EP 683 ปิดไฟ!

EP 683 ปิดไฟ!

By loop

ช่วงเวลาเกือบตีสอง

บรรยากาศที่น่าอึดอัดได้ถูกย้ายจากห้องนั่งเล่นไปยังห้องนอนเล็กของดงซูบินทันที

ไฟที่สลัวลง ดงซูบินเห็นนายกเทศมนตรีโยฮวาผ่านแสงของพระจันทร์เท่านั้นด้วยผมที่ยาวสลวยของเธอ แน่นอนต่อให้เป็นคนที่โง่เขลาที่สุดก็น่าจะรู้ดีว่าเกิงโยฮวาพยายามจะสื่ออะไรอยู่ ดงซูบินไม่รอช้า  เขามือที่โอบเอวของเธอไว้แน่นอนและเริ่มนำใบหน้าของเขาก้มลงไปเล็กน้อย และ ปากของดงซูบินอยู่บริเวณกระโปรงสีแดง  เนื้อที่นุ่มและหอมของเธอ ดงซูบินพยายามเงยหน้ามองเล็กน้อย มองไปที่ใบหน้าอันเย็นชาของเกิงโยฮวา มือข้างหนึ่ง พยายามจะดึงกระโปรงของเธอขึ้น ทันใดนั้นกระโปรงของเธอก็หลุดออกมามันแสดงให้เห็นสิ่งที่ซ่อนอยู่ในนั้น อีกทั้งเมื่อกระโปรงหลุดออกไปก็ทำให้เสื้อของเธอหลวมเผยให้เห็นชุดชั้นสีแดง นั้นรวมถึงกางเกงในของเธอด้วย มันเป็นสีแดงตั้งแต่หัวจรดเท้าทั้งภายในและภายนอก นอกจากนี้ทั้งหมดยังเป็นสีแดงสด

"วันนี้คุณสวยมาก" ดงซูบินกล่าว

เกิงโยฮวายืดหน้าและหลับตาเพียงเล็กน้อย ...

ดงซูบินพยายามแหล่ตามองเล็กน้อย เขากลัวว่าเกิงโยฮวาจะขัดขืนในครั้งนี้: “อย่าปิดบังไว้เลย ถอดมันสิ?”

ใบหน้าของ เกิงโยฮวาเปลี่ยนไปเล็กน้อย " ใครบอกให้คุณถอดมัน! ”

"อ่ะ อะไรนะ" เมื่อเห็นความกังวลของเธอ ดงซูบินรู้สึกหมดอารมณ์และต้องเอื้อมมือออกไปที่เตียงและเปิดไฟที่หัวเตียงขนาด แน่นอนจิตใจของผู้หญิงนั้นยากแท้ยั่งถึง ขนาดเธอแต่งตัวมาขนาดนี้แล้วเธอยังปฏิเสธ เกิงโยฮวานั้นต้องการจะทำอะไรกันแน่? แล้วเขาเองควรจะต้องทำตัวยังไง

ตอนนี้ไฟในห้องดับทั้งหมดอีกครั้ง

“จบแล้วหรอ?”

" อืม "

ดงซูบินพยายามลูบผมของเขาด้วยความมึนงง "วันนี้คุณจะพักที่นี้ใช่ไหม หรือว่าจะกลับห้องหลังจากนี้"

"หมายความว่ายังไง?" เกิงโยฮวาก็ยังมีสีหน้าที่เรียบเฉยหลังถามคำถามเสร็จ

“ถ้าคุณต้องการพักที่นี้ผมจะได้ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ให้นั้นคือสิ่งที่ผมหมายถึง”

เกิงโยฮวาก็ยังนิ่งเงียบไม่ได้ตอบอะไรต่อ

"ถ้าอย่างงั้นผมจะตั้งนาฬิกาปลุกไว้ล่ะกัน? กลัวว่าจะลืม"

“ฉันบอกว่าฉันจะพักที่นี้แล้วอย่างงั้นหรอ?”

