893-894
9/10
Ep.893
“ในทะเลเฮยเส๋อมีศิลาสายฟ้าต้าเชี่ยนก้อนใหญ่ขนาดนั้นอยู่จริงๆน่ะหรอ?” ซูเฉินสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วเอ่ยถาม
หากซอมบี้ตัวสูงบอกวว่ามีศิลาสายฟ้าต้าเชี่ยนน้ำหนักพันจินอยู่ เขาจะไม่ระแวงสงสัยเลย แต่ไอ้ขนาดใหญ่พอๆกับภูเขาลูกเล็กนี่ … มันออกจะเหลือเชื่อเกินไป
“มันเป็นความจริง”
ซอมบี้ตัวสูงรับประกัน อธิบายเพิ่มเติมว่า “แต่ทะเลเฮยเส๋ออันตรายมาก ในแถบนั้นมีอสูรร้ายอาศัยอยู่มากมาย และตัวที่แข็งแกร่งที่สุดได้ไปถึงระดับเทวะขั้น 2 แล้ว อีกทั้งยังมีพลังศักดิ์สิทธิ์ธาตุสายฟ้าอีก”
ได้ยินแบบนั้น ซูเฉินกลับไม่ตกใจแต่ดันมีความสุขแทน เพราะอสูรร้ายก็คือสัตว์กลายพันธุ์ชนิดหนึ่ง หลังจากฆ่ามันแล้วจะสามารถดรอปชิ้นส่วนได้
“แล้วอาณาจักรซอมบี้ของแกอยู่ในเขตแดนไหน?” ซูเฉินถามขึ้นอย่างกะทันหัน
เรื่องนี้เขาสงสัยมาซักพักแล้ว ว่ามันคือเขตแดนที่แยกออกมาหรือไม่?
“ที่นี่ถือว่าอยู่ในเขตแดนของทวีปมนุษย์” ซอมบี้ตัวสูงสารภาพตามตรง
ทวีปมนุษย์?
ซูเฉินตกใจ เพราะในทางเทคนิค สามารถกล่าวได้ว่าเขาตะลอนไปทั่วทวีปมนุษย์แล้ว แต่ยังไม่เคยพบสถานที่แบบนี้เลย หรือว่ามันจะอยู่ในเขตแดนลับ?
แต่เขตแดนลับแบบไหนกันถึงสามารถมีพื้นที่กว้างใหญ่ขนาดนี้ได้?
ซูเฉินยิ่งคิดก็ยิ่งสับสน เลยเอ่ยถามว่า “ที่นี่ตั้งอยู่ตรงไหนของทวีปมนุษย์?”
“อยู่บริเวณรอบนอกของหมู่เกาะ” ซอมบี้ตัวสูงตอบ
หัวใจของซูเฉินเต้นระรัวเล็กน้อย พลันฉุกคิดได้ ว่าเมื่อตอนได้รับ [แผนที่ทวีปเสวียนเทียน] เขาเห็นว่าบริเวณรอบนอกของแผนที่ มันเต็มไปด้วยหมอกควันไม่สามารถมองเห็น และสถานที่ในหมอกควันที่ว่าสมควรมีอาณาจักรซอมบี้ตั้งอยู่
เมื่อค้นพบว่าเกิดอะไรขึ้น ซูเฉินออกคำสั่ง “พาฉันออกไปหาศิลาสายฟ้าต้าเชี่ยน หลังจากพบมัน ฉันจะยอมออกไปจากที่นี่ ไม่สร้างเรื่องยุ่งยากให้พวกแกอีก”
“ไม่มีปัญหา” ซอมบี้ตัวสูงรับคำอย่างว่าง่าย โดยที่ไม่มีใครทันสังเกตเห็นเลย ว่าขณะที่มันเอ่ยประโยคนี้ มุมปากของมันกำลังยกโค้งเป็นรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความหมาย
หลังจากนั้น ทุกคนนั่ง [รถศึกอัจฉริยะ] มุ่งหน้าสู่น่านน้ำทะเลเฮยเส๋อ
