ระบบทักษะพลิกชีวิต - ตอนที่ 23 พาเที่ยวคลับ

ตอนที่ 23 พาเที่ยวคลับ

อาหารกลางวันมื้อนี้ นับเป็นอาหารที่หรูหรา และเจ้าภาพก็ยินดีจัดให้อย่างเต็มอิ่ม และเต็มที่ด้วยความสุขใจ!

หลังจากรับประทานอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว ระบบก็ได้แจ้งกับเย่โม่ว่า เขาได้ปฏิบัติภารกิจที่ได้รับมอบหมายสำเร็จ และด้วยฐานะพิเศษของคนไข้ที่เขารักษา ครั้งนี้ ระบบจึงได้ประเมินระดับความสำเร็จในการปฏิบัติภารกิจของเขาอยู่ที่ ‘สมบูรณ์แบบ’

เวลานี้ คะแนนสะสมของเขาจึงอยู่ที่ 11 คะแนน และยังขาดอีก 9 คะแนนจึงจะสามารถอัพเกรดระดับทักษะการแพทย์ขึ้นเป็นขั้นเหนือธรรมชาติได้

[นี่เป็นครั้งแรกที่โฮสท์ได้รับการประเมินระดับความสำเร็จเป็น ‘สมบูรณ์แบบ’ เพราะฉะนั้น ระบบจะทำการคัดเลือกความสามารถโดยกำเนิดจาก Myraid Worlds ให้กับคุณ!]

[ระบบกำลังทำการดึงข้อมูล… ]

[น้ำและไฟ…]

[การมองเห็น…]

[พลังแห่งมังกรและช้างสาร…]

[วิชาตัวเบาดั่งนกนางแอ่น…]

[พลังลม]

[พ่นน้ำและพ่นไฟ…]

[ผิวหนังทองแดงกระดูกเหล็ก…]

[โฮสท์ กรุณาเลือกไอเท็มความสามารถโดยกำเนิดเพียงแค่หนึ่งจากทั้งหมด!]

เย่โม่ซักข้อมูลเกี่ยวกับความสามารถต่างๆอย่างละเอียด หลังจากใคร่ครวญอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดเขาก็เลือกไอเท็มผิวทองแดงกระดูกเหล็ก

เหตุผลที่เขาเลือกผิวทองแดงกระดูกเหล็กนั้นก็เพราะว่า มันจะทำให้เขาอยู่ยงคงกระพัน ดาบหอกฟันแทงไม่เข้า อีกทั้งยังสามารถกันกระสุนได้อีกด้วย ซึ่งไอเท็มนี้นับเป็นความสามารถโดดยกำเนิดที่สามารถช่วยให้เขาเอาชีวิตรอดในสถานการณ์ต่างๆได้ดี แล้วเขายังจะเลือกไอเท็มอื่นได้ยังไงกัน?

หลังจากรับประทานอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว สาวใช้ก็ได้เข้ามาทำการเก็บโต๊ะ และอาหารที่เหลือ ระหว่างนั้น ผู้เฒ่าหวังก็ได้บอกกับเย่โม่ด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มว่า

“เสี่ยวเย่ นี่คงจะเป็นครั้งแรกที่เธอมาจี่หนิงสินะ? ถ้าไม่รีบร้อนกลับนัก ฉันจะให้หยางหยางพาเธอไปเที่ยวรอบเมืองสักหน่อย!”

เย่โม่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ในเมื่อวันนี้ก็เป็นวันเสาร์ เฟิงกั๋วตงกับคนอื่นๆก็จะเดินทางไปว่านซานในวันพรุ่งนี้ วันนี้เขาจึงว่างไม่มีภารกิจอะไร จึงได้ตอบตกลงผู้เฒ่าหวังไปทันที

“เยี่ยมๆ หยางหยาง พาเย่โม่ออกไปเที่ยวรอบเมืองหน่อยนะ!”

