EP 657 ไม่มีผู้นำคนไหนไม่เคยทำบาปต่อมวลมนุษยชาติ!
EP 657 ไม่มีผู้นำคนไหนไม่เคยทำบาปต่อมวลมนุษยชาติ!
By loop
ในช่วงเช้า.
บรรยากาศในเขตหนานฉางนั้นแตกต่างจากแต่ก่อนเอามากๆ
ดงซูบินการกระทำของดงซูบินจะกลายเป็นที่สนใจของผู้นำทั้งหมดในหนานฉาง เพราะนี้ถือเป็นเรื่องใหญ่เอามากๆ!
คณะกรรมการพรรคเขตโกรธมาก เมื่อได้ยินว่าเลขาธิการหวังอันซิตบโต๊ะ ชูชินหลงเองก็ก็โกรธมาก คณะกรรมการพรรคเขตก็พร้อมที่จะแจ้งคำสั่งลงโทษดงซูบินในเวลานี้ ไม่มีใครคิดว่าดงซูบินจะทำเช่นนี้ได้ สิ่งนี้ทำให้หัวหน้ามณฑลไม่พอใจและทำให้ประชาชนขุ่นเคืองใจกับการกระทำนี้!
อย่างไรก็ตาม การพัฒนาของสิ่งต่าง ๆ เป็นการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหัน!
สายจากโรงเรียนของพรรค โทรมาที่สำนักงานคณะกรรมการพรรคหนานซาน และบุคคลนั้นวางสายหลังจากผ่านไปเพียงสองประโยค
ผู้อำนวยการหยูในสำนักงานเปลี่ยนโฉมหน้าหลังจากได้ยินเรื่องนี้
พนักงานรอบๆ มองมาที่เขา แต่พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
รองผู้อำนวยการถอนหายใจ ก้าวขึ้นไปชั้นบนอย่างเร่งรีบ พบเลขาของเลขาธิการคณะกรรมการพรรคมณฑล และบอกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้
เลขานุการเป่ยรู้สึกตกตะลึงเมื่อได้ยินดังนั้น จึงรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อยืนยันความเชื่อถือได้ของข้อความ หลังจากการยืนยันครั้งสุดท้าย รัฐมนตรีเป่ยก็ถอนหายใจและไม่กล้าที่จะปล่อยไปล่าช้า ดังนั้นเขาจึงไปรายงานตัวกับหวังอันซี
สำนักงานเลขาธิการพรรค
หวังอันซิกำลังคุยกับชูชินหลงเพื่อหารือเกี่ยวกับวิธีลงโทษดงซูบินที่ไม่เชื่อฟังการตัดสินใจขององค์กร และในขั้นต้นก็มีข้อตกลงร่วมกัน
"ดงซูบินสมควรโดนพักงานก่อน"
"..." ดี. "
“ถ้ายังงั้นดำเนินการเรื่องนี้ได้เลย ฉันจะได้พบกับโยฮวา และ ลาวหวู่ เมื่อสิ่งนั้นเกิดขึ้น”
“เข้าใจแล้วครับ ผมจะดำเนินการเดียวนี้” ขณะที่เขา
พูด ประตูถูกเคาะจากด้านนอกสองครั้งอย่างรวดเร็ว
หวังอันซีขมวดคิ้ว “เข้ามาสิ” "
เลขาเป่ยผลักประตูเข้ามาในห้อง "เลขา! มีบางอย่างเกิดขึ้น!" แต่ท่าทางประหม่าของเขาได้อย่างชัดเจน
“เกิดอะไรขึ้น?”หวังอันซิ
ขมวดคิ้ว: “พูดสิ!” ชูชินหลงก็มองด้วยสายตาแปลก
เลขาเป่ยปาดเหงื่อบนหน้าผากของเขาและลังเล: "ตอนนี้มีโทรศัพท์จากโรงเรียนพรรคของคณะกรรมการพรรคและแฟกซ์ก็ส่งมาบอกว่าใช่ ... "
“พูดมา”
หวังอันซิกล่าวว่า " เกิดอะไร? "
เลขาเป่ยพูดอย่างระมัดระวัง: "โรงเรียนของพรรคในเมืองรายงานชื่อของดงซูบินหลังจากชั้นเรียนฝึก ... เขาส่งตัวกลับ ที่นั่นไม่ต้องการรับดงซูบินเข้าฝึกครับ "
หวังอันซิ ผงะ 'ส่งตัวกลับหนอ? แล้วคนที่เหลือล่ะ? “
เลขาเป่ยกล่าวว่า: “อีกสองคนที่รายงานกับดงซูบินเขาสบายดี พวกเขาไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงส่งดงซูบิน กลับมา สำหรับเหตุผลนั้น ผมถามไปแล้วว่าทำไมแต่ก็ไม่มีเหตุผลแจ้งกลับมา”
ได้ยินสิ่งนี้ชูชินหลงก็ตกใจ!
