873-874

7/8

Ep.873

ซูเฉินเบ้ปากเล็กน้อย หัวเราะเบาๆ “ได้ยินมาว่าชนชั้นเทวะของเผ่ามนุษย์อย่างพวกแกคิดฆ่าฉัน?”

หนังตาของเจิ้งฉวินกระตุกอย่างแรง นี่ซูเฉินกำลังเตรียมทวงถามความผิดกับเขาใช่ไหม!?

“แม้ระดับเทวะเผ่ามนุษย์จะอยากให้เจ้าตาย แต่ตระกูลเจิ้งของพวกเราไม่เคยมีส่วนร่วม ข้าสามารถสาบานต่อสวรรค์ได้ในเรื่องนี้!”

เจิ้งฉวินรีบอธิบายอย่างรวดเร็ว

“เอ๋?”

คำตอบนี้ทำให้ซูเฉินประหลาดใจเล็กน้อย

หากเป็นเช่นนี้จริงๆ เขาก็ไม่มีเหตุผลต้องทำให้เจิ้งฉวินลำบากใจ

เมื่อเห็นว่าเจิ้งฉวินไม่มีความผิดใดๆ ซูเฉินพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นมองไปทางชายหัวล้าน ตะคอกเสียงเย็นว่า “ตบปากตัวเองร้อยครั้ง!”

“หา??”

ชายหัวล้านตะลึงงัน

ซูเฉินไม่ได้พูดหรือว่าถ้าได้รับสมุนไพรกำเนิดเซียนแล้ว จะไม่ถือสาหาความกันอีก?

เหตุใดยังต้องมุ่งเป้ามาที่เขาอีก?

เห็นชายหัวล้านตกตะลึง เจิ้งฉวินตวาดใส่เขา “มัวยืนอึ้งอยู่ทำไม?”

เขาโกรธชายหัวล้านมาก ถ้าอีกฝ่ายไม่ยั่วโมโหซูเฉิน ตระกูลเจิ้งคงไม่ต้องตกที่นั่งลำบากเช่นนี้

ในความเป็นจริงแล้วเขายังไม่รู้ ว่าต่อให้ไม่มีเหตุการณ์นี้ก็ตาม แต่ซูเฉินก็ยังจะหาเหตุผลอื่นมาช่วงชิงสมุนไพรกำเนิดเซียนอยู่ดี

หากไม่ได้มันมาครอบครอง เขาไม่มีวันยอมแพ้!

ชายหัวล้านได้สติ ยกมือขึ้นและตบปากตัวเอง

เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ!

ทุกฉาดเสียงดังฟังชัด ไม่มีทีท่าว่าออมแรงไว้เลย

ชั่วพริบตาเดียวใบหน้าอีกฝ่ายเริ่มบวมป่อง

ซูเฉินพยักหน้าด้วยความพอใจ จากนั้นหันหลังและกลับไปยัง [รถศึกอัจฉริยะ] ออกจากพื้นที่ตระกูลเจิ้งไป

รอจน [รถศึกอัจฉริยะ] ลับจากสายตา ทั้งตระกูลเจิ้งพากันถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“พี่ฉี คุณรู้จักนักพรตเทียนซ่านไหม?”

ระหว่างทาง ซูเฉินถามฉีมู่เฟิง

ใบหน้าของฉีมู่เฟิงกระชับขึ้น เลียบเคียงถามว่า “ซูเฉิน เจ้าคงไม่ได้ไปล่วงเกินนักรพรตเทียนซ่านหรอกนะใช่ไหม?”

“ก็อะไรทำนองนั้น” ซูเฉินหัวเราะคิกคัก ก่อนเล่าสิ่งที่เจิ้งฉวินบอกต่อเขาอีกทอดหนึ่ง

ฉีมู่เฟิงสูดหายใจลึก กล่าวด้วยน้ำเสียงลึกล้ำว่า “ซูเฉิน เจ้าต้องระวังนักพรตเทียนซ่านผู้นี้ให้ดี”

“นักพรตเทียนซ่านอาศัยอยู่ในมิติว่างเปล่าเพียงลำพังมาได้นับพันปี  ทำให้แม้ไม่มีใครล่วงรู้ถึงกำลังรบของเขา แต่ก็ไม่มีใครกล้าล่วงเกินเขาเช่นกัน”

“ดูเหมือนว่านักพรตเทียนซ่านคนนี้ต้องแข็งแกร่งมากแน่ๆ” สีหน้าของซูเฉินเคร่งขรึมขึ้นเล็กน้อย

มีอันตรายมากมายในมิติภายนอก ไหนจะมีสัตว์ร้ายมิติจำนวนมากอีก

แต่การที่นักพรตเทียนซ่านสามารถท่องในสถานที่แห่งนั้นได้เป็นเวลานาน นี่บ่งบอกถึงความแข็งแกร่งของเขา

“วางใจเถอะ ผมจะระวังตัวไว้”

ซูเฉินตอบกลับ หันไปเปิด [พื้นที่เพาะปลูก] แล้วเรียกสมุนไพรกำเนิดเซียน ทั้งสองต้นออกมา

“เจ้านาย นี่คือน้องสาวข้าชื่อเสี่ยวชิง ส่วนข้าชื่อเสี่ยวหลาน”

พี่ชายกับน้องสาว?

