บทที่ 30 ตื่นตระหนก
สําหรับผู้ปกครอง
ถ้าหลี่หานไม่เขียนผลงานต่อไปในอนาคตหรือไม่สามารถเขียนผลงานที่ดีขึ้นได้อีก พวกเขาจะเสียใจมาก
ตอนนี้ ผลงานในความสนุกของเด็กเริ่มน้อยลง
ไม่ง่ายเลยที่จะมีผลงานเฉกเช่น "การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า" พวกเขาทั้งหมดคาดหวังว่าผู้เขียนจะสามารถเขียนผลงานที่ดีระดับนี้ได้อีก
แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่ามันจะเกิดขึ้นได้ยากมาก!
......
อย่างไรก็ตาม นี่เป็นข่าวดีสําหรับคู่แข่งของ "ความสนุกของเด็ก"
ฮ่า ๆ !
มันจะดีกว่าที่จำไม่มีผลงานเช่นนี้อีกในอนาคต
แค่เขียนเรื่อง "การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า" ก็มีชื่อเสียงมากก็เพียงพอแล้ว
ต่อไปก็ปลูกผักและขายผักที่บ้านเกิดอย่างสุขสบายดีกว่า
ผักที่คุณปลูกนั้นดูดีและอร่อยไม่ใช่เหรอ? มีชื่อเสียงด้วยนี่?
งั้นก็ตั้งใจขายผักต่อไป
พยายามที่จะปลูกผักให้ดีขึ้นและอร่อยมากขึ้นเพื่อให้ผักมีชื่อเสียงมากขึ้น
ส่วนเรื่องการเขียนเรื่องก็อย่าไปร่วมด้วยเลย
ฮ่า ๆ !
เมื่อรู้ที่มาของหลี่หานแล้วจึงไม่จําเป็นต้องไปตรวจสอบอีก แน่นอนว่าการพูดอย่างสนุกสนานของเด็กๆจะไม่เป็นความจริง
พวกเขาตกใจมาก นึกว่ามีนักเขียนอัจฉริยะโผล่มา
ที่แท้ก็เป็นแค่ชายหนุ่มขายผักคนหนึ่งที่บังเอิญเขียนเรื่องราวที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ขึ้นมาเองเท่านั้น
แม้ว่านี่อาจกลายเป็นผลงานระดับตำนาน
แต่ก็มีความเป็นไปได้เหมือนกันว่าจะเป็นผลงานเดียวของหลี่หาน
ต่อให้จะมีผลงานใหม่เพิ่มขึ้นมาคงไม่มีคุณภาพอย่าง 'การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า' อีกแล้ว
คู่แข่งหลายคนรู้สึกผ่อนคลายขึ้นทันที
แม้ว่าครั้งนี้จะถูกความสนุกของเด็กทิ้งห่าง แต่พวกเขาจะค่อยๆ ไล่ตามทันอีกครั้ง
หืม?
ทําไมนักศึกษาที่เพิ่งจบการศึกษาจึงกลับไปขายผักที่บ้านเกิดล่ะ?
ฉันไม่เข้าใจ!
ช่างมันเถอะ เขาชอบทำอะไรก็ปล่อยให้เขาทำไป
......