ห้าวันต่อมา พวกเขาสามารถเข้าสู่ทะเลเฮยเส๋อโดยไม่มีปัญหาใดๆ
และเป็นอย่างที่ซอมบี้ตัวสูงว่าไว้ไม่มีผิด มีอสูรร้ายจำนวนมากอยู่ในเขตทะเลเฮยเส๋อ และระดับก็ไม่น้อยเลย
แน่นอนว่าซูเฉินไม่พลาดโอกาสที่จะล่าพวกมัน เก็บกวาดสังหารไปตลอดรายทาง
กว่าจะมาถึงเกาะ ก็มีอสูรร้ายที่ถูกเขาสังหารไปมากกว่า 50,000 ตัวแล้ว ในหมู่พวกมันมีสัตว์ร้ายขั้น 9 อยู่ด้วยเช่นกัน ด้วยเหตุนี้ [จอมเขมือบแห่งบรรพกาล ยุงวัชระ] จึงมีโอกาสได้ดูดเลือด และยกระดับเป็นขั้น 9 ได้สำเร็จ
“เจ้านาย มีสิ่งมีชีวิตอันตรายมากอยู่บนเกาะนี้”
เมื่อ [รถศึกอัจฉริยะ] ขึ้นมาบนเกาะ นำสำรวจก็ร้องเตือนทันที
ได้ยินว่าแถบนี้มีอสูรร้ายระดับเทวะขั้น 2 จึงเป็นเรื่องปกติที่นกสำรวจจะแจ้งเตือนว่าอันตราย ซูเฉินเลยไม่สนใจอะไรมากนัก เขาเรียกซอมบี้ตัวสูงและฉีมู่เฟิงลงจากรถ
จากนั้นเก็บ [รถศึกอัจฉริยะ] และพวกอู๋หยาจื่อเข้าไปใน [มิติสันโดษ]
“แกคงจะรู้ที่ตั้งของศิลาสายฟ้าต้าเชี่ยนใช่ไหม? นำทางไป!”
ซูเฉินกวาดสายตาไปรอบๆ ก่อนหันไปเอ่ยกับซอมบี้ตัวสูง
“ข้ารู้” ซอมบี้ตัวสูงตอบกลับ จากนั้นก้าวนำ มุ่งหน้าไปในทิศทางเดียว
ระหว่างทาง ซูเฉินเอ่ยถามว่า “ศิลาสายฟ้าต้าเชี่ยนของแกก็เอามาจากที่นี่ด้วยใช่ไหม?”
“ขอรับ” ซอมบี้ตัวสูงไม่ได้ปิดบัง
“แต่แกไม่ได้บอกว่าศิลาสายฟ้าต้าเชี่ยนมีขนาดใหญ่พอๆกับภูเขาเล็กๆลูกหนึ่งหรอกหรอ? ทำไมแกถึงนำมันออกมาได้แค่ 1,000 จิน?”
ซูเฉินรู้สึกงุนงงนเล็กน้อย
สมบัติล้ำค่าอย่างศิลาสายฟ้าต้าเชี่ยน ยิ่งชุดมาได้มากเท่าไหร่ก็น่าจะยิ่งดี หากเปลี่ยนเป็นเขา คงขุดมันขึ้นมาทั้งหมดในคราเดียวแล้ว
ซอมบี้ตัวสูงอธิบาย “อสูรร้ายที่คอยปกป้องมันแข็งแกร่งเกินไป ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่ข้าจะได้รับศิลาสายฟ้าต้าเชี่ยนมา”
ซูเฉินพยักหน้า ไม่ได้คิดมากอะไรอีก
ทั้งสามเดินเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง ในที่สุดก็พบสายฟ้าทอแสงระยิบระยับข้างในหุบเขา และแสงสีนี้ มันถูกเปล่งออกมาจากแร่ก้อนหนึ่งที่มีขนาดใหญ่ราวกับภูเขาขนาดย่อม
10/10
Ep.894
ศิลาสายฟ้าต้าเชี่ยน!
