บทที่ 12: ปลูกต้นไม้ได้เงิน
“คัมภีร์เก้าอิม?”
“คัมภีร์เก้าเอี้ยง?”
“สุดยอด 72 กระบวนท่าของเส้าหลิน?”
เจียงเหอมาถึงร้านถ่ายเอกสารของหมู่บ้านประมาณสี่โมงเย็น
เจ้าของร้านสาวที่ปกติแล้วจะมีหน้าตาร่าเริงบัดนี้เต็มไปด้วยความประหลาดใจ และเธอก็จ้องมองไปที่เจียงเหอด้วยความกังวลราวกับมองคนปัญญาอ่อน “ทำไมถึงอยากปริ๊นต์ของพวกนี้ล่ะเสี่ยวเจียง?”
เรื่องธรรมดา หมู่บ้านเล็ก ๆ ทุกคนในหมู่บ้านก็รู้จักกันหมด
เจ้าของร้านนี้ก็คนแซ่หวาง และถึงจะเรียกว่า 'ร้านถ่ายเอกสาร' แต่จริงๆ แล้วมันเป็นมินิมาร์ทที่มีเครื่องถ่ายเอกสารตั้งอยู่ ซึ่งสะดวกสำหรับชาวบ้านในขณะที่เจ้าของร้านก็มีรายได้เสริม
เจียงเหอยิ้มและพูดว่า “พี่หวาง ปริ้นต์ ๆ มันออกมาเถอะครับ เดี๋ยวผมจ่ายเงินให้”
เมื่อพูดมาแบบนี้ เจ้าหญิงสาวเจ้าของร้านจึงไม่มีอะไรจะพูดต่อ และปริ๊นต์คัมภีร์จากเว็บทันที
ในขณะที่เจียงเหอยืนอยู่ที่ประตู มองดูรถที่วิ่งไปมา
หมู่บ้านจินยินถานอยู่ใกล้เมืองและทางเข้าหมู่บ้านเป็นถนนสายหลักที่มุ่งสู่ตัวเมือง ยานพาหนะจำนวนมากมักใช้เส้นทางนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในทุกวันนี้ มีรถตำรวจและรถทหารจำนวนมากผ่านไปมา
เจียงเหอยังเห็นขบวนรถทั้งหมดที่มีป้ายทะเบียนทหาร กำลังลากรถบรรทุกที่ใช้บรรทุกสินค้าวิ่งผ่านไปตามถนน
หญิงสาวเจ้าของร้านก็มองออกไปข้างนอกเช่นกัน และพูดว่า “ฉันได้ยินมาว่าทหารกำลังจะสร้างค่ายทหารและคลังแสงในหลินโจว หมู่บ้านหวงเช่าโวที่อยู่ข้าง ๆ ก็มีกองทัพด้วยใช่ไหม? เห็นว่าใช้พื้นที่กว่าหมื่นหมู่ และตอนนี้ทุกอย่างกำลังพัฒนา มันเป็นโครงการใหญ่ พี่หวางถึงกับถึงกับวิ่งออกไปถามหา ดูว่าพอจะได้รับสัญญาจ้างงานบ้างไหม”
"โอ้?" ดวงตาของเจียงเหอเป็นประกาย
ทหารได้เคลื่อนไหวแล้ว?
“เสี่ยวเจียง เสร็จแล้ว—ทั้งหมดแปดสิบแปดหน้า ฉันคิดหน้าละห้าเหมาแล้วกันเพราะเธอปริ๊นต์เยอะเลยลดให้”
“เดี๋ยวผมซื้อของเพิ่มด้วยครับคิดเงินพร้อมกันไปเลย”
เจียงเหอหยิบบะหมี่ถ้วยสองถ้วย บะหมี่แห้งหนึ่งห่อพร้อมกับเมล็ดทานตะวัน แท่งอร่อย พริกดอง และขาไก่ เขากะจะเปลี่ยนรสชาติบ้าง เพราะถ้าต้องกินแตงกวาทุกวันแล้วมันจะอ้วก!
หลังจากชำระเงินโดยใช้วีแชทแล้ว เจียงเหอก็กลับบ้านพลางฮัมเพลงเบา ๆ ไปด้วย
เขาเลือกวิชาที่ไม่ต้องใช้พลังปราณออกมาปลูก แต่ดันไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ
“เกิดอะไรขึ้นระบบ”
[เนื่องจากระดับฟาร์มของโฮสต์คือ เลเวล 1 สามารถปลูกวิชาฝึกฝนได้ 2 วิชา โปรดลองอีกครั้งหลังจากยกระดับฟาร์มเป็น เลวล 2 ]
บ้าน่า…
เจียงเหอแทบจะกระอักเลือดออกมาอีกรอบ
เขารีบขุดดิน
โชคดีที่ปุ๋ยไนโตรเจนยังอยู่
ปุ๋ยเม็ดนี้มูลค่า 100 ฟาร์มพอยท์ ถ้าปลูกไปแล้วมันไม่ขึ้นแถมต้องเสียปุ๋ยไปอีกนี่ตูไม่นั่งร้องให้จนตายเลยเหรอ?
