847-848

7/8

Ep.847

“เวทย์สายฟ้านี่ .. มันเหนือกว่าขั้น 10!”

อู๋หยาจื่อและคนอื่นๆสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย

คาถาสายฟ้าที่กู่ชวนปลดปล่อยออกมา อำนาจทำลายล้างน่าจะอยู่ในระดับเทวะขั้น 1

“ร้ายกาจก็จริง แต่เท่านี้ยังไม่พอหรอกนะ” ฉีมู่เฟิงแสยะยิ้ม เขาไม่กังวลแทนซูเฉินแม้แต่น้อย

กระทั่งระดับเทวะขั้น 2 ซูเฉินยังสามารถกำจัดได้ เช่นนั้นแล้วกู่ชวนนับเป็นตัวอะไร?

คิดสู้กับซูเฉิน นั่นไม่ต่างจากการเอาไข่ทุบหิน!

“ซูเฉิน! ตายซะ!”

กู่ชวนสร้างบอลสายฟ้าคะนองขนาดใหญ่ขึ้นรอบกาย เฝ้ารอให้ซูเฉินเข้ามา ถึงเวลานั้นเขาก็จะสามารถ ‘พิฆาต’ ซูเฉินได้อย่างสิ้นเชิง

“จะประมาทกันเกินไปหน่อยแล้ว!” มุมปากของซูเฉินยกโค้งเป็นรอยยิ้มหยัน เมื่อเข้าไปใกล้ หนึ่งหมัดชกออกไป

หมัดนี้ดูจืดชืดเฉยชา แต่อันที่จริงมันแฝงไปด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์ [ชีวิตเมามายจมอยู่ในห้วงฝัน] ที่ไร้รูปไม่มีตัวตน แสดงอำนาจอย่างเงียบเชียบและไร้สรรพเสียงใดๆ

กู่ชวนตกอยู่ใต้อำนาจ [ชีวิตเมามายจมอยู่ในห้วงฝัน] หลุดเข้าไปในภวังค์ทันที

ซูเฉินฉวยโอกาสนี้เข้าประชิด กระบี่ยักษ์สีน้ำตาลดินเล่มหนึ่งปรากฏขึ้นในมือเขา มิใช่ใดอื่น มันคือ [กระบี่ต้องห้าม]

ในชั่วพริบตาเดียว พลังต้องห้ามแพร่กระจายออกมา เห็นแค่เพียงโดมสายฟ้ารอบตัวกู่ชวนหายวับไปอย่างไม่อาจอธิบาย และในเวลานั้นเอง กู่ชวนก็หลุดจากภวังค์พอดี

ในสายตาเขา เห็นแค่เพียงกระบี่ยักษ์กำลังฟาดฟันลงมา เจ้าตัวตกใจจนตัวสั่นสะท้าน สัญชาตญาณริเริ่มให้เขาโคจรเวทย์สายฟ้า

แต่ก็ต้องตกใจเมื่อพบว่า เขาไม่อาจเปิดใช้งานมันได้ ราวกับการเชื่อมต่อระหว่างกันและกันถูกตัดขาด

เกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นเนี่ย?

กู่ชวนสับสนจนทำอะไรไม่ถูก แต่ในระหว่างนั้นเอง เสียงดัง ‘ฟัฟฟ’ ดังเข้ามาในหูเขา

หลังจากนั้น ภาพตรงหน้าเขาก็เริ่มเลอะเลือน สิ้นสติไป

แม้จนตาย เขาก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองตายได้อย่างไร

ซูเฉินตวัดกระบี่สะบั้นคอกู่ชวน แทบจะในทันทีหลังจากนั้น เขาก็ซัดหมัดตามออกไป ระเบิดศีรษะกู่ชวนเป็นผุยผง

โครม!

ศพไร้หัวของกู่ชวนร่วงลงกับพื้น

ซู๊ดดดด!

อู๋หยาจื่อและคนอื่นๆสูดหายใจเย็นเยียบ ในแววดวงทอประกายตื่นตะลึง

พวกเขาก็ร้อยู่หรอกว่าซูเฉินยังไงก็สามารถฆ่ากู่ชวนได้ แต่ไม่นึกฝันเลยว่าจะง่ายดายถึงเพียงนี้

เพียงหนึ่งกระบี่และหนึ่งหมัด ทุกอย่างก็จบลงแล้วในเวลาไม่กี่วินาที นี่มันไม่ต่างจากการฆ่าลูกเจี๊ยบเลย น่าเหลือเชื่อมาก!

