717-718

7/10

Ep.717

“พี่เฉิน ให้ทำเหมือนทุกทีใช่ไหม?”

ก่อนจะลงมือ เฉาหรานจะขออนุญาตซูเฉินทุกครั้ง

ซูเฉินพยักหน้า “เหมือนทุกที ทรมานมันด้วยวิธีหั่นศพ!”

ทรมานด้วยวิธีหั่นศพ เป็นการลงทัณฑ์ที่สามารถทำลายจิตใจของคนๆหนึ่งได้ดีที่สุด

ขนาดเทพศักดิ์สิทธิ์แห่งหนันหมานขั้น 9 ยังทนไม่ไหว นับประสาอะไรกับชายหน้าบากตัวเหม็นผู้นี้

หากไม่โหดร้ายเสียบ้าง คงเป็นการยากที่จะงัดปากมัน

“เข้าใจแล้วพี่เฉิน” เฉาหรานเลียริมฝีปาก หยิบ [กริชอเวจี] ออกมา แล้วก้าวไปข้างหน้า

“นั่นแกคิดจะทำอะไร?”

เห็นเฉาหรานก้าวเข้ามาด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย หัวใจของชายหน้าบากสั่นสะท้านอย่างรุนแรง ขยับตัวถอยไปข้างหลังไม่หยุด

อย่างไรก็ตาม ครึ่งร่างเขาถูกอู๋หยาจื่อทุบตีจนพิการไปแล้ว ยังจะหนีไปได้อีกหรือ?

“ขอบอกไว้ก่อนนะ ยิ่งแกดิ้นรนมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งช่วยให้ฉันตื่นเต้นขึ้นเท่านั้น!” เฉาหรานตะโกนหยอกเย้า คว้าแขนข้างหน้าของชายหน้าบากขึ้นมา พร้อมชักมีดขึ้น

ชายหน้าบากพยายามสลัดให้หลุด แต่ก็ถูกซูเฉินใช้เท้าเหยียบไว้ สูญสิ้นกำลังที่จะต่อต้าน

มีดของเฉาหรานปาดลงไปใต้ผิวหนัง แล้วตวัดชิ้นเนื้อขึ้นมาอย่างชำนิชำนาญ

“อ๊ากกกกกกก!!”

ชายหน้าบากกรีดร้องเหมือนหมูถูกเชือด ทั่วทั้งใบหน้ากลายเป็นบิดเบี้ยว

“ขยะจริงๆ!” เฉาหรานถ่มน้ำลาย

ชายหน้าบากเป็นถึงผู้วิวัฒนาการขั้น 8 แต่แค่นี้ก็ทนความเจ็บปวดไม่ได้แล้ว น่าขายหน้าซะไม่มี

“เฉาหราน ไม่ต้องสนใจ ทำต่อไป” ซูเฉินเตือน

อู๋หยาจื่อที่อยู่ข้างๆถึงกับอ้าปากค้าง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นด้านโหดเหี้ยมของซูเฉิน

เฉาหรานไม่พูดพล่ามทำเพลง ตวัดมีดต่อเนื่อง ชิ้นส่วนของเนื้อและเลือดถูกหั่นออกจากแขนของชายหน้าบาก

พริบตาเดียวเรียงกันเป็นซาซิมิสิบกว่าชิ้น แขนของชายหน้าบากท่วมไปด้วยเลือด ร้องโหยหวนน่าสังเวชยิ่งกว่าเดิม

ขณะที่เฉาหรานเฉือนลงไปบนแขนเพิ่มอีกแผล ชายหน้าบากก็ตะโกนขึ้นว่า “หยุดนะ! ฉันยอมแล้ว ฉันจะบอกทุกอย่าง!”

“ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?” ซูเฉินปาดจมูก ส่งสัญญาณให้เฉาหรานหยุดมือชั่วคราว จากนั้นหันมามองชายหน้าบาก กล่าวเสียงเย็น “ศิลาต้องห้ามอยู่ตรงไหน?”

“ในพงหญ้าข้างหลัง ห่างออกไปราวๆ 10 เมตร” ชายหน้าบากรีบตอบกลับมา

ซูเฉินเอี้ยวตัว หันไปมองข้างหลัง  และพบว่ามีพงหญ้าเขียวชอุ่มอยู่ไม่ไกลจริงๆ

“น้องซู ฉันจะไปดูให้เอง” เหลิงมู่เย่อาศัย วิ่งเหยาะๆเข้าไป

หลังจากแหวกพงหญ้าไม่กี่ครั้ง เขาก็กลับมาพร้อมหินสีดำขนาดเท่ากำปั้น มอบมันถึงมือซูเฉิน

“ผู้อาวุโส นี่คือศิลาต้องห้ามใช่ไหม?”

ซูเฉินไม่เคยเห็นศิลาต้องห้ามมาก่อน เลยถามอู๋หยาจื่อ

“ใช่ นี่แหละคือศิลาต้องห้าม”

อู๋หยาจื่อเพ่งมองอย่างละเอียด ก่อนกล่าวยืนยันอย่างมั่นใจ

ซูเฉินรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง เอ่ยถามต่อว่า “ผู้อาวุโส ในเมื่อศิลาต้องห้ามอยู่ในมือผม แล้ว ฉะนั้นค่ายกลผนึกสวรรค์น่าจะสูญเสียพลังของมันไปแล้วกระมัง?”