ถึงกระนั้นเจียงเหอก็ได้รับแรงบันดาลใจอย่างเต็มที่หลังจากที่ได้ลอง 'ปลูก' คัมภีร์วรยุทธในฟาร์ม
ขณะถือปุ๋ยและเปลี่ยนใจ เขาก็เริ่มพึมพำ “แลกมาแล้วไม่ใช้มันจะไม่เสียเปล่าเหรอวะ?”
“ระบบ เนื่องจากตูสามารถปลูกคัมภีร์วรยุทธได้… แล้วอาวุธล่ะ? ตูจะปลูกอะไรอย่างอื่นได้อีกมะ?”
[โฮสต์โปรดทดลองเอาเอง]
“เชรี่ยนิ! ทดลองแม่เอ็งดิ!”
เจียงเหอสาปแช่งและวางเม็ดปุ๋ยในที่สะอาด ๆ แล้วหยิบพลั่วขุดดินต่อ
ไม่นานก็ได้หลุม
จากนั้นเขาก็ดึงแบงค์ร้อยหยวนออกจากกระเป๋าแล้วเอาใส่ในหลุม ก่อนใส่ปุ๋ยไนโตรเจนลงไปแล้วกลบหลุม
หลังจากรดน้ำเจียงเหอก็หาที่นั่ง ฉีกซองแท่งอร่อยแล้วหยิบมือถือออกมาไถ ค้นฟอรัมและเว็บไซต์วิดีโอเพื่อดูข่าวที่เกี่ยวข้องกับการฟื้นคืนพลังวิญญาณและการระเบิดของนิวเคลียร์
เขาต้องรู้สึกประหลาดใจที่วันนี้ในฟอรัมต่าง ๆ ล้วนเงียบสงบ เว็บไซต์วิดีโอ และโซเชียลเน็ตเวิร์กต่าง ๆ ดูราวกับว่าโพสต์ที่เกี่ยวกับการฟื้นคืนพลังวิญญาณทั้งหมดหายไปในชั่วข้ามคืน
เรื่องนี้ไม่เพียงแต่ทำให้เจียงเหอสับสน เขายังรู้สึกว่ามีบางอย่างกำลังมาอีกด้วย
เพราะเขารู้ว่ามันคือความสงบก่อนพายุจะมา
“เออ ตูกะว่าจะกินอย่างอื่นเพื่อล้างรสชาติแตงกวาซักหน่อย แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าตูคงไม่สามารถชะลอการพัฒนาได้แล้วสินะเนี่ย”
“พอเป็นผู้ฝึกยุทธระดับสามแล้วแตงกวาก็มีประโยชน์ต่อร่างกายน้อยลง”
เจียงเหอประเมินไว้ว่า เขาควรจะไปถึงระดับสี่หลังจากกินแตงกวาทุกลูก อย่างไรก็ตาม เนื่องจากกายาวัชระคงกระพันได้ยกระดับการฝึกฝนของเขาอย่างก้าวกระโดด ซึ่งช่วยประหยัดแตงกวาไปมาก แตงกวาที่เหลือคงพอทำให้เขาไปสู่ระดับสี่
“เมื่อไปถึงระดับสี่แตงกวามันต้องให้ผลลดน้อยลงอีกแน่ ตูต้องศึกษาระบบเพื่อดูไว้ก่อนว่าจะได้รับเมล็ดพันธุ์ใหม่หรือไม่ ... เอ๊ะ? มาเว้ย! งอกจริงดิ?”
สายตาของเจียงเหอเปลี่ยนไป
วางมือถือลงแต่ยังคงเคี้ยวแท่งอร่อยต่อไป สายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่ปลายเท้า
หน่ออ่อนกำลังโผล่ออกมาจากดิน
น่าแปลกที่ต้นกล้าไม่ได้มีสีเขียว แล้วก็ไม่ใช่สีเหลืองของพวกที่ไม่เคยโดนแสงแดด แต่กลับมีสีแดงจาง ๆ
“ความเงางามนั่น…”
เมื่อหน่ออ่อนขยายใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว มุมปากของเจียงเหอก็อดกระตุกไม่ได้ “ทำไมยอดต้นไม้นี้ถึงเป็นสีแดงเหมือนแบงค์ร้อยหยวนกันหนอ”
ดวงตาของเขาก็ลุกเป็นไฟไปหมดแล้ว
ภาษิตที่ว่า 'ปลูกอะไรก็ได้อย่างนั้น' เป็นมันเป็นอย่างนี้เองเหรอวะ
“แล้วตูปลูกเงินร้อยหยวนมันจะได้อะไรอีกเล่าเฮ้ย?”
