739-740
1/8
Ep.739
เซียวหรานเหลียวมาทางซูเฉิน เพ่งมองอย่างตั้งใจ ก่อนกล่าวด้วยน้ำเสียงอันลึกล้ำ “ฉันได้ยินว่าโอวหยางอู๋ซินกับถังเจียวหลินตายด้วยน้ำมือนาย นี่เรื่องจริงไหม?”
ซูเฉินไม่รู้ว่าทำไมเซียวหรานถึงได้ถามคำถามนี้ แต่เขาก็ยังตอบรับอย่างไม่แยแสว่า “ถ้าให้พูดมากกว่านี้ อันจื่อฮ่าวแห่งพันธมิตรนักฆ่า และโอวหยางเฉิงแห่งตระกูลโอวหยาง –เจ้าขยะสองตัวนี้ก็ตายด้วยน้ำมือฉันเหมือนกัน”
เหตุลที่เขาเอ่ยเช่นนี้ ก็เพื่อดึงดูดความเกลียดชัง
เพราะเมื่อไหร่ที่ตระกูลโอวหยางกับพันธมิตรนักฆ่าร่วมมือกันโจมตีเขาสุดกำลัง เขาจะสามารถใช้โอกาสนี้สังหารอีกฝ่ายได้
เป็นอย่างที่คาดไว้ คำพูดของซูเฉิน ยั่วโมโหกลุ่มคนจากตระกูลโอวหยางและพันธมิตรนักฆ่าได้สำเร็จจริงๆ ทั้งหมดต่างพากันร้องตะโกนสาปแช่ง
เฉินเฟิงและคนอื่นๆได้แต่ลอบส่ายหัว ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเลยตามเลยไปกับซูเฉิน
“ถ้าอย่างนั้น นายก็น่าจะเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดบนเวทีแห่งนี้” เซียวหรานพึมพำ ประกายวาววับสาดแสงในดวงตาเขา จ้องเขม็งไปทางซูเฉิน กล่าวเสียงเย็น “ซูเฉิน! ฉันขอท้าประลองกับนายตัวต่อตัว กล้ารับไหม?”
ตัวต่อตัว?
ซูเฉินได้ยินก็หัวเราะออกมา “อาศัยแค่แก ยังไม่มีคุณสมบัติมากพอ”
พูดถึงจุดนี้ เขาก็หันไปมองกลุ่มคนของพันธมิตรนักฆ่า แล้วกล่าวต่อว่า “แต่ถ้ารวมหยางเหวินเซวียนจากพันธมิตรนักฆ่าเข้ามาร่วมสู้ด้วย ฉันอาจพิจารณายอมลงมือให้ซักครึ่งกระบวนท่า”
ทันทีที่คำนี้หลุดออกไป บริเวณโดยรอบบังเกิดความเงียบงัน บรรดาผู้ที่ไม่รู้จักความแข็งแกร่งของซูเฉิน พวกเขาพากันอ้าปากค้าง
ความจองหองของซูเฉิน เป็นอะไรที่ช่างอุกอาจนัก!
ควรรู้นะว่า ไม่ว่าจะเป็นเซียวหรานหรือหยางเหวินเซวียน กำลังรบของพวกเขามากพอที่จะโค่นผู้ฝึกตนขั้น 9 ได้ ทั้งสองคนนี้ มิอาจเอาถังเจียวหลินมาเปรียบเทียบ
ตอนซูเฉินยอมรับว่าเป็นคนฆ่าถังเจียวหลิน ทุกคนยังพอทำใจเชื่อได้ แต่นี่เขากำลังท้าทายเซียวหรานกับหยางเหวินเซวียนพร้อมกัน?
–ช่างน่าขันสิ้นดี!
สีหน้าของหยูจิงหยางนิ่งงันไปพักหนึ่ง เมื่อได้สติกลับมา ก็หันไปกระซิบกับฉางไช่หลี่ว่า “ประมุขฉาง ซูเฉินจะไม่หยิ่งผยองเกินไปหน่อยหรือ?”
