238 - ขายหน้า
238 - ขายหน้า
เย่ฟ่านรู้ว่านี่เป็นเพียงข้ออ้าง นางไม่ต้องการดำเนินการทันที ส่วนว่านางจะช่วยเขาได้จริงหรือไม่ นั่นเป็นเรื่องยากที่จะพูด เป้าหมายของนางไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน เป็นไปได้มากว่านางสนใจแค่ร่างกายและหม้อของเขา
ธงผืนใหญ่บนท้องฟ้ายิ่งน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆ ความมืดมิดของมันทำให้ท้องฟ้ากลายเป็นเหมือนช่วงเวลากลางคืน
เย่ฟ่านรีบหยิบหม้อของเขาออกมา มันห้อยอยู่เหนือศีรษะของเขาเพื่อปกป้องร่างกาย ถ้าเขาไม่มีหม้อใบนี้ธงค่ายกลของตระกูลจี้คงฉีกร่างกายของเขาออกเป็นชิ้นๆตั้งนานแล้ว
แต่เนื่องจากเย่ฟ่านใช้เปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ฆ่าผู้อาวุโสของตระกูลจี้ก่อนหน้านี้ จึงทำให้จี้ไห่เยว่รู้สึกวิตกและไม่กล้าทุ่มเทการโจมตีมากเกินไป
จี้ไห่เยว่สูดหายใจอย่างเย็นชา เขาไม่อยากเสี่ยง หากเย่ฟ่านยังมีเปลวไฟที่แท้จริงห้าธาตุแม้เพียงเล็กน้อยมันอาจจะเป็นอันตรายต่อเขาจนถึงชีวิตได้
ในเวลานี้ใบหน้าของเขาเคร่งขรึม น้ำแข็งและหิมะสีขาวที่ไม่มีที่สิ้นสุดปรากฏขึ้นข้างหลังเขา อากาศเย็นเยียบราวกับกระดูกพุ่งออกไปในทันที
“เปลี่ยนแปลง!”
หัวใจของเย่ฟ่านสั่นไหว ตระกูลจี้นั้นทรงพลังอย่างแท้จริง ศิษย์รุ่นหลังอีกคนหนึ่งปรากฏตัวพร้อมกับรูปแบบการฝึกฝนที่ประสบความสำเร็จ
หิมะขาวโพลนเต็มท้องฟ้าอย่างไม่รู้จบ ลมหนาวพัดกระหน่ำไปทุกที่ จี้ไห่เยว่ยืนอยู่ในโลกของน้ำแข็งและหิมะราวกับเทพเจ้าน้ำแข็ง
“ระบำหิมะ!” จี้ไห่เยว่ตะโกนเขาประสานอินอย่างต่อเนื่องและปลดปล่อยพลังศักดิ์สิทธิ์เข้าหาเย่ฟ่าน
หัวใจของเย่ฟ่านสั่นไหวและหม้อที่อยู่เหนือศีรษะของเขาก็ขยายใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว พลังปราณปฐพีต้นกำเนิดที่มีอยู่ทั้งหมดถูกปลดปล่อยออกมาเพื่อป้องกันร่างกายของเขาจากเศษน้ำแข็ง
“หากปราศจากเปลวไฟแท้จริงห้าธาตุผู้ฝึกตนอาณาจักรกงล้อแห่งทะเลก็ไม่สามารถปิดกั้นข้าได้!”
ใบหน้าของจี้ไห่เยว่เย็นชาอย่างมากเมื่อเขายืนอยู่บนท้องฟ้า เขาเป็นเหมือนเทพเจ้าน้ำแข็ง
“ผนึกท้องฟ้า!”
หมอกสีขาวที่ไม่มีที่สิ้นสุดพุ่งออกมาจากโลกน้ำแข็งที่อยู่ข้างหลังเขา มันเหมือนกับคลื่นยักษ์เมื่อมันพุ่งเข้าหาเย่ฟ่าน
แม้แต่ทุ่งหญ้าก็ยังสั่นสะท้าน พืชผักทั้งหมดแข็งตัวเหี่ยวแห้ง และกลายเป็นผง แม้แต่ก้อนหินก็ไม่สามารถป้องกันตัวเองจากถูกแช่แข็งและแตกละเอียดเป็นชิ้นๆได้
น้ำแข็งปิดผนึกทุกอย่าง โลกสีขาวเข้ามาแทนที่ดินแดนที่เจริญรุ่งเรืองก่อนหน้านี้
“สตรีศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงที่งดงาม เจ้าจะดำเนินการอีกนานเท่าใด?” เย่ฟ่านแอบส่งเสียง
คำตอบที่เขาได้รับคือเสียงหัวเราะที่หอมหวานและชวนมึนเมา
“อดทนต่อไปน้องเย่ ข้ากำลังเตรียมตัวอยู่”
เย่ฟ่านรู้ว่าเห็นได้ชัดว่านางไม่ต้องการดำเนินการใดๆ นี่เป็นเพียงข้อแก้ตัวเท่านั้น
ปัง!
