881-882
7/10
Ep.881
ซูเฉินค้นตามลำต้นมหึมาของต้นไม้แห่งชีวิต ในที่สุดก็เจอแก่นอสูรขนาดเท่าไข่ห่าน ภายในนั้นยังคงแผ่กลิ่นอายแห่งชีวิตจางๆออกมา
“เสี่ยวโซ่ว นายช่วยดูทีสิ ว่านี่คือแก่นอสูรของต้นไม้แห่งชีวิตรึเปล่า?”
เมื่อได้มา ซูเฉินเปิด [พื้นที่เพาะปลูก] และวางแก่นอสูรขนาดเท่าไข่ห่านลงตรงหน้าต้นผลอายุวัฒนะ
“เจ้านาย นี่คือแก่นอสูรของต้นไม้แห่งชีวิตจริงๆ”
ต้นผลอายุวัฒนะรู้สึกตื่นเต้นมาก
“งั้นฉันขอฝากแก่นอสูรของมันไว้กับนาย ถ้ายังไงช่วยรีบฟื้นคืนชีพมันให้เร็วที่สุดด้วยล่ะ” ซูเฉินกำชับ
ด้วยความช่วยเหลือของน้ำพุแห่งชีวิต และสมบัติอื่นๆ ต้นไม้แห่งชีวิตน่าจะสามารถฟื้นคืนชีพได้ในเร็ววัน
หลังจากฟื้นคืนชีพต้นไม้แห่งชีวิตได้ ก็มีโอกาสที่จะช่วยชีวิตต้นผลสายฟ้าห้าสายและพืชวิญญาณอื่นๆ เรื่องนี้เป็นอะไรที่สำคัญมาก
“รับทราบ”
ต้นผลอายุวัฒนะผงกศีรษะรับคำ
หลังจากนั้น ซูเฉินปิด [พื้นที่เพาะปลูก] ตัดลำต้นของต้นไม้แห่งชีวิตออกเป็นหลายท่อน ส่วนใหญ่เก็บไว้เอง ส่วนที่เหลือมอบให้แก่ฉีมู่เฟิง
ช่วงหลายวันมานี้ ฉีมู่เฟิงติดตามเขา เสี่ยงอันตรายและช่วยเหลือเขาอยู่หลายครั้ง จึงต้องมอบผลประโยชน์ให้อีกฝ่ายบ้าง
ลำต้นของต้นไม้แห่งชีวิต แม้จะเหี่ยวเฉา แต่ก็ยังมีคุณประโยชน์อีกมากมาย
ฉีมู่เฟิงไม่ปฏิเสธ เมื่อรับมาก็เอ่ยปากถาม “ซูเฉิน นี่นายมีร่างจำลองกับเขาด้วยหรอ?”
กอ่นหน้านี้เขาเห็นซูเฉินปรากฏตัวขึ้นพร้อมกันสองคน เกิดความรู้สึกตกใจยิ่ง นอกจากนี้มันยังกระตุ้นความสนใจของเขาเป็นอย่างมากอีกด้วย
“นั่นคือจิตจำลองที่สองของผม มันค่อนข้างคล้ายกับร่างจำลอง แต่ไม่ใช่” ซูเฉินไม่ได้ปิดบัง
“จิตจำลองที่สอง …” ฉีมู่เฟิงพึมพำ แล้วถามต่อว่า “เอ้อจริงสิ แล้วพวกเราจะเอายังไงกันต่อ?”