หวังอันซิก็ตะลึงเช่นกัน ถึงกับนิ่งไป! โรงเรียนของพรรคไม่เคยเกิดเหตุแบบนี้มาก่อน ไม่ว่าจะเป็นโรงเรียนของพรรคระดับอำเภอหรือโรงเรียนของพรรคในเมือง ในแต่ละปีจะต้องมีคนที่แน่นอนคือ เป็นไปไม่ได้ที่จะขาดคน หลักสูตรฝึกอบรมนี้เป็นหนึ่งในภาคปฏิบัติ ตามการปฏิบัติแต่ละมณฑลจะมีจำนวนสถานที่ที่แน่นอน ตัวอย่างเช่นดงซูบินผิบริหารระดับเขตอยู่ในกลุ่มผู้บริหารเขต ตราบที่คณะกรรมการเขตฯ อภิปราย ถ้ารายงานผลให้โรงเรียนพรรคตามรายชื่อก็เท่ากับมีความแน่นอน โรงเรียนพรรคก็จะอนุมัติแน่นอน แม้ว่าเจ้าหน้าที่จะะติดเกณฑ์ของชั้นฝึกอบรมก็ตาม ในฐานะที่เป็นเจ้าหน้าที่อายุน้อย บุคคลนั้นแก่กว่ามาตรฐานเล็กน้อย อันที่จริง นี่ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ ตราบใดที่คณะกรรมการพรรคมณฑลเสนอให้ โรงเรียนของพรรค ก็ผ่านมันไปได้ แต่คราวนี้ ดงซูบิน เข้าพบอย่างสมบูรณ์ เกณฑ์ของการฝึกอบรมฉบับนี้และโรงเรียนของพรรคในเมืองก็ยอมดงซูบินผ่านโดยไม่ต้องฝึก
ดงซูบินกลับมาแล้วยิ่งกว่านั้นดงซูบินไม่ได้แจ้งหวังอันซิสำนักงานคณะกรรมการพรรค และเขาไม่ได้สนใจใครในหนานฉางเลยสำหรับผู้นำของหนานฉาง ความหมายข้างในนั้นน่ากลัวจริงๆ!
ชูชินหลงได้ข้อสรุปโดยไม่ต้องคิด!
ใครบางคนในเมืองกำลังช่วยเหลือเขา!
นี่คือสิ่งที่ดงซูบินกำลังแสดงให้พวกเขาเห็น!
อีกทั้งดงซูบินเป็นเพียงคนเดียวที่ได้กลับมา! ทุกอย่างมันชัดเจนมาก!
