863-864

7/10

Ep.863

“มันอยู่ตรงไหน?” ซูเฉินถามอย่างร้อนรน

“มันอยู่ระหว่างทางผ่านภูเขา ข้าสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของมัน แต่ไม่สามารถระบุตำแหน่งที่แน่นอนได้” นกสำรวจตอบทันที

ซูเฉินหรี่ตาลง มองไปยังทางลุ่มหุบเขา แต่ก็เห็นแค่หินเต็มไปหมด ไม่มีแม้เงาของพืชวิญญาณ

“หืม …”

ซูเฉินอุทานออกมาเบาๆ ปลดปล่อยพลังแห่งจิตวิญญาณออกไปทันที กวาดครอบคลุมทุกตารางนิ้วเบื้องหน้า แต่กลับไม่เจออะไรเลย

“ซูเฉิน นกสำรวจเข้าใจผิดไปเองรึเปล่า?” ฉีมู่เฟิงถาม

“ผมว่าไม่น่าเป็นแบบนั้น”

ซูเฉินตอบกลับ ก่อนสร้างบอลสายฟ้าในฝ่ามือเขา

บอลสายฟ้าปลดปล่อยอสนีบาตและคลื่นความผันผวนอันน่าหวาดกลัวออกมา  แม้แต่ฉีมู่เฟิงยังรู้สึกใจสั่น

“ฉันรู้ว่าแกซ่อนตัวอยู่ที่นี่ ถ้ายังไม่ยอมออกมา ฉันจะขว้างบอลสายฟ้านี้ออกไป!”

ซูเฉินกวาดสายตาไปรอบๆ ตวาดเสียงเย็น

เขาเชื่อมั่นในความสามารถของนกสำรวจอย่างสุดหัวใจ ในเมื่อนกสำรวจบอกว่าสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของสมุนไพรกำเนิดเซียน นั่นแสดงว่าสมุนไพรต้องอยู่ในลุ่มหุบเขานี้อย่างแน่นอน แต่น่าจะใช้ทักษะพิเศษบางอย่าง ซ่อนร่างของมันไว้

และจุดประสงค์ที่เขาสร้างบอลสายฟ้าก็เพื่อกดดันสมุนไพรกำเนิดเซียน บังคับให้มันเผยร่างจริงออกมา

คล้ายสัมผัสได้ถึงอำนาจอันน่าสะพรึงของบอลสายฟ้า หินที่ไม่โดดเด่นกลางหุบเขา  จู่ๆก็ทอแสงสีเขียว จากนั้นก็เปลี่ยนร่างไป กลายเป็นพืชเขียวขจีขนาดเท่าฝ่ามือ

และมันดูแตกต่างจากพืชทั่วๆไป พืชชนิดนี้ไม่เพียงปลดปล่อยคลื่นความผันผวนทางจิตวิญญาณอันแข็งกล้าเท่านั้น แต่ยังมีแขน ขา และหัว หากไม่มีใบสีเขียวบนลำต้น มันคงมีลักษณะคล้ายคลึงกับมนุษย์มาก

“เจ้านาย เป็นมัน!” นกสำรวจร้องเตือน

เมื่อสมุนไพรกำเนิดเซียนมองมาทางซูเฉิน มันคล้ายหวาดกลัวมาก ปิดปากเงียบไม่พูดอะไรซักคำ หันหลังและวิ่งหนีไป

ความเร็วของมันว่องไวเป็นอย่างยิ่ง แทบไม่ด้อยกว่าผู้วิวัฒนาการขั้น 9 เลย

ซูเฉินเตรียมพร้อมอยู่นานแล้ว ระเบิดพลังจิตกวาดออกไป พันธนาการสมุนไพรกำเนิดเซียนไว้ได้อย่างง่ายดาย ควบคุมมันลอยมาอยู่เบื้องหน้าเขา

“ปล่อยข้านะ!” สมุนไพรกำเนิดเซียนหวาดกลัวเป็นอย่างยิ่ง ดิ้นรนสุดชีวิต

ทว่าเมื่ออยู่ภายใต้พลังจิตของซูเฉิน ดิ้นรนไปก็เปล่าประโยชน์

ซูเฉินเหลือบมองมัน ขณะที่เขากำลังจะพูด จู่ๆกลิ่นอายมหึมาหลายสิบสายก็กวาดมาจากเบื้องหลัง

“ซูเฉิน ดูเหมือนจะมีคนมา” ฉีมู่เฟิงเตือน

ซูเฉินหันกลับไปมอง เห็นแค่เพียงชายสิบกว่าคนทะยานเข้ามา ผู้นำหน้าสุดเป็นชายวัยกลางคนที่มีหน้าตาหยาบกร้าน ตัดสินจากกลิ่นอายแล้ว สมควรเป็นผู้ฝึกตนขั้น 10

อีกทั้งบนไหล่เขา เหมือนว่าจะมีสัตว์อสูรที่มีรูปลักษณ์เหมือนหนูยืนอยู่

เมื่อคนนับสิบใกล้เข้ามา พวกเขาก็กระจายกันปิดล้อมซูเฉินและฉีมู่เฟิง

“ทุกท่าน ไม่ทราบมีธุระอะไรกับพวกเรา?”

