บทที่ 23: ชำระล้างร่างกาย! เริ่มต้นวิวัฒนาการ
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 23: ชำระล้างร่างกาย! เริ่มต้นวิวัฒนาการ
เฉินรุยจ้องมองไปที่หน้าจอ จากนั้นมันก็ขยายทันทีที่เขาคิด "ปัง!" หน้าจอได้แตกเป็นจุดแสงและย่อลงอย่างรวดเร็ว จากนั้นมันก็ได้กลายเป็นภาพสามมิติของร่างกายมนุษย์ มันโปร่งแสงและแต่งตัวเหมือนกับเฉินรุย มันสามารถหันไปรอบๆด้วยใจนึก มีข้อความอธิบายลอยอยู่ข้างๆ ซึ่งจริงๆแล้วมันเป็นภาษาจีนที่เขาไม่เคยเห็นมานาน
สมญา: ไม่มี
ระดับวิวัฒนาการ: ไม่มี
ค่าประสบการณ์: 0%
ค่าออร่า: 0
การประเมินความแข็งแกร่ง: ค่าต่ำจนเกินไป;ไร้ค่า
นี้คือค่าสถานะใช่มั้ย? ออร่างั้นเหรอ? สมญางั้นเหรอ? ทำไมถึงมีค่าประสบการณ์ด้วยล่ะ? นี้คือเกม? เฉินรุยในตอนนี้กำลังตกอยู่ในห้วงภวัง หรือว่าระบบสุดยอดจะถูกสร้างโดยโคตรพระเจ้า [1]? ไหนการเกิดใหม่แบบไม่จำกัดเล่า? ไหนแผงสถานะย่อยเล่า? แล้วไหนระบบสายเลือซุปเปอร์ไซย่าล่ะ?
ซึ่งพอเขาเหลือบเห็น “ค่าต่ำจนเกินไป;ไร้ค่า” เขาก็โกรธมาก! หลังจากที่ข้าพยายามอย่างหนัก ทำไมข้าถึงได้ค่าสถานะบ้าๆนี้มา?
จากนั้นระบบก็ได้ถามอีกครั้ง “ท่านต้องการเปิดใช้งานฟังก์ชั่น <ออร่าดูดซับอัตโนมัติ>หรือไม่?”
เฉินรุยยืนยันการเปิดใช้มันงานอย่างกระตือรือร้น ไม่มีปฏิกิริยาพิเศษอื่นใดเลย นอกเสียจากการที่ค่าออร่าเพิ่มขึ้นจาก 0 เป็น 1 จากนั้นเขาก็รอเป็นเวลานาน แต่มันกลับไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง นี้มันบ้าบออะไรกัน!
พอเป็นแบบนี้ เฉินรุยก็ลองคิดอย่างอื่นดู หน้าจอ "สถานะ" ได้กลับสู่สถานะเดิมและเขาก็ได้มองไปที่หน้าจออื่น นี่ดูเหมือนว่าจะเป็น.....ต้นไม้ทักษะ รูปร่างมันเหมือนต้นไม้ ยกเว้นรากที่กระพริบไปด้วยแสงสีต่างๆ นอกเหนือจากนั้นก็เป็นสีเทาหมด ไฟที่รากนั้นมีอยู่สองไอคอน เมื่อจิตสำนึกจดจ่อไปที่ไอคอน มันจะกลายเป็นภาพเคลื่อนไหวที่สอดคล้องกัน
ภาพแรกนั้นมันเป็นแสงที่เปล่งประกายอยู่ในร่างกายของมนุษย์:
'กลั้นลมหายใจ' (ความสามารถแสดงผลทันที แสดงระดับความแข็งแกร่งของตนเองให้ต่ำที่สุด ทำให้บุคคลอื่นไม่สามารถมองเห็นความคิดของผู้ใช้และสามารถยกเลิกได้)
ส่วนภาพที่สองนั้นเป็นภาพที่คนวางมือกับหิน จากนั้นหินก็ได้กลายเป็นผุยผง:
'แปลงออร่า' (ทักษะใช้งาน - สามารถแปลงสารพลังงานพิเศษต่างๆให้เป็นออร่าและดูดซับได้ ในแต่ละครั้งจะมีค่าออร่าเพิ่ม 1 ค่าเป็นเวลา 30 นาที)
มันจะมีประโยชน์มากถ้าเฉินรุยแข็งแกร่งจริงๆ แต่ตอนนี้เขานั้นอยู่ในระดับที่อ่อนแอที่สุดในอาณาจักรมาร ความสามารถ 'กลั้นลมหายใจ' ไม่มีประโยชน์อะไรเลย ส่วน 'แปลงออร่า' ก็แทบจะไม่ต่างกันเลย ออร่าไม่สามารถกินได้และไม่สามารถบินได้ ไร้ประโยชน์โคตร!
