HO บทที่ 122 ฉากต่อสู้
กลิ่นอายแห่งความตายแผดเผาอากาศ พวกเขาสามารถได้กลิ่นเหม็นของมัน กลิ่นเลือดและเนื้อไหม้เกรียม ทุกที่ที่เขามองไป ร่างของ NPC กระจัดกระจายไปทั่ว ซากศพของผู้ชาย ผู้หญิงและเด็กกำลังกองเลือดเลือดของตัวเอง
เสียงกรีดร้องของสิ่งมีชีวิตดังก้องไปรอบ ๆ ตัวเขาราวกับว่าเสียงพวกนั้นมันวนเวียนอยู่ไม่รู้จบ เสียงที่รุนแรงนั้นเจ็บปวดเมื่อได้ยิน จากจุดที่เขายืนอยู่ เขาสามารถเห็นผู้เล่นพยายามช่วย NPC ในขณะเดียวกันก็พยายามต่อสู้กับมอนสเตอร์ที่กำลังเข้ามา ส่วนใหญ่ล้มเหลว ปล่อยให้ NPC ถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ
ถ้าเขารู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ เขาจะตั้งค่าความสมจริงบนอินเทอร์เฟซของเขาก่อน สิ่งเดียวที่ทำให้เขามีสติในขณะที่เขาดูฉากนองเลือดนี้ ก็คือรู้ว่านี่ไม่ใช่ของจริง คนเหล่านี้สร้างขึ้นด้วยคอมพิวเตอร์เท่านั้น
“เนเซิ่นต์โซล! คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?” ซาฟเนียร์ถาม “ฉันเรียกคุณหลายรอบแล้ว”
“ฉันไม่เป็นไร แค่…” เนเซิ่นต์โซลชี้ไปที่ซากศพจำนวนมากที่อยู่บนพื้นใกล้เขา
ซาฟเนียร์กลอกตาแล้วพูดว่า "ฉันบอกคุณตอนที่เรากำลังจะไปต่อสู้ว่าให้ลดการตั้งค่าความสมจริงของคุณ ฉันพนันว่าคุณจะฟังฉันในครั้งต่อไป"
"ยังไงก็ตาม สถานะของ NPC ที่เราช่วยไว้ก่อนหน้านี้เป็นอย่างไรบ้าง" เนเซิ่นต์โซลถาม
“พวกเขาสบายดี พวกเขาทั้งหมด 200 คนถูกพาไปยังที่ปลอดภัย ตอนนี้ปาร์ตี้ของเราอยู่ในอันดับต้น ๆ ของกระดานจัดอันดับด้วยจำนวน NPC ที่เราช่วยชีวิตไว้ได้” ซาฟเนียร์ได้ตอบกลับ
เนเซิ่นต์โซลยิ้มอย่างมีเลศนัย "ดี เมื่อเราชนะงานนี้ มาดูกันว่ากิลด์อื่น ๆ จะยังดูถูกเราอยู่หรือไม่?"
