871-872

5/8

Ep.871

ไม่นาน ทหารยามคนหนึ่งรีบวิ่งจากไปด้วยความตื่นตระหนก

ฝั่งซูเฉิน เขาถอนพลังจิตกลับ ไม่ได้เอาชีวิตผู้ฝึกตนขั้น 7

“ขอบพระคุณผู้อาวุโสที่เมตตา!”

ผู้ฝึกตนขั้น 7 ในหัวใจยังหลงเหลือความหวาดกลัว รีบแสดงความขอบคุณต่อซูเฉิน

ซูเฉินแสดงออกสีหน้าเย็นชา ไม่ตอบโต้อะไร

ไม่นาน ทหารยามที่จากไปก็วิ่งกลับมาพร้อมชายสองคน พิจารณาจากกลิ่นอายแล้ว ทั้งคู่คือผู้ฝึกตนขั้น 10

ซูเฉินงงเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่ามีระดับเทวะอยู่ที่นี่ แล้วทำไมเขาถึงไม่ออกมา?

“เจ้าหนู แกมันบ้าไปแล้ว! กล้ามาทำกับตระกูลเจิ้งของพวกเราแบบนี้ได้ยังไง ไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกแล้วใช่หรือไม่?”

ในบรรดาสามคน ชายหัวล้านกวาดสายตาแข็งกร้าวมองซูเฉิน ตวาดด่าทอ

ได้ยินแบบนั้น ดวงตาของซูเฉินกลายเป็นเย็นยะเยือก ขณะที่เขากำลังจะลงมือ หางตากลับเห็นชายคนหนึ่งวิ่งตรงเข้ามา ร้องตะโกนเสียงดัง “ผู้อาวุโส! ได้โปรดระงับสติอารมณ์ก่อน!”

ซูเฉินหรี่ตาแล้วกวาดมอง เมื่อเห็นคนที่มาชัดๆ เขาก็หัวเราะออกมาเบาๆแล้วกล่าวว่า “เหล่าเจิ้ง ที่แท้ก็เป็นคุณ”

ผู้มาเยือนมิใช่ใครอื่น เป็นเจิ้งเต๋าที่ซูเฉินเคยช่วยชีวิตไว้ก่อนหน้านี้

“ผู้อาวุโสแวะมาเยี่ยมเยือน ทำไมไม่แจ้งให้ทราบล่วงหน้าเล่า? ตระกูลเจิ้งของเราจะได้ต้อนรับท่านอย่างสมศักดิ์ศรี” เจิ้งเต๋าปาดเหงื่อเย็นบนหน้าผากเขา กล่าวประจบสอพลอ

เห็นเจิ้งเต๋าปฏิบัติต่อซูเฉินด้วยความเคารพ ชายหัวล้านและอีกสองคนรู้สึกสับสนเล็กน้อย

“เจิ้งเต๋า นี่แกบ้ารึเปล่า? ทำไมถึงต้องไปก้มหัวให้เขาด้วย?” ชายหัวล้านไม่เข้าใจ

อย่างน้อยตระกูลเจิ้งก็เป็นตระกูลอันดับหนึ่งในเมืองเฟิงหยวน แต่กลับต้องโค้งคำนับให้กับรุ่นเยาว์ที่บุกเข้ามา หากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป แล้วทางตระกูลจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?

เจิ้งเต๋าตกใจ รีบส่งสายตาให้ชายหัวล้านไม่หยุด

ซูเฉินเป็นคนแบบไหน? เขาคือคนที่ฆ่าทุกคนที่ไม่ลงรอยกัน กระทั่งบรรพชนตระกูลสวี่ยังตกตายด้วยน้ำมือซูเฉิน

แต่ชายหัวล้านกล้าดูถูกซูเฉิน หากยังไม่ยอมก้มหัว เขาอาจถูกฆ่าตายในวินาทีถัดไป

ชายชราเคราแพะที่อยู่ข้างชายหัวล้านสังเกตเห็นถึงความผิดปกติ เอ่ยถามเสียงต่ำ “เจิ้งเต๋า เกิดอะไรขึ้น? เขาเป็นใครกันแน่?”

