781-782
5/10
Ep.781
ซูเฉินตระหนักดี ด้วยเวทย์น้ำแข็งเพียงอย่างเดียวไม่มีทางฆ่าจินกวงหยูได้
ดังนั้นเลยใช้ [ภูเขาหยวนเหออู่จี๋] ทับร่างของมันเอาไว้ แล้วหันไปโจมเฝิงเหอเซียงต่อ
ความคิดเขาเรียบง่ายมาก นั่นคือสะบั้นศีรษะศัตรูคนอื่นๆก่อน แล้วสุดท้ายค่อยมาจัดการกับจินกวงหยาอย่างช้าๆ
อีกด้านหนึ่ง เมื่อเฝิงเหอเซียงเห็นจินกวงหยูถูกผนึกด้วยน้ำแข็ง ก็ตัดสินใจว่าจะถอย
แต่อู๋หยาจื่อกับหลีกุยหยางพยายามสกัดกั้นเข้าอย่างเต็มที่ จนไม่สามารถหาโอกาสถอยได้เลย
ระหว่างนั้นเอง ซูเฉินก็กระโจนเข้ามาใกล้เขา แล้วซัดกำปั้นจากระยะไกล
กำปั้นนี้เคลื่อนไหวอย่างเงียบเชียบ ไม่มีจิตสังหารใดๆแม้แต่น้อย เหมือนเป็นแค่การโจมตีธรรมดา
กระนั้น สิ่งที่ทุกคนคาดไม่ถึงก็คือ เมื่อเฝิงเหอเซียงถูกกำปั้นเล็งเข้าใส่ จู่ๆทั้งคนทั้งร่างเขาคล้ายสติหลุด เหม่อลอยอยู่กับที่ ราวกับตกอยู่ในห้วงฝัน
กำปั้นนี้ของซูเฉิน คือพลังศักดิ์สิทธิ์สายสนับสนุนที่เพิ่งปลดล็อค [ชีวิตเมามายจมอยู่ในห้วงฝัน] มันสามารถทำให้คู่ต่อสู้ตกอยู่ในภวังค์ได้เป็นระยะเวลาสั้นๆ
ใช้จังหวะที่เฝิงเหอเซียงสูญเสียสติ ซูเฉินได้ทีขี่แพะไล่ กำหมัดทองคำแน่น และชกลงบนหัวเฝิงเหอเซียงอย่างแรง
เฝิงเหอเซียงไม่ได้มีพลังป้องกันที่แข็งแกร่งเหมือนจินกวงหยู บวกกับไม่ได้ตั้งท่าป้องกันใดๆ หัวทั้งหัวของเขาพลันแหลกเป็นเสี่ยง จบชีวิตลงทันที!
เฝิงเหอเซียงตายแล้ว!
บรรพชนระดับเทวะของตระกูลเฝิงถูกสังหารตายในหมัดเดียว?
มองไปยังร่างไร้หัวของเฝิงเหอเซียงล้มลงกับพื้น หลิวเฉียนฉินและคนอื่นๆหาดกลัวอกแทบแตกตาย! ลมหายใจของพวกเขาเกือบขาดห้วง
ทั้งสี่มองหน้ากัน หันหลังหลบหนีโดยไม่จำเป็นต้องให้สัญญาณใดๆ
เฝิงเหอเซียงตายแล้ว จินกวงหยูก็ถูกขังเป็นดักแด้ และเป้าหมายต่อไปของซูเฉิน คือพวกเขาอย่างแน่นอน
หากไม่วิ่งหนี เกรงว่าชีวิตน้อยๆคงจบลงที่นี่อย่างไม่ต้องสงสัย
“พวกแกก็ต้องไปอยู่กับมัน! จะไม่มีใครถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง!”
