791-792

5/8

Ep.791

“เจ้านาย สัตว์อสูรตนนั้นเป็นอสูรระดับเทวะ! ส่วนมนุษย์กับพวกต่างเผ่าที่เหลือ คือผู้ฝึกตนขั้น 10” [รถศึกอัจฉริยะ] ตอบอย่างรวดเร็ว

มีผู้แข็งแกร่งอยู่เยอะขนาดนี้เชียว?

แล้วไหนจะสัตว์อสูรระดับเทวะนั่นอีก?

ได้ยินข่าวนี้ ฉางไช่หลี่และคนอื่นต่างๆตกตะลึง กระทั่งซูเฉิน สีหน้าของเขายังเปลี่ยนเป็นจริงจัง

ผู้ฝึกตนขั้น 10 มากกว่า 20 คน บวกกับสัตว์อสูรระดับเทวะอีก 1 ตัว กำลังรบของอีกฝ่าย มากพอที่จะกวาดล้างได้ทั่วทั้งทวีป

หากเปลี่ยนเป็นคนอื่น คงหนีไปนานแล้ว

ทว่าซูเฉินน่ะไม่! นับแต่ได้รับชิ้นส่วน ไม่เคยมีใครทำให้เขาหวาดกลัวได้ ยิ่งฝ่ายตรงข้ามแข็งแกร่งเท่าไหร่ มันก็ยิ่งกระตุ้นจิตต่อสู้ของเขาได้มากเท่านั้น

“ซูเฉิน พวกเราจะทำอย่างไรกันดี?” น่านหลีชวนถามอย่างกระสับกระส่าย

คนอื่นๆต่างมองมาทางซูเฉินพร้อมกัน

มุมปากของซูเฉินยกโค้งขึ้นเล็กน้อย กล่าวอย่างเฉยเมยว่า “ฆ่าให้มากที่สุด!”

ไม่จำเป็นต้องมองเรื่องจำนวนของอีกฝ่าย ตัวตนที่คุกคามเขาได้ มีเพียงสัตว์อสูรระดับเทวะเท่านั้น

ตราบใดที่ซูเฉินฆ่าสัตว์อสูรระดับเทวะได้ ผู้ฝึกตนขั้น 10 คนอื่นๆก็ไม่ต่างจากมด

ได้ยินแบบนั้น ฉางไช่หลี่ , น่านหลีชวน และหยูจิงหยางต่างสูดหายใจลึก

ในทางกลับกัน อู๋หยาจื่อกับหลีกุยหยาง เมื่อครั้งตอนอยู่ดินแดนที่ถูกทอดทิ้ง พวกเขาเคยเผชิญหน้ากับผู้แข็งแกร่งมากกว่าศัตรูเบื้องหน้าหลายสิบเท่ามาแล้ว ทั้งยังจัดการล้างบางพวกมันจนเกือบสูญพันธุ์

ดังนั้นไม่หวั่นกลัวอะไรมากนัก ตรงกันข้าม พวกเขายังเชื่อมั่นในตัวซูเฉินอย่างเต็มเปี่ยม

“ซูเฉิน เจ้ามีแผนจะจัดการพวกมันยังไง?” หลีกุยหยางถาม

ถึงอย่างไรอีกฝ่ายก็มีคนเยอะ หากไม่วางแผนนัดแนะกันล่วงหน้า ก็ยากจะรับประกันว่าจะไม่เกิดความวุ่นวายขึ้น

ซูเฉินหรี่ตาลง ใช้สมองเค้นความคิด กล่าวด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “พวกคุณอย่าเพิ่งรีบร้อนแสดงตัว รอให้ผมฆ่าสัตว์อสูรระดับเทวะก่อน แล้วค่อยเข้าช่วยผมปิดล้อมสังหารผู้ฝึกตนขั้น 10 พวกนั้น”

หากยังไม่รู้ถึงความแข็งแกร่งของสัตว์อสูรระดับเทวะ แล้วปล่อยพวกฉางไช่หลี่ออกไป เกิดพลาดขึ้นมา เกรงว่าพวกเขาอาจถูกสังหารในไม่กี่วินาที แผนนี้จึงเหมาะสมที่สุด และปลอดภัยที่สุด

“เจ้าเพียงลำพัง มันจะไม่เสี่ยงเกินไปหรือ?”