เจิ้งเต๋ากัดฟันแน่น “เขาคือซูเฉิน!”

หลังจากแยกกับซูเฉิน เจิ้งเต๋าก็รีบกลับเมืองเฟิงหยวน แต่เพิ่งมาถึง เลยไม่ทันได้แจ้งเรื่องของซูเฉินแก่ทุกคน

“ซูเฉิน … ซูเฉินคนไหนกัน?”

ชายชราเคราแพะตกใจเล็กน้อย แต่แล้วก็คล้ายจะนึกอะไรออก จู่ๆสีหน้าของเขาก็แปรเปลี่ยนเป็นสยดสยอง

“หรือว่าเขาคือซูเฉินคนนั้น …” ชายหัวล้านกลืนน้ำลาย ร่างกายสั่นสะท้าน

ชื่อของซูเฉิน แน่นอนว่าพวกเขาเคยได้ยินมาก่อน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา มันยิ่งโด่งดัง ไม่ว่าใครต่างก็พูดถึง

มีข่าวลือว่า แม้แต่ด้วงเขมือบทองคำระดับเทวะก็ยังตกตายด้วยน้ำมือซูเฉิน

ชายหัวล้านย้อนนึกถึงท่าทีก่อหน้านี้ที่เขาทำกับซูเฉิน หัวใจทั้งดวงคล้ายจมลงสู่ก้นบึ้ง

อาจกล่าวได้เลยว่า หากซูเฉินยืนกรานจะฆ่าเขา ต่อให้บรรพชนระดับเทวะของพวกเขามาอยู่ตรงหน้า ก็เกรงว่าจะช่วยไม่ได้

“ผู้อาวุโส ไม่ทราบท่านมาที่นี่มีอะไรให้พวกเรารับใช้?”

เมื่อได้รู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของซูเฉิน ทัศนคติของชายชราเคราแพะเต็มไปด้วยความนอบน้อม

ในเวลาเดียวกัน ข้างในหัวใจเขาเริ่มกระสับกระส่าย เกิดความไม่สบายใจขึ้น

เพราะมีข่าวลือเช่นกัน ว่าทุกหนแห่งที่ซูเฉินไปเยือน จักเกิดพายุนองเลือดขึ้น

ตอนนี้เขาเลยเกิดความกังวลเป็นอย่างมาก ว่าทางตระกูลเขาได้ไปทำอะไรให้ซูเฉินเกิดความขุ่นเคืองหรือไม่?

ซูเฉินไม่สนใจ มองไปยังร่างของชายหัวล้าน มุมปากของเขาปรากฏรอยยิ้มหยอกเย้า “เมื่อกี้ไม่ใช่แกโกรธมากหรอกหรอ? ทำไมตอนนี้เริ่มกลัวซะแล้วล่ะ?”

ได้ยินแบบนั้น หัวใจของชายหัวล้านสะท้อนขึ้นลงจนเกือบกระเด้งขึ้นมาถึงลำคอ กล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “ผู้น้อยมิกล้า”

ไม่กล้าหรอ?

ซูเฉินไม่คิดปล่อยเขาไปแน่นอน ส่วนเหตุผลที่กัดไม่ปล่อย ยังมีวัตถุประสงค์อื่นอีก นั่นคือสมุนไพรกำเนิดเซียนในมือของตระกูลเจิ้ง

หากปล้นชิงมันโดยไม่มีเหตุผลคงไม่ยุติธรรม จึงคิดใช้โอกาสนี้ทำการรีดไถ คว้าสมุนไพรกำเนิดเซียนมาเป็นของตัวเอง

6/8

Ep.872

“ผู้อาวุโส ตระกูลเจิ้งของพวกเรายินดีจ่ายค่าชดใช้ที่ทำให้ท่านต้องขุ่นเคือง แต่ได้โปรดยกโทษให้เขาด้วย!”

