EP 679 เต้นรำกับเกิงโยฮวา
EP 679 เต้นรำกับเกิงโยฮวา
By loop
เวลาไม่ถึงสองทุ่ม
ห้องบอลรูมของสำนักงาน ดนตรีบรรเลง ร้องรำทำเพลง
ดงซูบินเองที่พึงเต้นเสร็จไปสองเพลงก็นั่งลงและนั่งลงหวังหยูรินได้เต้นรำกับเจ้าหน้าที่หลายคนอล้ว โจวหยิรหยูเองก็เต้นกับสามีของเธอเช่นกัน ตอนนี้เหลือเพียงดงซูบินที่ว่างอยู่และเขาก็ค่อนข้างเบื่อแล้วด้วย เนื่องจากไม่มีใครกล้าเต้นรำกับดงซูบินเลย นอกเหนือจากเจ้าหน้าที่ที่ทำงานในสำนักงานเขตกวางหมิงของเขา มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่เขาจะไปชวนคนอื่นๆให้มาเต้นด้วย ดังนั้นดงซูบินจึงนั่งลงและพักดื่มชา อันที่จริงเขาก็ไม่ได้ใส่เรื่องพวกนี้มากสักเท่าไร รองเท้าของเขาชี้ไปที่พื้นและเคาะตามจังหวะของเพลง
และไม่มีใครเชิญดงซูบินมาเต้นรำด้วย
ขนาดเจ้าหน้าที่ระดับอาวุโสของสำนักงานอัยการอายุราว 50 ปีที่กำลังมอง ดงซูบินเป็นชายหนุ่ม เธอค่อยๆเดินขึ้นไปและต้องการเต้นรำกับเขา .
ใครกันที่แนะนำฉันให้กับเธอคนนี้
พวกผู้หญิงของสำนักงานอัยการก็ดูจะสนใจเรื่องนี้พวกเธอหัวเราะคริคักอยู่ไกลอย่างขำขัน
ดงซูบินเห็นภาพนั้นเขาก็ทำเป็นไม่สนใจอะไร ลืมตาขึ้น แน่นอนว่าขาเองก็ได้ยินเรื่องที่พวกเธอคุยกันเพราะจุดที่เขาอยุ่ไม่ห่างจากจุดที่พวกเธออยู่มากนัก และมีผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นมาว่า
"นั่นคือดงซูบินจากสำนักงานเขตกวางหมิง"
เมื่อได้ยินเช่นนั้นผู้หญิงคนนั้นก็คิดถึงข่าวร้ายๆของดงซูบินขึ้นมาทันที!
บางคนอาจยังไม่เคยเห็นเขา แต่ชื่อเสียงของดงซูบินนั้นดังกระฉ่อนไปทั้วหนานฉาง!
ไม่ได้? มีคนสองสามคนที่กำลังเต้นรำอยู่บนฟลอร์เต้นรำขณะพูดถึงดงซูบิน
“ดงซูบิน คือใคร”
“นั้นไงฉันก็พึงเคยเห็นหน้าเขาเป็นครั้งแรก คงเป็นคนที่นั่งดื่มชาคนนั้น”
"เขาก็ดูเหมือนจะไม่มีผิดมีภัยเลยนะและทำไมเขาจะทำให้คนอื่นโชคร้ายได้ยังไงกัน"
“ใครจะไปรู้ล่ะ เขานั่งอยู่คนเดียวมา 20 นาทีแล้ว ไม่มีใครขอให้เขาเต้นเลย อะไรนะเธอบอกว่าเขาอยู่ตรงไหนนะ”
"เขานี่เป็นคนที่น่ารังเกียจขนาดนั้นเลยหรอ”
"ฉันไม่คิดว่าอย่างงั้นนะ แต่เพราะว่าอาจจะทำให้เรามีปัญหากับนายกเทศมนตรีโยฮวาได้"
เวลาผ่านมาใกล้สามทุ่มแล้ว
ดูเหมือนเพลงเต้นรำจะจบลงแล้ว