ความฝันของเฉินรุยที่อะไรหลายๆอย่างจะได้มาง่ายๆกลับแหลกเหลวไปอย่างสิ้นเชิง อารมณ์ของเขาในตอนนี้แทบจะประทุออกมา เขารู้สึกแย่มาก
นี่เหรอคือระบบสุดยอด? หลอกหลวงทั้งเพ! ไอ้กราฟฟิกแสนสวยงามและสมจริงนี่บ้าอะไรกัน?
ในเวลานั้นเอง เสียงอันแสนน่ารังเกียจก็ได้ดังขึ้นอีกครั้ง“พบพลังงานแห่งความบริสุทธิ์สูงได้ในร่างกาย ท่านต้องการแปลงให้เป็นออร่าหรือไม่?”
เฉินรุยค่อนข้างรู้สึกแย่ต่อ“ออร่า” มาก แต่เขาก็ตอบว่า “ใช่!” ด้วยความโกรธ
ในขณะเดียวกัน ชายคนหนึ่งที่นอนอยู่บนเนินเขาของทะเลสาบสีฟ้าได้เปิดตาของเขาขึ้นและใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความตกใจ ทันใดนั้น สัญญาทางชีวภาพในร่างกายก็เปลี่ยนไปราวกับว่าก้นเหวลึกไร้พลังกำลังจะกลืนกินพลังชีวิตของเขาอย่างรวดเร็ว มันหยุดไม่ได้เลย
หลังจากนั้นไม่นาน พลังแห่งการกลืนกินอันน่ากลัวก็ค่อยๆจางหายไปในที่สุด หน้าของปากลีโรซีดเผือก เขารู้สึกว่าทั้งชีวิตและความแข็งแกร่งของเขาลดลงเป็นอย่างมาก เขากลัวมาก เขาไม่เคยได้ยินเรื่องราวของสัญญาชีวิตมีความผิดปกติเช่นนี้มาก่อนเลย!
“เป็นแบบนี้ได้ไงกัน?” ปากลีโรอ้าปากค้างด้วยความกลัว “เกิดอะไรขึ้นกับมนุษย์ผู้นั้น? ข้าคงจะต้องไปตรวจสอบเขาแล้ว ไอ้ตราประทับบ้านี้!”
เฉินรุยซึ่งเป็นผู้ทำให้เหตุการณ์นั้นขึ้นกลับไม่รู้สึกถึงความหวาดกลัวของปากลีโรเลย ทั้งออร่าและค่าประสบการณ์ของเขาก็ได้เพิ่มขึ้นสูงอย่างรวดเร็ว ในภาพโปร่งแสง ส่วนสำคัญตรงขาหนีบบนร่างมนุษย์เริ่มกระพริบเป็นแสงสีขาว
เฉินรุยในตอนนี้หมดคำจะพูด ไอ้บ้าที่ไหนมันออกแบบระบบสุดยอดนี้กัน? ทำไมส่วน“นั่น” ถึงเปล่งประกาย? หรือว่านี่คือ "พลังงานชีวิตบริสุทธิ์สูง" ... น้ำนั่นอะนะ? ถ้าเป็นเช่นนั้น มันคงจะมีอย่างน้อย 100 ล้าน ...
ก่อนที่เขาจะสามารถคิดแบบแปลกๆต่อไปนั่น ก็ได้มีเสียดังขึ้นมา“การเปลี่ยนแปลงออร่าสำเร็จ! ค่าออร่านั้นอยู่ที่ 2000 และค่าประสบการณ์จะอยู่ที่ 100%! เป็นไปตามข้อกำหนดวิวัฒนาการขั้นต้น ท่านต้องการเริ่ม”ชำระล้างร่างกาย" และวิวัฒนาการสมบูรณ์หรือไม่?
