803-804

�

Ep.803

“เสี่ยวจือ บินไปจับมัน” ซูเฉินออกคำสั่ง

“รับทราบ” [รถศึกอัจฉริยะ] ล็อคเป้าสัตว์อสูรขั้น 8  เดินเครื่องอย่างรวดเร็ว

เมื่อไล่ตามมาจนอยู่ห่างจากสัตว์อสูรไม่ถึง 100 เมตร [รถศึกอัจฉริยะ] ก็พูดขึ้นว่า “เจ้านาย อีกฝ่ายสังเกตเห็นพวกเรา และเริ่มหลบหนีแล้ว ที่สำคัญมันเร็วกว่าฉัน”

“เอ๋?”

ซูเฉินอุทานออกมาเบาๆ

ความเร็วทางอากาศของ [รถศึกอัจฉริยะ] บินได้สูงถึง 1,000 ไมล์ต่อชั่วโมง แต่สัตว์อสูรขั้น 8 กลับว่องไวกว่า [รถศึกอัจฉริยะ] นี่มันค่อนข้างเหนือความคาดหมายของเขา

“เสี่ยวจือ จับภาพมัน แล้วส่งขึ้นจอที” ซูเฉินสั่ง

เขาอยากจะเห็น ว่าสัตว์อสูรประเภทใดกันที่มีความเร็วถึงขนาดนี้

ภาพบนหน้าจอควบคุมส่วนกลางสับเปลี่ยนไปมา ไม่นาน ภาพของนกสีเงินขนาดเท่าฝ่ามือก็ปรากฏขึ้น มันดูน่ารักน่าชังมาก ช่างตรงกันข้ามกับสถานะสัตว์อสูรขั้น 8

“นี่ใช่สัตว์อสูรขั้น 8 แน่หรอ?” ซูเฉินเผยอปากเล็กน้อย อึ้งไปชั่วขณะหนึ่ง

“ซูเฉินนั่นคือนกสำรวจ หรือเรียกอีกอย่างว่านกล่าสมบัติ ยากนักที่จะพบเจอ เพราะพวกมันแทบสูญพันธุ์ไปหมดแล้ว”

หลีกุยหยางพอเห็นภาพนกสีเงินชัดๆ ก็เริ่มเกิดอาการตื่นเต้นเล็กน้อย

“ผู้อาวุโส แล้วมันทำอะไรได้บ้าง?” ซูเฉินถามเบาๆ

ฟังจากน้ำเสียงของหลีกุยหยาง นกสีเงินตัวนี้คล้ายมีภูมิหลังไม่ธรรมดา

“นอกจากความเร็วแล้ว นกสำรวจยังมีความสามารถในการตรวจจับที่ทรงพลังมาก มันไม่เพียงสามารถคาดการณ์อันตรายรอบตัว แต่ยังสามารถตรวจจับได้ว่ามีสมบัติอยู่ในบริเวณใกล้ๆหรือไม่” หลีกุยหยางอธิบาย

ได้ยินแบบนั้น ดวงตาของซูเฉินเปล่งประกายขึ้นมาทันที

เจ้านกสำรวจ ไม่ว่าจะเป็นความสามารถในการคาดการณ์อันตราย หรือความสามารถในการล่าสมบัติ ล้วนไม่ใช่เรื่องเล่นๆ

หากได้มันมาเป็นสัตว์เลี้ยงวิญญาณ คิดว่าคงช่วยเขาได้เป็นอย่างดี

เจ้าตัวเปิดประตูรถ ยืนลอยกลางอากาศ จากนั้นรวบเอา [รถศึกอัจฉริยะ] เข้าไปใน [มิติสันโดษ]

เนื่องจาก [รถศึกอัจฉริยะ] ไม่สามารถไล่ตามนกสำรวจได้ทัน ซูเฉินเลยจำต้องลงมือด้วยตัวเอง

“เสี่ยวจือ คอยรายงานตำแหน่งของนกสำรวจเป็นระยะๆนะ” ซูเฉินออกคำสั่ง เปิด [รองเท้าเพิ่มความเร็ว] วิ่งไล่ตามมันไปอย่างรวดเร็วภายใต้การนำทางของ [รถศึกอัจฉริยะ]

เมื่อไปถึงขั้น 10 ความเร็วจะพุ่งทะยานจากเดิมเป็นอย่างมาก ควบคู่ไปกับอัตราเร่งของ [รองเท้าเพิ่มความเร็ว] ทำให้ใช้เวลาไม่ถึงสิบนาที ซูเฉินก็อยู่ห่างจากนกสำรวจไม่ถึง 20 เมตร

เขาปลดปลอ่ยพลังแห่งจิตวิญญาณออกมา กลบกลืนร่างของมันได้อย่างง่ายดาย

“ปล่อยข้า! ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้!”