ตั้งแต่ต้นจนจบเกิงโยฮวานั่งอยู่ที่เก้าอี้โดยไม่ได้ขยับตัวไปไหน บางครั้ง หลังจากที่คนอื่นๆได้เต้นรำกันเสร็จแล้ว พวกเขาก็เข้ามาคุยกับเธอ แม้ว่านายกเทศมนตรีโยฮวาจะไม่เต้นรำ แต่บริเวณโดยรอบตัวเธอก็ไม่ได้เงียบเหงาเลย ซึ่งแตกต่างจากดงซูบินเอามากๆ เพราะดูเหมือนดงซูบินถูกลากมางานนี้เพราะหวังหยูริน มันทำให้ดูเหมือนว่าดงซูบินมากับหวังหยูรินเพื่อการสร้างความสนิทสนมกับทางครอบครัวของเธอ นั้นรวมถึงความสัมพันธ์กับหวังอันชิด้วย แต่ถึงยังไงดงซูบินเองก็ไม่อยากให้ทุกคนเข้าใจเช่นนั้นทำให้เขาพยายามอยู่ห่างหวังหยูรินตลอดงานก็ถือเป็นการรักษาภาพลักษณ์ของหวังหยูรินไปในตัว ในตอนนี้หวังหยูรินเต้นอย่างสนุกสนาน เมื่อเพลงโปรดของดงซูบินจบลงไปถึงแม้จิตใจของเขาจะแกร่งเหมือนหินผาที่ผ่านศึกอะไรมามากมาย แต่เขาก็ยังรู้สึกว่าการถูกหลายๆสายตาจับตามองมาที่เขาเยอะๆเช่นนี้ก็ไม่ค่อยดีสักเท่าไร
ไม่นานหลังจากนั้นเกิงโยฮวาก็เรียกหาเลขาของเธอเอง"หม่าลี่!"
หม่าลี่รีบตอบรับทันที “ค่ะท่าน ท่านนายกต้องการอะไรค่ะ”
"น่าจะใกล้ถึงเวลาที่สมควรแล้ว" เกิงโยฮวามองไปที่นาฬิกา "เพลงสุดท้าย"
“โอเค ฉันเขาใจแล้ว” หม่าลี่มองหาไมโครโฟน รอเพลงจบ เอื้อมมือออกไปให้เพลงหยุด พูดว่า: "ต่อไปนี้เป็นเพลงสุดท้าย โปรดไปยังคู่เต้นของท่าน แสดงให้เห็นการเต้นที่สนุกและสวยงามที่สุดในค่ำคืนนี้."
บนฟลอร์ ทุกคนในบริเวณเลานจ์ยิ้มและยืนขึ้น
ดงซูบินเองเห็นว่าไม่มีใครอยู่ใกล้ๆเขาเลย ดูเหมือนทุกคนจะพบคู่เต้นรำแล้ว และพวกเขาก็ลงไปที่ฟลอร์เต้นรำเพื่อเตรียมการ เด็กคู่หนึ่ง สิบคู่ ยี่สิบคู่ ยกเว้นดงซูบิน เช่นเดียวกับมณฑลหนานฉาง งานเต้นรำประเพณีเมื่อเพลงสุดท้ายต้องเต้นและไม่สามารถนั่งนิ่งๆได้อีกต่อไป เมื่อดงซูบินมองไปรอบข้างก็พบว่าทุกคนพยายามจับคู่กันหมดแล้ว แม้ว่าจะมีชายหญิงน้อยลง แต่ดูเหมือนถ้าพวกเขาเลือกได้พวกเขาก็จะไม่เต้นกับดงซูบินเป็นอันขาด
เป็นผลให้มีเพียงดงซูบินเท่านั้นที่ถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพัง
แน่นอนว่ายังมีนายกเทศมนตรีโยฮวาอีกคนที่ยังว่างอยู่ แต่คนเป็นนายกเทศมนตรี มันเป็นไปไม่ได้ที่จะทำเช่นนี้ดงซูบิน เป็นไปไม่ได้ ภายใต้สถานการณ์นั้น เขาต้องยืนขึ้นและหาวิธีที่จะหาคู่เต้นรำ มิฉะนั้น เพราะถ้ายังอยู่เช่นนี้จะกลายเป็นเป้าสายตาไดเ อย่างไรก็ตาม ดงซูบินพบว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนที่อยากเต้นกับเขาเลย ดงซูบินคิดว่าพวกเธอน่าจะจงใจทำเช่นนั้น จนสุดท้ายเหลือดงซูบินเพียงคนเดียวที่เป็นผู้ชาย
ซึ่งโดยธรรมชาติด้วยสถานการณ์เช่นนี้ก็จะทำให้ดงซูบินกลายเป็นจุดสนใจในทันที ทุกคนกำลังรอเขาอยู่ ดูเหมือนว่า ดงซูบินจะไม่พร้อมที่จะหาคู่เต้น, แน่นอนว่าเพลงเองก็ยังไม่ได้ถูกเปิดเช่นกัน, และเขาก็รู้สึกหนาวๆ หน่อยๆ.