“รออยู่เฉยๆ” ซูเฉินตอบกลับ
วานรขาวได้กล่าวไว้ ว่ามิติแห่งนี้สามารถอยู่ได้เพียงหนึ่งชั่วโมงเท่านั้น หลังจากมันพังทลายลง คนข้างในก็จะถูกส่งกลับออกไปเอง
หากเป็นแบบนั้น ขอแค่รอก็น่าจะพอแล้ว
แต่ถ้ารอแล้วยังไม่ได้ ก็ยังไม่สายเกินไปที่จะคิดหาวิธีอื่น
…
หลังจากนั้น ซูเฉินรวบฉีมู่เฟิงและหุ่นเชิดทางคำเข้าไปใน [มิติสันโดษ] แล้วเฝ้ารออย่างเงียบๆ
จนกระทั่งถึงเวลา ภายในมิติก็เริ่มเกิดสัญญาณล่มสลาย
ร่างของซูเฉินอาบไปด้วยแสงสว่างไสว ไม่นานก็ถูกส่งตัวออกมา
หลังจากเกิดอาการโลกหมุน วิสัยทัศน์ของซูเฉินก็ค่อยๆกลับคืน
เมื่อพบว่าเขากลับมาสถานที่เดิม เบื้องหลังยังเป็นหุบเขา เจ้าตัวก็ถอนหายใจโล่งอก
เพียงแต่ว่า ในเวลานี้ ผู้คนในหุบเขาไม่เพียงลดลง แต่ยังเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิมหลายเท่า อีกทั้งซูเฉินยังสัมผัสได้ถึงสายตาที่เต็มไปด้วยความไม่เป็นมิตร กำลังเพ่งมองเขาอยู่ตลอดเวลา
ซูเฉินหรี่ตาและกวาดมอง แล้วก็พบว่าเป็นผู้ฝึกตนขั้น 10 ทั้งสามก่อนหน้านี้ และยังมีคนอีกมากมายข้างกายพวกเขา
พิจารณาจากกลิ่นอายแล้ว ทั้งหมดล้วนอยู่ในขั้น 10
“พวกแกมีธุระอะไร?”ซูเฉินถูจมูก เอ่ยถามอย่างไม่แยแส
ชายชราที่มีท่าทีดุร้าย ชี้หน้าซูเฉินและตะคอกด้วยความโกรธว่า “เจ้าหนู แกเป็นคนฆ่าหลินเหยาใช่ไหม?”
“เออ ฉันฆ่ามันเอง แล้วแกจะทำไม?” ซูเฉินมุ่ยปาก แต่สีหน้ายังคงผ่อนคลาย
“หลินเหยาคือทายาทสายตรงของตระกูลหลินเรา แต่แกกลับกล้าฆ่าเขา นั่นเท่ากับเป็นศัตรูกับทั้งตระกูลหลิน!” ชายชราถลึงมองซูเฉิน กล่าวขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน
“ฉันไม่สนหรอกนะว่าแกจะมาจากตระกูลหรงหรือตระกูลหลินบ้าบออะไร ถ้าจะสู้ก็สู้ ไม่ต้องมัวผายลมอยู่แบบนี้!” ซูเฉินเกือบหมดความอดทนแล้ว
ชายชราสูดหายใจลึก แค่นเสียงเบาๆว่า “แกฆ่าคนตระกูลหลิน ทำผิดย่อมต้องชดใช้ จงมอบทุกสิ่งบนตัวมา แล้วข้าจะยอมไว้ชีวิต!”
“นี่คิดจะปล้นฉัน? อาศัยแค่แกน่ะหรือ?” ซูเฉินแสดงสีหน้าดูแคลน
“เจ้าหนู แกได้อะไรจากข้างในเขตแดนลับ จงมอบมันมา แล้วพวกเราจะปล่อยแกไป!” ผู้ฝึกตนขั้น 10 อีกคนตวาดขึ้นเสียง
“ก็ถ้าพวกแกต้องการสมบัติ งั้นฉันจะยอมยกให้ก็ได้”
มุมปากของซูเฉินยกโค้งเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ จากนั้นแสงสีทองจางๆทอประกายขึ้นบนมือเขา ตามด้วยเสียงฟุฟฟฟ! ซัดหนึ่งหมัดออกไป
8/10
Ep.882
ในคราเดียว กำปั้นทองคำนับร้อยโปรยปรายลงจากฟ้าราวกับสายฝน รัศมีของมัน ปกคลุมผู้ฝึกตนขั้น 10 ทั้งหมดไว้ข้างใน
ปั๊ก ปั๊ก ปั๊ก ..!