ซูเฉินสามารถระบุได้ทันที ว่าแร่ก้อนใหญ่นั่นต้องเป็นศิลาสายฟ้าต้าเชี่ยนไม่ผิดแน่
“มีเยอะขนาดนี้เชียว อ๊า!”
ซูเฉินตื่นเต้นมาก เร่งฝีเท้าเข้าไปทันที
แต่เมื่อทั้งสามเข้ามาในหุบเขา กลับเจอชายชราผิวหนังเหี่ยวย่นคนหนึ่งนั่งขัดสมาธิอยู่ใต้ศิลาสายฟ้าต้าเชี่ยน ตัวเขาแน่นิ่งราวกับรูปปั้นหิน
“ซอมบี้!”
ซูเฉินกวาดสายตามอง เปลือกตาของเขากระตุกขึ้นทันที
สัตว์กลายพันธุ์สามารถกลายร่างเป็นมนุษย์ได้หลังจากตัดผ่านขั้น 10 เดิมเขาคิดว่าชายชราผิวหนังเหี่ยวย่นผู้นี้คืออสูรร้ายเทวะขั้น 2
แต่เมื่อสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของมัน เขาก็เปลี่ยนความคิดไป
ร่างของชายชราเหี่ยวย่นไม่มีกลิ่นอายของสัตว์ร้ายแม้แต่น้อย แต่กลับส่งกลิ่นอายของปราณมรณะออกมาแทน ซึ่งบ่งบอกว่าเป็นซอมบี้อย่างแน่นอน
“ซูเฉิน นี่มันไม่ถูกต้อง”
ฉีมู่เฟิงเองก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติเช่นกัน
ก่อนหน้านี้ซอมบี้ตัวสูงกล่าวไว้อย่างชัดเจน ว่าที่นี่คืออาณาเขตของอสูรร้ายระดับเทวะขั้น 2 แต่ทำไมถึงกลายเป็นซอมบี้ไปได้?
หรือว่านี่จะเป็นกับดัก?
สีหน้าของซูเฉินกลายเป็นเย็นชา เหลียวมองซอมบี้ตัวสูง
แต่กลับเห็นว่าในเวลานี้ ซอมบี้ตัวสูงได้เดินเข้าไปใกล้ชายชราผิวหนังเหี่ยวย่นแล้ว และกล่าวกับอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงเคารพว่า “ท่านบรรพชน มนุษย์ผู้นั้นบุกเข้ามาก่อเรื่องในอาณาจักรของพวกเรา สังหารพี่น้องในเผ่าไปมากมาย และในจำนวนคนที่ตาย มีระดับเทวะขั้น 1 ถึงสี่ตน”
ได้ยินประโยคนี้ เปลือกตาของชายชราค่อยๆเปิดออก วินาทีต่อมา ก็ใช้สายตาดุจคมมีดกวาดมองออกไปยังทั้งสอง ก่อนหยุดลงบนร่างซูเฉิน
ขณะเดียวกัน อำนาจอันน่าเกรงขรามแผ่ซ่านออกจากร่างกายเขา
“ระดับเทวะขั้น 3!”
สีหน้าของฉีมู่เฟิงแปรเปลี่ยนไป
ตอนนี้ เขารู้สึกถึงมันได้อย่างชัดเจน ว่ากลิ่นอายที่เปล่งออกมาจากชายชราได้ไปถึงระดับเทวะขั้น 3 แล้ว ในหัวใจอดไม่ได้ที่จะเริ่มรู้สึกกระสับกระส่ายและไร้หนทาง
เพราะถ้าต้องเผชิญหน้ากับระดับเทวะขั้น 3 เขาไม่สามารถเอาชนะได้อย่างแน่นอน ที่พึ่งพิงสุดท้ายคือซูเฉินเท่านั้น
ซูเฉินสามารถบดขยี้ระดับเทวะขั้น 2 ได้ แต่เขาจะแข็งแกร่งทัดเทียมกับระดับเทวะขั้น 3 หรือไม่?