"เริ่มเลย!" การแจ้งเตือนนี้ได้มอบความหวังให้แก่เขาและเขาก็ได้ตอบตกลงทันที
หลังจากที่เขายืนยัน เขาก็รู้ว่าพื้นที่ด้านนอกอารามกำลังเปล่งแสงที่สวยงามมาก ดูเหมือนว่ามีการระเบิดครั้งใหญ่ในพื้นที่ด้านนอกนั้น การระเบิดรุนแรงมากจนสมองของเฉินรุยเองก็สั่นสะเทือน เขาหมดสติไปทันที
เช้าวันรุ่งขึ้น อลิซผู้อุทิศตนเพื่อไขปริศนาการตายของแซนโดรก็ได้พาอาเธน่ามาที่ห้องทดลองอย่างตื่นเต้น แต่เจ้ามารน้อยก็ได้บอกว่าเฉินรุยกำลังนอนหลับอยู่
“ข้าอุตสาห์รีบมา แต่เจ้านั้นกลับหลับอยู่อย่างงั้นเหรอ?” อลิซบ่นด้วยความไม่พอใจ “ปลุกเขาให้ข้าซะ!”
แซลลี่ไม่กล้าที่จะขัดคำสั่ง เขารีบตรงไปที่ห้องของเฉินรุยพร้อมกับอลิซและอาเธน่า ในเวลานี้ เฉินรุยกำลังพักผ่อนอยู่ที่“ห้องมาตรฐาน” ในห้องทดลอง
“ท่านปรมาจารย์ ท่านอลิซได้มาถึงแล้ว ได้โปรดตื่นเถิด!” เจ้ามารน้อยทุบประตูและตะโกนดว้ยความพยายาม
อย่างไรก็ตาม ไม่มีการตอบสนอง แม้ว่าเจ้ามารน้อยจะพยายามกระแทกอีกครั้ง แต่ก็ไร้ซึ่งเสียงตอบกลับ
"เฉินรุย ข้าอุตสาห์มาปลุกเจ้า แต่นี้เจ้ากล้าที่จะไม่ตอบอะไรกลับมาเลยงั้นเหรอ?“อลิซกระแทกประตู” ถ้าเจ้ายังไม่เปิดประตู ข้าจะเข้าไปและทำร้ายเจ้าซะ!”
คำพูดพวกนี้ยิ่งทำให้มารน้อยรู้สึกตระหนก อาเธน่าเองก็ลูบจมูกและรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ผิดปกติ นางหยุดเจ้าหญิงน้อยที่กำลังจะพังประตู จากนั้นนางก็ได้ผลักประตูและประตูไม้ที่น่าสงสารได้ถูกทำลายด้วยพลังอันมหาศาลของนักดาบสาว
อย่างไรก็ตาม ฉากด้านหน้านั้นทำให้พวกนางประหลาดใจมาก พวกนางเห็นเฉินรุยนอนอยู่บนเตียง ไม่รู้ว่าเขามีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้ว แต่เตียงนั้นเปียกโชกด้วยน้ำคล้ายผลไม้สีดำเข้ม อีกทั้งยังมีกลิ่นเหม็นอีก
“เฉินรุย (ท่านปรมาจารย์!)” ทั้งสามคนเรียกชื่อเขาพร้อมๆกัน
ลานด้านนอกของพระราชวัง ห้องทดลองของอัลดาซ
เจ้าหญิงเชียขมวดคิ้วและถามอัลดาซว่า “เกิดเหตุการณ์แบบนี้ได้ยังไง?”
“ข้าเองก็ไม่แน่ใจ” ดูเหมือนอัลดาซกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ “มีโอกาสมากที่มันจะเกิดจากการท้าทายเมื่อวันก่อน นามอัจฉริยะคนแรกของอาณาจักรที่แซนโดรได้มาคงจะไม่ใช่เพราะโชค ขวดยาพิษสุดท้ายคงจะมีผลแรงมากกว่าปกติ แม้ว่าเฉินรุยจะได้รับการคุ้มครองจากปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ แต่เขาคงไม่สามารถต้านทานได้อย่างสมบูรณ์ นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้เขามีอาการหมดสติเช่นนั้น”
เกาส์เองก็พยักหน้าที่ด้านข้าง คำอธิบายนี้ดูจะสมเหตุสมผลมากที่สุด โดยอิงจากน้ำดำที่ขับออกมาจากร่างกายมนุษย์
หลังจากเฉินรุยจากไปเมื่อคืนก่อน เชียก็ยังคงรู้สึกแปลกๆต่อตัวเขา ตอนนี้ พอนางเห็นว่าเขาถูกผลของพิษและหมดสติไป นางก็ได้กลับมาคิดถึงตัวนางเอง ในตอนนั้น มนุษย์ผู้นี้ได้เสี่ยงชีวิตของเขาเพื่อช่วยเมืองพระจันทร์ดับ แต่เขาเกือบจะทำให้ตัวเองตายไปแล้ว สำหรับเขา มันจะต้องไม่ยุติธรรมอย่างแน่นอน
เชียถอนหายใจแล้วถามว่า“ท่านอาจารย์ เขาจะตื่นขึ้นอีกทีเมื่อใด?”