ทันใดนั้นเอง บังเกิดเสียงสะเทิ้นฟ้าสะเทือนดินดังกึกก้อง เฝ้ารอจนเงาหมัดทั้งหมดหายไป เห็นแค่ในจุดเดิมที่เพียงผู้ฝึกตนขั้น 10 ทั้งหมดยืนอยู่กลายเป็นแอ่งเนื้อเหลว ตายชนิดไม่สามารถตายได้อีก
ได้เป็นสักขีพยานของฉากนี้ ทั่วทั้งหุบเขาตกอยู่ในความเงียบสงัด ในหัวใจของทุกคนสั่นสะท้านด้วยความกลัว สายตาที่มองไปยังซูเฉิน เต็มไปด้วยความยำเกรง
ด้วยทักษะหมัดทักษะเดียว สามารถสังหารผู้ฝึกตนขั้น 10 ได้หลายคน กำลังรบของซูเฉิน พวกเขาเพิ่งเคยพบพานเป็นครั้งแรกในชีวิต อึ้งไปอย่างสิ้นเชิง มีกระทั่งคนขวัญอ่อน ขาสั่นพั่บๆ ไม่อาจยืนได้
ซูเฉินจิกสายตากวาดไปทั่ว ทุกคนที่ผ่านตาเขา ทั้งหมดต่างก้มหัวลง ปิดปากเงียบราวกับปีกอันบางเบาของจั๊กจั่น
“ก็แค่พวกขยะ!”
ซูเฉินแค่นเสียงเบาๆ ไม่สนใจพวกที่เหลืออีก จากนั้นเรียก [รถศึกอัจฉริยะ] ออกมา แล้วบินออกจากสถานที่แห่งนี้ไป
…
“เจ้านาย พวกเราจะไปที่ไหนกันต่อ?”
ออกมาจากเทือกเขาหยุนหลัว [รถศึกอัจฉริยะ] เอ่ยถาม
“ไปเกาะที่พวกต่างเผ่ายึดครอง” ซูเฉินตอบ
เขาได้วางแผนเอาไว้นานแล้ว ว่าก่อนที่จะเข้าสู่มิติภายนอก จะต้องสะสมชิ้นส่วนให้ได้มากที่สุด
นั่นเป็นเหตุผลที่ว่า พวกต่างเผ่าทั้งหมดที่ยึดเกาะต่างๆรอบนอกทวีปเสวียนเทียน จะต้องถูกกวาดล้าง
แล้วจากนั้น เขาก็จะบุกเข้าทวีปของเผ่าพันธุ์อื่น แล้วก่อพายุนองเลือด
“รับทราบ”
[รถศึกอัจฉริยะ] รับคำสั่ง ก่อนค้นหาพิกัดของเกาะที่อยู่ใกล้ที่สุดที่ชื่อเกาะเซินโหรว และมุ่งหน้าไปด้วยความเร็วเต็มสูงสุด
สองวันต่อมา [รถศึกอัจฉริยะ] เดินทางมาถึงเกาะเซินโหรว
พวกต่างเผ่าที่ยึดเกาะนี้ไว้ คือเผ่าราหู กำลังรบโดยรวมไม่แข็งแกร่งนัก ฐานฝึกตนสูงสุดอยู่ที่ขั้น 7 เท่านั้น
ซูเฉินบอกแผนการแก่ทุกคน เริ่มสังหารหมู่บนเกาะเซินโหรว กวาดล้างชาวราหูทั้งหมดบนเกาะ ถือโอกาสนี้เก็บชิ้นส่วน แล้วจากไปอย่างสง่าผ่าเผย
ต่อมา [รถศึกอัจฉริยะ] เริม่ค้นหาเกาะอื่นๆ แล้วไล่กวาดล้างพวกต่างเผ่าไปเรื่อยๆ
…
ครึ่งปีผ่านไปไวอย่างกับโกหก ซูเฉินกวาดล้างเกาะไปได้หลายร้อยเกาะ มีพวกต่างเผ่านับไม่ถ้วนถูกเขาสังหาร