หวังหยูรินในฟลอร์เต้นรำเป็นกังวล “พี่ใหญ่ คือว่าฉันนะ”
“ไม่ เธอต้องเต้นคู่กับฉัน” ผู้หญิงคนนั้นไม่ปล่อยเธอไป
“พี่ใหญ่! แต่คือ! เลขาซูบินเขา...”
“ฉันไม่สนหรอก วันนี้เธอต้องเต้นรำกับฉัน ไม่อย่างนั้นฉันจะบอกเรื่องนี้กับพ่อของเธอ!”
“โอ้ย ทำแบบนี้ได้ยังไง!”
ห้องบอลรูมหยุดนิ่ง และหลายคนกำลังดูมองดงซูบินด้วยสายตาเหยียดหยาม
การเต้นรำที่นี่มีการเต้นรำครั้งสุดท้ายที่ทุกคนต้องมีส่วนร่วม ในการจัดงานในครั้งก่อนหน้านี้ทางผู้จัดงานจะเตรียมคนไว้ให้พอสำหรับการเต้นรำจะไม่เหลือให้มีคนที่ไม่มีคู่อยู่ในงานเด็ดขาด โจวต้าจินคนรักของโจวหยินหยูก็กังวลเช่นกัน แต่ โจวหยินหยู เพิ่งไปห้องน้ำ แต่เธอยังไม่กลับมา และเขาเองก็ไม่สามารถทิ้งให้ภรรยาของเขากลับมาโดยไม่มีคู่ไม่ได้ เขาจะทำอย่างไร? เขารีบโทรหาภรรยาของเขา และไม่รู้ว่ามันจะทันเพลงเริ่มไหม
ดูเหมือนตอนนี้จะไม่มีใครสนใจที่จะเต้นคู่กับเขาจริงๆ ผู้หญิงรอบตัวเขาหายไป ขนาดผู้ชายเองก็ยังไม่คิดจะยุ่งกับเขาเลยอย่างงั้นรึ? ไม่เป็นไรที่จะเข้าไปในฟลอร์เต้นรำและเล่นตลก แต่ตอนนี้ดงซูบินนั่งยองๆ กับตัวเอง คิดไตร่ตรองว่าเขาจะปล่อยให้สถานการณ์เป็นเช่นนี้จริงๆหรือ เขาจะแก้ไขสถานการณ์นี้อย่างไรดี? หรือแค่พยายามทำใจให้สบายก็เพียงพอแล้ว? ดูเหมือนความนิยมของฉันจะไม่ได้เท่าไร?
เพลงยังไม่ดัง
ฉูชินหัวยิ้มและยิ้มให้ดงซูบิน
แพนเซินจี้ ก็มองด้วยรอยยิ้ม ทุกคนกำลังรออยู่
"ดงซูบินจะต้องได้รับความอัปยศในวันนี้"
"ใช่ หึ หึ แม้แต่คู่เต้นก็ยังหาไม่ได้ เวรกรรมจริงๆ...",
ทุกคนเริ่มพูดเยอะขึ้น และบางคนที่ดื่มไวน์ก็ตะโกนออกมาดังๆ "เลขาซูบิน!หาคู่เต้นรำได้หรือยัง โอ้ ฉันรอคุณอยู่นะ!"
