Chapter 31: เกราะมังกร
Chapter 31: เกราะมังกร
ดูลูพยายามลุกขึ้น แต่อาการบาดเจ็บของมันรุนแรงเกินกว่าจะลุกขึ้นได้ในตอนนี้
มังกรเหล็กทำรูขนาดใหญ่สองรูที่หน้าอกและมีรอยกัดที่คอของมัน
บาดแผลบนร่างกายดูน่ากลัวมาก และสามารถเห็นหัวใจที่เต้นอยู่ภายในผ่านบาดแผลได้
โชคดีที่ความมีชีวิตของเผ่าพันธุ์มังกรนั้นแกร่งมาก นอกจากนี้สนามประลองเทพมังกรยังมีอัตราการฟื้นตัว 30%
ดังนั้น ชีวิตของดูลูจึงไม่ตกอยู่ในอันตรายนักในตอนนี้
โจเอลสันเดินไปที่ด้านข้างของดูลูและเอามือลูบหัวของดูลูมองตรงเข้าไปในดวงตาของมัน
“อย่าท้อเลย สักวันหนึ่ง แกจะสามารถเอาชนะมันได้ ดูลู!”
ดูลูส่งเสียงคำรามต่ำๆ สองสามครั้งจากลำคอเป็นคำตอบ
มันแลบลิ้นออกมาและเลียฝ่ามือของโจเอลสันเพื่อแสดงความสนิทสนมของมัน
“ระบบ มีวิธีใดบ้างที่จะรักษาอาการบาดเจ็บของดูลูได้เร็วๆ บ้าง”
โจเอลสันถามระบบ
“ผลเกล็ดมังกร ดอกเกล็ดมังกร หญ้าเฟิร์นมังกร…”
ระบบได้แจ้งเตือนเป็นชุดช้อมูลแก่เขา
โจเอลสันเก็บเกี่ยวผลเกล็ดมังกรและดอกเกล็ดมังกรอย่างรวดเร็วซึ่งเขาเพิ่งเก็บมาเมื่อเร็ว ๆ นี้และป้อนให้กับดูลู
ดูลูอ้าปากแล้วกลืนพวกมันทีละอย่าง
โจเอลสันเห็นบาดแผลที่น่าสยดสยองบนร่างกายของดูลูซึ่งมันรักษาด้วยความเร็วที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า
โจเอลสันเปิดแผงข้อมูลของดูลู
เขาพบว่าค่าการเติบโตของดูลูเพิ่มขึ้นเพียงเล็กน้อย แต่พลังการต่อสู้ที่แสดงในเวทีก็เพิ่มขึ้นอย่างช้าๆ ดูเหมือนว่าพลังการต่อสู้ไม่ได้ขึ้นอยู่กับระดับของมังกรยักษ์ทั้งหมด แต่ยังขึ้นอยู่กับประสบการณ์การต่อสู้ด้วย
เมื่อแผลหายสนิท ดูลูก็เขย่าปีกและบินขึ้นไปบนท้องฟ้าในทันใด
มันโคจรรอบท้องฟ้า คำรามอย่างต่อเนื่องจากปากของมัน และเปลวเพลิงอันรุนแรงก็พ่นออกมาจากมัน
โจเอลสันสามารถสัมผัสได้ถึงร่างกายของดูลูที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง เผาไหม้อย่างดุเดือดด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้
มันอยากจะสู้อีกรอบ!