ใบหน้าของหวังอันซิเปลี่ยนไปเล็กน้อย
ชูชินหลงไม่ได้พูดอะไรอีกต่อไป กดเสื้อผ้าบนร่างกายของเขาและเหงื่อออกบนหลังของเขา
เป็นผลให้เจ้าหน้าที่หลายคนที่รอดูว่า ดงซูบินถูกลงโทษอย่างไร ก็พบว่าคณะกรรมการเขตดูเหมือนจะผิดพลาดและไม่สามารถทำอะไรกับดงซูบินได้ อีกทั้งไม่กล้าจะทำอะไรไปมากกว่านี้ เมื่อหลายคนสงสัย ก็มีข่าวว่าทุกคนตกใจหมด จริง ๆ แล้วเมืองนี้ปฏิเสธการตัดสินใจของผู้นำของหนานฉางและยกเลิกโควตาของดงซูบินสำหรับโรงเรียนของพรรค มันเหมือนกับการตบหน้าผู้นำของหนางฉาง!
ตะครุบ! ได้ยินเกือบหมด!
ตบดังกึกก้อง!
มันเป็นไปได้อย่างไร? หลายคนมีประโยคแบบนี้อยู่ในใจ!
แต่แล้วท่าทีที่นิ่งเฉยของคณะกรรมการภาคก็บอกกับทุกคนว่านี่คือเรื่องจริง!
ในห้องประชุมเล็กๆ ของรัฐบาลท้องถิ่น เกิงโยฮวากำลังประชุมเล็ก ๆ กับผู้อำนวยการหลายคนต่างจินตนาการไปต่างๆนาๆ ในเวลานี้ เจ้าหน้าคนหนึ่งออกมาข้างนอกและพูดอะไรบางอย่างกับเกิงโยฮวา การแสดงออกของเกิงโยฮวา ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง เธอขมวดคิ้วและพูดว่า "เข้าใจแล้ว"
เกิงเซียงและ หยูหลงเฟิงซึ่งอยู่ในที่ว่าการตำบล กำลังดื่มชาในสำนักงาน พวกเขาตกใจมากเมื่อได้ยินว่าดงซูบิน ไม่ได้รับการยอมรับจากโรงเรียนของพรรคในเมือง
“หมายความว่ายังไง?”
“เลขาเกิง นี่...”
เกิงเซียงคิดว่าเรื่องตลกนี้ค่อนข้างใหญ่ใช่ไหม? โรงเรียนไม่รับ? ทำไมไม่รับ ถ้าดงซูบินไม่ไปโรงเรียนของพรรค เขาจะรับช่วงต่องานตำแหน่งนี้ได้อย่างไร? ถ้า ดงซูบินไม่ได้ไปการประชุมยกย่องที่ปักกิ่งที่จะจัดอีกไม่กี่วันการไปรับรางวัลก็จะต้องเป็นดงซูบินสิ? แล้วพ้นงานพวกนี้ก็ต้องหลุดมือเขาไป เมื่อคิดถึงเรื่องนี้เกิงเซียง ก็ตกใจในทันใด และเขาก็รู้ว่าทำไมดงซูบินถึงกล้ามาที่สำนักงานเขตเพื่อทำงานอย่างไม่เห็นแก่ตัวในวันนี้! ปรากฏว่าเตรียมพร้อม!
เผิงกังพูดถูก!
ดงซูบินนั้นไม่ใช่คนโง่? เขาไตร่มาตำแหน่งนี้ด้วยอายุเพียงเท่านี้! เขาจะโง่ได้อย่างไร!
พี่สาวของเกิงเซียงเองก็ไม่ได้มีอำนาจเท่ากับดงซูบินด้วยซ้ำ ถ้าดงซูบินโง่จริงๆก็ไม่มีใครฉลาดในหนานฉางแล้ว? ในที่สุดเกิงเซียงก็ไม่กล้าดูถูกดงซูบิน เขาพบว่าดงซูบินกำลังบิดบังบางอย่างอีกมากมาย หากเขาเองมีคนสนับสนุนขนาดนี้ เขาคงจะพูดป่าวประกาศไปทั่ว แต่ดงซูบินไม่ '. เขาเปรียบเสมือนเขาที่ไม่สทบสะทานกับแค่หยดน้ำค้าง!
ชายคนนี้ไม่คิดจะเปิดเผยตัวตนของตัวเอง? ?