ซูเฉินคำราม ย่ำก้าวหนึ่งพุ่งเป็นศรแหลมเข้าหาหลิวเฉียนฉิน
อู๋หยาจื่อและเหล่าสัตว์เลี้ยงวิญญาณก็ไล่ตามไปเช่นกัน
เมื่อซูเฉินเปิดใช้งานความเร็วเต็มที่ ไม่มีใครในทวีปใหญ่นี้สามารถทัดเทียมเขาได้
เพียงไม่กี่ลมหายใจ เขาก็ไล่ตามหลิวเฉียนฉินทัน และปลดปล่อยพลังแห่งจิตวิญญาณพันธการอีกฝ่ายเอาไว้อย่างแน่นหนา
หลิวเฉียนฉิน อยู่แค่ขั้น 10 ทั้งยังเป็นขั้น 10 ธรรมดา แล้วเธอจะต่อต้านซูเฉินได้อย่างไร?
เห็นซูเฉินสาวเท้าเข้าหาดั่งเทพสังหาร หลิวเฉียนฉินอ้อนวอนขอความเมตตา “ซูเฉิน! ไว้ชีวิตข้า! วังน้ำแข็งของเราขอยอมจำนนต่อเจ้า!”
“ขยะอย่างพวกแก ไม่คู่ควรที่จะติดตามฉัน!”
ซูเฉินแค่นเสียงเย็น ระเบิดหมัดเดียวสังหารหลิวเฉียนฉิน จากนั้น เขาหันมาทางอู๋หยาจื่อและคนอื่นๆ
เวลานี้ อู๋หยาจื่อและสัตว์เลี้ยงวิญญาณทั้งสามล้อมรอบเล่ยเฉิงเทียนและคนอื่นๆเอาไว้เรียบร้อยแล้ว เดิมซูเฉินตั้งใจจะเข้าไปช่วย แต่ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงร้องของโลกันต์เยือกแข็ง
“เจ้านาย เจ้าหมอนี่ใกล้จะสลัดหลุดแล้ว!”
สีหน้าของซูเฉินแข็งค้าง หันขวับไปมองจินกวงหยูอย่างรวดเร็ว และพบว่าจินกวงหยูได้กระเทาะน้ำแข็งส่วนใหญ่บนร่างกายเขาแล้ว เวลานี้กำลังพยายามคลานออกจากใต้ [ภูเขาหยวนเหออู่จี๋]
“ยังคิดหนีอีกหรือ?”
ซูเฉินยิ้มดูแคลน ทะยานเข้าไป ก่อนส่งแรงไปยังเท้าข้างหนึ่ง แล้วกระทืบลงบนศีรษะใหญ่โตของจินกวงหยู
ได้ยินเพียงเสียงกริ๊ก ศีรษะของจินกวงหยูถูกกระทืบลงพื้นอย่างแรง สร้างรอยแตกร้าวบนแผ่นดินรอบด้าน
หลังจากนั้น เขาร่ายเวทย์แช่แข็งและเวทย์พันธนาการธาตุไม้ มัดจินกวงหยูเอาไว้อีกครั้ง
“ฉันจะฆ่าเจ้าหมอนี่ยังไงดี?” ซูเฉินหรี่ตาลง พึมพำกับตัวเอง
จินกวงหยูคือด้วงเขมือบทองคำระดับเทวะ เนื้อหนังเปรียบได้กับอุปกรณ์ป้องกันชั้นเลิศ ชนิดที่ว่าแม้แต่ [กระบี่แยกฟ้าแห่งความโกลาหล] ที่มีพลังทำลายล้างสูงสุดก็ยังไม่สามารถฆ่ามันได้
เรื่องนี้ทำให้เขาลำบากใจเล็กน้อย
6/10
Ep.782
แต่ลำบากใจก็ส่วนลำบากใจ การสังหารจินกวงหยูยังคงเป็นเรื่องจำเป็น
ซูเฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนเปิด [พื้นที่เลี้ยงสัตว์] สื่อสารกับหงส์เพลิง
“เสี่ยวเหยียน ความสามารถในการป้องกันของจินกวงหยูทรงพลังเกินไป มีวิธีไหนที่สามารถฆ่าเขาแบบง่ายๆ และรวดเร็วบ้างรึเปล่า?”