ในเวลานี้ ความแกร่งในการต่อสู้ของดูลูเพิ่มขึ้น 100 คะแนน เป็น 900 คะแนน
เมื่อเจตนาในการต่อสู้ของดูลูถึงจุดสูงสุด แสงสีแดงพร่างพรายก็พุ่งออกมาจากร่างกายของมันและครอบคลุมทั้งตัวของมัน
เมื่อมองดูร่างกายของดูลู ดูเหมือนว่ามันสวมชุดเกราะที่สั่งทำขึ้นเป็นพิเศษ งดงามมาก
พลังการต่อสู้ของดูลูเพิ่มขึ้น 200 แต้มทันที
“ยินดีด้วย เจ้าของฟาร์ม มังกรไฟของคุณ ดูลู ประสบความสำเร็จในการเข้าใจทักษะโดยกำเนิด เกราะป้องกันมังกร”
“เกราะมังกร: ลดความเสียหายกายภาพ 20% ลดความเสียหายเวทย์ 20% สามารถอัพเกรดได้”
มีความปิติยินดีในดวงตาของโจเอลสัน
ความพ่ายแพ้ในการต่อสู้ครั้งนี้ช่วยให้ดูลูเติบโตอย่างมาก พลังการต่อสู้ของเขาเพิ่มขึ้น 300 แต้ม ก่อนการต่อสู้ พลังต่อสู้ของดูลูเป็นเพียง 800 แต้มที่น่าสมเพช หลังจากการต่อสู้ครั้งหนึ่ง มันก็เพิ่มขึ้นเกือบครึ่ง
แน่นอนว่าการต่อสู้เป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะส่งเสริมการเติบโตของมังกร
น่าเสียดายที่สนามประลองเทพมังกรสามารถเปิดได้วันละครั้งเท่านั้น ไม่เช่นนั้นดูลูจะฝึกในนรกที่นี่ได้ต่อ
โจเอลสันเล่นกับดูลูอยู่พักหนึ่ง ปลูกดอกไม้มังกรชุดใหม่ แล้วออกจากพื้นที่ฟาร์มปศุสัตว์
…
“คุณเห็นนั่นไหม นั่นคือโจเอลสันเอ็ดเวิร์ด”
“เขาหล่อมาก! ฉันได้ยินมาว่าเขากลายเป็นผู้วิเศษระดับ 3 จริงเหรอ”
“มันเป็นไปไม่ได้ใช่ไหม เขายังเด็กมาก แต่ในอีกสองปี ฉันคิดว่าเขาจะไปได้ไกลเลย”
“แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องจริง เรายังเห็นเขาเอาชนะอาจารย์เอลซ่าในการประเมินการต่อสู้จริงอยู่เลย”
“เหลือเชื่อมาก คุณรู้จักเขาหรอ”
“ใช่ค่ะ เรามีความสัมพันธ์ที่ดี”
“นั่นเยี่ยมมาก บอกฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้หน่อยสิ”
ขณะที่โจเอลสันเดินไปตามถนนสายหลักของโรงเรียน เขาก็ได้ยินการสนทนารอบตัวเขา
นักเรียนหญิงชั้นเกรดหนึ่งและเกรดสองหลายคนสวมชุดคลุมผู้วิเศษสีน้ำเงินรายล้อมเขาและสนทนากับเขา ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นและความเขินอาย
นักเรียนที่อยู่ในชั้นเรียนเดียวกับโจเอลสันกลายเป็นคนที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในฝูงชน ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเขา
การโยนเวทมนตร์แบบทันที และพลังวิญญาณที่ใกล้เคียงกับระดับ 4 อาจทำให้ผู้คนอุทานออกมาอย่างต่อเนื่อง
เป็นเรื่องที่ดีมากที่ได้เป็นศูนย์กลางของการสนทนา พวกเขายังค่อย ๆ ภูมิใจที่ได้เป็น "เพื่อนร่วมชั้นของเขา" และ "เพื่อนที่ดีของเขา" แม้ว่าความจริงก็คือเขาอาจจะเคยทักทายเขาเพียงครั้งเดียว
เนื่องจากผลการประเมินรายเดือนครั้งล่าสุดแพร่กระจายออกไป ชื่อของโจเอลสัน เอ็ดเวิร์ดก็สร้างความฮือฮาในสถาบันการศึกษาอีกครั้ง
