ตอนที่ 1021-1022 พนันกันไหมล่ะ?

“นั่นก็คือเธอจะไม่ไปพบเขาตามนัดในคืนนี้ ถ้าเธอไป ผมแน่ใจว่าเธอจะเป็นแฟนกับพี่ใหญ่ของผม”

เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก

“แต่หลัวหลัวบอกว่าเธอไม่เหมาะกับพี่ใหญ่ และเธอเองก็ตั้งใจที่จะปฏิเสธเขา”

“อืม นั่นคือสิ่งที่เธอคิดในตอนนี้”

“...”

“แต่หลังจากเจอพี่ใหญ่ของผมแล้ว เธอคงไม่คิดแบบนั้นอีกแล้วล่ะ”

“...”

“นั่นคือเหตุผลที่ผมบอกว่า ถ้าเธอต้องการจะปฏิเสธพี่ผม เธอไม่ควรไปพบเขาในคืนนี้”

ใบหน้าของเหมาซวีเสียมีเสน่ห์น่าดึงดูดจริง ๆ นั่นแหละ

ดังนั้น แม้ว่าเขาจะอยู่ในตำแหน่งที่สำคัญมาอย่างยาวนาน ก็ไม่มีผลอะไรกับเขามากนัก เมื่อผู้หญิงได้เจอเขา พวกเธอต่างถูกเขาดึงดูดกันทั้งนั้น

คุณผู้หญิงเหมาเคยนัดบอดให้เขาสองสามครั้ง ก่อนหน้านี้

ทุกครั้ง หญิงสาวจะตกหลุมรักเขาตั้งแต่แรกเห็น

เป็นเพราะรูปลักษณ์ของเขา และภูมิหลังของครอบครัวเหมา ที่ทำให้ผู้หญิงเพียงไม่กี่คนที่คิดว่าบุคลิกคอย่างเขาน่าเบื่อ

เจียงหลัวลี่อายุเท่ากับเฉียวเมียนเมียน

เป็นการยากที่จะปฏิเสธชายหนุ่มที่ดูเป็นผู้ใหญ่และหล่อเหลาในวัยนี้ได้

“ที่รัก งั้นเรามาพนันกันเป็นไง”

เหมาเยซื่อหัวเราะคิกคัก ขณะที่มองดูท่าทางสับสนของเฉียวเมียนเมียน ไปพลางตบศีรษะเธอเบา ๆ

“ถ้าผมเดาถูก คุณต้องยอมรับคำขอของผม 1 ข้อ ถ้าคุณเดาถูก ผมจะยอมรับคำขอของคุณ 1 ข้อ”

เฉียวเมียนเมียนลังเลยอู่ครู่หนึ่งก่อนจะถามขึ้น

“ขออะไรคะ คุณจะรับปากงั้นเหรอ?”

“อืมใช่ แต่คุณก็ยอมรับคำขอของผมด้วยล่ะ”

เฉียวเมียนเมียนลังเลอีกครั้ง

เธอรู้จักเหมาเยซื่อเป็นอย่างดี

เธอไม่ต้องเดาด้วยซ้ำ ก็รู้ว่าคำขอของเขาคืออะไร

“ที่รัก ครั้งนี้ คุณกล้าเดิมพันกับผมไหมล่ะ มาดูกันว่าคุณหรือผมที่รู้จักเพื่อนรักของคุณได้ดีกว่ากัน”

“...ได้ ได้ มาเดิมพันกัน!”

เฉียวเมียนเมียนไม่เชื่อว่าเธอจะรู้จักเจียงหลัวลี่นอ้ยไปกว่าชายหนุ่มที่อยู่ข้าง ๆ เธอ

ยังไงซะ เขาและเธอก็เป็นเพื่อนรักกันมาหลายปี

เหมาเยซื่อได้พบกับเธอสักกี่ครั้งเชียว?

แม้ว่าเจียงหลัวลี่จะเป็นคนสวย แต่เธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่จะเสียสติเพียงเพราะเจอผู้ชายหล่อ

เธอเชื่อว่าเพื่อนรักของเธอจะไม่หลงเสน่ห์ความหล่อ!