อัลดาซได้ตอบกลับไปว่า“ช่วงเวลาที่อันตรายที่สุดควรจะเป็นเมื่อวานนี้ แต่ถึงกระนั้นข้ากลับไม่สังเกตเห็นเลย โชคดีที่มันจบลงแล้ว ในปัจจุบัน สภาพร่างกายของเขาค่อนข้างคงที เว้นเสียแต่มีไข้เล็กน้อย นอกนั้นก็ไม่มีอะไรผิดปกติ บางที อำนาจของปรมาจารย์คงจะค่อยแก้ไขพิษพวกนั้นไปอย่างช้าๆ เขาอาจจะตื่นขึ้นมาหลังจากผ่านไปสักพักหนึ่ง เพราะเราเองก็ไม่ทราบส่วนผสมเฉพาะของยากลืนวิญญาณ การที่ให้เขาทานยาอะไรลงไปอีกคงจะไม่เหมาะสมนัก”
เชียพยักหน้าและยืนขึ้น“ข้าจะไปจัดการเรื่องของการปกครอง หากเขาตื่นให้มาแจ้งที่ข้าทันที”
อัลดาซพยักหน้า เกาส์แปลกใจเล็กน้อย ดูเหมือนว่าเขาจะประหลาดใจที่เจ้าหญิงให้ความสนใจเป็นพิเศษแก่มนุษย์ผู้นี้
อลิซและอาเธน่าเองก็อยู่ข้างเตียงของเฉินรุย แม้แต่ใบหน้าของโลลิตัวน้อยเองก็ยังเผยให้เห็นถึงความกังวลใจ ในตอนนี้ สิ่งสกปรกในร่างกายมนุษย์ได้ถูกทำความสะอาดโดยแซลลี่ การหายใจของเขาได้กลับมาเป็นปกติ แต่ใบหน้าของเขายังคงอ่อนล้าและมีไข้อยู่
ในที่สุด ใบหน้าที่อ่อนล้าของเฉินรุยค่อยๆจางหายไปและลมหายใจของเขาก็เริ่มดีขึ้นมาหน่อย อาเธน่าที่คอยจับตาดูเขาก็เริ่มสังเกตเห็นว่าตาของเขาเริ่มขยับ จากนั้นนางจึงได้เรียกอลิซและแซลลี่เขามาใกล้
จากนั้นเฉินรุยก็ได้ลืมตาตื่นขึ้น เขามองไปที่ใบหน้าของอลิซและอาเธน่าด้วยความประหลาดใจและถามว่า“ทำไมพวกเจ้าถึงมาที่นี่?”
อาเธน่าจึงได้กล่าวว่า “พอเรามาถึง เจ้าก็หมดสติอยู่บนเตียง เจ้าใช้เวลาทั้งวันถึงจะตื่น…”
“ข้าเองก็เป็นห่วงเจ้ามาก” อลิซพูดออกมาด้วยน้ำตา ซึ่งไม่รู้เลยว่าน้ำตาพวกนั้นมีของจริงอยู่มากน้อยเพียงใด “มีน้ำดำออกมาจากร่างกายของเจ้ามากมาย พอข้าเช็ดมันออกจากร่างกายของเจ้า ข้าก็ได้เห็นทั้งหมดของเจ้า เจ้าจะต้องรับผิดชอบต่อตัวข้านะ ...”
แม้แต่อาเธน่าเองก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกปวดหัวเมื่อได้ยินคำพูดของเจ้าหล่อน แซลลี่ที่อยู่ด้านข้างก็ชื่นชมทักษะการตกสาวของเจ้านายเขาที่ถึงขั้นระดับพระเจ้าปีศาจเลยเสียทีเดียว หลังจากอาเธน่าแล้ว เจ้าหญิงน้อยเองก็ด้วย ...