ฉางไช่หลี่ขมวดคิ้ว  ไม่ค่อยเห็นด้วยกับข้อเสนอของซูเฉิน

ซูเฉินยิ้มและกล่าวว่า “ท่านประมุขโปรดวางใจ ในทวีปใหญ่ ระดับฐานฝึกตนสูงสุดอยู่แค่ขั้น 10 เท่านั้น และผู้ฝึกตนขั้น 10 ไม่สามารถทำลายการป้องกันของผมได้”

ด้วย [กายาเทพอสูรนิรันดร์] ร่างกายเขาคงกระพันไร้เทียมทานในระดับเดียวกัน ไม่มีอะไรต้องกังวลจริงๆ

“ทุกคน ทำตามที่ซูเฉินบอกเถอะ” อู๋หยาจื่อแสดงความคิดเห็น

เมื่อย้อนนึกถึงกำลังรบอันน่าสะพรึงของซูเฉิน และความแข็งแกร่งทางกายภาพที่ทนทานอย่างหาที่เปรียบมิได้  พวกเขาก็รู้สึกว่า ซูเฉินไม่น่าจะพบปัญหาใดๆ

“ถ้าอย่างงั้น พวกเราจะทำตามแผนของเจ้า แต่จงจดจำไว้ หากเจ้าตกอยู่ในอันตราย ต้องเรียกพวกเราโดยเร็วที่สุด” ฉางไช่หลี่กล่าวเตือนซ้ำแล้วซ้ำอีก

ปัจจุบันซูเฉินคือความหวังของวังสุริยันจันทรา ว่าจะกลับมารุ่งเรืองได้อีกครั้งหรือไม่ เธอไม่ต้องการให้ซูเฉินเกิดอุบัติเหตุใดๆแม้เพียงเล็กน้อย

ซูเฉินพยักหน้า จากนั้นรวบฉางไช่หลี่และคนอื่นๆ รวมไปถึง [รถศึกอัจฉริยะ] ลงใน [มิติสันโดษ]

ส่วนตัวเขายืนหยัดอยู่บนผิวทะเล รอการมมาเยือนของอีกฝ่ายอย่างเงียบๆ

ไม่กี่นาทีต่อมา จิตสังหารของสัตว์อสูรระดับเทวะก็แผ่มาถึง มันชะลอความเร็วและหยุดห่างจากซูเฉินออกไป 100 เมตร

ณ ตอนนี้ มนุษย์และพวกต่างเผ่าบนหลังของสัตว์อสูรระดับเทวะ ต่างก้มมองซูเฉินเป็นสายตาเดียว

ซูเฉินกวาดสายตาสวนกลับ หัวเราะเย็นชา “พวกแกมาที่นี่ เพราะต้องการซื้อตั๋วไปเยี่ยมยมบาลใช่ไหม?”

“โอหัง!”

ชายชราคนหนึ่งตะโกนออกมา จากนั้นหัวเราะร่วนด้วยความดูแคลน “ซูเฉิน! ไม่ต้องมาทำเป็นพูดจาใหญ่โต วันนี้ ต่อให้เจ้ามีความสามารถเทียมฟ้า ก็อย่าหวังว่าจะรอดพ้นจากเงื้อมมือพวกเราไปได้”