แถมยังมีชื่ออีก?

ซูเฉินเดิมต้องการตั้งชื่อให้พวกเขา แต่ในเมื่ออีกฝ่ายเอ่ยออกมาเองแล้ว ก็ดีเหมือนกันจะได้ประหยัดเวลา

“เสี่ยวชิง เธอยินดีจะติดตามฉันไหม?” ซูเฉินถามพลางมองสมุนไพรกำเนิดเซียนหญิง

“เจ้านาย ข้ายินดี” เสี่ยวชิงตอบทันที

พี่ชายของเธอก็กำลังติดตามซูเฉิน ฉะนั้นแน่นอนว่าเธอต้องเดินตามรอยพี่ชาย

อีกอย่าง เธอพบว่าข้างในที่พักเมื่อครู่ มันไม่เพียงแค่ปลอดภัย แต่ยังเปี่ยมไปด้วยปราณแห่งจิตวิญญาณ

สถานที่ดีๆเช่นนี้ หายากไม่ต่างจากตะเกียงไฟท่ามกลางพายุ

“ดีมาก” ซูเฉินหัวเราะเบาๆ จากนั้นกล่าวว่า “เสี่ยวชิงช่วยวาดแผนที่ในความทรงจำของเธอให้ที”

“เจ้าค่ะ”

เสี่ยวชิงเริ่มร่างแผนที่บนหน้าจอควบคุมอย่างรวดเร็ว เมื่อรวมกับของเสี่ยวหลานก่อนหน้านี้ ในที่สุดมันก็กลายเป็นแผนที่สมบูรณ์

ซูเฉินกวาดสายตามอง หันไปพูดกับฉีมู่เฟิงว่า “พี่ฉี มาดูนี่สิ คุณพอจะรู้ไหมว่ามันอยู่ตรงไหน?”

ฉีมู่เฟิงก้าวออกมาข้างหน้า เพ่งมองอย่างตั้งใจเป็นเวลานาน ก่อนเอ่ยปากว่า “นี่ดูเหมือนจะเป็นกระจุกดาวอุกกาบาตขนาดใหญ่”

8/8

Ep.874

กระจุกดาวอุกกาบาต?

ซูเฉินขบคิดจนสมองปั่นป่วน แล้วกล่าวว่า “มันคือสถานที่ที่ประกอบไปด้วยอุกกาบาตจำนวนมากถูกไหม?”

“ถูกต้อง”

ฉีมู่เฟิงพยักหน้าและกล่าว “แล้วคุณสามารถระบุตำแหน่งที่แน่นอนของกระจุกดาวอุกกาบาตนี้ได้ไหม?” ซูเฉินลองเลียบเคียงถามดู

ฉีมู่เฟิงครุ่นคิดพักหนึ่ง  ตอบกลับว่า “ในมิติมีกระจุกอุกกบาตอยู่นับไม่ถ้วน แต่มีไม่มากนักที่เหมือนกับบนแผนที่นี้ และข้าบังเอิญรู้จักอยู่ที่หนึ่งพอดี”

ดวงตาของซูเฉินเปล่งประกาย รอให้ฉีมู่เฟิงพูดต่ออย่างเงียบๆ

“มีกระจุกอุกกาบาตขนาดใหญ่อยู่ใกล้กับเกาะโหยวเชิง แต่เกาะแห่งนี้อยู่ในอาณาเขตของสัตว์ร้ายมิติ มีสัตว์สัตว์ร้ายมิติระดับสูงอยู่นับไม่ถ้วน”

“แล้วอีกอย่าง บริเวณใกล้กระจุกดาวอุกกบาต ยังมีจุดมิติโกลาหลอันเชี่ยวกราด หากต้องการเข้าไปข้างใน เป็นเรื่องอันตรายมาก” ฉีมู่เฟิงกล่าวอย่างช้าๆ

ได้ยินแบบนั้น ซูเฉินใคร่ครวญครุ่นคิด

กระจุกดาวอุกบบาตมีความเกี่ยวข้องกับสถานที่สาบสูญ เขาต้องไปสำรวจมันอย่างแน่นอน แต่จะไม่รีบร้อนอะไร เพราะยังเหลืออีกหลายสิ่งรอให้เขาจัดการอยู่

เมื่อเข้าสู่มิติภายนอก เขามั่นใจว่าตัวเองจะสามารถเลื่อนขั้นเป็นระดับเทวะได้ และถึงเวลานั้น อันตรายที่พบเจอคงลดลงไปหลายส่วน

ต่อมา เขานั่งลงบนเก้าอี้คนขับ เริ่มพักผ่อน

แต่ใครจะทันคิด ว่ายังไม่ทันได้หลับตา ก็มีสัญญาณจากต้นผลอายุวัฒนะใน [พื้นที่เพาะลูก] ดังขึ้น

“เสี่ยวโซ่ว มีอะไรงั้นหรอ?” ซูเฉินถาม

“เจ้านาย ผลจำลองจิตกับผลแก่นแท้สุกงอมแล้ว” ต้นผลอายุวัฒนะตอบอย่างรวดเร็ว

ไวขนาดนี้เชียว?