“โซล แม้ว่าอันดับของเราจะสูงแต่อันดับการฆ่ามอนเตอร์ในปาร์ตี้ของเรานั้นต่ำมาก” ซาฟเนียร์บอกเขา
“เดี๋ยวก็เพิ่มเองแหละ” เนเซิ่นต์โซลพูดในขณะที่เขาหยิบอาวุธของตัวเองออกมา "บอกพวกหัวกะทิว่าถึงเวลาเล่นสนุกแล้ว"
“คุณรู้ว่าพวกเขาเป็นอย่างไร จะให้พวกเขาจะทำลายเมืองนี้รึไง” ซาฟเนียร์ กล่าว
เมื่อมองดูอาคารที่กำลังลุกไหม้และถูกทำลายไปครึ่งหนึ่ง เนเซิ่นต์โซลเพียงยักไหล่ "มองไปรอบ ๆ ดูสิ พวกเขาจะทำร้ายเมืองนี้ได้มากกว่าที่เคยเป็นได้อย่างไร"
“ถูกต้อง ฉันจะเรียกพวกเขาทันที” ซาฟเนียร์กล่าวพลางจ้องไปที่เนเซิ่นต์โซลที่พร้อมสำหรับพูดว่า “ระวังตัวด้วย มันคงจะน่าอายถ้าหัวหน้ากิลด์ของเราต้องตาย”
“ไม่ต้องห่วงฉัน ถ้าฉันตาย ฉันจะเอามอนสเตอร์ 20 ตัวไปด้วย” เนเซิ่นต์โซลพูดในขณะที่เขาเรียกปีกขึ้นมาบนหลังของเขาและเริ่มบินไปหามอนสเตอร์ที่อยู่ใกล้ที่สุดและทรงพลังที่สุด
ซาฟเนียร์ส่ายหัวในขณะที่มองดูเพื่อนของเขาบินจากไป เขาคิดว่าที่เนเซิ่นต์โซลเลือกเล่นอาชีพผู้ประสานวิญญาณก็มันมีปีกที่ดูเท่เท่านั้น เขาได้แต่ถอนหายใจเบา ๆ จากนั้นเขาเริ่มติดต่อพวกหัวกะทิของกิลด์และถ่ายทอดคำสั่งที่ได้รับมา
...
กลับมาที่เรือนแพ
“พี่ดริฟ พี่จะทำอะไรให้ผมกินเหรอ?” เมลติ้งสโนว์ถามขณะเอนตัวพิงกับเคาน์เตอร์ในครัว
ซินหยาเปิดสูตรอาหารที่รวบรวมมา "เดี๋ยวฉันของดูก่อน"
ซินหยามองดูสูตรอาหารของเขา ตรวจสอบว่าสูตรใดใช้เวลาทำน้อยที่สุดแต่ก็จะมีประโยชน์เช่นกันเมื่อพวกเขาอยู่ในดันเจี้ยนสมบัติ หลังจากดูหลาย ๆ สูตรแล้ว เขาก็พบสูตรที่เหมาะที่จะทำ
พัฟพิซซ่าฟรุตตี้ เป็นของหวานแฟนซีที่เหมาะเป็นอย่างยิ่งสำหรับงานเลี้ยงที่หรูหราแต่ทำง่ายมาก!
ได้รับมานา +50 พลังชีวิต+50 Str+ 21 พลังกาย+50 เป็นเวลาสี่ชั่วโมง
ของหวานนี้จะช่วยเพิ่มค่าสเตตัสที่ทุกคนในปาร์ตี้จำเป็นต้องใช้และด้วยที่มันเป็นเพียงอาหาร 3 ดาว มันจึงเป็นเรื่องง่ายมากสำหรับซินหยาที่จะทำ นอกจากนั้นเขายังรู้ว่า เมลติ้งสโนว์จะต้องชอบมันอย่างแน่นอน
“ฉันตัดสินใจแล้ว ฉันจะทำพัฟพิซซ่าฟรุตตี้” ซินหยากล่าว
ดวงตาของเมลติ้งสโนว์เริ่มเป็นประกายในขณะที่เขาพูด “ฟังดูน่าอร่อย ผมแทบรอไม่ไหวแล้วที่จะกินมัน”
ซินหยาเริ่มเตรียมที่จะทำอาหาร หลังจากที่เขามีอุปกรณ์และส่วนผสมทั้งหมดสำหรับทำขนมที่วางอยู่บนเคาน์เตอร์แล้ว เขาก็เริ่มทำอาหาร
อย่างแรก เขาอุ่นเตาอบไว้ที่ 200 องศาเซลเซียส หลังจากนั้นเขาก็หยิบแผ่นอบออกมาแล้วปูด้วยกระดาษรองอบ วางแผ่นอบไว้ด้านหนึ่ง เขาหยิบชามหนึ่งและวางสตรอเบอร์รี่ที่หั่นไว้ข้างใน แล้วโรยน้ำตาลบางส่วนลงไป หลังจากคนให้เข้ากันแล้ว เขาก็วางชามไว้
“มีอะไรให้ผมช่วยมั้ยครับ?” เมลติ้งสโนว์ถามขณะดูซินหยาทำอาหาร
ซินหยาส่ายหัว “ไม่ใช่ตอนนี้ แต่ลองกินสตรอว์เบอร์รีที่เหลือพวกนี้ไปก่อนดูไหม?”