เกิงเซียงเองโมโหมาก เขารู้สึกว่าดงซูบินผู้นี้ไม่ใช่คนธรรมดาอีกต่อไป และเขาไม่รู้วผู้นำคนไหนสนับสนุนเขา เขาจะปกป้องเขาได้อย่างไร?
ในขณะเดียวกัน หลายคนก็มีการแสดงออกที่แตกต่างกันออกไปหลังฟังข่าว
มีเพียโจวหยินหยู, ฉูหยินเซียว และหวังหยูริน ที่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก โชคดีที่ดงซูบินรู้สึกทึ่งเล็กน้อยเมื่อเขาหนีออกมา เลขาซูบินกล้าฟาดจริงๆ เลยตบหน้าผู้นำพรรคทั้งหมดด้วยตัวเอง คราวนี้ ด่าคนเยอะ!
คณะกรรมการไม่รับดงซูบินและโรงเรียนพรรคก็เกษียณ จากนั้นดงซูบิน ก็ไม่สามารถพูดถึงการไม่เชื่อฟังการตัดสินใจขององค์กรได้ คณะกรรมการหนานฉางกระโดดขึ้นลงเพื่อย้ายดงซูบินตอนนี้ดูเหมือนเป็นเรื่องตลก แต่ เรื่องตลกนี้ทำให้หลายคนไม่สามารถหัวเราะได้
ไม่มีใครคิดว่าสถานการณ์ต่าง ๆ จะเปลี่ยนไปอย่างมาก!
นับเป็นครั้งแรกที่ผู้มีความสามารถจำนวนมากในการแบ่งปันครั้งนี้ค้นพบว่าดงซูบินและผู้นำเมืองนี้มีภูมิหลังที่ใหญ่โตเช่นนี้!
สำนักงานเขตกวงหมิง
สำนักงานเลขา.
สายของหยางจ้าวเต๋อมาถึงโทรศัพท์ของดงซูบิน “มันเป็นอย่างที่คุณพูด ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฉันจัดการให้แล้ว”ดงซูบินยิ้ม “ลุงหยาง คราวนี้ผมขอบคุณลุงมา”
“ไม่ต้องขอบตคุณหรอก ยังไงเดียวเรมาเจอกัน” คุณเป็นลูกชายของเสี่ยวปิงนั่นก็เหมือนลูกชายของฉัน หากคุณมีบปัญหา หยางเจ้าเต๋อยังสามารถดูแลคุณได้คุณต้องการให้ลูกชายของฉันเข้าโรงเรียนของพรรค พวกเขาล้อฉันไหม แม้ว่างานจริงที่โรงเรียนของพรรค ผู้อำนวยการของที่นั้นเป็นน้องชายฉันเองที่รับผิดชอบ เนื่องจากคนเหล่านั้นก็มีปัญหาหยางจ้าวเต๋อก็จะล้อเล่นกับพวกเขาด้วย”
ใช่
ตำแหน่งของหยางจ้าวเต๋อไม่ใช่แค่หัวหน้าแผนกองค์กรเท่านั้น
เขายังเป็นสมาชิกของคณะกรรมการประจำของคณะกรรมการพรรคของเมืองและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงองค์กรของคณะกรรมการพรรคเมือง ประธานโรงเรียของพรรค นี่คือตำแหน่งในพรรคและหน้าที่ของรัฐบาลของหยางจ้าวเต๋อ
ดงซูบินก็มีความสุขเช่นกัน หยางชูเออเป็นผู้บริหารใหญ่ของโรงเรียนพรรคมาหลายปีแล้ว มันเป็นเรื่องตลกจริงๆสำหรับเรื่องนี้