“ซูเฉิน! เจ้าฆ่าชาวเผ่าเราไปนับไม่ถ้วน จงฆ่าตัวตายซะ แล้วข้าจะยอมปล่อยศพเจ้าอยู่ในสภาพสมบูรณ์ แต่ถ้าไม่ ก็อย่าหวังเลยว่าจะเหลือแม้แต่ผงกระดูก!” เผ่าปีศาจราตรีก้าวออกมา ตวาดขู่เขา

6/8

Ep.792

ซูเฉินถูจมูกเขา กล่าวประชดประชันว่า “ไอ้ขยะสองตัวนี่ มีปัญญาแค่ต่อปากต่อคำรึไง? บิดาอยู่นี่แล้ว ถ้าแน่จริงก็เข้ามา!”

ชายชราและชาวปีศาจราตรีมองหน้ากัน แต่ยังไม่มีใครกล้าเคลื่อนไหว

ชื่อเสียงของผู้คนก็เสมือนร่มเงาของต้นไม้ ซูเฉินสามารถสังหารกระทั่งระดับเทวะ หากพวกเขาเข้าสู้กับซูเฉินจริงๆ บางทีไม่แน่ว่าอาจถูกฆ่าในพริบตา

“อย่าไปโต้เถียงไร้สาระกับเขา มาเริ่มกันดีกว่า”

ในตอนนั้นเอง ชาวเผ่าสมุทรก้าวออกมา เหยียดมือไปข้างหน้าเล็กน้อย

เห็นแค่เพียงน้ำทะเลตรงหน้าเริ่มม้วนเป็นเกลียว วินาทีถัดมา ผิวทะเลโดยรอบโหมกระหน่ำ ก่อตัวเป็นมือยักษ์ ฟาดลงเหนือศีรษะซูเฉิน

“ก็แค่ทักษะกระจอก!”

ซูเฉินผิวปากเย็นชา ยกมือขึ้นและซัด [หมัดดาวตก] ออกไป

เงาหมัดทองคำนับร้อยผุดพราย มือน้ำทะเลยักษ์ถูกชกแตกเป็นเสี่ยงๆในคราเดียว

รอจนน้ำทะเลมหาศาลร่วงหล่นจากฟ้า แสงสีม่วงทอประกายบนสองเท้าของซูเฉิน ร่างกลายเป็นพร่ามัว พุ่งตรงไปยังสัตว์อสูรระดับเทวะ

“เร็วเข้า รีบหยุดเขา!”

เห็นซูเฉินโฉบเข้ามาดั่งเทพสังหาร ชายชราหวาดกลัวจับใจ ร้องตะโกนเสียงดัง

ความแข็งแกร่งของซูเฉินน่ะไร้เทียมทาน! กำลังรบของเขาไร้ที่เปรียบ

ทุกคนต่างรู้เรื่องนี้ดี จึงไม่มีใครกล้าปล่อยให้ซูเฉินเข้าประชิด

ในคราเดียว ปรมาจารย์มนตราหลายคนปลดปล่อยเวทมนต์ธาตุต่างๆ กระหน่ำโจมตีซูเฉินอย่างบ้าคลั่งรุนแรง

ส่วนปรมาจารย์พลังจิตหลายคนที่นำโดยชาวเผ่าเทพ ต่างเร่งเร้าพลังแห่งจิตวิญญาณ โถมเข้าบดขยี้ซูเฉินเช่นกัน

ต้องเผชิญหน้ากับการโจมตีรุนแรงเช่นนี้ ซูเฉินทำราวกับมองไม่เห็น ไม่ปัดป้องหลบลี้ ใช้ร่างกายเพียวๆเข้าต่อต้าน

“นี่เขาบ้าไปแล้วใช่ไหม?”