ซูเฉินเซอร์ไพรส์มาก แผ่พลังจิตเข้าไปข้างใน และพบว่าต้นผลจำลองจิตและต้นผลแก่นแท้เวลานี้ปกคลุมไปด้วยดอกผล คลื่นความผันผวนที่ทั้งคู่กระจายออกมารุนแรงมาก

ต้นผลอายุวัฒนะกล่าวว่า “เจ้านาย ความดีความชอบนี้ต้องยกให้น้ำพุแห่งชีวิต ไม่มีมัน คงไม่รวดเร็วแบบนี้”

วันนั้นซูเฉินได้มอบน้ำพุแห่งชีวิตให้เสี่ยวโซ่ว และเสี่ยวโซ่วได้นำน้ำอมฤตทั้งหมดของมันราดให้แก่ต้นผลจำลองจิต จึงเติบโตอย่างรวดเร็ว

สำหรับต้นผลแก่นแท้ มันออกผลนานแล้ว ตอนนี้ถึงเวลาสุกงอม สิ่งที่เกิดขึ้นนี้ อาจเป็นอะไรที่เรียกกันทำนองว่าพฤติกรรมร่วมกัน

“ทำไมต้นผลจำลองจิตถึงดูไม่เหมือนกับพวกนาย?” ซูเฉินอุทานออกมาเบาๆ

ทั้งต้นผลอายุวัฒนะ ต้นผลแก่นแท้ล้วนมีใบหน้าของมนุษย์ ขณะที่ต้นผลจำลองจิตกลับยังคงมีลักษณะเหมือนพืชวิญญาณทั่วไป นี่เป็นเรื่องแปลกมา

“เจ้านาย ต้นผลจำลองจิตที่มีหน้าตาต้องเติบโตมากกว่านี้อีกไม่มากก็น้อย เอาไว้รอจนถึงเวลา เดี๋ยวมันก็จะเป็นเหมือนพวกเราเอง” ต้นผลอายุวัฒนะอธิบาย

“อ้อ”

ซูเฉินค่อยเข้าใจ หลังจากนั้นเขาดึงผลจำลองจิตและผลแก่นแท้ทั้งหมดลงมา

ผลจำลองจิตสิบลูกใช้สร้างจิตจำลองได้ มันสามารถแบ่งวิญญาณที่สอง กลายเป็นหุ่นเชิดเพิ่มอีกหนึ่ง

หลังจากนั้น ซูเฉินสนทนากับต้นผลอายุวัฒนะ เรียนรู้วิธีการแยกจิตจำลอง แล้วปิด [พื้นที่เพาะปลูก]

ด้วยผลไม้จำลองจิตและผลแก่นแท้ การแบ่งจิตที่สองถือเป็นเรื่องง่ายดายมาก ไม่น่ามีอันตรายใดๆ

แต่ประเด็นก็คือมันต้องใช้เวลาราวๆสองถึงสามวัน และสภาพแวดล้อมโดยรอบต้องเงียบสงบ

ซูเฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนมอบกำไล [มิติสันโดษ] ให้กับอู๋หยาจื่อคอยเก็บรักษา แล้วส่งตัวเองเข้าไปข้างในมัน

…

เจ็ดวันต่อมา [รถศึกอัจฉริยะ] มาถึงเทือกเขาหยุนหลัวได้อย่างราบรื่น

และหลังจากเจ็ดวันของการปิดด่านฝึกตน ซูเฉินประสบความสำเร็จในการแยกจิตจำลองของเขา

ส่งผลให้นับแต่นี้ไป กำลังรบของเขาจะก้าวกระโดดไปอีกขั้น!

“เสี่ยวจือ สแกนหาที ว่ามีใครอยู่ในเทือกเขาหยุนหลัวบ้าง”

ต้นไม้แห่งชีวิตอยู่ในเขตแดนลับ แต่เขตแดนลับแห่งนี้ตั้งอยู่ที่ไหนกันแน่? เขาเองก็ไม่ทราบ จึงอยากจะสอบถามคนที่น่าจะรู้เรื่องนี้

*พรุ่งนี้งดประจำสัปดาห์ครับ (อาจหยุด 5-6 แต่ถ้ากลับจากธุระทันก็หยุดวันเดียว)