“ครับคุณปู่ ผมรับรองว่าจะทำตัวเป็นไกด์ที่ดี พาพี่เย่ไปเที่ยวทุกที่ในเมืองนี้เลยล่ะครับ แล้วถ้ามีที่ไหนที่พี่เย่อยากจะไปเป็นพิเศษ ผมก็ยินดีที่จะจัดให้ด้วยความเต็มใจ!” หวังยู่หยางตอบปู่กลับไปด้วยสีหน้าจริงจัง

จากนั้น เย่โม่ก็ได้ร่ำลาทุกคนที่อยู่ในห้อง ก่อนจะเดินตามหวังยู่หยางออกไป ระหว่างนั้น เขาก็ได้โทรหาเฟิงกั๋วตงแจ้งว่า เขาจะไปพบกับทุกคนที่โรงพยาบาลในวันพรุ่งนี้ เพื่อที่จะได้เดินทางออกจากจี่หนิงพร้อมกัน

ระหว่างทางที่ขับรถแลมโบกินี แอลพี 670 ซึ่งมีมูลค่ากว่า 7.8 ล้านหยวนออกไปนั้น หวังยู่หยางก็พูดขึ้นว่า

“นี่พี่เย่ พี่อยากจะไปที่ไหนเป็นพิเศษรึเเปล่า? ขอแค่บอกมา รับรองว่าผมจะจัดให้ตามคำขอทันทีเลย!”

นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เย่โม่เดินทางออกจากฉางเฟิง แล้วเขาจะไปรู้ได้อย่างไรว่า ในเมืองใหญ่โตแบบนี้มีสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าสนใจอะไรอยู่บ้าง?

หวังยู่หยางดูเหมือนจะฉลาดพอตัว หลังจากสังเกตเห็นเย่โม่ยังคงนั่งเงียบ เขาก็ได้พูดแนะนำขึ้นว่า “งั้นเอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ช่วงบ่ายๆแบบนี้ ผมจะพาพี่เย่ไปสถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงของจี่หนิงก็แล้วกัน ส่วนกลางคืนก็จะพาไปเดินเที่ยวในย่านธุรกิจกลางคืน แล้วก็ร้องคาราโอเกะกันดีมั๊ย? นายว่ายังไงเย่โม่?”

“ได้หมด แล้วแต่นายจะพาไป!”

เวลาล่วงเลยไปอย่างรวดเร็ว ในช่วงบ่าย หวังยู่หยางพาเย่โม่ไปเยี่ยมชมสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญๆหลายแห่งในเมืองจี่หนิง และกว่าจะกินข้าวเย็นเสร็จก็ปาเข้าสองทุ่มตรงพอดี

“นี่พี่เย่! เดี๋ยวคืนนี้ผมจะพาพี่ไปชมเมืองจี่หนิงในยามค่ำคืน ฮ่าๆๆ เซิ่งชื่อบาร์เป็นสถานบันเทิงที่หรูหราที่สุดในเมืองนี้เลยนะ เดี๋ยวผมจะพาพี่ไปเที่ยวที่นั่น!”

หวังยู่หยางร้องบอกเย่โม่พร้อมกับหัวเราะคิกคัก จากนั้น จึงเรียกพนักงานมาทำการเช็คบิลค่าอาหาร แล้วจึงขับรถพาเย่โม่ไปที่เซิ่งชื่อบาร์ทันที

ถนนหงเฉินนับเป็นแหล่งธุรกิจบันเทิงที่หนาแน่นที่สุดในเมืองจี่หนิง มีแสงไฟประดับประดาอยู่ทั่วทุกหนทุกแห่งบนถนนเส้นนี้ เนื่องจากเป็นถนนที่มีสถานบันเทิงเรียงรายอยู่ตลอดทั้งเส้น ผู้คนจึงเรียกขานถนนเส้นนี้ว่า ‘ถนนบาร์’