ซูเฉินปาดจมูกเขา เอ่ยถามอย่างเฉยเมย

ชายหยาบกร้านจ้องมองซูเฉินด้วยแววตาดุดัน แต่เมื่อเห็นสมุนไพรกำเนิดเซียนในมือซูเฉิน และนกสำรวจที่บินอยู่เหนือศีรษะ ประกายร้อนแรงก็สะท้อนวาบในดวงตาเขา

“ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมแกถึงพบสมุนไพรวิญญาณก่อนฉัน ที่แท้ก็มีนกสำรวจนี่เอง”

ชายหยาบกร้านพึมพำราวกับไม่เห็นหัวผู้ใด ก่อนแสยะยิ้มให้ซูเฉินแล้วกล่าวว่า “เจ้าหนู มอบสมุนไพรและนกสำรวจมาซะดีๆ”

“ทำไมฉันถึงต้องให้แกด้วย?” ซูเฉินยิ้ม

เมื่อเห็นท่าทีสบายอกสบายใจของซูเฉิน ที่ทำราวกับไม่เห็นผู้ใดอยู่ในสายตา สีหน้าของชายหยาบกร้านบึ้งตึง ก่อนผุดยิ้มขุ่นเคือง “ตอนแรกฉันตั้งใจว่าจะไว้ชีวิตแกอยู่หรอก แต่ในเมื่อแกไม่รู้จักชั่วดี งั้นก็ไปลงนรกซะ!”

สิ้นเสียง เขาโบกมือใหญ่ ระเบิดเสียงตะโกนออกมา

“ทุกคนลงมือ ฆ่ามันซะ!”

ในคราเดียว เหล่าผู้แข็งแกร่งที่รายล้อมซูเฉินกระโจนเข้าจู่โจมพร้อมกัน

“ซูเฉิน ปล่อยให้เป็นหน้าที่ข้าเอง”

ฉีมู่เฟิงกุมกระบี่ยาวเล่มหนึ่งไว้ในมือ ฟาดฟันออกไปในอากาศ

เห็นแค่เพียงประกายแสงเย็นเยียบวิบวับตัดผ่าน ผู้คนนับสิบที่พุ่งเข้ามาถูกหั่นแยกเป็นสองส่วน ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตนเองตายได้อย่างไร?

ฉีมู่เฟิงคือระดับเทวะขั้น 1 จึงสามารถดึงกำลังรบของกระบี่เล่มนี้ออกมาได้อย่างเต็มที่

8/10

Ep.864

ได้เป็นสักขีพยานของฉากนี้ ชายหยาบกร้านหวาดกลัวตับแทบแตกตาย แผ่นหลังเปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็น

สังหารผู้แข็งแกร่งนับสิบคนได้ในกระบี่เดียว กำลังรบระดับนี้ เกรงว่าคงมีเพียงระดับเทวะเท่านั้นที่สามารถครอบครองได้

เขาตระหนักได้ทันทีว่าฉีมู่เฟิงคือผู้แข็งแกร่งระดับเทวะ

ชายหยาบกร้านสูดลมหายใจลึก กล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า “ผู้อาวุโส ผู้น้อยผิดไปแล้ว จะรีบหลีกทางให้ท่านเดี๋ยวนี้”

“หลีกทาง?” ซูเฉินหัวเราะ กล่าวเหน็บแนมต่อว่า “ไม่ใช่เมื่อกี้แกขู่จะฆ่าฉันหรอ?”

อึก!

ชายหยาบกร้านกลืนน้ำลาย ร้องอ้อนวอนขอความเมตตา “ผู้อาวุโส ผู้น้อยมีตาหามีแวว บังอาจทำให้ท่านขุ่นเคือง ผู้น้อยขอยอมรับผิด … ชดใช้เป็นหินพลังงานแก่ท่าน!”

ซูเฉินกวาดสายตามองชายหยาบกร้านด้วยความเย็นชา เอ่ยถามว่า “ก่อนหน้านี้มีคนพบสมุนไพรวิญญาณ เจ้าหมอนั่นคือแกใช่ไหม? แล้วตอนนี้สมุนไพรอยู่ที่ไหนแล้ว?”

ก่อนหน้านี้ เขาได้รู้จากปากชายชรา ว่าสมุนไพรกำเนิดเซียนต้นแรกถูกนำไปส่งที่ตระกูลเจิ้งแห่งเมืองเฟิงหยวนแล้ว

แต่ความจริงจะเป็นอย่างนั้นหรือไม่? ยังต้องได้รับการยืนยัน

“ผู้อาวุโส สมุนไพรวิญญาณถูกขายให้กับตระกูลเจิ้งแล้ว” ชายหยาบกร้านรีบตอบ

ซูเฉินพยักหน้าเล็กน้อย กล่าวหยอกเย้า “ถ้างั้นแกก็หมดประโยชน์แล้ว”

สิ้นเสียง เขากวาดพลังจิตเข้าพันธนาการร่างของชายหยาบกร้าน จากนั้นพุ่งไปข้างหน้า ระเบิดศีรษะด้วยหมัดเดียว