ใบหน้าของซูเฉินเขม็งเกร็งเล็กน้อย แต่ไม่นานก็กลับสู่สภาพปกติ
เจ้าตัวเตรียมเปิดใช้งาน [เทคนิคปลุกศูนย์รวมวิญญาณสวรรค์] เมื่อระดับฐานฝึกตนกระโดดขึ้นสู่เทวะขั้น 2 ถ้าคิดจัดการกับเทวะขั้น 3 ไม่น่าจะยากเกินไป
“มนุษย์! กล้าดียังไงมาอาละวาดในอาณาจักรซอมบี้ของเรา ตระหนักถึงอาชญากรรมที่ก่อหรือไม่!?” ชายชราผิวย่นสีหน้ากลายเป็นมืดมน เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา
ตระหนักถึงอาชญากรรมที่ก่อ?
ซูเฉินเผยรอยยิ้มหยาม กล่าวดูแคลนว่า “ฉันซูเฉิน ไม่เคยกังวลในสิ่งที่ตัวเองกระทำ ฉันเป็นคนฆ่าลูกหลานของแกเอง แล้วแกจะทำไม?”
ไอ้เฒ่านี่คิดว่าแค่เทวะขั้น 3 จะสามารถคุกคามเขาได้ ช่างน่าขันสิ้นดี!
“หึ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า!” ชายชราไม่โกรธแต่กลับหัวเราะออกมา ก่อนสำรวจมองซูเฉินดีๆอีกครั้ง กล่าวอย่างจริงจังว่า “มนุษย์ ข้าจะให้โอกาสเจ้า จงกลายเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลซอมบี้ของพวกเราเสีย มิฉะนั้นเจ้าต้องตายสถานเดียว!”
“ซอมบี้อย่างพวกแกคู่ควรกับฉันหรือ?” ซูเฉินแสยะยิ้ม ตามมาด้วยสีหน้าเย็นชา “ใครก็ตามที่กล้าข่มขู่ฉัน ไม่เคยมีใครรอดไปได้ ตัวแกเองก็ไม่มีข้อยกเว้น!”
ว่าจบ เขาก็เปิดใช้งาน [เทคนิคปลุกศูนย์รวมวิญญาณสวรรค์] เมื่อร่างขยายขึ้นถึงสิบจั้ง ก็กระโจนเข้าสังหารชายชราทันที
ฉีมู่เฟิงเห็นซูเฉินลงมือ ก็เริ่มเคลื่อนไหวเช่นกัน หันไปสู้กับศัตรูอีกคนที่เหลืออยู่
“แส่หาที่ตาย!”
ชายชราโกรธจัด ผลักฝ่ามือเดียวไปเบื้องหน้า ลำแสงสายฟ้าเส้นหนาพุ่งออกไป
“กล้าใช้สายฟ้าต่อหน้าฉัน?”
ซูเฉินยิ้มดูแคลน ฟาดฟันดาบออกไป ประกายวาววับของคลื่นสายฟ้าม้วนไปเบื้องหน้า
ยามทั้งสองสัมผัสกันเพียงเล็กน้อย บังเกิดสายฟ้าคะนองดังกึกก้อง หลังจากนั้น ต่างฝ่ายต่างถูกทำลาย
ซูเฉินไม่อยู่เฉย แสงสีม่วงทอวาบใต้ฝ่าเท้าเขา เปลี่ยนทั้งร่างให้พรั่งพราวดุจดวงดารา มุ่งเข้าสังหารชายชราไม่คิดหยุดมือ