เมื่อได้ยินเกิงโยฮวาก็ขมวดคิ้ว
แน่นอนว่าอารมณ์ของดงซูบินเริ่มแปรปรวน มันน่ารำคาญมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น
อันที่จริงไม่มีผู้หญิงในการเต้นรำ อย่างน้อยเลขานุการหม่าที่ยืนอยู่บนเวทีพร้อมกับไมโครโฟนก็ยังโสดอยู่ แต่ดูเหมือนพิธีกรจะไม่ค่อยเต้นรำ 80% คือเธอไม่สามารถปล่อยให้นายกเทศมนตรีโยฮวา อยู่คนเดียวได้ นั่งข้างนอก ดงซูบินเดาว่าเธอจะต้องติดตามนายกเทศมนตรีโยฮวาไปแน่นอน
หลายคนมองมาที่หม่าลี่ ดงซูบินกำลังจะเชิญ ดูเหมือนจะเหลือเลขาหม่าเพียงเท่านั้น
หม่าแนะนำแต่แสร้งทำเป็นว่าไม่สามารถเต้นคู่กับเขาได้ก่อนจะชี้ไปที่ไมโครโฟนและการเตรียมการอื่น ๆ แต่ยังมองเป็นพิเศษที่ ดงซูบินดูเหมือนว่าจะดูถูกเล็กน้อย เลขานุการเปรียบเสมือนเงาของนายกเทษมนตรี นายกเทศมนตรีโยฮวานั้นมีอคติกับดงซูบินเช่นไรเลขาหม่าก็ย่อมจะต้องคิดเหมือนกัน
มันยิ่งทำให้ดงซูบินเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาบางแล้ว รอยยิ้มของเขาก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น เขาพยายามจัดเสื้อผ้าของเขาและมองไปที่หวังหยูหรินที่ดูกังวล , ดงซูบินแสดงสีหน้าออกต้องการสื่อให้หวังหยูรินว่า “เขาไม่เป็นอะไร” เพราะเขาเข้าใจดีว่าข่าวที่เขามีปัญหากับหวังอันชิจึงทำให้หลายคนพยายามกรีดกันเขาให้ห่างจาก หวังหยูรินและไม่ต้องการให้เธอใกล้ชินกับเขาจนเกินไป และดงซูบิน ก็เข้าใจเช่นกัน
“คู่เต้นของทุกคนพร้อมหรือยัง...”
ดงซูบินเพ่งสายตาไปที่เลขาหม่าอย่างจริงจัง
เลขาหม่าพูดอย่างใจเย็น: "เลขาซูบิน พอดีว่าฉันนะ" ดูเหมือนเธอพยายามจะหาวิธีเลี่ยงที่จะเต้นกับเขา
ดงซูบินยิ้มและพูดว่า: "ผมเข้าใจ ไม่เป็นไร"
โอ้ โจวหยินหยู่ที่พึงไปเข้าห้องน้ำมา รีบรีบกลับมาหลังจากรับโทรศัพท์สามีของเธอ
ในตอนนั้นทุกคนคิดว่าดงซูบินจะต้องหันไปหาโจวหยินหยูและขอเต้นรำกับเธอ ซึ่งดงซูบินอยู่บนเวทีพยายามจะเชิญเลขาหม่ามาเต้นด้วยแต่กลับถูกปฏิเสธ แต่สายตาของเขากับมองไปที่นายกเทศมนตรีโยฮวาทำให้ทุกคนทั้งงานต่างแปลกใจในทันที
“นายกเทศมนตรีโยฮวา จะเป็นเกียรติกับผมมากถ้าคุณจะเต้นรำกับผม?” ดงซูบิน ยิ้ม
เกิงโยฮวาขมวดคิ้วใส่เขาพร้อมกับถือแก้วไวน์ขึ้นมา
หวังหยูริน โจวหยินหยู และคนอื่น ๆ นั้นถึงกับอึ้งและแทบจะหงายหลังลงไปกับพื้น
เจ้าหน้าที่คนอื่น ๆ ก็เป็นเหมือนกัน นั้นคือสิ่งที่ดงซูบินต้องการจริงๆใช่ไหม นายกเทศมนตรีโยฮวาจะเต้นด้วยไหม? เป็นเวลาหลายปีแล้วที่นายกเทศนตรีโยฮวาไม่เคยได้รับคำเชิญจากใครในงานเต้นรำเลย แต่มาครั้งนี้เลขาธิการเขตที่มีตำแหน่งที่ต่ำกว่ากล้าชวนเธอขึ้นมาเต้นรำด้วย!