ในละแวกใกล้เคียง
หลิวเซี่ยงเจี๋ยพยักหน้าช้าๆ ดูเหมือนว่าหลี่หานจะขายผักจริงๆ
ไม่ใช่เฉกเช่นคนในกลุ่มแชทคุยกัน แต่เป็นแค่คนขายผักที่สามารถเขียนเรื่องราวให้เป็นนิทานได้เท่านั้น
เมื่อเป็นเช่นนี้ การจะกู้หน้ากลับมาคงเป็นไปได้จริงๆ
ที่เหลือก็แค่รอหลี่หานแต่งผลงานเรื่องใหม่ขึ้นมา
ฉันหวังว่าเขาจะเขียนนิทานเรื่องใหม่อีกครั้ง
ในใจของหลิวเซี่ยงเจี๋ยมีความหวังเช่นนี้
ในกลุ่มนักเขียน
"มันเป็นแค่คนขายผักจริงๆ ดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้เราจะคิดมากเกินไป น่าตกใจจริงๆ! ”
"เมื่อเป็นเช่นนี้ พี่หลิวคงจะรู้สึกโล่งใจมากขึ้น เรื่องกระต่ายกับเต่าเป็นเพียงเรื่องบังเอิญ ครั้งหน้าพี่หลิวก็คงเลือกลงผลงานเวลาเดียวกับเขา แล้วกู้หน้ากลับมา ถ้าหลี่หานลงผลงานใหม่อะนะ ”
"หากมีครั้งต่อไป ผู้ชนะจะต้องเป็นพี่หลิวอย่างแน่นอน"
"ถ้ามีครั้งต่อไป ฉันจะแข่งกับเขาเอง เขาก็แค่คนขายผัก”
"ใช่ ฉันก็อยากแข่งกับเขาเหมือนกัน ฉันหวังว่าเขาจะเขียนผลงานต่อไป ”
“......”
หลิวเซี่ยงเจี๋ยแอบดูข้อความของทุกคน
คนพวกนี้มั่นใจว่าหลี่หานเป็นแค่คนขายผักแล้วเหรอถึงได้กล้าพูดแบบนี้?
ตอนนี้เลยมั่นใจว่าจะชนะ?
......
ในเวลานี้ หลายคนที่อยู่วงนอกก็ประหลาดใจเช่นกัน
นักศึกษาที่เพิ่งจบการศึกษากลับบ้านเกิดไปขายผักและแต่งนิทานที่น่าสนใจเช่น ‘การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า’ ตามสิ่งที่น่าสนใจที่เกิดขึ้นในตลาดผัก
มันน่าสนใจมาก!
นักศึกษาที่เพิ่งเรียนจบ...
เอ่อ เดี๋ยวก่อน...
เพิ่งเรียนจบมหาลัยเหรอ? กลับไปที่บ้านเกิด มีชื่อว่าหลี่หาน?
ให้ตายสิ! มีเรื่องบังเอิญแบบนี้เกิดขึ้นด้วยเหรอ?
เฉินยู๋รุ่ยให้สัมภาษณ์ว่าหลี่หาน ผู้เขียน "จิ้งจอกขาวกับบัณฑิต" ได้กลับบ้านเกิดไปแล้ว
เป็นที่ทราบกันดีว่าหลี่หานเพิ่งจบการศึกษาจากวิทยาลัยดนตรีหนานซีในปีนี้
ให้ตายสิ!
ข้อมูลของหลี่หานทั้งสองดูเหมือนจะซ้อนทับกันได้
หลี่หานจบการศึกษาจากวิทยาลัยดนตรีหนานซีและแต่งเพลง "จิ้งจอกขาวกับบัณฑิต" และกลับบ้าน
จากนั้นเขาก็ไปขายผักในบ้านเกิด ในระหว่างขายผัก เขาได้เห็นสิ่งที่น่าสนใจและเขียน ‘การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า’ และส่งไปยังนิตยสารความสนุกของเด็ก
มันซ้อนทับกันจริงๆใช่ไหม?
นอกจากนี้ มันยังซ้อนทับกันได้อย่างสมบูรณ์แบบไม่มีข้อบกพร่องใด ๆ
ให้ตายสิ! นายไม่ใช่คนเดียวกันจริงๆหรอกใช่ไหม?
สิ่งนี้ทําให้หลายคนตกใจจริงๆ
ถ้าเป็นคนเดียวกัน หลี่หานดูเหมือนจะไม่ได้เป็นเพียงอัจฉริยะทางดนตรี
เป็นอัจฉริยะการเขียนนิทานอีกด้วย?
เป็นไปได้ด้วยเหรอ?