เจิ้งเต๋ารู้ดี หากต้องการให้ซูเฉินหยุดเพียงเท่านี้ เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน ยังไงก็ต้องจ่ายราคาบางอย่าง

“เหล่าเจิ้ง เห็นแก่หน้าคุณ ตระกูลเจิ้งมอบแค่สิ่งเดียวให้ฉันก็พอ”

ซูเฉินถูจมูกเขา กล่าวอย่างเฉยเมย

ได้ยินแบบนั้น เจิ้งเต๋าและคนอื่นๆถอนหายใจด้วยความโล่งอก

อีกฝ่ายต้องการแค่สิ่งเดียวเท่านั้น หากยอมจ่ายไป ตระกูลเจิ้งก็จะได้อยู่อย่างสงบสุขเสียที ดังนั้นพวกเขาเต็มใจที่จะจ่ายมัน

“ผู้อาวุโส เช่นนั้นขอเรียนถามว่าอะไรที่ท่านต้องการ?” เจิ้งเต๋าถาม

“ฉันได้ยินมาว่าตระกูลเจิ้งของคุณเพิ่งได้รับสมุนไพรกำเนิดเซียนมาต้นหนึ่ง –จงมอบมันให้ฉันซะ!” ซูเฉินกล่าวอย่างเป็นธรรมชาติ

สมุนไพรกำเนิดเซียน?

เจิ้งเต๋าตะลึงงันไปชั่วขณะ หันไปมองชายเคราแพะ

เนื่องจากเขาเพิ่งกลับมาถึงตระกูลเจิ้ง เลยไม่ทราบว่าตระกูลเจิ้งได้รับสมุนไพรกำเนิดเซียนมาต้นหนึ่ง

ท่าทีของชายเคราแพะแสดงออกถึงความลำบากใจ หลังจากครุ่นคิดครู่หนึ่งก็กล่าวว่า “ผู้อาวุโส ทางเราสามารถใช้สิ่งอื่นแลกเปลี่ยนได้หรือไม่?”

ดวงตาของซูเฉินเย็นชาขึ้นทันที จุดประสงค์ของการเดินทางครั้งนี้คือสมุนไพรกำเนิดเซียน

สมุนไพรกำเนิดเซียนมีความเกี่ยวข้องกับสถานที่สาบสูญในมิติ แล้วจะให้เขาปล่อยมือจากมันได้อย่างไร?

“มอบสมุนไพรกำเนิดเซียนมา แล้วฉันจะยอมรามือ ไม่งั้นตระกูลเจิ้งก็เตรียมถูกฆ่ายกครัวได้เลย!”

ซูเฉินกระชากเสียงเย็น ปราณสังหารแผ่กระจายออกมา

ในคราเดียว ทุกคนในตระกูลเจิ้งลมหายใจติดขัด คล้ายหายใจไม่ออก

เจิ้งเต๋าและคนอื่นๆสีหน้าแปรเปลี่ยนไป พวกเขาไม่สงสัยในคำพูดของซูเฉินเลย

ด้วยอุปนิสัยของซูเฉิน หากไม่ยอมมอบสมุนไพรกำเนิดเซียน พวกเขาคงถูกฆ่าล้างตระกูลจริงๆ

บนหน้าผากของชายเคราแพะ เหงื่อนเย็นผุดซึมออกมาโดยไม่รู้ตัว

ขณะกำลังครุ่นคิดถึงวิธีการรับมือ เสียงอันน่าเกรงขามก็ดังเข้ามา

“ซูเฉิน อย่างรังแกกันให้มากเกินไปนัก!”

