นแรงและจิตใจเธอปั่นป่วน เธอคิดอะไรไม่ออก

“ผมคิดว่า ผมคงทำให้คุณเจียงมีความทรงจำที่แย่มากสินะครับ” ผู้ชายคนนี้กล่าวด้วยความผิดหวัง

“ไม่ ไม่เลยค่ะ ฉันไม่คิดว่ามันแย่ ฉันคิดว่ามัน...ดี!” เจียงหลัวลี่ทนไม่ได้ที่จะเห็นเขาผิดหวัง

เหมาซวีเสียตกตะลึงและมองขึ้นไปที่เธอ “คุณเจียง คุณไม่คิดว่ามันแย่จริง ๆ เหรอครับ? แต่คุณ...”

“ฉันแค่ไม่ชอบที่ที่มีแสงสลัวมากจนเกินไปค่ะ ตอนนี้เปิดไฟแล้วนี่ค่ะ ฉันคิดว่าที่นี่ก็ไม่เลวเลยค่ะ” เจียงหลัวลี่พยายามอย่างเต็มที่ ที่จะคิดก่อนพูดออกไป “อากาศที่นี่ก็ดีด้วย บรรยากาศก็เงียบสงบดีค่ะ”

พอพูดออกไปแล้ว เธอรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังพูดพล่ามเรื่องไร้สาระ

อากาศในเขตชานเมืองน่ะเหรอจะดีได้อย่างไรกัน?

เขาจองร้านอาหารไว้แล้วนี่ นอกจากพนักงานเสิร์ฟ ยังมีลูกค้าแค่พวกเขาเพียงโต๊ะเดียว จะไม่ให้เงียบสงบได้ยังไง?

เหมาซวีเสียดูเหมือนจะอารมณ์ดีขึ้น เขายิ้มและพูดว่า

“คุณเจียง คุณคิดแบบนั้นจริงๆ เหรอครับ?”

“ใช่สิค่ะ!” เจียงหลัวลี่ทนไม่ได้ที่จะเห็นผู้ชายหล่อต้องผิดหวัง เธอพยักหน้าและพูดต่อ “ฉันคิดว่าที่นี่ค่อนข้างดีเลยล่ะค่ะ!”

“ดีจัง” เหมาซวีเสียเชื่อและคิดว่าเธอพอใจจริง ๆ ตอนนี้เขาดูผ่อนคลายขึ้นมาก

“ตราบใดที่คุณเจียงพอใจ ผมก็โล่งอก ผมยังเตรียมอย่างอื่นไว้สำหรับวันนี้ของเราอีก ผมหวังว่าคุณเจียงจะชอบด้วยเหมือนกันครับ”

ริมฝีปากของเจียงหลัวลี่แข็งทื่อ

เมื่อนึกถึงคำชวนให้ขึ้นไปดูดาวบนภูเขาด้วยกัน เธอรู้สึกกลัวอยู่นิดหน่อย “คุณเหมา มีอะไรอย่างอื่นอีกเหรอคะ? บอกฉันหน่อยได้ไหมว่าคืออะไร?”

“ไม่ต้องรีบร้อนไปครับ” เหมาซวีเสียยิ้ม

“ผมคิดจะเซอร์ไพรส์คุณ ตอนนี้ยังบอกไม่ได้ครับ”

เจียงหลัวลี่พูดไม่ออก

ทำไมถึงเริ่มมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีกันนะ?

เธอรู้สึกว่าสิ่งที่รอเธออยู่คงไม่ใช่การเซอร์ไพรส์ แต่คงทำให้เธอตกใจ”

เธออดไม่ได้ที่จะถามออกไป “คุณ...เหมา ผู้ช่วยซวีเป็นคนเตรียมเซอร์ไพรส์นี้ให้คุณด้วยหรือเปล่าคะ?”

“ครับ” เหมาซวีเสียพยักหน้า

“คืนนี้ผู้ช่วยซวีได้เตรียมอะไรไว้หลายอย่างเลยครับ ผมรู้ว่าคุณไม่ชอบที่มีคนอื่นเตรียมสิ่งเหล่านี้แทนผม อาจทำให้คุณรู้สึกว่าผมไม่ให้ความสำคัญกับเดทของเรา”

“ต่อไปผมจะพยายามให้ดีที่สุด แต่ขอเวลาให้ผมได้เรียนรู้วิธีออกเดทอีกสักนิดก่อนนะครับ”

ชายคนนั้นมองดูเธออย่างสงบและพูดว่า “ตอนนี้ผมไม่มีประสบการณ์ แต่ผมจะเรียนรู้เพื่อคุณเจียงนะครับ”

เจียงหลัวลี่รู้สึกใจเต้นแรงขึ้นมาอีกครั้ง

ไม่ได้แล้ว ไม่ไหวแล้ว

ปัดโถ่.

เหมาซวีเสีย...

เขาไม่เคยเดทกับผู้หญิงจริง ๆ น่ะเหรอ?

แล้วทำไมถึงได้พูดเก่งแบบนี้เล่า?

เขาไปเรียนรู้เรื่องนี้มาจากผู้ช่วยซวีงั้นเหรอ?

“คุณเจียง เป็นอะไรไปครับ? ผมพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า?” เหมาซวีเสียเห็นว่าเธอกำลังมองเขาด้วยแววตาที่ว่างเปล่าและไม่พูดอะไรเลย เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยและเริ่มคิดทันทีว่าตัวเองพูดอะไรที่ไม่ควรพูดออกไป

เขาทำให้หญิงสาวไม่พอใจ?

