ตอนที่ 1029-1030 ประทับใจ

เจียงหลัวลี่มองไปยังขายาวที่ก้าวลงมาจากรถ

เหมาซวีเสียและเหมาเยซื่อมีช่วงขาที่ยาวน่าอิจฉาทั้งคู่ ส่วนสูงเกิน 180 เซนติเมตร หน้าตาดี รูปร่างดี เสื้อผ้ายังเป็นของดีอีกด้วย

เจียงหลัวลี่รู้สึกหวั่นเกรงอยู่ในใจ

40 นาทีที่แล้ว เธอคิดว่าเหมาซวีเสียเป็นผู้ชายที่ไม่สมควรได้รับความรักจากผู้หญิงคนไหนทั้งสิ้น

แต่ตอนนี้ เมื่อผู้ชายคนนี้อยู่ต่อหน้าเธอ หัวใจของเธอกลับเต้นแรงอย่างควบคุมไม่ได้

ใบหน้าของเธอร้อนผ่าว

ภายในใจไม่ได้สงบเมื่อก่อนหน้านี้

เมื่อเขายิ่งเดินเข้ามาใกล้เธอ หัวใจของเธอก็ยิ่งเต้นเร็วและแรงยิ่งขึ้น...

กระทั่งเขามาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเธอ

เจียงหลัวลี่รู้สึกกระสับกระส่าย

“สวัสดีครับคุณเจียง ในที่สุดก็ได้เจอกันแล้ว” เหมาซวีเสียมองลงมาที่เธอด้วยรอยยิ้ม

ผู้ชายคนนั้นแม้จะหล่อแต่ก็ให้ความรู้สึกเย็นชา

ทว่าตอนที่เขายิ้ม กลับให้ความรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาซะอย่างนั้น

เจียงหลัวลี่รู้สึกราวกับเธอกำลังจะเป็นลม

ในเวลานี้เธอคิดอะไรไม่ออกทั้งนั้น

ใจของเธอช่างว่างเปล่า

เธอได้ยินเพียงเสียงเต้นของหัวใจของตนเอง

“สวัสดีครับ” เจียงหลัวลี่มองดูชายหนุ่มรูปหล่ออยู่อย่างนั้น  แล้วพูดทักทายกลับอย่างตะกุกตะกัก “คะ-คุณเหมา กลับมาแล้วเหรอคะ”

เวรแล้วไง

แม้เขาจะเป็นตรงไปตรงมา แต่เขาก็หล่อเสียเหลือเกิน ต้องตาต้องใจเธอเหลือเกิน!

ทุกครั้งที่เธอเห็นเขา เป็นต้องใจสั่น!

“อืม” เหมาซวีเสียพยักหน้าให้พี่หลิน

“คุณท่าน หิวแล้วหรือยังคะ จะให้จัดโต๊ะอาหารเลยหรือเปล่าคะ” พี่หลินมองเหมาซวีเสีย จากนั้นก็มองไปที่เจียงหลัวลี่ แล้วแอบถอนหายใจ

คุณท่านและคุณเจียง เหมาะสมกันจริง ๆ

คนหนึ่งเงียบขรึม อีกคนน่ารักร่าเริง มีไหวพริบ นิสัยก็น่าจะเข้ากันได้ดี

จะดีแค่ไหน ถ้าพวกเขาคบหากัน

หากมีเด็กสาวที่กระฉับกระเฉงอย่างคุณเจียงอยู่ข้าง ๆ เขาคงไม่เหงาอีกต่อไป

แต่คุณเจียง...

“ไม่จำเป็น” เหมาซวีเสียคลายเนคไทของเขาออกเล็กน้อย จ้องมองลงมาที่เจียงหลัวลี่

“คุณเจียงกับฉันจะออกไปทานข้าวข้างนอก ไม่ต้องใส่ใจพวกเราหรอก พี่เตรียมเฉพาะของพี่ก็พอแล้ว”

“คุณเจียง ผมจองร้านอาหารไว้ เราออกไปกันเลยไหมครับ”

เจียงหลัวลี่จ้องมองไปที่ริมฝีปากของเขา ทำให้เธอนึกถึงค่ำคืนนั้น

ปากของเธอแห้งผาก

เธอไม่คิดว่าประสบการณ์ในคืนนั้นคือประสบการณ์ที่ดี

ท้ายที่สุด ทักษะของผู้ชายคนนี้ก็แย่มากจริง ๆ ทำให้เธอรู้สึกสบายใจเอาเสียเลย

ทว่าเธอยังหวนคิดถึงคืนนั้นระหว่างเหมาซวีเสียและเธอ...

เธอแอบคิดว่าการทักษะของเขาเป็นแบบนั้นไม่ได้สำคัญอะไร

แค่หน้าตาหล่อ ๆ นี่ ข้อผิดพลาดอะไรก็ทำให้อภัยให้ได้ทั้งนั้น

“คุณเจียง?” เหมาซวีเสียมองไปที่ผู้หญิงตัวเล็กตรงหน้า ที่กำลังทำหน้ามึนงงและไม่ส่งเสียงตอบรับเขา

เจียงหลัวลี่สะบัดความคิดฟุ้งซ่านออกไปจากความรู้สึกของเธอ

เธอเงยหน้าขึ้น สายตาสบเข้ากับใบหน้าหล่อ ๆ ของเหมาซวีเสีย ดวงตาสั่นไหวและหัวใจคันยุบยิบขึ้นมาทันใด

“คุณเหมา คะ-คุณว่าอะไรนะคะ?”