“พี่ใหญ่ตายแล้ว …”

กู่หลินที่อยู่ห่างออกไปกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ใบหน้าไร้สีเลือด ลมหายใจหยุดนิ่ง

เขาไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าพี่ใหญ่ที่เป็นถึงอัจฉริยะอันดับหนึ่งของรุ่นเยาว์ในตระกูลกู่ ผู้ที่สังหารอัจฉริยะมานับไม่ถ้วน เหตุใดถึงถูกซูเฉินฆ่าตายในไม่กี่วินาที

ณ ขณะนั้น เขาเกิดความคิดขึ้นมา ว่าตนใช่กำลังฝันไปหรือไม่? แต่ความจริงตรงหน้าได้บอกเขา ว่านี่มิใช่ความฝัน

กู่ชวนถูกซูเฉินฆ่าตายจริงๆ!

ซูเฉินรวบรวมชิ้นส่วน เลื่อนสายตามองกู่หลิน

ถูกจับจ้องโดยซูเฉิน กู่หลินรู้สึกราวกับกำลังตกเป็นเป้าของปีศาจ ร่างสั่นระริก เหงื่อเย็นผุดขึ้นทั่วตัว หวาดกลัวจนฉี่แทบราด!

“ก็แค่ขยะ!”

เห็นอาการของกู่หลิน ซูเฉินแค่นเสียงเย็น เดินตรงเข้าหาเขา

“อย่าเข้ามานะ!”

กู่หลินกรีดร้องเสียงสั่น หันหลังหนีด้วยความกลัว

อย่างไรก็ตาม ปรารถนาจักหลบหนีจากเงื้อมมือซูเฉิน เห็นได้ชัดว่าเป็นไปไม่ได้

ขณะที่กู่หลินกำลังหมุนตัว ซูเฉินได้ปลดปล่อยพลังจิตเข้าสกัดกั้น

กู่หลินคล้ายจมอยู่ในหล่มโคลน ไม่ต้องพูดถึงเรื่องหนี แค่จะก้าวออกไปยังเป็นเรื่องยากเย็นแสนเข็ญ

“ซูเฉิน ข้าเป็นทายาทสายตรงของตระกูลกู่ บรรพชนของเราคือมหาอำนาจขั้น 5 ในระดับเทวะ ถ้าเจ้าฆ่าข้า ท่านบรรพชนจะไม่ละเว้นเจ้า!”

กลัวว่าซูเฉินจะลงมือ กู่หลินรีบเปิดเผยสถานะตัวเองอย่างรวดเร็ว

“ก็แล้วยังไง!”

ซูเฉินไม่สนใจ เตะกวาดเข้าที่ข้อเท้าข้างหนึ่งของกู่หลินทีเดียวกระดูกแหลก ส่งอีกฝ่ายล้มกระแทกพื้น

8/8

Ep.848

“อ๊ากกกก!”

กู่หลินเอาสองมือกุมข้อเท้า ส่งเสียงกรีดร้องราวกับหมูถูกเชือด

เป็นถึงผู้ฝึกตนขั้น 10 แต่กลับทนต่อความเจ็บปวดแค่นี้ไม่ได้?

ใบหน้าของซูเฉินเต็มไปด้วยความรังเกียจ เขายกเท้าขึ้นและกระทืบ!ลงบนต้นขาข้างหนึ่งของกู่หลิน เอ่ยถามเสียงเย็น “พวกแกรู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ที่นี่?”

หลังจากออกจากเมืองเยว่กวง พวกซูเฉินก็ไม่หยุดพักเลยระหว่างทาง ทั้งยังไม่ได้สวนทางกับคนอื่น แล้วเหตุใดอีกฝ่ายถึงหาพวกเขาเจอได้?

“พวกเราได้รับข้อมูลมา ว่าเจ้ามายังทวีปเผ่าเอลฟ์ และดักซุ่มอยู่บริเวณนี้เพื่อรอเจ้า” กู่หลินไม่กล้าปิดบังแม้แต่น้อย สารภาพตามความจริง

“อ้อ”

ซูเฉินพยักหน้า ก่อนกระทืบเท้าลงอีกข้างหนึ่ง

เป๊าะ!

กระดูกต้นขาอีกข้างของกู่หลินแหลกเป็นเสี่ยง

“ข้าบอกเจ้าไปแล้วนี่! เหตุใดต้องทรมานกันอีก!?” กู่หลินคำรามด้วยความโกรธ

ซูเฉินเบ้ปาก กล่าวด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ “ก็เพราะฉันชอบไง”

“…”

กู่หลินตะลึงงัน ซูเฉินในตอนนี้ ได้กลายเป็นปีศาจอย่างแท้จริงในสายตาเขา

กร๊อบ..! กร๊อบบ..! กร๊อบบบ..!