“คัมภีร์ก็ปลูกได้ เงินก็ด้วย… แต่ทำไมเมล็ดพืชธรรมดาถึงไม่แตกต่างไปจากเดิมวะ?”
“จะบ้าเหรอ ไม่จริงสักหน่อย มันแตกต่างสิ เพียงแต่ไม่ชัดเจนแบบนี้เท่านั้นเอง”
เจียงเหอหันไปมองอีกมุมหนึ่งของสวนซึ่งยังมีแปลงข้าวโพดอยู่
จากข้าวโพดจำนวนหนึ่งที่เขาหว่าน มีเพียง 28 ต้น คือข้าวโพดที่เติบโตบนขี้เถ้าของแตงกวา เท่านั้นที่เก็บเกี่ยวได้ ส่วนข้าวโพดอื่น ๆ โตช้ากว่าเมื่อเทียบกัน และพึ่งสูงได้แค่ฟุตเดียว จะสามารถเก็บเกี่ยวได้ก็อีกราว ๆ ครึ่งเดือนนู่นแหล่ะ
“บางทีระดับฟาร์มอาจต่ำเกินไป บางทีเมล็ดพันธุ์ปกติอาจจะเปลี่ยนแปลงมากขึ้นเมื่อระดับฟาร์มเพิ่มขึ้น”
ในขณะเดียวกันหน่อสีแดงก็เติบโตเป็นต้นไม้เตี้ยที่อยู่ตรงหน้าของเจียงเหอ จนมันสูงพอ ๆ กับผู้ใหญ่คนหนึ่ง
ลำต้น กิ่งก้าน ใบไม้ และแม้แต่ดอกไม้ของต้นไม้ต้นเล็ก ๆ นี้ ล้วนเป็นสีสันของแบงค์ร้อยหยวน
"หนึ่งสองสาม…"
“ร้อยดอกเลยเรอะ?”
เจียงเหอนับดอกไม้ที่กำลังบาน สังเกตว่ามันเหี่ยวเฉาอย่างรวดเร็วและจะกลายเป็น… เหรียญ?
“…”
"หา?"
เหรียญเหล่านั้นทั้งหมดเป็นเหรียญหนึ่งเฟิน
ปากของเจียงเหอกระตุกขณะที่เขาทำหน้าบึ้ง “ตูปลูกแบงค์ร้อยหยวนเพื่อเก็บเกี่ยวร้อยเฟินเหรอวะ? เดี๋ยวนะ… หน้าเหรียญเปลี่ยนไปหรือเปล่า?”
ห้านาทีต่อมา เหรียญ 1 เฟินทั้งหมดกลายเป็นเหรียญ 1 เจี่ยว
หลังจากนั้นอีกห้านาที เหรียญ 1 เจี่ยว เปลี่ยนเป็นเหรียญ 5 เจี่ยว ซึ่งจะกลายเป็น 1 หยวน และยังคงดำเนินต่อไป โดยเหรียญเปลี่ยนเป็นแบงค์ 5 หยวน และแบงค์ 10 หยวน
หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง แบงค์ 100 หยวนก็ห้อยอยู่บนกิ่งไม้ เต้นรำอย่างมีเสน่ห์ลู่ไปกับกับสายลมที่พัดผ่านมา
[ติ๊ง!]
[ฟาร์มพอยท์ +1]
เจียงเหอเด็ดแบงค์ 100 หยวนออกมาตรวจสอบ “มันเป็นเงินจริงด้วยเว้ย! ฮ่าฮ่า… ตูปลูกแค่ร้อยหยวน แต่ได้ผลตอบแทนหมื่นหยวน! ยิ่งได้ EXP เพิ่มด้วย—กำไรเกินคุ้นขนาดไหนวะเนี่ย!”
เขาเด็ดแบงค์ 100 หยวน ออกมาจนหมด
ทว่าน่าแปลก…
ต้นไม้สูงเท่าคนไม่ได้เหี่ยวเฉาอย่างรวดเร็วเป็นเถ้าถ่านเหมือนต้นแตงกวา
“…ไอ้นี่มันออกผลได้ต่อเนื่องอีกเหรอ?” เจียงเหออุทานด้วยความยินดี “นี่มันเจ๋งยิ่งกว่าห่านที่ออกไข่ทองคำอีกไม่ไช่เหรอ?”