เขาได้รู้จากปากกงเก๋อมา ว่าซูเฉินสามารถสังหารพืชโลหิตกลายพันธุ์ขั้น 9 ได้ ทั้งยังมีสิ่งประดิษฐ์เทวะอยู่ในมือ ด้านความแข็งแกร่งไม่จำเป็นต้องกล่าวถึง
อย่างไรก็ตาม เซียวหรานกับหยางเหวินเซวียนเองก็เป็นยอดฝีมือที่สามารถสังหารศัตรูในระดับที่สูงกว่าเช่นกัน เรียกได้ว่าเป็นแนวหน้าของทุกนิกาย ทั้งยังมีแนวโน้มสูงที่จะมีสิ่งประดิษฐ์เทวะอยู่ในครอบครอง
ด้วยประการฉะนี้ เท่ากับว่าซูเฉินคนเดียว ต้องรับมือกับยอดฝีมือชั้นนำถึงสองคน โอกาสที่จะชนะน้อยมาก ซึ่งเรื่องนี้มันเกี่ยวพันโดยตรงกับโควต้ารอบคัดเลือด หยูจิงหยางเลยกังกลขึ้นมาอย่างอดไม่ได้
“ประมุขหยูโปรดวางใจ” ฉางไช่หลี่หัวเราะเบาๆ จากนั้นเอ่ยยืนยันเพื่อช่วยเพิ่มความมั่นใจแก่เขา “เซียวหรานกับหยางเหวินเซวียนไม่ต่างจากมดในสายตาของซูเฉิน ขอแค่มือเดียว เขาก็สามารถกำจัดทั้งคู่ได้แล้ว!”
คำเหล่านี้มิใช้วาจาโอ้อวดแต่อยางใด มันคือประโยคที่เปล่งออกมาจากความเชื่อมั่นในตัวซูเฉินอย่างแท้จริง
เพราะท้ายที่สุดแล้ว กระทั่งเธอกับน่านหลีชวนร่วมมือกัน ก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของซูเฉิน แล้วแบบนี้ เซียวหรานกับหยางเหวินเซวียนนับเป็นตัวอะไร?
“นี่ …”
หยูจิงหยางกลืนน้ำลาย จ้องมองฉางไช่หลี่อย่างว่างเปล่า มิอาจเอ่ยคำใดได้เป็นเวลานาน
ในความทรงจำของเขา ฉางไช่หลี่เป็นคนสำรวมวาจามาก เหตุใดวันนี้ถึงได้พูดจาโอหังนัก? หรือว่ากำลังรบของซูเฉินจะแข็งแกร่งจริงๆ? แข็งแกร่งมากพอที่จะให้ฉางไช่หลี่วางใจ?
บนเวทีประลอง สีหน้าของเซียวหรานกับหยางเหวินเซวียน ทั้งคู่แปรเปลี่ยนเป็นน่าเกลียดกว่าทุกที
ในฐานะอัจฉริยะรุ่นเยาว์แห่งขุนเขาหวังเฉียว พวกเขามีหรือจะเคยถูกดูหมิ่นเช่นนี้?
ความเย่อหยิ่งของซูเฉิน ได้จุดเจตนาฆ่าของทั้งสองให้ลุกโชนขึ้นอย่างสมบูรณ์
“กำจัดแก ขอแค่ฉันคนเดียวก็พอแล้ว!”
ใบหน้าของเซียวหรานบูดบึ้งมูดมน เปล่งเสียงเย้ยหยันเล็ดลอดผ่านไรฟัน “หวังว่าตอนตายด้วยน้ำมือฉัน แกอย่ามานึกเสียใจทีหลังก็แล้วกัน!”
“หยุดขี้โม้สักที รีบๆหน่อยบิดารอจนเมื่อยแล้ว!”
ซูเฉินเบ้ปาก สีหน้าเต็มไปด้วยความดูแคลน ก้าวหาเซียวหรานด้วยตัวเอง
2/8
Ep.740
“รนหาที่ตาย!”