ในชั่วพริบตาเย่ฟ่านถูกปกคลุมไปด้วยหมอกสีขาวที่ไม่มีที่สิ้นสุด เขาถูกผนึกไว้ภายในน้ำแข็ง เกือบจะกลายเป็นประติมากรรมน้ำแข็งที่เย็นยะเยือกและแข็งกระด้าง
ก้อนน้ำแข็งประกายมหึมาผนึกเขาไว้แน่น!
หม้อยังคงลอยอยู่เหนือน้ำแข็งโดยไม่ได้รับแรงกระแทก
“แม้แต่ผู้อาวุโสที่ฝึกฝนอาณาจักรลับสามแห่งก็ยังไม่สามารถปกป้องตนเองได้เมื่อถูกผนึกในน้ำแข็งนี้”
“คนอย่างเขาจะแข่งขันกับพี่ชายไห่เยว่ได้อย่างไร? หากปราศจากเปลวไฟแท้จริงห้าธาตุ เขาก็ไม่มีอะไรแน่นอน!”
ผู้ฝึกฝนต่างๆที่อยู่เบื้องหลังจี้ไห่เยว่มองเข้าไปในก้อนน้ำแข็งขนาดใหญ่นี้
“โจรน้อยคนนี้เป็นคนป่าเถื่อนจริงๆ แต่สุดท้ายก็ยังหนีความตายไม่พ้น สิ่งที่น่าเสียดายคือเขาสามารถลอบสังหารผู้อาวุโสใหญ่ของพวกเราได้!”
“ทักษะของพี่ชายไห่เยว่มีพลังศักดิ์สิทธิ์ที่ไร้สิ้นสุดอย่างแท้จริง”
“โชคยังดีที่วิญญาณของเขาไม่ได้รับอันตราย” จีไห่เยว่กล่าวสอดแทรก เขาเอื้อมมือใหญ่ไปทางหม้อ แต่สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปในทันใดและถอยกลับอย่างรวดเร็ว
“หนีจากที่นี่!”
บูม!
น้ำแข็งก้อนมหึมาแตกกระจายในทันใดและอากาศเย็นก็ระเบิดออกมา เย่ฟ่านรีบออกจากน้ำแข็ง เขาไม่ได้ออกมาเป็นการส่วนตัวแต่หม้อของเขาขยายใหญ่ขึ้นและบดขยี้ทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่รอบข้าง
ปัง!
เด็กหนุ่มสามคนของตระกูลจี้เสียชีวิตทันทีเมื่อพวกเขาสัมผัสกับหม้อ ร่างกายของพวกเขาถูกปราณปฐพีต้นกำเนิดทุบจนแหลกละเอียดเป็นชิ้นๆ
เย่ฟ่านรู้สึกเสียใจอย่างแท้จริง เขาจงใจปล่อยให้ตัวเองถูกผนึกไว้ในน้ำแข็งเพื่อดึงทุกคนเข้ามาใกล้ จากนั้นเขาก็สามารถใช้หม้อที่กลั่นจากปราณปฐพีต้นกำเนิด เพื่อฆ่าพวกเขาทั้งหมดในคราวเดียว
น่าเสียดายที่สัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของจี้ไห่เยว่เฉียบแหลมมากและเขาสังเกตเห็นได้อย่างรวดเร็วว่ามีบางอย่างผิดปกติ เมื่อเขาตะโกนใส่ทุกคนเย่ฟ่านก็ฆ่าได้เพียงสามคนเท่านั้น
“เจ้าเด็กนี่น่ารังเกียจจริงๆ อย่างที่บรรพบุรุษจี้ฮุยพูด”
สีหน้าของทั้งสิบคนดูมืดมนและพวกเขาก็กัดฟัน พวกเขาสูญเสียพี่น้องไปสามคนในสถานการณ์ที่ได้รับชัยชนะอย่างเบ็ดเสร็จเด็ดขาด นี่เป็นเรื่องที่น่าอัปยศอดสูอย่างยิ่ง
“ร่างกายของเจ้ามีความพิเศษอย่างแท้จริง จริงๆแล้วเจ้าสามารถป้องกันน้ำแข็งของข้าได้ตั้งแต่ต้น” ใบหน้าของจี้ไห่เยว่สงบและเขาไม่ได้ตกใจมากเกินไป
“จี้ฮ่าวเยว่บอกเจ้าเหรอ? ข้าสามารถปิดกั้นความแปรปรวนของร่างกายศักดิ์สิทธิ์ของเขาได้ นับประสาอะไรกับน้ำแข็งกระจอกๆของเจ้า”