หงส์เพลิงเองก็เป็นชาวเผ่าอสูรศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นน่าจะพอรู้ข้อมูลของจินกวงหยูมาบ้าง หรือบางทีอาจล่วงรู้จุดอ่อนของระดับเทวะผู้นี้เลยก็เป็นได้
หงส์เพลิงครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง ตอบกลับว่า “เจ้านาย เราต้องทะลวงด่านป้องกันชั้นนอกของเขา เมื่อไหร่ที่กระเทาะกระดองได้ ก็สั่งให้เจ้ายุงยักษ์ดูดเลือด จากนั้นก็ให้ด้วงเขมือบทองคำกินเนื้อหนัง น่าจะเป็นวิธีที่ดีที่สุด”
ได้ยินแบบนั้น ดวงตาของซูเฉินเป็นประกายขึ้นมาทันที
เขาเพิ่งนึกขึ้นได้ว่า [จอมเขมือบแห่งบรรพกาล ยุงวัชระ] เองก็มีพลังศักดิ์สิทธิ์สายโลหิตอย่าง [เขมือบฟ้ากระหายเลือด] อยู่กับตัว ตอนนี้ได้เวลาใช้ประโยชน์จากมันอีกครั้งแล้ว
เมื่อจินกวงหยูถูกดูดเลือดรวมถึงแก่นโลหิตออกไป ต่อให้มันยังไม่ตาย แต่กำลังรบน่าจะลดลงถึงจุดต่ำสุด
ถึงเวลานั้นก็ให้ด้วงเขมือบทองคำกัดกินอีกที ก็น่าจะสามารถช่วยยกระดับได้
คิดถึงจุดนี้ ซูเฉินเตรียมลงมือ แต่จู่ๆจินกวงหยูก็เอ่ยขึ้นมา “ซูเฉิน เจ้าไม่อาจสังหารข้า จงเลิกราแต่เพียงเท่านี้ แล้วข้าจะคิดเสียว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น!”
ซูเฉินส่งเสียงฮึในลำคอ ทันใดนั้นเปิดใช้งาน [ทักษะต่อสู้หมื่นแสงสิบเงาสะท้อน]
ในพริบตาเดียว ซูเฉินแยกเป็น 11 ร่าง ร่วมมือกันโจมตีในคราเดียว ไม่ว่าจะเป็นเวทย์ธาตุต่างๆ หรือสิ่งประดิษฐ์เทวะ ก็ล้วนราวกับพายุคลั่ง โถมกลืนเป้าหมาย ก่อให้เกิดระลอกคลื่นอันน่าหวาดกลัวกระจายออกไป
“นี่มันวิชาเทพเซียนอะไรกัน?” จินกวงหยูร้องเสียงหลงด้วยความตื่นตกใจ
ณ ขณะนี้ เขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายแห่งความตายอย่างชัดเจน สั่นเทิ้มไปทั้งร่าง
บรึ้มมมมม!