“ควรจะเป็นแบบนั้น” อู๋หยาจื่อพยักหน้า ตอบกลับอย่างไม่ค่อยมั่นใจนัก

ซูเฉินทดสอบเปิดถุงเก็บของดู และพบว่าสามารถเปิดมันได้อย่างง่ายดาย

นี่แสดงให้เห็นว่า อำนาจของศิลาต้องห้ามได้หายไปแล้ว ค่ายกลผนึกสวรรค์เหลืออยู่แค่ชื่อเท่านั้น

ต่อมา  ซูเฉินใส่ศิลาต้องห้ามใส่ถุงเก็บของ หันมองชายหน้าบากอีกครั้ง เอ่ยถามอย่างเฉยเมยว่า “บอกพวกเรามา ว่าแกทำงานให้ใคร?”

เขากับชายหน้าบอกไม่รู้จักกัน อีกทั้งไม่มีความแค้นเคืองใดๆ ทว่าฝ่ายตรงข้ามถึงกับติดตั้งค่ายกลผนึกสวรรค์เพื่อสกัดกั้นเขา  เห็นได้ชัดว่าคงได้รับคำสั่งจากผู้อื่น และซูเฉินต้องขุดคุ้ย ล่วงรู้ให้จงได้ ว่าใครคือผู้บงการอยู่เบื้องหลัง

เวลานี้ชายหน้าบากสงบลงมาก หลังจากครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง  ก็สารภาพตามตรงว่า “ฉันมาจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์”

ดินแดนศักดิ์สิทธิ์!?

ได้ยินชายหน้าบากบอกว่ามาจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์ สีหน้าของอู๋หยาจื่อและเหลิงมู่เย่แปรเปลี่ยนไป

ซูเฉินเองก็ขมวดคิ้วเช่นกัน

ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ เป็นสถานที่รวมตัวของเหล่าผู้แข็งแกร่งระดับเทวะของเผ่ามนุษย์ หากชายหน้าบากมาจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์จริงๆ เกรงว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังเขา คงไม่พ้นเป็นระดับเทวะ

8/10

Ep.718

ซูเฉินรู้สึกว่าคำสารภาพนี้ มีโอกาสสูงมากที่จะเป็นความจริง เพราะในบรรดาขุมกำลังมากมายที่เขาล่วงเกิน ไม่ว่าจะเป็นราชวงศ์เฝิงซี พันธมิตรนักฆ่า หรือตระกูลโอวหยาง ก็ล้วนมีผู้แข็งแกร่งระดับเทวะคอยหนุนหลังทั้งสิ้น

แม้บรรพชนระดับเทวะจะไม่สามารถเข้าสู่ทวีปมนุษย์ได้โดยง่าย แต่ด้วยอิทธิพลของพวกเขา ไม่ใช่เรื่องยากที่จะส่งผู้แข็งแกร่งมาสังหารซูเฉิน

แต่สิ่งที่ยังไม่ชัดเจนในตอนนี้ก็คือ ระดับเทวะคนไหนกันแน่ที่อยู่เบื้องหลังการลอบโจมตีครั้งนี้? หรือจะเป็นหลายขุมกำลังร่วมมือกันกำจัดเขา?

“ใครเป็นคนสั่งให้แกมาฆ่าฉัน?” ซูเฉินถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ทันทีที่ฉันบอก ฉันจะไม่มีวันกลับไปยังดินแดนศักดิ์สิทธิ์ได้อีกต่อไป พวกเขาไม่ปล่อยฉันไว้แน่ ถ้าให้พูด แกต้องสัญญาว่าจะปกป้องฉัน” ชายหน้าบากยื่นเงื่อนไขกับซูเฉิน

“มีเงื่อนไขกับฉัน? แสดงว่าแกยังไม่รู้สถานะของตัวเองสินะ”

ซูเฉินถอนหายใจ หันไปขยิบตาให้เฉาหราน

อีกฝ่ายเข้าใจทันที ขยับมีดอีกครั้ง ตัดชิ้นเนื้อของชายหน้าบากอย่างรวดเร็ว

“อ๊าาาา .. รีบฆ่าฉันซักที! ฉันยอมบอกทุกอย่างแล้ว!”

ชายหน้าบากยอมแพ้ เริ่มกรีดร้องขอความเมตตา

“ถ้ามีสมองแบบนี้ตั้งแต่แรก ก็ไม่จำเป็นต้องถูกทรมานแบบนี้ –พูดมาสิว่าใครอยู่เบื้องหลังแก?” ซูเฉินเย้ยหยัน

“เป็นเฝิงเหอเซียง! บรรพชนแห่งตระกูลเฝิง!”