...

ในอีกด้านหนึ่ง

หลังจากแยกตัวจากเฉียวเมียนเมียนแล้ว เจียงหลัวลี่ตามบอดี้การ์ดทั้งสองไปที่บ้านชานเมืองของเหมาซวีเสีย

ทุกคนในบ้านได้รับแจ้งไว้ล่วงหน้าแล้ว

เจียงหลัวลี่ลงจากรถ เห็นพี่หลินยืนรอรับอยู่ข้างน้ำพุ เมื่อเห็นเธอ เธอก็เดินเข้ามาหาด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม

“คุณเจียง มาแล้วเหรอคะ” พี่หลินชอบเจียงหลัวลี่ ก่อนที่หญิงสาวผู้นี้จะจากไปเมื่อครั้งนั้น ได้ทิ้งความประทับใจดี ๆ ไว้ให้กับเธอ และเธอก็เป็นคนคุณท่านของเธอห่วงใย ดังนั้นพี่หลินจึงใส่ใจเจียงหลัวลี่มากขึ้น

นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เธอได้เห็น นายท่านของเธอห่วงใยผู้หญิงสักคน ในฐานะคนรับใช้ พวกเขาต่างต้องรักเธอโดยปริยาย

ยิ่งกว่านั้น นายท่านมีรสนิยมดีเช่นนี้ ผู้หญิงที่เขาชอบนั้นสวย

“คุณเจียง หิวหรือยังคะ? อยากทานอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า ฉันอบขนมไว้ ทำสดใหม่ทั้งนั้นเลย คุณเจียง อยากจะลองชิมดูหน่อยไหม”

พี่หลินจับแขนของเจียงหลัวลี่ด้วยความรักใคร่

ราวกับเธอได้เจอกับลูกสาวของเธอเอง

เจียงหลัวลี่เองก็ชอบพี่หลินเช่นกัน

ครั้งสุดท้ายที่เธอมาทานข้าวที่บ้านหลังนี้ พี่เซินดูแลเธออย่างอบอุ่นเป็นพิเศษ ก่อนที่เธอจะกลับ ยังเตรียมขนมมากมายให้เธอนำกลับมาทานอีกด้วย

เจียงหลัวลี่ยิ้มเมื่อได้พบกับพี่หลิน

“พี่หลิน ฉันยังไม่หิวค่ะ รอนานแล้วรึเปล่าคะ แดดร้อนมาก อย่าอยู่ข้างนอกอีกเลยค่ะ”

พี่หลินจับมือเธอพาเดินเข้าไปในอาคารสีขาว เธอยิ้มแล้วพูดว่า

“ฉันเพิ่งออกมาได้ไม่นาน ไม่ได้ตากแดดอะไรเลย อีกอย่าง ฉันไม่ใช่สาว ๆ แบบคุณ ผิวของฉันหยาบกร้านมานานแล้ว คงไม่ใช่เพราะฉันตากแดดหรอกค่ะ”

เจียงหลัวลี่เห็นแม่บ้านหลานคนกำลังทำความสะอาดห้องนั่งเล่น

เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมถึงได้มีคนทำความสะอาดเยอะขนาดนี้เหรอคะ?”

โดยปกติจะทำความสะอาดในตอนเช้า

พี่หลินมองดูเธอและยิ้ม “เพราะคุณเจียงจะมา เลยต้องทำความสะอาดกันอีกครั้ง”

เจียงหลัวลี่ตกใจ และชี้นิ้วมาที่ตัวเอง “เพราะฉัน?”

“ค่ะ” พี่หลินพูด “คุณเจียงเป็นคนที่มีค่าสำหรับนายท่าน เราต้องดูแลคุณอย่างจริงจัง เรื่องนี้นายท่านก็ต้องการเช่นกัน”

เจียงหลัวลี่ตะลึงอีกครั้ง เธอไม่รู้ว่าทำไม แต่หัวใจของเธอเริ่มเต้นรัว ใบหน้าร้อนผ่าว

เธอเม้มปาก ในขณะที่ใบหน้ามีสีแดงระเรื่อ

“นะ-นี่คือความตั้งใจของคุณเหมาเหรอค่ะ?”