และเป็นเวลาประจวบเหมาะพอดี ที่มีผู้คนอีกนับร้อยคนมารวมตัวกันรอบๆสนามรบ

ทั้งหมดถูกดึงดูดด้วยเสียงเอะอะจากการต่อสู้เมื่อครู่ และบังเอิญได้เห็นฉากที่ชายหยาบกร้านถูกซูเฉินสังหารในหมัดเดียว

ในคราเดียว ความหวาดกลัวแผ่ซ่านไปทั่วทุกห้องหัวใจของพวกเขา

ชายหยาบกร้านคือผู้ฝึกตนขั้น 10 อีกทั้งกำลังรบยังแข็งแกร่งเป็นพิเศษ พวกเขาต่างตระหนักดีถึงเรื่องนี้

กระนั้น เขากลับถูกชายหนุ่มตรงหน้าบดขยี้จนสิ้นใจราวพลิกฝ่ามือ นี่แสดงให้เห็นว่าชายหนุ่มผู้นี้ทรงพลังเพียงใด

เนื่องจากเกรงว่าอาจโดนเข้าใจผิดว่าเป็นพวกเดียวกัน พวกเขาเลยชะงักฝีเท้าลง แล้วค่อยๆถอยหลังกลับไป

ห่างมาได้สักพัก ก็หันหลังและวิ่งเตลิดอย่างรวดเร็ว ชั่วพริบตาวหนีไกลออกไปหลายไมล์

“พี่ฉี กลับกันเถอะ” ซูเฉินเรียก

พบสมุนไพรกำเนิดเซียนแล้ว เป้าหมายของการออกค้นหานับว่าบรรลุเรียบร้อย

ขั้นต่อไปคือรีบไปยังเมืองเฟิงหยวนโดยเร็วที่สุด แล้วชิงสมุนไพรกำเนิดเซียนมาไว้ในมือ

กลับมาถึงรถ ซูเฉินสั่ง [รถศึกอัจฉริยะ] มุ่งหน้าไปเมืองเฟิงหยวน จากนั้นกล่าวกับสมุนไพรกำเนิดเซียนว่า “ไม่ต้องกังวล ฉันไม่ทำร้ายแก แต่แน่นอน เงื่อนไขคือแกต้องรู้ว่าอะไรควรไม่ควร”

“ผู้อาวุโส ไม่ทราบท่านมีอะไรให้ข้าน้อยรับใช้?”

หลังจากได้เห็นความแข็งแกร่งของซูเฉิน สมุนไพรกำเนิดเซียนกระจ่างแจ้งแก่ใจ ว่ามันไม่มีทางหนีรอดไปได้ จึงเปลี่ยนท่าทีเป็นเคารพนอบน้อม

“มีสถานที่สาบสูญท่ามกลางมิติภายนอก ที่นั่นมีพืชวิญญาณและแร่วิญญาณอยู่มากมาย แกน่าจะพอจำมันได้ ถูกไหม?” ซูเฉินถามเข้าประเด็น

สมุนไพรกำเนิดเซียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ตอบกลับว่า “ผู้อาวุโส ในความทรงจำข้าเหมือนจะมีแผนที่ระบุตำแหน่งที่ตั้งของมันอยู่ ไม่ทราบว่าที่ท่านถาม เพราะต้องการหาสถานที่แห่งนั้นใช่หรือไม่?

“มีจริงๆหรอ?”

ดวงตาของซูเฉินเปล่งประกาย ตอนแรก เขาไม่ค่อยคาดหวังนัก แต่หลังจากได้ยินคำพูดของสมุนไพรกำเนิดเซียน ก็ตระหนักว่าสถานที่สาบสูญในมิติภายนอก สมควรจะมีอยู่จริง

“วาดแผนที่ออกมา”

ซูเฉินวางสมุนไพรกำเนิดเซียนลงบนหน้าจอควบคุมส่วนกลาง พร้อมออกคำสั่ง

สมุนไพรกำเนิดเซียนไม่กล้าปฏิเสธ เริ่มขีดเขียนลงบนหน้าจอควบคุมส่วนกลาง

ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา แผนที่มิติก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ

ซูเฉินกวาดสายตามอง พูดกับฉีมู่เฟิงว่า “พี่ฉี คุณรู้จักสถานที่บนแผนที่ไหม?”

ฉีมู่เฟิงเฝ้ามองเป็นเวลานาน ก่อนส่ายหัวและกล่าวว่า “แผนที่นี้ไม่สมบูรณ์ ข้ายังดูไม่ออก”

ซูเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย หันไปพูดกับสมุนไพรกำเนิดเซียนว่า “เพื่อนของแกก็มีแผนที่นี้อยู่ในความทรงจำด้วยรึเปล่า?”

สมุนไพรกำเนิดเซียนมีทั้งหมดสองต้น หากต้นนึงมีแผนที่นี้ อีกต้นก็น่าจะมีเช่นกัน หากให้พวกมันช่วยกันวาดแผนที่ ส่วนที่ขาดหายน่าจะถูกเติมเต็มจนสมบูรณ์