ถึงแม้ว่าความคิดที่ซับซ้อนพวกนั้นจะเป็นเพียงสิ่งที่มารน้อยคิด แต่ในเวลาเดียวกัน เขาก็กลัวว่าหากเขารู้มากเกินไป เขาจะถูกฆ่าโดยเจ้าหญิงน้อย ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจออกไปแจ้งกับอาจารย์อัลดาซ
อัลดาซรีบเข้ามาทันที เมื่อเขาเห็นเฉินรุยตื่นขึ้นมา เขาก็รีบถามว่า “เจ้าเป็นยังไงบ้าง?”
“ข้าสบายดี” เฉินรุยรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในร่างกายของเขา แต่เขาไม่กล้าที่จะลองต่อหน้าพวกเขา เขาเองก็ได้พูดออกไปอีกว่า“ข้าไม่รู้ว่าทำไม แต่มันเกิดขึ้นกะทันหันมาก”
น้ำผลไม้สีดำที่อลิซและคนอื่นๆพูดถึงควรจะเป็นผลจากการ "ชำระล้างร่างกาย"
“ดูเหมือนว่าพิษกลืนวิญญาณของแซนโดรจะทรงพลังมาก ผลของมันคงแข็งแกร่งยิ่ง เมื่อวันก่อนข้าไม่น่าปล่อยผ่านเลย โชคดีที่เจ้าไม่เป็นอะไร” อัลดาซนั้นมีความมั่นใจต่อสมมติฐานของเขามากและพยายามอธิบายให้เฉินรุยฟัง เมื่อเห็นว่าอาจารย์ของเขาช่วยเขาหาข้อแก้ตัว เขาก็ตามน้ำไปโดยดี
เฉินรุยอยากเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับวิวัฒนาการเริ่มต้น ดังนั้นเขาจึงแสร้งทำเป็นเหนื่อย “ข้ายังรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย ข้าอยากจะนอนมากกว่านี้”
“เจ้าเพิ่งตื่นแล้วเจ้ายังอยากจะนอนอีกงั้นเหรอ?” อลิซแลบลิ้นของนางออกมาด้วยความไม่พอใจ
เฉินรุยจึงตระหนักว่าตัวเขายังติดหนีเล่าเรื่องให้อลิซอยู่ เขาจึงพูดกลับไปอย่างรวดเร็ว "ข้าขอโทษเจ้าหญิงน้อย วันนี้ข้ารู้สึกไม่สบายจริงๆ ไว้พรุ่งนี้ข้าจะเล่าให้ท่านฟังได้ไหม?”
อาเธน่าเองก็พูดขึ้นมาว่า “ไม่เป็นไรหรอก ตอนนี้ก็มืดมากแล้ว รอจนกว่าเจ้าจะหายดีเถอะ”
“ข้าเองก็พึงพอใจสำหรับสิ่งที่เจ้าทำมากด้วย เจ้าควรจะพักผ่อนร่างกายก่อนนะ” โลลิตัวน้อยพยายามทำเป็นเห็นอกเห็นใจ แต่หากดูดีๆจะเห็นว่านางกำหมัดอยู่ “อย่าลืมเล่าเรื่องที่น่าสนใจให้ข้าฟังล่ะ!”
อัลดาซเองก็เดินเข้ามาให้กำลังใจเฉินรุยด้วย จากนั้นทุกๆคนก็ได้ออกจากห้องไป
เมื่อประตูถูกปิด เฉินรุยจึงเข้ามาในระบบสุดยอดอย่างกระตือรือร้น มีเพียงจิตสำนึกของเขาเท่านั้นที่จะเห็นการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในพื้นที่ที่ระเบิดในความทรงจำของเขา
ภายในพื้นที่แห่งนี้มืดมิดและมีก๊าซคล้ายเมฆอยู่ มีฝุ่นละอองเล็กๆลอยอยู่รอบๆก๊าซอย่างช้าๆ นอกเหนือจากสิ่งต่างๆแล้ว เฉินรุยรู้สึกโดยสัญชาตญาณว่ามีการเปลี่ยนแปลงที่ลึกซึ้งยิ่งกว่านั้น
ใช่แล้ว มันคือเวลลา พื้นที่นี้ ซึ่งแต่เดิมได้ตายไปแล้ว มันเป็นพื้นที่อันไร้ที่สิ้นสุด แต่ในตอนนี้มันได้มี "เวลา"
[1] ผู้แต่งเรื่องได้อ้างอิงนิยายจีนอีกเรื่องหนึ่ง
x