ตอนนี้โจเอลสันไม่ได้อยู่แค่บนถนนที่ต้องจับตามองเท่านั้น ทุกที่ที่เขาไป ทุกคนต่างให้ความสนใจ
ยิ่งกว่านั้นเนื่องจากความสามารถและความแข็งแกร่งที่น่าสะพรึงกลัวของเขาตลอดจนรูปลักษณ์ที่หล่อเหลาและโดดเด่นของเขาถึงแม้จะไม่เด่นมากนัก แต่ก็ยังถือว่าเป็นเอกลักษณ์อันสูงส่ง
เขากลายเป็นเจ้าชายที่สมบูรณ์แบบที่สุดที่มีเสน่ห์ที่ส่งไปในหัวใจของสาว ๆ หลายคน
ทุกวันเขาได้รับจดหมายรักมากกว่าโหล มีสาวรุ่นน้องขี้อาย และยังมีสาวรุ่นพี่ที่กระตือรือร้นด้วย
แต่ตอนนี้ เขาไม่สนใจเรื่องพวกนี้แล้ว
โจเอลสันขมวดคิ้วแน่น และฝีเท้าของเขาดูเร็วมาก ดูเหมือนเขาจะไม่ค่อยมีความสุขนัก
เขาแสดงตรานักศึกษาให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย และโจเอลสันได้รับสิทธิ์ออกจากสถาบันการศึกษา
การสนทนากับเอลซ่าในตอนนี้ยังคงก้องอยู่ในใจของเขา
“ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นที่บ้านของจูเลียน่า เธออาจต้องลาพักสักระยะหนึ่ง”
“คุณเอลซ่า คุณรู้ไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้นหรอ”
"ฉันไม่แน่ใจนะ จูเลียน่าอาจจะกลับไปหาพี่สาวของเธอ จะว่าไปแคทเธอรีน ลุกคาเป็นผู้หญิงที่น่าทึ่งจริงๆ”
"..เดี๋ยวนะคุณเอลซ่า พี่สาวของจูเลียน่าชื่อว่าอะไรนะ”
“ทำไมหรอ เธอชื่อแคทเธอรีน ลุกคา”
ลุกคา
หอการค้าลุกคาหรอ
โจเอลสันพูดซ้ำสองชื่อนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก
ระหว่างทางไปเมืองหลวง เขาได้ช่วยกองคาราวาน และผู้พิทักษ์ของกองคาราวานบอกเขาด้วยความภาคภูมิใจ
พวกเขาสังกัดหอการค้าลุกคาและมอบลีสให้กับเขาด้วยซ้ำ
พูดตามตรง เขาไม่ได้สังเกตด้วยซ้ำ
นามสกุลของจูเลียน่าคือลุกคา
แคทเธอรีน ลุกคา, จูเลียน่า ลุกคา
ช่างเป็นเรื่องบังเอิญ
อย่างไรก็ตามโจเอลสันกำลังจะไปเที่ยว
จูเลียนาเป็นเพื่อนคนแรกที่เขามีตั้งแต่เข้าโรงเรียน
และคาราวานลุกคาก็เป็นเพื่อนกับเขา
เขาอยากจะไปดู
เขาสุ่มจ้างรถม้าเพื่อไปบ้านของจูเลียน่า
เขาได้รับที่อยู่คฤหาสน์ของจูเลียน่าจากคุณเอลซ่าแล้ว
รถม้าจอดอยู่หน้าบ้านอันเงียบสงบและหรูหราแห่งหนึ่งทางตะวันออกของเมืองหลวง
โจเอลสันจ่ายค่ารถม้าและกดกริ่งประตู
ไม่นาน สาวใช้วัยกลางคนในชุดผ้าลินินสีเทาก็เดินออกมา
เธอมองเขาขึ้นและลงด้วยสายตาที่ระมัดระวัง
“ท่านคะ ขอทราบได้ไหมครับว่าคุณกำลังหาใครอยู่”
“ฉันชื่อโจเอลสัน เอ็ดเวิร์ด”
โจเอลสันกล่าวอย่างสุภาพว่า “ฉันเป็นเพื่อนร่วมชั้นของ จูเลียน่าฉันมาเยี่ยมเธอ”
ท่าทางของสาวใช้ผ่อนคลาย
เธอพยักหน้าให้โจเอลสัน
"โปรดรอสักครู่"
ไม่นานหลังจากนั้น โจเอลสันเห็นคนที่คุ้นเคยรีบเดินออกมาจากห้อง
ผู้แต่ง : Fish For Every Year
ผู้แปล : sigmundphoom
ติดตามข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ : ว่างๆ ก็เลยเอานิยายมาแปลไทย