ตามมาด้วยเสียงกึกก้องสะเทิ้นฟ้าสะเทือนดิน การโจมตีของซูเฉินทั้ง 11 คนประทังลงบนหลังของจินกวงหยู โดนแบบนี้เข้าไป ต่อให้การป้องกันทางกายภาพของจินกวงหยูทนทานแค่ไหน ก็ไม่สามารถต้านทานได้
ปรากฏรอยแยกขนาดใหญ่บนหลังจินกวงหยู ของเหลวสีทองทะลักผ่านรอยแยก
ซูเฉินคว้าโอกาสนี้ ปล่อย [จอมเขมือบแห่งบรรพกาล ยุงวัชระ] สั่งการว่า “เสี่ยวจิน ดูดเลือดมันให้แห้ง”
“ขอรับเจ้านาย”
[จอมเขมือบแห่งบรรพกาล ยุงวัชระ] ตื่นเต้นมาก เปิดใช้งานพลังศักดิ์สิทธิ์ [เขมือบฟ้ากระหายเลือด] โดยตรง
เห็นแค่เพียงเลือดสีทองในร่างของจินกวงหยู ถูกสูบออกมา ม้วนเป็นเส้นลอยกลางอากาศ ไหลเข้าไปในปากของ [จอมเขมือบแห่งบรรพกาล ยุงวัชระ]
อย่าดูถูกว่า [จอมเขมือบแห่งบรรพกาล ยุงวัชระ]) มีขนาดเท่ากำปั้น เพราะข้างในท้องของมันอย่างกับก้นเหวลึก ที่ดูดเลือดลงไปเท่าไหร่ ก็ไม่อาจเติมเต็ม
แล้วอีกอย่าง ความไวในการดูดยังรวดเร็วมาก เพียงไม่กี่ลมหายใจ ร่างอันใหญ่โตของจินกวงหยูแห้งแบน ราวกับตัวหดลีบลง
“อ๊ากกกกก!”
ขณะที่กำลังสูญเสียแก่นโลหิต จินกวงหยูคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด ร้องอ้อนวอนขอความเมตตาจากซูเฉิน
“ซูเฉิน โปรดไว้ชีวิตข้า! ข้ายินดีเป็นสัตว์เลี้ยงวิญญาณของเจ้า!”
ต่อหน้าความตาย แม้จะเป็นระดับเทวะยังต้องยอมลดศีรษะลง
ซูเฉินยิ้มเยาะ “ฉันเคยให้โอกาสแล้วครั้งหนึ่ง แต่แกไม่รับมันไว้เอง มาตอนนี้อยากเป็นสัตว์เลี้ยงวิญญาณของฉัน มันสายไปแล้ว!”
หากจินกวงหยูรับปากว่าจะเป็นสัตว์เลี้ยงวิญญาณตั้งแต่แรก ซูเฉินคงตอบตกลงจริงๆ
เพราะท้ายที่สุดแล้วการได้รับด้วงเขมือบทองคำระดับเทวะเป็นสัตว์เลี้ยงวิญญาณเพิ่มอีกตัว มันสามารถช่วยเพิ่มพูนกำลังรบของเขาให้ทะยานไปอีกระดับได้อย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตาม หลังจากได้สู้กับจินกวงหยู มันได้ปลุกโทสะในใจให้ปะทุขึ้นแล้ว เจตนาฆ่าเองก็เช่นกัน
เมื่อสองอย่างนี้รวมเข้าด้วยกัน คงเป็นการยากหากคิดจะหยุดยั้ง
นั่นเป็นเหตุผลที่ว่า –จินกวงหยูจะต้องตาย!
“ซูเฉิน! เจ้าต้องไม่ตายดี! เผ่าอสูรศักดิ์สิทธิ์ของพวกเราจะไม่มีทางปล่อยเจ้าไป!”
เมื่อรู้ว่าซูเฉินไม่มีทางละเว้นเขา จินกวงหยูสบถสาปแช่ง
ซูเฉินไม่หวั่นไหว ยืนมองด้วยสายตาเย็นชา
รอจนร่างของจินกวงหยูหดเล็กลงจนเหลือขนาดเพียงหนึ่งในสามของร่างเดิม ซูเฉินก็บอกให้ [จอมเขมือบแห่งบรรพกาล ยุงวัชระ] หยุดดูดเลือด
เพราะหากยังดูดต่อไป เกรงว่าจินกวงหยูต้องตายอย่างแน่นอน ประเด็นก็คือต่อให้ [จอมเขมือบแห่งบรรพกาล ยุงวัชระ] สูบเลือดจนหมดตัว มันก็ไม่สามารถยกระดับได้ ฉะนั้นยกหน้าที่ปลิดชีพให้ด้วงเขมือบทองคำจะดีกว่า
