715-716

5/10

Ep.715

เมื่อเดินไปจนอยู่ห่างกันไม่เกิน 10 เมตร ซูเฉินก็หยุดฝีเท้า หรี่ตาลง เอ่ยอย่างเฉยเมย “พวกแกคิดจะทำอะไร?”

“ฮี่ ฮี่”

หนึ่งในชายร่างผอมที่มีรอยแผลเป็นยาวบนใบหน้ามองซูเฉิน หัวเราะด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย “แกคงเป็นซูเฉินใช่ไหม?”

“เออ บิดานี่แหละซูเฉิน บอกเป้าหมายของพวกแกมา”

ซูเฉินปาดจมูกเขา กล่าวอย่างเป็นธรรมชาติ ไม่หวั่นเกรงใดๆ

ในเมื่ออีกฝ่ายรู้ชื่อเขา แสดงว่าพวกมันมุ่งเป้ามาที่เขาแน่นอน

อย่างไรก็ตาม ด้วยความแข็งแกร่งเพียงเท่านี้ ไม่ใช่เป็นการส่งตัวเองสู่ความตายหรือ?

“พวกเรามีเป้าหมายเดียว นั่นคือฆ่าแก!”

ชายหน้าบากหรี่ตาลง จิตสังหารท่วมท้นจากดวงตาเขา

ทันทีที่คำนี้ประกาศออกมา ไม่เพียงซูเฉินที่ตกใจ แต่คนบน [รถศึกอัจฉริยะ] ก็ยังตกใจเช่นกัน

เพราะซูเฉินคือตัวตนแบบใด?

เขาคือเทพสังหารที่มิอาจหาผู้ใดเทียมเทียบ!

เจ้าตัวมักเป็นฝ่ายบดขยี้ผู้อื่นเสมอ เกรงว่าคงมีแต่ระดับเทวะขึ้นไปถึงจะฆ่าเขาได้

ขณะที่ชายหน้าบากเป็นเพียงผู้วิวัฒนาการขั้น 8 เท่านั้น ผู้ใดหนอมอบความกล้าให้เขาเปล่งคำเหล่านี้ออกมา?

“กล้าพูดแบบนี้ … สงสัยสมองของเจ้าหมอนั่นคงมีปัญหา” หยางฮ่าวอดไม่ได้ที่จะสบถออกมา

เฉาหรานและคนอื่นๆต่างเห็นด้วย “ไม่ใช่แค่สมองมีปัญหาหรอก แต่คงไม่เคยเห็นโลกกว้างมากกว่า เลยไม่รู้จักความยิ่งใหญ่ของพี่เฉิน”

“ช่วยเล่าที่มาของพวกแกให้ฉันฟังหน่อยได้ไหม?”

น่าแปลกที่ซูเฉินไม่โกรธ แต่กลับถามอย่างใจเย็น

จากท่าทีที่ชายหน้าบากแสดง เห็นได้ชัดว่ามันดูสงบ และมั่นใจเป็นอย่างมาก ราวกับเชื่อสุดใจ ว่าสามารถฆ่าซูเฉินได้อย่างแน่นอน

เรื่องนี้กระตุ้นความสนใจของเขาได้เป็นอย่างยิ่ง

“คนที่กำลังจะตาย ไม่จำเป็นต้องรู้มากขนาดนั้น” ชายหน้าบากแสยะยิ้ม

“ถ้างั้น ฉันคงได้แต่ต้องลงมือ”

ซูเฉินแค่นเสียงเย็น ขยับเท้าวูบไหว พุ่งตรงเข้าสังหารชายหน้าบาก

แต่ด้วยเหตุผลบางประการ ซูเฉินเพิ่งวิ่งออกไปได้แค่ไม่กี่ก้าว  จู่ๆเขาก็ต้องหยุดฝีเท้าลง

“เกิดอะไรขึ้น?”

ซูเฉินขมวดคิ้วมุ่น ก้มลงมองสองเท้าของเขา ปากเอ่ยพึมพำ

เมื่อครู่ เขาเปิดใช้งาน [รองเท้าเพิ่มความเร็ว] แล้วชัดๆ แต่กลับไม่มีแสงสีม่วงทอประกายออกมา และความเร็วก็ไม่ได้เพิ่มขึ้น

สถานการณ์เช่นนี้ เป็นครั้งแรกที่เกิดขึ้น

หัวใจของซูเฉินราวกับถูกบีบรัด  ลองเปิดใช้งาน [รองเท้าเพิ่มความเร็ว] อีกครั้ง แต่ก็ยังล้มเหลว ราวกับว่ามีพลังงานบางอย่างในความมืดมิด ตัดการเชื่อมต่อระหว่างเขากับ [รองเท้าเพิ่มความเร็ว]

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า … คาดไม่ถึงล่ะสิ” ชายหน้าบากหัวเราะอย่างผู้มีชัย ย่างสามขุมเข้าหาซูเฉิน ระหว่างเดินก็กล่าวว่า “ฉันรู้อยู่แล้วว่าแกเป็นผู้ฝึกตนทุกอาชีพ ฉะนั้น แกคิดว่าฉันจะกล้าออกมาดักฆ่าแกโดยไม่เตรียมการใดๆไว้เลยหรือ?”