หลังจากพูดจบ ชายหน้าบากก็เหมือนกับลูกหนังที่หมดลม เหี่ยวเฉาไป เขากระจ่างแก่ใจ ว่าหลังจากซูเฉินรู้เรื่องนี้แล้ว  ชะตากรรมของเขาก็จะสิ้นสุดลง

อย่างไรก็ตาม คล้ายกับว่าเขายังไม่ยินยอม กัดฟันกล่าวออกมา “ฉันคือหัวหน้าหน่วยองครักษ์แห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ถ้าแกฆ่าฉัน เหล่าผู้แข็งแกร่งระดับเทวะจะไม่ยอมปล่อยแกไป!”

“ฉันฆ่าพวกแกไปตั้งเยอะแล้ว เพิ่มแกอีกคน มันก็ไม่ต่างกันหรอก”

มุมปากของซูเฉินผุดรอยยิ้มจาง ป่นศีรษะชายหน้าบากในหมัดเดียว

ยังไม่มีใครในโลกนี้สามารถคุกคามเขาได้?  ต่อให้เป็นผู้แข็งแกร่งระดับเทวะก็ทำไม่ได้เช่นกัน!

หลังจากฆ่าชายหน้าบาก  ซูเฉินหรี่ตาลง เอ่ยพึมพำว่า “เฝิงเหอเซี่ยง … ไม่ช้าก็เร็ว ซักวันฉันจะฆ่าแก!”

ระดับเทวะคือผู้แข็งแกร่งอย่างแท้จริง ซูเฉินยังไม่สามารถทำอะไรอีกฝ่ายได้ในตอนนี้ กระนั้น เมื่อไหร่ที่เขายกระดับเป็นเสมือนเทวะ เขาสามารถทำได้อย่างแน่นอน

และด้วยวิธีการเก็บชิ้นส่วนเพื่อยกระดับของเขา จะขึ้นเป็นเสมือนเทวะหรือระดับเทวะเมื่อไหร่ ก็อยู่ที่เวลา

จากนั้น เขาทำลายศพของชายหน้าบากและศัตรูคนอื่นๆ แล้วพาพกอู๋หยาจื่อกลับไปบน [รถศึกอัจฉริยะ] อีกครั้ง

“เสี่ยวจือ มุ่งหน้าต่อไปยังวังสุริยันจันทรา”

ซูเฉินออกคำสั่ง จากนั้นหันไปถามอู๋หยาจื่อว่า “ผู้อาวุโส ถ้าผมอยากใช้ศิลาต้องห้ามสร้างอาวุธ มันจะได้ไหม?”

หากติดตั้งศิลาต้องห้ามบน [รถศึกอัจฉริยะ] แม้สามารถเปิดใช้งานพลังต้องห้ามได้ แต่พอพิจารณาถึงเรื่องที่ว่าคู่ต่อสู้ที่จะพบเจอในอนาคตมีแต่จะแข็งแกร่งขึ้น หากนำ [รถศึกอัจฉริยะ] เข้าสู่สมรภูมิ เกรงว่ามีโอกาสสูงที่จะได้รับความเสียหาย

ถ้าสามารถนำมันไปสร้างอาวุธ แถมในอาวุธยังมีพลังต้องห้าม คงสะดวกกว่ากันเยอะ แถมยังไม่ต้องกังวลเรื่องที่กล่าวมาข้างต้นอีกด้วย

“หากนำไปใช้สร้างอาวุธใหม่ คิดว่าคงยากเกินไป แต่ข้าสามารถหลอมศิลาต้องห้าม ลงในอาวุธคุณภาพสูงได้ ซึ่งจะช่วยให้มันใช้งานพลังต้องห้ามได้เหมือนกัน”

อู๋หยาจื่อครุ่นคิดครู่หนึ่ง ก่อนเอ่ยออกมาอย่างช้าๆ

ได้ยินแบบนั้น ดวงตาของซูเฉินเปล่งประกายขึ้นทันที

“งั้นใช้กระบี่ยักษ์สีน้ำตาลดินเป็นอย่างไร?”

กระบี่ยักษ์คือสิ่งประดิษฐ์เทวะ เนื่องจากมันเป็นอาวุธที่ถูกใช้โดยเทพศักดิ์สิทธิ์แห่งเป่ยยี่ เดิมซูเฉินไม่อยากใช้มันเท่าไหร่ แต่ถ้านำไปปรับแต่ง ก็อาจหยิบขึ้นมาใช้สอยเป็นครั้งคราว

“หลอมเข้ากับสิ่งประดิษฐ์เทวะ? ผลลัพธ์ของมันจะต้องร้ายกาจยิ่งกว่าเดิมแน่ๆ เรื่องนั้นไม่มีปัญหาเลย” อู๋หยาจื่อกล่าวด้วยความมั่นใจ

ซูเฉินไม่ลังเลแม้แต่น้อย มอบศิลาต้องห้ามและกระบี่ยักษ์น้ำตาลดินแก่อู๋หยาจื่อ

“ถ้าอย่างงั้นคงต้องรบกวนผู้อาวุโสแล้ว”

“ไว้ใจได้เลย มันน่าจะหลอมได้สำเร็จในเวลาไม่นาน”

อู๋หยาจื่อให้สัญญา จากนั้นเข้าสู่ [มิติสันโดษ] ทันที