มีผู้คนที่ตื่นตระหนกมากขึ้นเรื่อย ๆ และมีการถกเถียงกันอย่างรุนแรงบนอินเทอร์เน็ต
ในที่สุด ผลลัพธ์ของการโต้เถียงก็ค่อยๆออกมา
ไม่น่าจะเป็นคนเดียวกัน
การที่ข้อมูลของคนสองคนซ้อนทับกันเช่นนี้ก็ควรจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญ
ในความเป็นจริง เมื่อคิดอย่างรอบคอบ การมีเหตุการณ์บังเอิญเช่นนี้ดูเหมือนจะมีโอกาสเกิดขึ้นได้
อืม ถ้าอย่างนั้นคงไม่ตกใจขนาดนั้นหรอก
จะว่าไป จะมีเรื่องน่าตื่นตะลึงแบบนี้ได้ยังไงกัน
......
นิตยสารความสนุกของเด็ก
ห่าวเจี้ยนเฟิงหัวเราะเสียงดัง "ดีมาก ดีมาก! ดีกว่าที่ฉันคิดไว้ซะอีก ฉันไม่เคยคิดว่าหัวข้อนี้จะร้อนแรงขึ้นแบบนี้ แต่เสี่ยวฉาน เธอบอกว่าพวกเขาสองคนอาจจะเป็นคนเดียวกันจริงๆเหรอ? ”
เหอฉานกล่าว "คําถามนี้ฉันกับป้าของฉันได้คุยกันแล้ว โอกาสของการเป็นคนเดียวกันไม่ค่อยมีนักและควรจะเป็นเรื่องบังเอิญ ”
ห่าวเจี้ยนเฟิงพยักหน้าและกล่าวว่า "ข้าก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน" อย่างไรก็ตาม หากเป็นคนเดียวกันจริงๆ มันก็น่าเหลือเชื่อนัก เสี่ยวฉาน ต่อไปเธอต้องติดต่อกับหลี่หานต่อไป หากเขามีเรื่องราวใหม่ ให้แน่ใจว่าเขาจะติดต่อมาที่นิตยสารของเรา ”
เหอฉานกล่าว "หัวหน้าบรรณาธิการวางใจได้ ฉันจะพยายามให้มาก" ”
ห่าวเจี้ยนเฟิงกล่าวชมและกล่าวต่อว่า "เจ้าว่าผักที่หลี่หานปลูก รสชาติจะดีจริงๆรึเปล่า? ”
เหอฉานกล่าว "นี่น่าจะเป็นเรื่องจริง นั่นคือสิ่งที่ครูเติ้งพูดเอง คุณเติ้งคือคนที่ฉันบอกคุณ เพื่อนของป้าฉันที่สอนที่โรงเรียนในเมืองบ้านเกิดของหลี่หาน ”
"ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ควรจะเป็นเรื่องจริง น่าเสียดายที่มันอยู่ไกลเกินไป ถ้าอยู่ใกล้ๆ ฉันอยากจะไปดูด้วยตัวเอง จะได้ถือโอกาสซื้อมาลองชิมดู ”
เหอฉานกล่าว "หรือจะให้ฉันบอกป้าให้รบกวนเพื่อนของเธอให้รบกวนส่งผักมาให้เราหน่อยดีไหม? ”
"มันจะสะดวกไหม? ”
เหอฉานกล่าวว่า "มันน่าจะสะดวก ผักสามารถจัดส่งทางไปรษณีย์ได้" ”
ห่าวเจี้ยนเฟิงยิ้มและกล่าวว่า "ถ้าอย่างนั้น รบกวนป้าของเธอและเพื่อนของนางด้วย ข้าอยากรู้เกี่ยวกับผักที่หลี่หานปลูกจริงๆ" ”
เหอฉานกล่าว "ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน งั้นฉันจะโทรหาป้าเดี๋ยวนี้แหละ ”
ห่าวเจี้ยนเฟิงพยักหน้า ในใจรู้สึกคาดหวัง