“โอเค” เมลติ้งสโนว์ตอบพร้อมนำผลไม้ที่เหลือไปที่โต๊ะและกินอย่างมีความสุข
เมื่อกลับไปทำอาหารต่อ ซินหยาวางแป้งขนมพัฟลงบนเขียงเพื่อให้เป็นชิ้นแบน เขาใช้มีดคมตัดแป้งเป็นสี่เหลี่ยมเท่าๆ กัน
หลังจากนั้นเขาใช้มีดเดิมตัดแป้งแล้วกรีดแป้งแต่ละด้านของสี่เหลี่ยมแป้งจนห่างจากขอบแป้งประมาณ 1/4 นิ้ว เขาทำซ้ำทั้งสี่ด้าน
เมื่อเขาทำเสร็จแล้ว เขามีกรอบสี่เหลี่ยมขนาด 1/4 นิ้วรอบ ๆ แป้ง ใช้ส้อมเจาะตรงกลางแป้งซ้ำ ๆ ในกรอบ ซินหยาทำซ้ำกับสี่เหลี่ยมแป้งที่เหลือก่อนที่จะแป้งไปยังแผ่นอบที่เตรียมไว้
เมื่อใส่ในเตาอบ เขาตั้งเวลาไว้ 15 นาที ในขณะที่ขนมกำลังอบ ซินหยาเริ่มเตรียมไส้ชีสที่เขาได้ผสมไว้ เขาเริ่มผสมครีมชีส น้ำตาลผง และวานิลลาจนเนียน ในขณะที่เติมนม 2 ช้อนโต๊ะเพื่อทำให้ไส้บางลงจนได้ความข้นที่ต้องการเล็กน้อยและพักไว้
ขณะที่เขาทำอย่างนั้น 15 นาทีผ่านไป และตัวจับเวลาของเขาก็ดังขึ้น เขานำขนมอบออกจากเตา ไปวางบนจานเสิร์ฟ ใส่ไส้ลงในที่บีบ เขาก็ใส่ 1/4 ของไส้ลงไปตรงกลางขนมแต่ละชิ้น
จากนั้นเขาก็ใช้หลังช้อนเกลี่ยไส้ออกมาจนสุดขอบของสี่เหลี่ยมด้านใน หลังจากที่ทำเสร็จแล้ว เขาก็เริ่มวางสตรอว์เบอร์รีสไลซ์ 1/2 ถ้วยลงบนขนมแต่ละชิ้นเพื่อให้ดูสวยงาม เพื่อปิดท้าย เขาได้โรยยอดสตรอเบอร์รี่ด้วยน้ำตาลผง
เมื่อน้ำตาลอยู่บนขนมอบแต่ละชิ้นเสร็จ เสียงแจ้งเตือนก็ดังขึ้น
พัฟพิซซ่าฟรุตตี้สำเร็จแล้ว!!
การประเมิน: รสชาติ 4 ดาว/ คุณภาพ 3.5 ดาว/ การตกแต่ง 4.5 ดาว!
เมื่อเห็นซินหยาทำเสร็จ เมลติ้งสโนว์ก็มองดูขนมอบด้วยความหิวโหย “พวกมันดูน่าอร่อยจัง ผมแทบรอไม่ไหวแล้วที่จะกินมัน”
“เชิญทานได้เลย” ซินหยากล่าว เขาขบขันกับความกระหายที่เปลือยเปล่าบนใบหน้าของเมลติ้งสโนว์ "กินก่อนที่เราจะเข้าไปในดันเจี้ยน"
“เอ๊ะ! เดี๋ยวผมจะไปถามพี่วอนเดอร์ริ่งซาวด์ว่าว่าเราเหลือเวลาอีกเท่าไหร่กว่าจะไปถึง” เมลติ้งสโนว์พูดขณะวิ่งออกจากครัวขณะที่ ซินหยาวางขนมลงในช่องเก็บของของเขา