เซิ่งชื่อนับเป็นบาร์เก่าแก่ที่สุด และใหญ่ที่สุดบนถนนเส้นนี้ และที่สำคัญ คนที่อยู่เบื้องหลังก็ไม่ธรรมดาด้วย ในวันเปิดกิจการของเซิ่งชื่อบาร์นั้น นับเป็นการเปิดตัวที่ยิ่งใหญ่อลังการอย่างมาก ภายในงานเต็มไปด้วยนักร้องที่มีชื่อเสียงมากมายผลัดกันขึ้นมาร้องเพลง กระทั่งในพิธีตัดริบบิ้น แม้แต่นายกเทศมนตรีเมืองจี่หนิงก็เดินทางมาร่วมพิธีด้วยตัวเอง และเพียงแค่นั้นก็ชัดเจนแล้วว่า เจ้าของบาร์แห่งนี้เป็นคนที่มีเส้นสายใหญ่โตมากเพียงใด

“สวัสดีค่ะคุณผู้ชาย!”

ทันทีที่เย่โม่กับหวังยู่หยางย่างกรายไปถึงหน้าประตู พนักงานต้อนรับสาวหน้าตาสะสวยราวกับเจ้าหญิง ที่ยืนอยู่สองข้างประตูก็ร้องทักทายขึ้นมาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

หญิงสาวที่มีใบหน้างดงามประหนึ่งเจ้าหญิงนี้ แน่นอนว่าย่อมต้องผ่านการคัดเลือกมาแล้วเป็นอย่างดี เพราะไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหรือว่าหน้าตา บอกได้คำเดียวว่าเทียบเท่ากับระดับดารานางแบบได้เลย ขาของพวกเธอทั้งยาวเรียวและขาวนวลเนียน เสื้อผ้าที่สวมใส่ก็เปิดโชว์ให้เห็นเนินอกขาวทั้งสองข้าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลาที่โค้งคำนับนั้น เผยให้ร่องอกลึกน่าดึงดูดใจอย่างมาก

หวังยู่หยางเดินตรงเข้าไปหาผู้จัดการร้าน พร้อมกับร้องบอกด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม “ขอห้องพิเศษที่หรูหราที่สุด!”

เมื่อเห็นหวังยู่หยางขับรถแลมโบกินีรุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นมาแบบนี้ ผู้จัดการร้านมีหรือที่จะกล้ารอช้า เขารีบลุกขึ้นออกมาทักทาย และต้อนรับอย่างกระตือรือร้น

“คุณผู้ชายเชิญตามผมมาเลยครับ!”

ชายหนุ่มทั้งสองคนจึงได้เดินตามผู้จัดการร้านตรงไปทางฟลอร์เต้นรำ จากนั้นจึงได้เดินขึ้นบันไดไปยังห้องส่วนตัวหรูหราที่อยู่ชั้นสอง

หวังยู่หยางสั่งผลไม้มาหนึ่งถาด พร้อมกับของขบเคี้ยว และแชมเปญชั้นยอดอย่าง Remy Martin Louis XIII และไวน์ราคาแพงมา

“ผมส่งคุณผู้ชายทั้งสองแค่นี้นะครับ ขอให้สนุกกับการเที่ยวในคืนนี้นะครับ เอ่อ.. ว่าแต่คืนนี้คุณผู้ชายมากันเพียงแค่สองคนใช่มั๊ยครับ? ไม่ทราบว่าต้องการให้ผม…”

ผู้จัดการร้านจงใจทิ้งท้ายไว้อย่างเป็นอันรู้กัน หวังยู่หยางเองก็รู้สึกว่า มีแค่เขากับเย่โม่เพียงสองคนออกจะดูเหงาๆไปหน่อย จึงได้หันไปมองเย่โม่คล้ายให้เขาเป็นผู้ตัดสินใจ

“ทำไมนายถึงไม่โทรไปตามเพื่อนๆของนายมาล่ะ?” เย่โม่เสนอความคิดเห็น

“อืมม เป็นความคิดที่ดีมาก! ความจริงฉันเองก็อยากโทรตามเพื่อนมาร่วมวงสักสองสามคนเหมือนกัน แต่แค่กำลังรอให้นายเอ่ยปากออกมาก่อนเท่านั้นเอง ฮ่าๆๆ”

