AC 459: การวางแผนอย่างรอบคอบ ฟรี
AC 459: การวางแผนอย่างรอบคอบ
“ช่างแปลกเหลือเกิน” อันเฟย์กระซิบขณะที่เขาพลิกอ่านหนังสือ เขาพยายามใช้เวทมนตร์แห่งแสงมาระยะหนึ่งแล้ว แต่มีบางอย่างที่แปลกประหลาดและไม่คาดคิดเกิดขึ้น
ในอดีต เขาสามารถควบคุมธาตุแสงและเรียกลูกบอลแห่งแสงได้ พวกมันอาจไม่ได้แข็งแกร่ง แต่เขาทำได้เสมอ ตอนนี้ เขาพบว่าการปฏิบัติตามคำแนะนำของหนังสือไม่ได้ผล
เขาลองเวทมนตร์เกือบทั้งหมดในหนังสือ แต่ก็ไม่มีสักอันที่ได้ผล อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาปิดหนังสือและรวบรวมองค์ประกอบโดยใช้รูปแบบของเขาเอง เขาสามารถเรียกลูกบอลแสงหนึ่งหรือสองลูกออกมาได้
อันเฟย์ขมวดคิ้วและปิดหนังสือเมื่อนึกถึงวอร์เนอร์ อธิษฐานผุดขึ้นในใจ เขาทำหน้าบูดบึ้ง เขาจำเป็นต้องอธิษฐานเพื่อให้เวทมนตร์แห่งแสงทำงานจริงหรือ?
“อันเฟย์ เจ้ากำลังทำอะไร” ซูซานนาถามขณะเดินเข้าไปในห้องและเห็นใบหน้าของอันเฟย์ที่ทำหน้าบูดบึ้ง
“ไม่มีอะไร” อันเฟย์กล่าว โยนหนังสือลงบนโต๊ะใกล้ๆ “เจ้าออกไปกับ ชอว์น และ ดัลเมเชี่ยน อีกครั้งหรือเปล่า”
ซูซานน่าพยักหน้า “มันเป็นโอกาสที่หายาก” นางกล่าว
“การฝึกกับพวกเขาสอนข้าในสิ่งที่ข้าไม่เคยเรียนรู้มาก่อน” นางหยุดและเหลือบมอง อันเฟย์
“ทำไมเจ้าไม่มา”
“พวกเขาไม่เคยขอให้ข้าไป” อันเฟย์กล่าว “ข้าไม่ใช่นักดาบ ไม่มีเหตุผล”
ซูซานนาเดินไปนั่งข้างๆ อันเฟย์ โอบแขนของนางไว้รอบตัวเขา
“เจ้าต้องโทษเออร์เนสต์ในเรื่องนั้น เขาบอกทุกคนว่าเจ้าแข็งแกร่งเกินกว่าจะฝึกกับเรา นั่นเป็นเหตุผลที่ไม่มีใครขอให้เจ้ามาด้วย”
“ใครที่แข็งแกร่งที่สุดในทั้งหมด?”
“เออร์เนสต์” ซูซานนากล่าว "อย่างชัดเจน โอ้ ข้าแสดงให้พวกเขาเห็นถึงสิ่งที่เจ้าสอนข้า เจ้าจะไม่เชื่อว่าพวกเขาประหลาดใจแค่ไหน แน่นอนว่าเรายังต้องพึ่งพาดาบของเราในการต่อสู้จริง แต่กลอุบายของเจ้าสามารถทำให้ข้าได้เปรียบ”
อันเฟย์พยักหน้า เขารู้ว่าสิ่งที่เขาสอน ซูซานนา นั้นมีประโยชน์กับเขาในการต่อสู้ แต่สำหรับนักดาบอย่าง ชอว์น และ ดัลเมเชี่ยน สิ่งเหล่านั้นแทบจะไร้ประโยชน์เลย
“พวกมันยังมีประโยชน์อยู่” เขากล่าว “ขึ้นอยู่กับว่าเจ้าใช้มันอย่างไรและเมื่อไหร่”
"จริงหรือ?" ซูซานน่าถามพลางกระพริบตา
อันเฟย์พยักหน้า “ซูซานน่า เจ้ารู้รึเปล่า? เออร์เนสต์กำลังเปลี่ยนไป เขาเป็นมิตรมากกว่าเมื่อก่อนมาก”
ซูซานน่าพยักหน้า “เจ้าพลาดมัน ชอว์นและเออร์เนสต์ทะเลาะกันในวันนี้”
“ทะเลาะกันเรื่องอะไร”
“ชอว์นคิดว่าอัศวินแห่งแสงนั้นมีพลังมากกว่านักบวชเพียงเล็กน้อย แต่เออร์เนสต์คิดว่าพวกเขามีพลังมากกว่านักดาบเพราะพวกเขาสามารถรักษาตัวเองได้”
"เจ้าคิดอย่างไร?"