จะมีใครกล้าเชิญนายกเทศมนตรีกัน?
นี้เขาไม่กลัวสิ่งที่เขาพูดไปเลยใช่ไหม!
ทำไมนายกเทศมนตรีโยฮวาถึงไม่เต้นรำเลย? จริงๆแล้วก็ไม่ได้มีเหตุผลที่เฉพาะเจาะจงเท่าไรนัก อาจเป็นได้ว่าเธอเป็นพวกอนุรักษ์นิยมมากกว่า ไม่ชินกับการแตะเนื้อต้องตัวกันระหว่างชายหญิง นั้นร่วมถึงการเต้นรำด้วย ยังไงก็ตาม หลังจากหลายปีผ่านไป ทุกคนก็ยึดติดความคิดนี้กันไปแล้ว นั่นคือ นายกเทศมนตรีโยฮวาจะไม่ยอมรับคำเชิญไปเต้นรำ ไม่มีข้อยกเว้น วิธีนี้ แนวคิดได้รับการฝังแน่น
ยิ่งไปกว่านั้น ความขัดแย้งและความขัดแย้งระหว่างดงซูบินและ เกิงโยฮวาเป็นที่รู้กันแล้วสำหรับทุกคน แล้วดงซูบินยังจะกล้าเชิญนายกเทศมนตรีโยฮวาอีกอย่างงั้นหรอ? ?
ไม่จริง! คนๆนั้นจะต้องหน้าหนาขนาดไหนเชียว!
แน่นอนว่าดงซูบินเองก็ยังมีสติครบถ้วน เขาต้องการดูว่าเกิงโยฮวาจะแสดงสีหน้าอย่างไรออกมาเมื่อเขาชวนเธอขึ้นมาเต้นรำด้วยกัน เธอจะปฏิเสธเขาหรือไม่ ดงซูบินพูดอีกครั้ง“เป็นเกียรติมากที่เชิญคุณมาเต้นรำไหม”
ใบหน้าของเกิงโยฮวาตกตะลึง น้ำ วางถ้วยลง มองไปที่เขาอย่างไรก็ตาม อย่างที่ทุกคนคิดว่านายกเทศมนตรีไม่ควรจะแสดงกิริยาหยาบคายออกมาเช่นการปฏิเสธ จริง ๆ แล้วเกิงโยฮวาก็ดูสงบ วางมือลงบนฝ่ามือของดงซูบิน
การกระทำนี้ "ก็" ทำเอาทุกคนตะลึง!
การแสดงออกของ เกิงโยฮวาแสดงให้เห็นถึงความเย็นชา!
เธอยอมเต้นกับเขาอย่างงั้นหรอ!
นี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? นี่คือ? วันนี้พระอาทิตย์จะออกทางทิศตะวันตกไหม?
นายกเทศมนตรีโยฮวาตอบรับคำเชิญเต้นรำอย่างงั้นหรือ? อีกทั้งคนนั้นยังเป็นดงซูบินอีกตั้งหาก? ?
นี่มันอะไรกันเนี่ย?
ฉูชินหัวและแพนเซินจี้ เหลือบมองเล็กน้อยที่เลขาหม่า และหวังหยูริน โจวหยินหยู และคนอื่นๆ ก็ตกตะลึงเช่นกัน!
ไม่ต้องพูดถึงว่าคนอื่นไม่ตอบ แม้แต่ดงซูบินก็ยังไม่อยากจะเชื่อกับหูตัวเอง และทันใดนั้นทั้งคู่ก็ลุกเดินไปพร้อมกัน ดงซูบินเองรู้สึกว่ามือของเกิงโยฮวานั้นเป็นสัมผัสเดิมที่คุ้นเคย!