หลังจากนั้น หวังยู่หยางก็ล้วงเอาโทรศัพท์มือถือออกมา แล้วจัดการส่งข้อความไปให้เพื่อนๆของเขา ก่อนจะหันไปถามผู้จัดการร้านว่า

“ช่วงนี้มีสาวๆหน้าใหม่มาบ้างรึเปล่าผู้จัดการ? เอาคนที่เพิ่งมาทำงานที่นี่ครั้งแรกนะ!”

ผู้จัดการร้านมองหน้าหวังยู่หยางอย่างรู้ทันพร้อมกับพูดขึ้นว่า “ผมเข้าใจครับว่าคุณผู้ชายต้องการแบบไหน ฮ่าๆๆ”

“นับว่าเป็นความโชคดีของคุณผู้ชายจริงๆ วันนี้มีนักศึกษาคณะดนตรีจากมหาวิทยาลัยจี่หนิงมาทำงานพอดี เห็นว่าครอบครัวของเธอลำบาก เธอก็เลยมาหางานพาร์ทไทม์ทำที่นี่ ส่วนเรื่องอื่นนั้น.. ก็ต้องขึ้นอยู่กับคุณผู้ชายเองว่าจะมีความสามารถแค่ไหน ฮ่าๆๆๆ…”

“ดีๆๆ ถ้างั้นก็ไปเรียกเธอมาได้เลย อ่อ! อย่าลืมเรียกพี่หลิงมาด้วยล่ะ บอกเธอว่าหวังยู่หยางลูกค้าขาประจำของเธอมาแล้ว!”

“ได้ครับคุณชายหวัง ผมจะรีบไปจัดการให้เดี๋ยวนี้!”

จากนั้นผู้จัดการร้านก็รีบขอตัว แล้วเดินออกไปจากห้องส่วนตัวทันที

ไม่นานนัก เครื่องดื่ม และของขบเคี้ยวที่หวังยู่หยางสั่งไปก็ถูกนำมาเสิร์ฟที่โต๊ะ จากนั้น ผู้จัดการร้านก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับเด็กสาวอายุสิบแปดปี่ แต่ด้วยการแต่งตัวที่ค่อนข้างเซ็กซี่นั้น ทำให้เธอดูราวกับหญิงสาวอายุยี่สิบปีแล้วเสียมากกว่า

“คุณชายหวังครับ ผมให้คนไปตามพี่หลิงให้คุณแล้ว ส่วนสาวน้อยคนนี้ชื่อว่าหลี่เจียฉี และเธอก็เพิ่งจะมาทำงานที่นี่วันแรก!”

“ดีมาก! นี่ทิปของคุณ!”

ระหว่างที่พูดนั้น หวังยู่หยางก็ได้ยิบธนบัตรจำนวนสองพันหยวนออกมาจากกระเป๋าเงินของตัวเอง แล้วยื่นให้กับผู้จัดการร้าน ก่อนจะยื่นอีกสองพันหยวนให้กับพนักงานเสิร์ฟที่ยืนอยู่ข้างๆ

“ขอบคุณครับ ขอบคุณคุณชายหวังมากครับ! ผมขอตัวก่อนนะครับจะได้ไม่รบกวนเวลาของคุณชายหวัง!”

ผู้จัดการร้านและพนักงานเสิร์ฟชายนั้น ต่างก็ไม่เคยพบเจอลูกค้าที่ใจกว้างให้ทิปมากขนาดนี้มาก่อน ทั้งคู่จึงได้แต่ยืนอ้าปากค้าง แต่เมื่อได้สติก็รีบเอ่ยขอบคุณอย่างรวดเร็ว และรีบเดินออกไปจากห้องส่วนตัวทันที!

--------------------------

ติดตามนิยายแปลสนุกๆอีกหลายเรื่องได้ที่เพจ  : แปลสนุก