“แต่ซูบิน ครั้งนี้คุณทำให้เรื่อวมันใหญ่ขึ้นเล็กน้อย ผู้นำของมณฑลของหนานฉางคงจะไม่พอใจคุณเอามากๆ และนี้น่าจะกลายเป็นเรื่องใหญ่สำหรับคุณ แม้ว่าเรื่องนี้จะได้รับการแก้ไขชั่วคราว แต่ความแค้นก็ช่วยไม่ได้ . , แม้ว่าฉันพอจะช่วยคุณได้แต่อย่างที่บอกหยางชูเออ ไม่สามารถดูแลคุณได้ทุกครั้ง ถ้าคุณยังคงทำงานกับที่สำนักงานเขต แรงกดดันจะมากเกินไป ให้ฉันช่วยคุณ ดูว่ามีปัญหาขาดเหลืออะไรหรือเปล่า ถ้ามียังไงก็แจ้งฉันมาล่ะกันนะ ถึงตอนนี้คุณก็กลับไปทำหน้าที่เลขาธิการดังเดิมได้ได้แล้ว แต่ถ้าอยากจะขยับขยายขึ้นมาก็มาปรึกษาฉันได้เลยนะ”
ดงซูบินเข้าใจความหมายของหยางจ้าวเต๋อ เช่นกัน แต่เขาปฏิเสธ “ลุงหยาง ขอบคุณสำหรับความกรุณาของคุณ ที่นี้เองผมก็พึงจะปรับตัวได้ และก็น่าจะสะดวกกว่าถ้าผมอยู่ที่นี้... ถ้าเกิดว่าผมรบกวนคุณมากเกินไปผมจะต้องขอโทษคุณด้วยนะครับ ”
หยางจ้าวเต๋อรู้สึกขบขันกับคำพูดของเขา "ไม่ไปจริงๆ หรือ?" "
... " ครับ"
อันที่จริง ที่ดงซูบินพูดกับหยาง จ้าวเต๋อ นั้นไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการจริงๆเหตุผลหลักที่เขาไม่อยากไปก็เพราะเขาเองไม่อยากถูกตาหน้าว่าเป็นพวกหนีปัญหา? ซึ่งมันน่าจะเป็นเหตุผลมากพอที่จะทำให้เขาไม่ได้? และลูกน้องของเขาตอนนี้ยังจำเป็นจะต้องพึงเขาอยู่! ดงซูบินจะไม่ไปไหนทั้งนั้น! และตอนนี้ศัตรูของเขาชัดเจนแล้วกับที่หนานหฉาง!
มันจะไม่จบเท่านี้แน่?
ถึงเวลาจริงๆแล้วสินะ?
คิดว่าฉันกลัวพวกคุณหรือยังไง! ?
หยางจ้าวเต๋อหัวเราะและกล่าวว่า “มีอย่างเดียวที่ฉันจะฝากคุณไว้คือ จงอย่าประกาศตัวว่าตัวเองมีอำนาจขนาดไหน แต่จงแสดงให้เห็นถึงอำนาจที่ตนเองมี ซึ่งฉันเชื่อว่าคุณทำได้!” ดงซูบินน้าแดง และไอ "คุณ ผมไม่สามารถเปรียบเทียบกับคุณได้เลย
ที่ปลายสาย ผมได้ยินคำบ่นของแม่ผมคลุมเครือ”
"ลูกไปก่อปัญหาอีกแล้วสินะ นี้สอนไม่จำเลยว่าอย่าไปมีปัญหากับคนอื่นไม่เข้าใจหรือยังไง! "
หยางจ้าวเต๋อยิ้มและกล่าวว่า "การที่ไม่ทำอะไรเลย เราจะมีประสบการณ์ได้อย่างไรกันจริงไหม และไม่มีผู้นำคนไหนในโลกที่ไม่เคยทำบาปต่อมวลมนุษย์ชาติ"
ดงซูบินชอบฟังคำเหล่านี้ มันเป็นแรงบรรดาลใจสำหรับเขา ‘ไม่มีผู้นำคนไหนในโลกที่ไม่เคยทำบาปต่อมวลมนุษย์ชาติ’ อย่างดีที่สุด ฉันก็แค่ทำให้คนอื่นไม่พอใจก็แค่เท่านั้นจริงไหม!