สิ้นเสียง เห็นแค่เพียงชายชราผมเงินเต็มศีรษะโฉบเข้ามายืนกลางลานคฤหาสน์อย่างรวดเร็ว

บุคคลผู้นี้จะเป็นใครอื่นไปได้อีก หากมิใช่บรรพชนระดับเทวะของตระกูลเจิ้ง –เจิ้งฉวิน

“ในที่สุดก็ยอมออกมา” ซูเฉินพึมพำในใจ ท่าทีภายนอกยังคงสงบ

แม้ว่าเจิ้งฉวินจะเป็นผู้แข็งแกร่งระดับเทวะ แต่ก็เป็นแค่ระดับเทวะธรรมดา  ไม่ต่างจากมดปลวกในสายตาเขา

“ซูเฉินสมุนไพรกำเนิดเซียนเป็นตระกูลเจิ้งของพวกเราซื้อมาในราคาสูง เจ้าจะมาช่วงชิงไปง่ายๆได้อย่างไร?”

ทันทีที่เจิ้งฉวินปรากฏตัว เขาเอ่ยทวงถามหาความยุติธรรมด้วยความโกรธเคือง

“ก็คนในตระกูลเจิ้งของแกทำให้ฉันไม่พอใจ เลยจำเป็นต้องนำบางสิ่งออกมาชดใช้ แล้วสิ่งที่ฉันต้องการคือสมุนไพรกำเนิดเซียน แค่นี้ไม่น่าจะมากไปหรอกใช่ไหม?” ซูเฉินยิ้มเย้ยหยัน

ชายหัวล้านดูแคลนเขา ปฏิบัติราวกับตนเป็นผู้เหนือกว่า นี่ถือเป็นการละเมิดข้อห้ามของซูเฉินอย่างใหญ่หลวง

หากซูเฉินคิดสังหาร ก็มีเหตุผลเพียงพอ

เจิ้งฉวินพูดไม่ออก จ้องเขม็งชายหัวล้าน ก่อนหันมาพูดกับซูเฉินว่า “ข้าขอเตือนเจ้า สมุนไพรกำเนิดเซียนคือสิ่งที่นักพรตเทียนซ่านต้องการ หากเจ้านำมันออกไป เขาจะไม่ละเว้นเจ้า!”

นักพรตเทียนซ่าน?

ซูเฉินไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน เลยไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับมัน เอ่ยเสียงเย็นว่า “แกแค่มอบสมุนไพรกำเนิดเซียนมาก็พอ ที่เหลือไม่จำเป็นต้องกังวล!”

เจิ้งฉวินเห็นว่าไม่สามารถหยุดยั้งซูเฉินได้ เขากัดฟันและหยิบสมุนไพรกำเนิดเซียนออกจากถุงเก็บของ แล้วโยนมันให้ซูเฉิน

ซูเฉินตรวจสอบสมุนไพรกำเนิดเซียนดู แล้วพบว่ามันมีหน้าตาเหมือนสาวน้อย ในเวลานี้ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัวอย่างลึกล้ำ

“สมุนไพรกำเนิดเซียนมีแบ่งแยกเพศชายหญิงด้วยหรือนี่?”

ซูเฉินพึมพำเบาๆ  จากนั้นเปิด [พื้นที่เพาะปลูก] อธิบายกับสมุนไพรกำเนิดเซียนเพศชายเล็กน้อย แล้วส่งสมุนไพรกำเนิดเซียนเพศหญิงลงไป สุดท้ายปิด [พื้นที่เพาะปลูก]

ซูเฉินหรี่ตาลง จับจ้องเจิ้งฉวิน ในดวงตาทอประกายเย็นวาบ

ถูกจับจ้องโดยซูเฉิน หนังศีรษะของเจิ้งฉวินรู้สึกเสียวซ่าน  เอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “ซูเฉิน สายตาแบบนั้นมันหมายความว่ายังไงกัน? ข้าให้สิ่งที่เจ้าต้องการไปแล้ว เจ้ายังจะเอาอะไรอีก?”