“ข้าคิดว่าเออร์เนสต์กล่าวถูก” ซูซานนากล่าว
“อัศวินแห่งแสงอาจไม่ทรงพลังเท่าเรา แต่พวกเขาเก่งกว่ามากในการต่อสู้ที่ยาวนาน ในตำนานเล่าว่าอัศวินแห่งแสงเคยต่อสู้เป็นเวลาห้าวันโดยไม่หยุดพัก นักดาบคงไม่อยู่นานขนาดนั้น”
อันเฟย์อ้าปากจะกล่าว แต่ถูกขัดจังหวะเมื่อมีคนผลักเปิดประตู แบร์รี่เดินเข้ามา ซูซานน่าตะโกนแล้วกระโดดกลับ แบร์รี่ยิ้มให้นาง
“ขออภัยที่มาขัดจังหวะ” เขากล่าว
“ไม่เป็นไร” อันเฟย์กล่าว “ท่านมาหาเราหรือ”
แบร์รี่พยักหน้า “ถึงเวลาที่เราต้องไปแล้ว” เขากล่าว
“ข้าต้องการให้เจ้าจัดการธุรกิจที่นี่โดยเร็วที่สุด เมื่อสงครามเกิดขึ้น ทั้งเจ้าและท่านหญิงซูซานนาจะหายไป”
“อย่ากังวลไปเลย” อันเฟย์กล่าว “เราจะอยู่ที่นั่นก่อนที่สงครามจะเริ่มต้นขึ้น”
“ดี” แบร์รี่กล่าวพร้อมพยักหน้า
“ข้าจะไม่เสียเวลาของเจ้าแล้ว” เขาพยักหน้าให้ซูซานนาและหันหลังเดินจากไป
"เดี๋ยว!" อันเฟย์เรียก จู่ๆ ก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ แบร์รี่ หันกลับมามอง อันเฟย์
“ข้ากำลังคิดอยู่ หากเราสามารถฆ่า สการ์เล็ต ก่อนที่สงครามจะเริ่ม มันจะล่าช้าหรือจะขัดขวางการทำสงครามหรือไม่?”
แบร์รี่ มองไปที่ อันเฟย์จากนั้นเขาก็เดินกลับเข้าไปในห้องและนั่งตรงข้ามกับเขา
“มันไม่สำคัญหรอกว่า สการ์เล็ต จะแข็งแกร่งหรือไม่” อันเฟย์กล่าว
“มันยังยากที่จะจบ แต่ถ้าเราสามารถฆ่า สการ์เล็ต ซึ่งเป็นกาวที่ยึดทุกอย่างไว้ด้วยกัน เราก็จะได้เปรียบ”
“ข้ารู้ว่าเจ้ากำลังคิดอะไรอยู่” แบร์รี่กล่าว “ข้าจะไม่โกหก เราเคยพยายามลอบสังหารนางมาก่อน แต่นางเป็นสตรีที่หวาดระแวงมาก นางไม่เคยอยู่คนเดียวโดยไม่มีผู้คุ้มกัน โดยเฉพาะตอนนี้ นางมี แมนตูลี่ และคนของศาสนจักรอยู่รอบตัวนาง เป็นไปไม่ได้ที่จะพบนางเพียงลำพังและลอบสังหารนาง”
“ข้าสามารถหาโอกาสได้เสมอ” อันเฟย์กล่าวช้าๆ
“เจ้าหมายถึง…”
“เราจะฆ่าเจ้าชายเจอริคได้ไหม” อันเฟย์ถาม “นั่นจะทำอะไรได้หรือเปล่า”
“แน่นอน” แบร์รี่กล่าว “แต่เรายังทำไม่ได้ เขาเป็นคนที่อ่อนแอที่สุดในบรรดาคู่แข่งทั้งหมดสำหรับบัลลังก์ ซานซา เขาจะไม่เป็นอันตรายแม้ว่าเขาจะขึ้นครองบัลลังก์ก็ตาม”
“ข้าไม่ต้องการที่จะลอบสังหารเขา” อันเฟย์กล่าว “เขาเป็นเหยื่อล่อ ถ้าเขาตกอยู่ในอันตราย สการ์เล็ตจะทำอะไร?”