แต่เมื่อฆ่าไปเรื่อยๆ ช่วงหลังก็ก็แทบไม่พบร่องรอยของพวกต่างเผ่าอีกต่อไป
ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว เวลาเพียงครึ่งปี มันไม่มากพอที่จะสังหารพวกต่างเผ่าทั้งหมดในทวีปมนุษย์
แต่สาเหตุที่เขาหาพวกต่างเผ่าไม่เจอ ก็เพราะพวกมันถูกซูเฉินเข่นฆ่าจนขวัญหนีดีฝ่อ พากันหลบหนีกลับเข้าไปในทางผ่านเขตแดน แล้วทำลายมันโดยไม่รู้สึกเสียดาย เพื่อป้องกันไม่ให้ซูเฉินไล่ตามมา
ภายในครึ่งปี ซูเฉินรวบรวมชิ้นส่วนได้หลายหมื่นชิ้น หลังจากแลกเปลี่ยนเป็นแต้มพลังงานแล้ว ยอดรวมมากถึง 70,000 อย่างน่าตกใจ
แต่ซูเฉินไม่ค่อยพอใจกับจำนวนนี้ซักเท่าไหร่ เพราะแค่ [คุณสมบัติเลเวล 11 อย่างเต็มรูปแบบ] ก็ปาเข้าไป 15,000 แต้มพลังงานแล้ว ในระดับต่อไป 12 13 ก็คงจะมากยิ่งขึ้น
นั่นเป็นเหตุผลที่ว่า แม้แต้มพลังงาน 70,000 จะดูเหมือนเยอะ แต่ในความเป็นจริงมันใช้แลกชิ้นส่วนยกระดับทุกอาชีพได้แค่สองสามชิ้นเท่านั้น
อีกอย่าง รอบตัวเขายังมีคนมากมาย ไหนจะพวกสัตว์เลี้ยงวิญญาณที่รอการเลื่อนขั้นอีก
ดังนั้น การไล่เก็บชิ้นส่วนจึงเป็นเรื่องเร่งด่วน และยังต้องดำเนินต่อไป
วันนี้ ซูเฉินเรียกทุกคนมารวมตัว จัดงานเลี้ยงอาหารค่ำ
ไล่สังหารมาตลอดครึ่งปี ถึงเวลาที่ทุกคนควรจะผ่อนคลายกันบ้าง
หลังจากทุกคนกิ่นดื่มกันจนอิ่มหนำ ซูเฉินก็ประกาศแผนการขั้นต่อไปของเขา นั่นคือการเข้าสู่ทวีปของพวกต่างเผ่า
ได้ยินข่าวนี้ ทั้งโม่หรงและอู๋หยาจื่อต่างตื่นเต้นเป็นอย่างมาก เพราะพวกเขาล้วนมีศัตรูตัวฉกาจ และอยากจะกลับไปล้างแค้นพวกมันตั้งนานแล้ว
“เจ้านาย พวกเราจะเริ่มไปกันเมื่อไหร่?” โม่หรงถาม
“พักซักสองสามวันก่อนค่อยว่ากัน” ซูเฉินตอบ
เขาวางแผนจะใช้ช่วงเวลาสามวันนี้ ซื้อ [โพชั่นกายภาพ] เพิ่มความแข็งแกร่งให้ทุกคน
โดยเฉพาะอย่างยิ่งหวู่หยางและสมาชิกที่ติดตามกันมาตั้งแต่แรก กำลังรบของพวกเขาอ่อนแอเกินไป หากยังทิ้งช่วงต่อไป ช่องว่างความห่างชั้นมีแต่จะใหญ่ขึ้น
พอเข้าสู่มิติภายนอก เกรงว่าคนเหล่านี้คงทำได้เพียงซ่อนตัวอยู่ใน [มิติสันโดษ]
และนั่นคือสิ่งที่ซูเฉินไม่ต้องการจะเห็น