เจียงหลัวลี่อายุน้อยกว่าเหมาซวีเสีย 10 ปี ในสายตาของเหมาซวีเสีย เธอเป็นเพียงเด็กสาวตัวเล็ก ๆ เท่านั้น

เด็กสาวตัวเล็ก ๆ ที่ทำให้เขารู้สึกอยากดูแลและเอาใจใส่เธอเป็นอย่างดี

สำหรับการทำงาน เขามักจะต้องติดต่อกับหญิงสาวในวันเดียวกับเขา และพูดคุยเรื่องงานเป็นเสียส่วนใหญ่

เขาไม่รู้วิธีโต้ตอบกับผู้หญิงอย่างเจียงหลัวลี่จริง ๆ

และเนี่องจากเธออายุน้อยกว่าเขามาก เขาจึงรู้สึกว่าไม่เป็นไร ถ้าจะต้องดูแลเธอให้มากขึ้น

เธอเป็นเพียงเด็กสาว ที่อายุน้อยกว่าถึง 10 ปี

เขาเต็มใจที่จะอดทนกับเด็กสาวคนนี้

นี่ถือเป็นหน้าที่ของเขา

เจียงหลัวลี่หน้าแดง พร้อมกับมองขึ้นไปที่เขา “มะ-ไม่คะ ไม่มีอะไรคะ คุณเหมา คุณไม่ได้พูดอะไรผิด”

เขาไม่ได้พูดอะไรผิด

เขาเพียงแค่พูดอะไรบางอย่างที่มีเสน่ห์มากก็เท่านั้นเอง

มันทำให้ใจเธอเต้นแรง และเธอไม่กล้าที่จะมองหน้าเขาด้วยซ้ำ

หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้นเมื่อเธอมองหน้าเขา

หน้าเธอร้อนผ่าวยิ่งกว่าเดิม

เธอรู้สึกเวียนหัวราวกับกำลังเมาอะไรสักอย่าง

“ถ้าอย่างนั้น คุณเจียง คุณ...” เหมาซวีเสียมองไปที่ท่าทางและพฤติกรรมของเจียงหลัวลี่ด้วยความสับสน

เธอดูไม่ปกติ

เธอไม่แม้แต่จะมองหน้าเขา

เธอไม่ได้โกรธเขาจริง ๆ เหรอ?

“แค่ก แค่ก แค่ก คุณเหมา ทานข้าวก่อนเถอะค่ะ” เจียงหลัวลี่สัมผัสใบหน้าที่ร้อนผ่าวของตนเอง เธอหยิบมีดและส้อม พร้อมกับจิ้มเนื้อเข้าปากหนึ่งชิ้น โดยพยายามก้มหน้าลงเพื่อซ่อนความตื่นตระหนกของตัวเอง

เธอไม่สามารถมองหน้าของเหมาซวีเสียได้อีกต่อไป

เธอไม่สามารถต้านทานใบหน้าหล่อ ๆ ของเขาได้

หากจ้องมองไปที่ใบหน้าหล่อ ๆ ของเขา จิตใจของเธอก็ว่างเปล่า เธอคิดอะไรไม่ออก มันทำให้เธอเวียนหัวและไม่รู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่

ผู้ชายคนนี้ทำให้เธอสูญเสียเหตุผลของตัวเอง

ไม่แปลกใจเลยที่จะมีคนบอกว่า ถ้าอยู่ต่อหน้าคนหน้าตาดี เรามักจะโง่และสูญเสียเหตุผลไปทั้งหมด

“เอาล่ะ ทานข้าวกันก่อนเถอะครับ” เหมาซวีเสียเรียกพนักงานให้เข้ามาเปิดไวน์แดง

หลังจากพนักงานเทไวน์ลงในแก้วให้เจียงหลัวลี่ เขาพูดอย่างสุภาพ “คุณเจียงลองไวน์แดงดูหน่อยสิครับ เข้ากันดีกับสเต็กนะครับ”

เจียงหลัวลี่กลืนสเต็กลงท้องแล้วยกไวน์แดงขึ้นจิบ

เหมาซวีเสียยิ้มและถาม “เป็นไงบ้างครับ”

“ค่ะ ก็ไม่เลว” เจียงหลัวลี่อยากจะเพียงลองชิมไวน์ แต่เมื่อได้ลองจิบแล้ว กลับไม่สามารถหยุดดื่มได้

ไวน์แดงเข้มข้นและมีกลิ่นหอม

เธอไม่ค่อยรู้เรื่องไวน์มากนัก แต่ก็บอกได้ว่าไวน์นี้เป็นของดีอย่างแน่นอน

สเต็กก็สดและนุ่ม ละลายในปาก ทานคู่กับไวน์แดงแล้วเข้ากัน อย่างที่ไม่เคยทานมาก่อน

เจียงหลัวลี่เพลิดเพลินกับสเต็กในจานและไวน์แดงของเอ

เธอดื่มหมดอย่างรวดเร็ว

กระทั่งทำให้เหมาซวีเสียตกใจ

“ฉันขอไวน์อีกแก้วได้ไหมคะ”

ในไม่ช้าเจียงหลัวลี่ก็ดื่มไวน์แดงจนหมดแก้ว เธอถือแก้วเปล่ายื่นไปข้างหน้าเหมาซวีเสียพร้อมกับส่ายแก้ว

เหมาซวีเสียลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะรินไวน์เพิ่มให้เธออีกแก้ว