เสียงบดขยี้ดังขึ้นต่อเนื่อง จนในที่สุดกู่หลินก็กลายเป็นกองเนื้อบด หลังจากเก็บชิ้นส่วน ซูเฉินก็เรียกทุกคนออกเดินทาง

“ซูเฉิน ตระกูลกู่ไม่ใช่ขุมกำลังธรรมดา วันหน้าในมิติภายนอก เจ้าต้องระมัดระวังตัวให้ดี”

ทันทีที่ขึ้นรถ ฉีมู่เฟิงเอ่ยเตือนเขา

ซูเฉินพยักหน้า “สบายใจได้ ผมจะระวังตัวให้มาก”

ท้ายที่สุดแล้ว ตระกูลกู่มีบรรพชนะระดับเทวะขั้น 5 คอยหนุนหลังอยู่ พวกมันจึงคุ้มค่าแก่การให้ความสนใจ

ฉีมู่เฟิงถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนเอ่ยถาม “น้องซู แล้วพวกเรามาทำอะไรกันที่นี่?”

ตอนแรก เขาคิดว่าคงมีทางผ่านเขตแดนตรงจุดนี้ แต่พอมาถึงกลับไม่พบแม้แต่เงา แล้วแบบนี้จะกลับไปยังทวีปเผ่ามนุษย์ได้อย่างไร?

“ก็แค่ทะลุเขตแดนในตำแหน่งนี้โดยตรง แล้วข้ามทวีปไป” ซูเฉินยิ้มบาง

ทะลุเขตแดนแล้วข้ามทวีปไป?

ปากของฉีมู่เฟิงอ้ากว้าง ตกใจกับคำพูดของซูเฉิน

เป็นที่ทราบกันโดยทั่วไปว่า หากต้องการข้ามไปยังอีกทวีปหนึ่ง สามารถทำได้โดยการเดินทางผ่านค่ายกลเคลื่อนย้ายหรือทางผ่านเขตแดนเท่านั้น

แต่ตอนนี้ไม่มีทั้งสองสิ่งอยู่ตรงหน้า แล้วจะเดินทางได้อย่างไร?

ระหว่างฉีมู่เฟิงกำลังสับสน ซูเฉินได้ออกคำสั่ง

“เสี่ยวจือ เปิดฟังก์ชั่นข้ามเขตแดน”

“รับทราบ”

[รถศึกอัจฉริยะ] รับคำสั่ง ทั่วทั้งคันรถสว่างวาบไปด้วยแสงสีเงินระยิบระยับ จากนั้นทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า

ใช้รถฐานทัพเดินทางข้ามเขตแดน?

ฉีมู่เฟิงประหลาดใจมาก แต่ในเวลานั้นเอง เขารู้สึกได้ถึงอาการโลกหมุน ราวกับอยู่ระหว่างกระบวนท่าเคลื่อนย้าย

ไม่กี่อึดใจต่อมา เมื่อวิสัยทัศน์ค่อยๆชัดเจนขึ้น พวกเขาก็พบว่าตนเองอยู่ท่ามกลางพื้นที่ราบแล้ว

“ข้ามเขตแดนมาได้แล้วจริงๆ!” ฉีมู่เฟิงอุทานด้วยความตื่นเต้น

รถฐานทัพของซูเฉินมีความสามารถในการข้ามเขตแดนจริงๆ นี่มันเหนือกว่าความรู้ความเข้าใจของเขาอย่างแท้จริง

หลังจากถอนหายใจเบาๆ ก็หันไปหาซูเฉินแล้วเอ่ยถามว่า “ซูเฉิน งั้นที่นี่คือทวีปมนุษย์สินะ?”

“เปล่า ที่นี่คือทวีปเขาปีศาจ พวกเราต้องเดินทางอีกระยะหนึ่งเข้าสู่ทวีปมนุษย์”

ซูเฉินตอบ ก่อนหันไปสั่ง [รถศึกอัจฉริยะ] ค้นหาพิกัดที่เชื่อมโยงกับทวีปมนุษย์

…

สามวันต่อมา [รถศึกอัจฉริยะ] ก็สามารถเข้าสู่ทวีปมนุษย์ได้สำเร็จ

ซูเฉินกวาดสายตามองหน้าจอควบคุมส่วนกลาง  หันไปพูดกับ [รถศึกอัจฉริยะ] ว่า “เสี่ยวจือ เดินทางไปเกาะชิงหยุน”

สถานที่แห่งนี้อยู่ไม่ไกลจากเกาะชิงหยุน ด้วยความเร็วของ [รถศึกอัจฉริยะ] ใช้เวลาราวๆ 3-5 วันก็น่าจะถึง

“พี่ฉี ระหว่างนี้ผมจะสอนคุณเล่นเกม”

ว่างๆไม่มีอะไรทำ ซูเฉินเลยชวนฉีมู่เฟิงเล่นเกมไพ่โต้วตี้จู่

เล่นเกม?

ฉีมู่เฟิงทำสีหน้างุนงง เขาโตเป็นผู้ใหญ่ขนาดนี้แล้วจะให้เล่นเกมอีกหรือ?

เดิมตั้งใจจะปฏิเสธ  แต่ก็หยุดความกระตือรือร้นของซูเฉินไม่ได้ ต้องจำใจเล่นตามน้ำ