นี่ไม่ใช่คำพูดปากเปล่า ร่างกายของเขามีความพิเศษมากและจะปล่อยพลังงานแปลกๆออกมาด้วยตัวเองเมื่อมันได้รับการคุกคามถึงชีวิต
เย่ฟ่านหยิบกิ่งไม้สีเขียวออกมาจากขวดหยกบริสุทธิ์ นี่คือกิ่งก้านของไม้ผลศักดิ์สิทธิ์ น้ำพุศักดิ์สิทธิ์เหลืออยู่น้อยมาก ดังนั้นเขาจึงกินใบและก้านของต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์เพื่อเติมพลังศักดิ์สิทธิ์ของเขา
ทุกครั้งที่เขาใช้หม้อมันจะต้องใช้พลังงานศักดิ์สิทธิ์จำนวนมหาศาล หากเขาไม่มีสิ่งเหล่านี้มันจะเป็นเรื่องยากมากสำหรับเขาที่จะทนได้
ใบหน้าของจี้ไห่เยว่มืดลงทันที
“เจ้ากำลังพูดว่าญาณวิเศษทั้งหมดในโลกทั้งหมดไม่มีประโยชน์กับเจ้า? ถ้าอย่างนั้นข้าก็อยากลองดู!”
บูม!
ความผันผวนของพลังชีวิตจำนวนมากมายมหาศาลถูกปลดปล่อยออกมา ทันใดนั้นต้นไม้หยกสีเขียวก็ปรากฏขึ้นจากความว่างเปล่า กิ่งก้านของมันแผ่กระจายออกไปในทุกทิศทุกทาง!
เหตุการณ์พลิกผันนี้ทำให้เย่ฟ่านตกใจมาก การแปรผันแบบนี้ช่างน่ากลัวอย่างยิ่ง ในตอนท้ายน้ำแข็งทั้งหมดที่อยู่รอบหายไปและต้นไม้ที่น่ากลัวนี้ไม่ทราบว่าปรากฏออกมาจากตรงไหน
ทันใดนั้นดอกบัวสีเขียวในกงล้อแห่งทะเลของเย่ฟ่านก็สั่นสะท้านเล็กน้อยและมีหมอกสีขาวไหลออกมา พลังงานที่ไม่รู้จักถูกดันออกมาให้ปะทะกับต้นไม้หยกโดยตรง
ปัง!
ต้นหยกนั้นที่น่ากลัวและมีพลังมากมายมหาศาลถูกบดขยี้ต่อหน้าเย่ฟ่านอย่างง่ายดายก่อนที่พวกมันจะกลายเป็นละอองแสงหายสาบสูญไป
จี้ไห่เยว่มีใบหน้าบิดเบี้ยวอย่างรุนแรง เขาถูกบังคับให้ถอยหนึ่งก้าว ต้นหยกนั้นปรากฏขึ้นอีกครั้งแต่คราวนี้แสงของมันหรี่ลงเล็กน้อย
“มันเป็นไปได้อย่างไร” เขาไม่อยากจะเชื่อ “ร่างกายของเจ้าสามารถต่อต้านญาณวิเศษทั้งหมดได้จริงๆ!”
คนอื่นๆก็ตกใจจนใบหน้าซีดขาว หัวใจของพวกเขาเต้นแรงด้วยความกลัว หมอกสีขาวที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากวงล้อแห่งทะเลของเย่ฟ่านไม่ต้องสงสัยเลยว่าสามารถฆ่าพวกเขาได้อย่างเหลือเฟือ
“ร่างกายศักดิ์สิทธิ์รกร้างโบราณทำให้ข้าตกใจอย่างแท้จริง” เสียงของสตรีศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงก็ดังขึ้นที่หูของเย่ฟ่านอีกครั้ง
ใบหน้าของจี้ไห่เยว่เย็นชา
“ข้าจะใช้พลังที่แท้จริงเพื่อทำลายเจ้า!”
แม้ว่าเขาจะอายุมากกว่าเย่ฟ่านไม่กี่ปีแต่ฐานการบ่มเพาะของเขาอยู่ในระดับเดียวกับผู้อาวุโส และเพียงพอที่จะฆ่าเย่ฟ่านได้อย่างแน่นอน
สำหรับเขาที่ต้องแสดงความทุเรศต่อหน้าของผู้ฝึกฝนอาณาจักรปารามิตาซ้ำแล้วซ้ำเล่ามันทำให้ใบหน้าของเขาถูกฉีกจนยับเยิน