บ้าเอ้ย!

ผู้ชายคนนี้สะดุดตาสะดุดใจตั้งแต่หัวจรดเท้า

สำหรับเธอแล้ว เขาดูดีมาก

ใบหน้าของเขา รูปร่างของเขา เสียงของเขา ทุกอย่างเกี่ยวกับเขาดูเหมือนจะเติบโตขึ้นตามมาตรฐานที่เธอชอบ

เหมาซวีเสียพูดซ้ำอย่างอดทน

“ผมบอกว่าผมจองร้านอาหารไว้แล้ว เราไปกันเลยไหมครับ หรือว่าคุณอยากพักต่ออีกสักหน่อย หรือจะไปเดินเล่นในสวนกับผม”

“ออกไปเลยก็แล้วกันค่ะ” เจียงหลัวลี่มองดูใบหน้าหล่อของผู้ชายคนนี้แล้วอยากจะจบเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด

“ได้ครับ คุณเจียง ขึ้นรถครับ”

เหมาซวีเสียเปิดประตูรถ และรอให้เจียงหลัวลี่เข้าไปก่อน

พี่หลินและคนขับรถต่างตกใจ

หากเป็นก่อนหน้านี้พี่หลินคงจะมีความสุขมาก

แต่ตอนนี้ เธอรู้สึกสงสารและปวดใจแทนเหมาซวีเสีย

เธอถอนหายใจออก ผ่านมา 30 ปี คุณท่านเพิ่งจะมีความรักเป็นครั้งแรก แต่ก็ต้องอกหักเสียแล้ว

คุณท่าน..ช่างน่าสงสารเสียจริง

.....

เฉียวเมียนเมียนและลินดานัดพบกันที่ร้านอาหารตะวันตก

ลินดาจองห้องส่วนตัวไว้

หลังจากที่เฉียวเมียนเมียนมาถึง ลินดาก็รอเธออยู่ในห้องแล้ว

พวกเขาทักทายกันแล้วสั่งเครื่องดื่มมาคนละแก้ว หลังจากพนักงานเสิร์ฟจากไปแล้ว เฉียวมเยนเมี่ยนที่นั่งตรงข้ามกับลินดาก็ยิ้ม “พี่เซี่ย มาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่คะ มารอนานหรือยัง”

ลินดามองดูรอยยิ้มหวานของหญิงสาว เธอไม่อยากเชื่อเลยว่า แฟนของเธอจะเป็นนายน้อยคนรองของตระกูลเหมา ซึ่งตอนนี้คือประธานบริษัทเหมา บริษัทที่ควบคุมเศรษฐกิจของประเทษ A

เธอเคยได้ยินเกี่ยวกับประธานเหมามามาก

มีคนเคยพูดว่าประธานเหมาไม่เคยคบหาผู้หญิงมาตลอดหลายปี เพราะเขาไม่สนใจผู้หญิง

...เขาชอบผู้ชาย

แต่ตอนนี้ ดาราภายใต้การดูแลของเธอ กำลังคบหากับเขา เห็น ๆ กันอยู่ว่าข่าวลือนั้นไม่เป็นความจริง

เด็กหญิงคนนี้อายุเพียง 19 ปีเท่านั้น

เด็กผู้หญิงหลายคนในวัยเดียวกัน ส่วนใหญ่มักจะออกเดทกับคนวัยเดียวกันในรั้วมหาวิทยาลัยเดียวกัน

แต่เธอคบหากับประธานบริษัทเหมาอย่างเงียบ ๆ

สิ่งนี้ทำให้ลินดามองเธอในมุมที่ต่างออกไปจากเดิม

“เพิ่งมาถึง หิวไหม สั่งอะไรก่อนไหม ฉันจะเรียกพนักงานให้”

หลังจากรู้ว่าแฟนของเฉียวเมียนเมียนเป็นแฟนของประธานบริษัทเหมา ลินดาก็สุภาพกับเธอมากขึ้น

เธอเคยคิดว่าเฉียวอันซิน สามารถหลอกล่อผู้ชายอย่างซูเจ๋อได้

แต่ตอนนี้ เธอรู้สึกว่าเฉียวเมียนเมียนอยู่เหนือกว่าเฉียวอันซินมาก

เมื่อเทียบกับประธานบริษัทเหมาแล้ว ซูเจ๋อไม่นับว่าเป็นตัวอะไรเลยด้วยซ้ำ

พวกเขาอยู่กันคนละโลก

แม้ว่าครอบครัวซูจะเป็นครอบครัวที่ดี

แต่เมื่อเทียบกับตระกูลเหมาแล้ว ตระกูลซู..ไม่มีคุณสมบัติมาเทียบเลยด้วยซ้ำ

“ไม่ต้องค่ะ ฉันไม่หิว” เฉียวเมียนเมียนจดจ่ออยู่กับการบอกเลิกสัญญาและพูดเข้าประเด็น “พี่เซี่ยคะ มาคุยกันเรื่องยกเลิกสัญญาก่อนดีไหม ฉันคิดว่า...”

“เมียนเมียน ไม่จำเป็นต้องบอกเลิกสัญญาหรอกนะ เรายังยึดสัญญาเดิมของเราและทำงานร่วมกันต่อเถอะ”