เหมาซวีเสียตั้งใจให้เป็นแบบนี้เหรอ?

เธอไม่อยากจะเชื่อ

ชายคนนั้นดูเย็นชาและอยู่ไกลเกินเอื้อม

ยังมีความจริง จากการทำเขาชวนเธอขึ้นไปภูเขาเพื่อดูดาว แสดงให้เห็นว่าเขาเป็นคนตรงไปตรงมา

ในฐานะที่เป็นผู้ชาย เขาไม่น่าจะพิถีพิถันขนาดนี้

“ค่ะ ท่านอยากให้ทำแบบนี้ เราทุกคนต่างก็ทำตามคำแนะนำของท่าน”

พี่หลินโกหกหน้าตาย พยายามที่จะได้รับคำชื่นชมจากเหมาซวีเสีย

“นี่แหละ ที่ฉันบอกไป นายท่านให้ความสำคัญกับคุณเจียง แค่คุณเจียงเพียงคนเดียวเท่านั้น”

เจียงหลัวลี่หน้าแดงมากยิ่งขึ้น

หัวใจของเธอเต้นรัว

เธอไม่คิดว่าเหมาวีเสียจะเป็นคนคิดเล็กคิดน้อยเช่นนี้ด้วย

“แค่ฉันเหรอคะ?” เธอกัดริมฝีปาก หัวใจเต้นระรัว ทว่ายังคงนิ่งและถามต่อ

“เขาไม่เคยทำแบบนี้กับผู้หญิงคนอื่นแบบนี้มาก่อนเหรอคะ?”

“ไม่เคยคะ ไม่เคยแน่นอน!” พี่หลินปฏิเสธอย่างรวดเร็วและพูดอย่างจริงจัง

“นอกจากคุณเจียงแล้ว คุณท่านไม่เคยปฏิบัติกับผู้หญิงคนอื่นแบบนี้มาก่อน ผู้หญิงคนอื่นไม่มีโอกาสมาที่นี่ด้วยซ้ำ”

“คุณเจียงเป็นผู้หญิงคนเดียวที่นายท่านพากลับมาด้วยค่ะ”

“นี่คือบ้านของนายท่าน เป็นสถานที่ที่สำคัญสำหรับท่านมากค่ะ ถ้าไม่ใช่เพื่อคนที่เขาเห็นคุณค่า เขาไม่มีทางพาคุณมาที่นี่หรอกค่ะ คุณเจียง จากสองเรื่องนี้ คุณก็น่าจะเข้าใจความรู้สึกของนายท่านได้นะคะ”

อาจเพราะพี่หลินเห็นเหมาซวีเสียมาตั้งแต่เด้ก

ตั้งแต่ที่พวกเขายังอยู่บ้านหลังเดิม พี่หลินมีหน้าที่ดูแลอาหารและที่พักให้กับเหมาซวีเสีย

เพราะเธอดูแลเขาอย่างดี ตอนที่เหมาซวีเสียย้ายมาอยู่ด้วยตัวเอง เธอจึงติดตามเขามาที่นี่ด้วย

เธอไม่เพียงแต่มีความสัมพันธ์ระหว่างเจ้านายกับคนรับใช้ พวกเขาอยู่ด้วยกันอยู่ด้วยกันมาเป็นเวลานาน จึงเหมือนดั่งครอบครัวของกันและกัน

เมื่อเห็นว่าเจ้านายที่โดดเด่นของเธออายุเกือบจะ 30 ปีแล้ว ทว่าไม่มีใครอยู่ข้างกาย เขาสนใจเพียงแค่งาน พี่หลินแม่จะไม่พูดอะไรออกมา แต่ก็กังวลใจไม่น้อย

เธอกลัวว่าเหมาซวีเสียจะจดจ่ออยู่แต่กับงาน กระทั่งไม่คิดเรื่องส่วนตัว