นกสำรวจดิ้นขัดขืนด้วยความตื่นตระหนก กรีดร้องตะโกนออกมา

กระนั้น มันเป็นแค่สัตว์อสูรขั้น 8 แล้วจะสลัดหลุดจากพันธนาการของซูเฉินได้อย่างไร?

ซูเฉินควบคุมพลังจิต ลากตัวมันเข้ามา แล้วเพ่งมองอย่างตั้งใจ พึมพำกับตัวเองว่า “รสชาติของสัตว์อสูรขั้น 8 น่าจะอร่อยไม่เลว ฉันควรจับแกไปย่าง … หรือชุบแป้งทอดดี?”

นกสำรวจ ตัวสั่นเทิ้มด้วยความกลัว กล่าวเสียงดังว่า “ผู้อาวุโส ข้าคือนกสำรวจอันเลื่องชื่อ ที่ไม่เพียงสามารถคาดการณ์อันตรายได้เท่านั้น แต่ยังสามารถรับรู้ได้ว่ามีสมบัติอยู่ในบริเวณใกล้เคียงหรือไม่ … ข้ามีประโยชน์มากนะ อย่ากินข้าเลย!”

มันคิดว่าซูเฉินจะกินตัวเองจริงๆ รีบบอกประโยชน์ของตัวเองออกมาอย่างรวดเร็ว เพื่อดึงดูดความสนใจซูเฉิน เขาจะได้เปลี่ยนใจ

“ถ้าเป็นอย่างที่พูดจริง แสดงว่าแกยังพอมีประโยชน์อยู่บ้าง”

ซูเฉินถูจมูกเขา แสร้งทำเป็นขรึม แล้วกล่าวว่า “ไม่กินแกก็ได้ แต่แกต้องกลายเป็นสัตว์เลี้ยงวิญญาณของฉัน”

“ข้ายินดีเป็นสัตว์เลี้ยงวิญญาณของผู้อาวุโส”

นกสำรวจพยักหน้าอย่างบ้าคลั่ง

เห็นภาพนี้ มุมปากของซูเฉินยกโค้งขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ จากนั้นหยิบ [โพชั่นสัตว์เลี้ยง] ออกมาขวดหนึ่ง แล้วป้อนให้มันกิน

“เจ้านาย! ข้าสัมผัสได้ถึงอันตราย!”

นกสำรวจที่เพิ่งกิน [โพชั่นสัตว์เลี้ยง] ลงไป จู่ๆก็ร้องเตือนขึ้นมา

2/4

Ep.804

อันตรายงั้นหรอ?

ซูเฉินเลิกคิ้ว กวาดมองไปรอบๆอย่างรวดเร็ว แต่ก็ไม่พบสิ่งใดเลย

แล้วอันตรายที่ว่า มันมาจากที่ไหนกัน?

แต่เมื่อนึกถึงความสามารถในคาดการณ์อันตรายของนกสำรวจ ซูเฉินก็ไม่คิดประมาท ติดต่อหา [รถศึกอัจฉริยะ] อย่างรวดเร็ว

“เสี่ยวจือ ค้นหาบริเวณรอบๆ ดูว่ามีการเคลื่อนไหวที่ผิดปกติรึเปล่า”

“ไม่มี” [รถศึกอัจฉริยะ] ตอบทันที

ไม่มี?

ซูเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย ขณะที่เขากำลังจะปลดปล่อยพลังจิตกวาดออกไปตรวจสอบ จู่ๆ เบื้องหน้าก็บังเกิดระลอกคลื่นขึ้นบนอากาศที่ว่างเปล่า

แทบจะในทันทีหลังจากนั้น  เส้นแสงเจิดจรัสที่สาดประกายเย็นเยียบทอวาบจากมัน ยิงตรงมาทางซูเฉิน

“แส่หาที่ตาย!”

ซูเฉินแค่นเสียงเย็น แสงสีทองจางๆปรากฏขึ้นบนฝ่ามือเขา ซัดหนึ่งหมัดออกไป

ได้ยินเพียงเสียงระเบิดดังกึกก้อง ซูเฉินเหวี่ยงหมัดชกเส้นแสง หลังปะทะกัน เห็นแค่เพียงที่ไหนสักแห่งในความว่างเปล่าเกิดการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ระลอกคลื่นผุดขึ้น จากนั้นผู้หญิงหน้าตาดีสองคนได้ก้าวออกมา

คนหนึ่งมีรูปร่างเพรียวบางตัวเล็ก คู่ดวงตาอันงดงามแฝงความองอาจ

อีกคนหนึ่งมีรูปร่างสูงใหญ่และแปลกตาอยู่บ้าง แต่ทั้งสองคนมีผมยาวสีเงิน ทำให้ดูงดงามกว่าคนทั่วไป

“มนุษย์! เหตุใดความแข็งแกร่งทางกายภาพของเจ้าถึงได้ทรงพลังนัก?”