“อ๋อ ถ้ายังงั้นผมก็จะไม่ตั้งนาฬิกาไว้”

แน่นอนด้วยบุคลิกของความเป็นผู้นำของเกิงโยฮวาทำให้ดงซูบินเองก็ยังไม่ชินในการจีบเธอ เขาเองไม่รู้ว่าจะหาโอกาสช่วงใดที่จะจีบเธอนั้นเอง และดูเหมือนเธอก็จะไม่สนใจเรื่องไร้สาระพวกนี้ด้วย สิ่งที่ดงซูบินทำได้ตอนนี้คือการเงียบให้นานที่สุดและแสดงความรักด้วยการปฏิบัติจริงๆ ดงซูบินถอดเสื้อผ้าของเขาออกก่อน เขาไมได้ก้มลงไปในทันทีคราวนี้ดวงตาอาจปรับให้เข้ากับความมืดด้วยแสงจันทร์สามารถมองเห็นเรือนร่างของเกิงโยฮวาดูเหมือนเธอจะใส่ชุดชั้นในแบบมีตะขอ และใบหน้าของเกิงโยฮวานั้นตั่งตรง

แน่นอนว่าเกิงโยฮวาเองเธอเริ่มแสดงอาการประหม่าออกมา "อะไร?"

"นอนกันไหม."

“ไม่คิดจะกอดฉันหรอ?”

ดงซูบินไม่รู้ว่าจะตอบประโยคของเธออย่างไร กอดอย่างงั้นหรอ ด้วยท่าทางที่แข็งกร้าวและใบหน้าเย็นชา ฉันควรจะเริ่มอย่างไรดีล่ะ

เธอจะถือสาฉันไหม?

ถ้าอย่างนั้นฉันควรจะปรับโฟกัสสายตาก่อน?

ทำไมเธอถึงถามคำถามนั้นกับฉัน และฉันควรตอบเธอย่างไรดี

ภายในใจของดงซูบินคิดขึ้นมาได้แวบหนึ่ง เขาไม่คิดจะตอบคำถามใดๆเลย เพราะเขารู้ดีว่าเกิงโยฮวานั้นพิเศษ และวิธีที่ใช้กับผู้หญิงธรรมดาใช้กับเธอไม่ได้ ไม่มีเหตุผลที่จะพูดถึงมัน แม้แต่รองเท้าส้นสูงสีแดงก็ยังไม่ได้ถอดออกเลย ดงซูบิน ค่อยๆ นอนทับลงไปที่ตัวของเกิงโยฮวา ชันเข่าของเธอขึ้น จูบที่คอของเธอ และในที่สุดก็จูบเธอจนเปียก ริมฝีปากเริ่มลิ้มรสซึ่งกันและกัน

ในตอนแรกเกิงโยฮวาดูเหมือนจะต่อต้านเล็กน้อย

ดงซูบินกระพริบตาและจูบอีกครั้ง

เกิงโยฮวาพยายามต่อต้านอีกครั้ง

ดงซูบินพยายามจะจูบกับเธอจนเขาทนไม่ไหวจับปากของเธอไว้

ตอนนี้เกิงโยฮวาอยู่ในท่าเดียวกันกับที่อยู่บนรถคาเยน เธอเองไม่ได้เคลื่อนไหวใดๆแต่ครั้งนี้กลับกันเธอพยายามต่อต้านเล็กน้อย

ครั้งที่แล้วเธอไม่เข้าใจสถานการณ์ ปฏิกิริยาของดงซูบิน แต่ครั้งนี้เกิงโยฮวานั้นมีประสบการณ์มาแล้ว เธอจึงรู้ว่าเธอควรจะทำอย่างไรดี เธอจะต้องพยายามรักษาภาพลักษณ์ที่เธอเป็นผู้บริหารไว้อีกทั้งเธอยังอายุมากกว่า ดังนั้นเธอจึงไม่ยอมเขาง่ายๆเหมือนครั้งที่แล้ว และครั้งนี้มันไม่เหมือนในวันก่อนมันแตกต่างกันมาก? อีกทั้งข้างนอกในเวลาที่เขาติดอยู่ในรถหนาวมากมันเลยทำให้ เกิงโยฮวาจะต้องติดอยู่ในรถกับดงซูบินสองต่อสอง แน่นอนเธอเองก็รู้สึกอายเมื่อต้องอยู่กับผู้ชายสองต่อสอง ทำให้เธอคิดไปต่างๆนาๆตอนนั้น

หลังจากจูบเกิงโยฮวาไปครู่หนึ่งดงซูบินก็ยกมือขึ้นและรวบผมของเขา และปากก็ตกจูบไปทั่วใบหน้าของ เกิงโยฮวานั้นร่วมถึงที่หูด้วย

เกิงโยฮวาปิดตาลงทันที

ตอนนี้ภายในใจของดงซูบินนั้นร้อนลุ่มอย่างบอกไม่ถูก เมื่อเห็นเช่นนั้นก็เอื้อมมือไปเปิดโคมไฟข้างเตียง

ห้องนอนสว่างไสวและร่างกายท่อนล่างของเกิงโยฮวาเห็นได้ชัดเจน และมันขาวเรียบเนียนมาก ข้างบนเป็นชุดชั้นในสีแดง เสื้อผ้าท่อนล่างของเธอนั้นกระจัดกระจายกันไปคนละทิศละทาง

แต่เกิงโยฮวาก็ลืมตาขึ้นอย่างเย็นชา: "ฉันบอกว่าปิดไฟ! ไม่ได้ยินเหรอ?"