เซียวหรานไม่อาจระงับความเดือดดาลในใจได้อีกต่อไป ย่างสามขุม ปรี่เข้าหาซูเฉิน
ซูเฉินเองก็ไม่คิดพิรี้พิไร ง้างสุดแขนและชก [หมัดดาวตก]
หึ่ง หึ่ง!
ชั่วพริบตาเดียว เบื้องหน้าเขาปกคลุมไปด้วยเงาหมัดทองคำ ทุกหมัดก่อลมกรรโชก กวาดฮือไปทั่วบริเวณ สร้างแรงสั่นสะเทือนในชั้นอากาศ
เห็นฉากนี้ ม่านตาของเซียวหรานหดวูบลงอย่างรวดเร็ว ในสายตาเขา พรั่งพราวไปด้วยเงาหมัด พวกมันกระพริบไหวราวกับเป็นภาพลวงตา สะท้อนแสงวิบวับต่อเนื่อง
ปั๊ก ปั๊ก กึ้ง ..!
เงาหมัดทั้งหมดระดมจากท้องฟ้า ทำพื้นเวทียุบเป็นรอยบุ๋ม สร้างรอยแตกระแหงไปทั่ว
ทว่าเซียวหรานกลับยังคงสามารถยืนตระหง่านอยู่ที่เดิม ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร
“ซูเฉิน! ถ้าแกทำได้แค่นี้ ก็เตรียมตัวตายได้เลย!”
เซียวหรานหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง คลื่นแสงสีม่วงทอแสงตามจุดต่างๆบนร่างกายเขา หลั่งไหลมารวมกันที่แขนทั้งสองข้าง
แทบจะในทันทีหลังจากนั้น สองแขนของเซียวหรานก็หนาขึ้น ขยายขนาดขึ้นจากเดิมจนเทียบไม่ติด ขณะเดียวกันเกล็ดสีม่วงปรากฏขึ้นตามบนแขนเขา
“ศิษย์น้องซูระวังตัวด้วย! ที่เซียวหรานใช้ คือทักษะอันโด่งดังของนิกายกิเลน ‘แขนกิเลน!’ ถ้ามันปรากฏขึ้นเมื่อไหร่พลังป้องกันและพละกำลังของเขาจะเพิ่มขึ้นหลายเท่าตัว!”
ใบหน้าของเฉินเฟิงเริ่มซีด ร้องตะโกนเตือนซูเฉิน
“แขนกิเลน?”
ซูเฉินพึมพำกลางครุ่นคิด
แขนกิเลนฟังดูคล้ายกับ [เกล็ดแขนทองคำ] ของเขาเลย ทว่าในแง่ของผลลัพธ์ มันกลับสูงกว่า [เกล็ดแขนทองคำ] อยู่ขั้นหนึ่ง
ตึง ตึง ตึง ..!
ในเวลานั้นเอง เซียวหรานสาวเท้ายาวๆเข้ามา เมื่อสามารถประชิด เขาก็วาดแขนแขนหนาที่สะท้อนไปด้วยประกายสีม่วง ซัดเข้าใส่ซูเฉิน
มองไปยังท่าทีดุร้ายของเซียวหราน ดวงตาของซูเฉินค่อยๆหรี่ลง พลังแห่งจิตวิญญาณของเขาถูกปลดปล่อยออกมาทันที
“อาศัยแค่พลังจิต คิดหรือว่าจะหยุดฉันได้?” เซียวหรานหัวเราะหยัน แสงสีม่วงกระพริบวาบบนแขนขำ พลังจิตขวางกั้นถูกบดขยี้ลงทันที พละกำลังที่หนักเป็นพันจินพุ่งเข้าใส่ซูเฉิน
“ก็ถือว่าพอมีฝีมืออยู่บ้าง”
มุมปากของซูเฉินยกโค้งเล็กน้อย ขณะที่แขนสีม่วงของเซียวหรานกระทั้นเข้ามา แสงสีทองจางๆเปล่งประกายบนฝ่ามือเขา ลุกลามไปทั่วทั้งแขน จากนั้นยื่นข้างหนึ่งคว้ากำปั้นอีกฝ่ายไว้
ตูม!