แบร์รี่ขมวดคิ้ว
“แน่นอนว่าแผนนี้อยู่ในช่วงเริ่มต้นเท่านั้น ข้าต้องการความช่วยเหลือจากทุกคนในการดำเนินการจริง ข้าต้องการท่าน อาจารย์ของข้า และเออร์เนสต์ ชอว์น และดัลเมเชี่ยน ข้าต้องการข่มขู่สการ์เล็ต ข้าอยากให้นางคิดว่าเราจะฆ่าเจอริคจริงๆ หวังว่านั่นจะกระตุ้นให้นางพยายามช่วยเขา” อันเฟย์กล่าว
“ข้าต้องการข้อมูลเกี่ยวกับทั้ง สการ์เล็ต และ เจ้าชายเจอริค ข้าจำเป็นต้องรู้เกี่ยวกับพวกเขาให้มากที่สุดเพื่อให้แผนนี้ใช้ได้ผล รวมทั้งสิ่งที่อาจถือว่าไม่เกี่ยวข้องด้วย”
“ข้อมูลที่ไม่เกี่ยวข้องนั้นจะทำอะไรให้เจ้า”
“ข้าต้องรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับบุคลิกของพวกเขา” อันเฟย์กล่าว “ด้วยวิธีนี้ ข้ามั่นใจว่าสการ์เล็ตจะมาช่วยเจอริค”
“เข้าใจแล้ว” แบร์รี่บอก “เจ้าได้รับการสนับสนุนจากข้า แน่นอน เจ้าควรสนทนากับคนอื่นเกี่ยวกับเรื่องนี้ ข้าไม่สามารถตัดสินใจได้ทุกคน กองทัพของข้าตั้งอยู่ระหว่างหุบเขาโลจิและแม่น้ำแบล็ควอเตอร์ เป็นที่ราบและสมบูรณ์แบบสำหรับสนามรบ กองทัพของข้ากำลังดำเนินการสร้างประตูมิติการสื่อสาร และเจ้าสามารถกล่าวกับพวกเขาแบบนั้นได้”
อันเฟย์พยักหน้า “ขอบคุณ” เขากล่าว
“เจ้าจริงจังกับแผนนี้ไหม”
อันเฟย์พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “มันเป็นแผนที่ดีที่สุดที่ข้าคิดได้ ถ้าเราต้องการหลีกเลี่ยงสงคราม”
แบร์รี่มองมาที่เขาครู่หนึ่งแล้วถอนหายใจ
“ข้าไม่ชอบการลอบสังหาร” แบร์รี่กล่าว
“แต่ถ้าเป็นสิ่งที่จำเป็นในการป้องกันสงครามและการตายของทหารของข้า…ก็ ข้ายินดีที่จะใช้โอกาสนี้” แบร์รี่ ยิ้มให้ อันเฟย์
“ถ้าเจ้าสามารถลอบสังหาร สการ์เล็ต ได้ แสดงว่าเจ้าสร้างความสำเร็จสำหรับ จักรวรรดิมาโฮ มากกว่าที่ข้าจะทำได้”