หญิงร่างสูงกวาดมองซูเฉิน อุทานออกมาเบาๆ

มีคนไม่มากนักหรอกที่สามารถต้านทานการโจมตีของเธอด้วยร่างกายเพียวๆได้ ยิ่งเมื่ออีกฝ่ายเป็นมนุษย์ เธอเลยยิ่งประหลาดใจมาก

ซูเฉินไม่สนใจ  กล่าวเสียงเย็นว่า “ในเมื่อพวกแกลอบโจมตีฉัน ฉะนั้นคงเป็นพวกแกมากกว่าที่ควรให้คำอธิบายที่เหมาะสมกับฉัน ไม่งั้นก็อย่าหาว่าฉันหยาบคาย”

“หยาบคาย? คิดว่าแค่หยุดการโจมตีของข้าได้ ก็สามารถอาละวาดต่อหน้าข้าได้ตามใจชอบหรือ?” หญิงสาวตัวสูงหัวเราะคิกคัก แสดงสีหน้าดูแคลน วางตัวราวกับว่าไม่เห็นซูเฉินอยู่ในสายตา

“พี่สาว อย่าพูดแบบนั้น”

หญิงสาวตัวเล็กดึงแขนเสื้อหญิงสาวร่างสูง ก่อนหันมาทางซูเฉิน แสดงท่าทีขอโทษขอโพย “สหายเผ่ามนุษย์ผู้นี้ ที่พี่สาวข้าโจมตีเจ้าโดยไม่บอกกล่าว เป็นเพราะเจ้าขโมยสัตว์เลี้ยงวิญญาณของพวกเราไป”

ขโมยสัตว์เลี้ยงวิญญาณ?

สีหน้าของซูเฉินกลายเป็นนิ่งงัน ก้มลงมองนกสำรวจในมือ กล่าวเสียงหม่น “แกกำลังจะบอกว่า นกสำรวจตัวนี้คือสัตว์เลี้ยงวิญญาณของพวกแก?”

“ใช่”

หญิงสาวตัวเล็กพยักหน้าอย่างแรง

“มนุษย์! เห็นแก่เจ้าที่ไม่รู้เรื่อง จงมอบนกสำรวจมา แล้วข้าจะทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น”

หญิงร่างสูงจิกสายตามองซูเฉิน แค่นเสียงเย็น

นี่ขู่ฉัน?

ซูเฉินแสยะยิ้มหยัน ก้มหัวลงแล้วถามนกสำรวจว่า “เสี่ยวซุ่น พูดมาซิ ว่าแกเป็นสัตว์เลี้ยงวิญญาณของพวกมันรึเปล่า?”

“เจ้านาย ข้าไม่ใช่สัตว์เลี้ยงวิญญาณของพวกเธอ ข้าเพิ่งถูกพวกเธอจับได้เมื่อไม่นานมานี้เอง” นกสำรวจตอบยืนยัน

เมื่อได้ยินว่านกสำรวจเรียกซูเฉินเจ้านาย หญิงสาวทั้งสองสีหน้าแปรเปลี่ยนพร้อมกัน

หากสัตว์อสูรยอมรับอีกฝ่ายเป็นเจ้าของแล้ว ต่อให้แย่งมันกลับคืนมา ก็ยากจะทำให้เชื่องได้

แต่ว่าก็ว่าเถอะ พวกเธอใช้เวลาไปกับนกสำรวจมากมาย แต่มันยังไม่มีท่าทีว่าจะยอมรับพวกเธอเลย

“พวกแกได้ยินแล้วใช่ไหม? นกสำรวจเป็นสัตว์เลี้ยงวิญญาณของฉัน กล้าดียังไงมาบอกว่าเป็นเจ้าของมัน ช่างไม่รู้จักที่ตาย!” ซูเฉินตวาดเสียงเย็น

“ไอ้โจรชั่ว! นี่เจ้า .. !” หญิงสาวร่างสูงกรีดร้องลั่น กุมหอกสีเงินในมือ ทิ่มแทงใส่ซูเฉิน

“พี่สาว! ใจเย็นก่อน!”

หญิงสาวร่างเล็กพยายามหยุด แต่มันก็สายเกินไปแล้ว

ตอนแรกซูเฉินนิ่งงันคล้ายไม่สนใจ แต่จนกระทั่งหอกสีเงินใกล้เข้ามา เขาถึงค่อยรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

หอกสีเงินแท้จริงแล้วมีพลังในการฉีกมิติ จุดนี้เหมือนกับความสามารถของ [กระบี่แยกฟ้าแห่งความโกลาหล] เลย

“สิ่งประดิษฐ์เทวะแห่งมิติ?”

เมื่อตระหนักว่าหอกสีเงินคือสิ่งประดิษฐ์เทวะแห่งมิติ ซูเฉินก็สลัดความคิดดูแคลนอีกฝ่ายออกไป