หนึ่งฝ่ามือ หนึ่งกำปั้นปะทะกัน บังเกิดเสียงดังสนั่นหนักทึบ
“ทำไมพละกำลังของแกถึงได้เยอะขนาดนี้?” เซียวหรานร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ
ระหว่างนี้ กำปั้นเขาถูกซูเฉินจับไว้อย่างแน่นหนา ไม่สามารถขยับเขยื้อนได้เลยแม้แต่น้อย
เหตุการณ์นี้ มันทำให้เซียวหรานทั้งแตกตื่นและไม่อยากจะเชื่อ
รู้อะไรไหมว่า ยามใช้งานแขนกิเลน พละกำลังของเขาจะเพิ่มพูนขึ้นหลายเท่า ต่อให้เป็นผู้วิวัฒนาการขั้น 10 ระดับธรรมดา ก็ไม่แน่ว่าอาจตกเป็นรองเขา
แต่พอมองย้อนกลับไปยังซูเฉิน อีกฝ่ายเป็นแค่ขั้น 8 เท่านั้น ทว่ากลับสามารถหยุดหมัดนี้ได้อย่างง่ายดาย อีกทั้งเขายังรู้สึกว่าซูเฉินแทบไม่ได้พยายามออกแรงอะไรเลย
ยังไม่ได้ออกแรง แล้วยังมีพละกำลังขนาดนี้ เช่นนั้นถ้าอีกฝ่ายลงมือเต็มที่ขึ้นมา พละกำลังจะมหาศาลขนาดไหน?
ระหว่างที่เซียวหรานกำลังตกอย่ในภวังค์ มุมปากของซูเฉินยกโค้งเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ จากนั้นเพิ่มแรงบีบอย่างกะทันหัน จิกมืออีกฝ่ายอย่างแรง
กร๊อบ!
เสียงกระดูกแตกดังฟังชัด กึกก้องไปทั่วเวทีประลอง
“อ๊ากกกกกก!”
ตามมาติดๆด้วยเสียงร้องโหยหวนอันเจ็บปวดของเซียวหราน
เกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย?
ฝูงชนที่รับชมต่างตกตะลึงอย่างอธิบายไม่ถูก พวกเขามองไปทางเซียวหรานทีละคน
เมื่อเห็นแขนหนาอันใหญ่โตของเซียวหรานถูกซูเฉินหักจนบิดเบี้ยว ทั้งหมดต่างอ้าปากค้าง
“ซูเฉินร้ายกาจขนาดนี้เชียวหรือ? กระทั่งแขนกิเลนยังสามารถทำลายได้”
หยูจิงหยางกลืนน้ำลาย สีหน้าเขากลายเป็นซับซ้อนอย่างหาที่เปรียบมิได้
เขาลองถามตัวเอง ว่าหากเป็นตนประลองกับเซียวหราน ถ้าทุ่มเต็มกำลังก็น่าจะสามารถหยุดเซียวหรานได้
กระนั้น สิ่งที่ซูเฉินทำ แค่สะบัดแขนก็สามารถหยุดพละกำลังมหาศาลได้แล้ว หากเปลี่ยนเป็นเขา ไม่มีทางทำได้อย่างแน่นอน
“ประมุขหยู อย่าเพิ่งเอะอะไป ทั้งหมดนี่แค่เริ่มต้นเท่านั้น” ฉางไช่หลี่หัวเราะเบาๆ
แค่เริ่มต้น?
การแสดงออกของหยูจิงหยางนิ่งงัน ถ้าแค่เริ่มต้นก็หมายความว่าซูเฉินยังไม่ได้เปิดเผยความแข็งแกร่งที่แท้จริงออกมาน่ะสิ?
ยังไม่ได้เอาจริง ก็แข็งแกร่งถึงขนาดนี้แล้ว เช่นนั้นหากซูเฉินงัดไพ่ตายออกมา–
–เขาจะร้ายกาจถึงขนาดไหนกัน?