เห็นฉากนี้ เหล่าผู้แข็งแกร่งต่างอ้าปากค้าง ตื่นตกใจเกินบรรยาย บางคนถึงกับยิ้มเยาะ เกิดความคิดว่าแม้ซูเฉินจะไม่ตายในการโจมตีนี้ แต่คงได้รับบาดเจ็บสาหัส

“เจ้าคิดว่าตัวเองมีร่างคงกระพันหรือไร? ตายซะ!” ชาวปีศาจราตรีเยาะหยัน ตะโกนน้ำเสียงคลุ้มคลั่ง

แต่แล้วฉากที่ปรากฏขึ้นในวินาทีถัดมา มันทำให้ทุกคนต้องตกตะลึง

โดยเฉพาะชาวปีศาจราตรีเมื่อครู่ เวลานี้มันแทบจะอ้าปากค้างด้วยความตกใจ

เห็นแค่เพียงคาถาธาตุต่างๆประทังลงบนร่างซูเฉิน แต่พริบตาเดียวก็ถูกสะท้อนออกไปอย่างน่าฉงน

ในส่วนของพลังจิตที่โถมตามมาติดๆ ส่วนใหญ่ถูกฉีกกระชากเป็นชิ้นๆโดยร่างกายอันแข็งแกร่งของซูเฉิน มีเพียงพลังจิตที่เผ่าเทพปลดปล่อยออกมาเท่านั้น ที่ทิ้งรอยแผลตื้นๆบนร่างเขา แต่ไม่ร้ายแรงอะไร

ซูเฉินก็สังเกตเห็นรอยแผลนี่เช่นกัน เขาพบว่าพลังจิตของชายเผ่าเทพทิ้งกลิ่นอายของพลังตัดมิติเอาไว้ คาดว่าคงเคยเข้าสู่มิติท้ารบ แล้วปลุกพลังพิเศษบางอย่างขึ้นมาได้

อย่างไรก็ตาม สำหรับซูเฉินแล้วพลังนี้ทำได้แค่จั๊กจี้เขาเท่านั้น

“ก็แค่พวกขยะ!”

ซูเฉินแค่นเสียงเย็นชา ทะยานออกไปข้างหน้า

“สู้มัน!”

เห็นซูเฉินตรงเข้ามา หัวหน้าต่างเผ่าทั้งสามตนมองหน้ากัน จากนั้นช่วยกันโยนตาข่ายสีเงินขนาดใหญ่ออกไป

ในตอนแรก ตาข่ายสีเงินนี้มีขนาดเพียง 10 จั้งเท่านั้น แต่เมื่อกระพือไปตามสายลม มันกลับขยายขนาดเป็น 100 จั้ง โถมเข้ารวบตัวซูเฉิน

เนื่องจากระยะใกล้เกินไป จึงสายเกินกว่าที่ซูเฉินจะหลบเลี่ยง

ในช่วงเวลาฉุกละหุกนี้ ซูเฉินรีบหยิบ [ภูเขาหยวนเหออู่จี๋] ออกมา และตั้งขวางหน้าเอาไว้อย่างรวดเร็ว

วินาทีถัดไป ตาข่ายสีเงินโถมเข้าปกคลุม ครอบร่างซูเฉินและ [ภูเขาหยวนเหออู่จี๋] เอาไว้ด้วยกัน

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ..! ติดอยู่ภายในตาข่ายสวรรค์ตรวนวิญญาณของพวกเรา ดูซิว่าเจ้าจะหนีรอดไปได้อย่างไร!”

ชาวต่างเผ่าทั้งสามบัดนี้กล้ากระโจนเข้าหาซูเฉิน หัวเราะสุดเสียงอย่างไม่ยอมเก็บงำ ปฏิบัติต่อซูเฉินราวกับว่าเป็นลูกแกะรอวันถูกเชือด

“แค่สิ่งประดิษฐ์เทวะชิ้นเดียว ก็คิดว่าขังฉันได้แล้วหรอ?”

ซูเฉินยิ้มดูแคลน ควบคุม [ภูเขาหยวนเหออู่จี๋] กระแทกเข้าใส่ตาข่ายสวรรค์ตรวนวิญญาณ