ดงซูบินพยายามต่อรองและพูดว่า: “คุณสวยมาก ขอดูคุณสักครู่ได้ไหม สักครู่ ห้านาที สามนาทีได้ไหม”

เกิงโยฮวา เงยหน้าขึ้นมอง “ฉันไม่อยากพูดซ้ำนะ!”

“เข้าใจแล้วผมจะรีบปิดไฟเดียวนี้” ดงซูบินแสดงสีหน้าที่หดหู่ออกมา ร่างกายที่สวยงามเช่นนี้ น่าเสียดายที่ไม่ได้มอง แต่เพราะเป็นคำสั่งของเธอ ดงซูบินจึงต้องปิดไฟ

มันทำให้เกิงโยฮวาสงบลงทันที

ตอนนี้ดงซูบินทนรอต่อไปไม่ไหวแล้ว ขาเริ่มที่จะเปลื้องผ้าของเธอ

กระโปรงสีแดงหยิบขึ้นมาและเลื่อนขึ้นจากด้านล่าง ลื่นไถลเหนือสะโพกและหน้าอก แล้วถอดออกผ่านหัวของเกิงโยฮวาไป และถูกโยนไปที่เก้าอี้นอกเตียงโดย  จากนั้นเขาก็เลียหน้าอกของเธอและยัดมือเข้าไปในเสื้อชั้นใน ไม่นานดงซูบินก็ปลดกระดุมเสื้อแล้วโยนทิ้ง

เกิงโยฮวาไม่ได้ขยับตั้งแต่ต้นจนจบ แต่บางครั้งเสียงหายใจเข้าก็ดังมากและเขาได้ยินชัดเจนมาก

ในไม่ช้า ถุงน่องสีดำ กางเกงชั้นในลูกไม้สีแดง และรองเท้าส้นสูงก็ถูกถอดทิ้งไปจนหมดดงซูบินโยนมันไปที่เก้าอี้แล้วโยนทิ้งลงกับพื้น

ตอนนี้ดงซูบินรู้สึกร้อนไปทั้งตัว ดงซูบินกระซิบเบา ๆ ที่หูของเธอ: "แล้วผมจะเริ่มได้หรือยัง?"

เขาเปิดต้นขาของ เกิงโยฮวาเพียงเพื่อบดขยี้น้องสาวของเธอแต่ เกิงโยฮวาหุบต้นขาด้วยกันอย่างรวดเร็ว ใบหน้าเย็นชา: "ไม่ได้!"

ดงซูบิน เหงื่อตก "ผมจะทำได้ยังไง ถ้าคุณยังหุบขาเช่นนี้ ตะกี้คุณยังยอมผมอยู่เลย ผมก็ทำเหมือนในรถเลย"

"ฉันบอกว่าไม่ได้!" เกิงโยฮวาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอู้อี้ที่เต็มไปด้วยความเขินอาย

ดงซูบินตะลึง ทันใดนั้นก็นึกถึงบางสิ่งในหัวของเขา ลุกจากเตียงอย่างรวดเร็วแล้วพลิกตัวไปในตู้ หยิบกล่องถุงยางอนามัยออกมา สวม และขึ้นไปบนเตียงอีกครั้ง "ผมคิดว่าคุณน่าจะต้องสิ่งนี้ ทำไมคุณไม่เตือนผมตรงๆเลย ไม่มีอะไรจะต้องอายหรอก”

ใบหน้าของเกิงโยฮวาช้าลงเล็กน้อย

เมื่อ ดงซูบิน เปิดขาของเธออีกครั้ง ในครั้งนี้เกิงโยฮวาไมได้ขัดขืนเขาเลย

ดงซูบิน กอดร่างของเธอก่อนที่จะใช้ท่ามาตรฐานปะเดิมเป็นท่าแรก!