“ซูเฉิน พวกเราติดอยู่ในค่ายกลผนึกสวรรค์”

ในขณะนั้นเอง อู๋หยาจื่อกับเหลิงมู่เย่วิ่งเข้ามาหยุดข้างกายซูเฉิน

เนื่องจากคนอื่นๆอ่อนแอเกินไป จึงไม่ได้ลงมาด้วย

“ไอ้แก่ รู้มากนักนะ”

เห็นอู๋หยาจื่อเปิดโปงความลับ สีหน้าของชายหน้าบากมืดมนลง

อู๋หยาจื่อไม่สนใจ อธิบายให้ซูเฉินฟังว่า “หากติดอยู่ในค่ายกลผนึกสวรรค์ นอกจากพลังในส่วนของผู้วิวัฒนาการแล้ว อาชีพอื่นๆจะไม่สามารถดึงพลังออกมาได้ รวมไปถึงอุปกรณ์ต่างๆ และสิ่งประดิษฐ์เทวะก็เช่นกัน”

ได้ยินแบบนี้ ซูเฉินค่อยเข้าใจ ว่าทำไมทั้งๆที่อีกฝ่ายรู้ถึงตัวตนของเขา รู้ถึงกำลังรบที่เขามี แต่ก็ยังกล้ามาซุ่มโจมตี

ที่แท้กลับกลายเป็นว่าพวกมันคิดอาศัยค่ายกลผนึกสวรรค์นี่เอง

อย่างไรก็ตาม อีกฝ่ายคงคาดไม่ถึงเช่นกัน ว่าในบรรดาสามอาชีพหลักของซูเฉิน เป็นผู้วิวัฒนาการที่แข็งแกร่งที่สุด

ไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่น แค่เฉพาะ [กายาเทพอสูรนิรันดร์] เพียงอย่างเดียว เขาก็กลายเป็นการดำรงอยู่ที่ฆ่าไม่ตายแล้ว

ไม่ต้อกล่าวถึงเรื่องที่ว่าอู๋หยาจื่อก็เป็นผู้วิวัฒนาการเช่นกัน ต่อให้ฐานฝึกตนถูกสะกดไว้ ก็ยังอยู่ในฐานะผู้วิวัฒนาการขั้น 10

หากต้องการสังหารผู้วิวัฒนาการขั้น 8 นี่ง่ายดายไม่ต่างจากการบี้มด

6/10

Ep.716

“ผู้อาวุโส ฝากท่านจัดการเจ้าหน้าบากนั่นที ส่วนที่เหลือปล่อยเป็นหน้าที่ผมเอง” ซูเฉินกล่าว

เมื่อรู้สาเหตุแล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องเสียเวลาอีกต่อไป

“ข้ารอเจ้าพูดคำนี้อยู่นานแล้ว”

อู๋หยาจื่อหัวเราะ ขยับเท้าก้าวเดียว ระเบิดความเร็วสูงสุดของผู้วิวัฒนาการขั้น 10 ออกมา ปรากฏตัวเบื้องหน้าชายหน้าบากราวกระแสแสง

“ขั้น 10 !”

สัมผัสได้ถึงแรงกดดันอันน่าสะพรึงที่เล็ดลอดออกมาจากร่างของอู๋หยาจื่อ ชายหน้าบากแทบฉี่ราด ไม่มีแม้โอกาสได้ขัดขืน ถูกอู๋หยาจื่อซัดคว่ำไปกองกับพื้น กระดูกครึ่งร่างแหลกเป็นเสี่ยงๆ

ซู๊ดดดด!

ได้เห็นฉากนี้ นอกจากซูเฉิน ทุกคนต่างสูดหายใจลึก

“ปรมาจารย์อู๋หยาจื่อแข็งแกร่งถึงเพียงนี้เชียว!” เฉินเฟิงพึมพำด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

ในตอนแรก พวกเขารู้แค่ว่าอู๋หยาจื่อคือปรมาจารย์ด้านการหลอมอาวุธ แต่ยังไม่ชัดเจนว่ามีกำลังรบมากน้อยเพียงไหน

ณ ตอนนี้ เมื่อได้เห็นอู๋หยาจื่อระเบิดกำลังรบขั้น 10 ออกมา ทุกคนต่างตกใจจนอธิบายไม่ถูก

อีกด้านหนึ่ง ซูเฉินฉวยโอกาสที่อีกฝ่ายกำลังตกตะลึง พุ่งไปข้างหน้า สังหารผู้วิวัฒนาการขั้น 7 ที่เหลืออย่างไร้ปราณี

บังเกิดเสียงกรีดร้องน่าสังเวชมากกว่า 10 ครั้ง ผู้วิวัฒนาการขั้น 7 ถูกสังหารเกลี้ยง

ซูเฉินค่อยๆเดินเข้าไปด้านหน้าของชายหน้าบาก เอื้อมมือดึงคอเสื้ออีกฝ่าย ตั้งใจจะลากขึ้นรถ

แต่ในเวลานั้นเอง อู๋หยาจื่อโบกมือให้ซูเฉินใจเย็น

“ผู้อาวุโส ยังมีอะไรอีกหรือ?” ซูเฉินโยนชายหน้าบากลงกับพื้น และเอ่ยถาม

อู๋หยาจื่อพยักหน้าเล็กน้อย  จากนั้นมองไปยังชายหน้าบาก เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงทุ้มลึกว่า “เจ้าติดตั้งศิลาต้องห้ามไว้ที่ใด?”

“ไอ้แก่ แกรู้รึเปล่าว่าฉันเป็นใคร? รีบปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ก่อนที่จะสายเกินไป ไม่อย่างนั้น …”

ถึงขนาดนี้แล้ว ชายหน้าบากไม่เพียงไม่หวาดกลัว แต่ยังกัดฟันข่มขู่พวกเขา

ซูเฉินไม่ชินกับการถูกผู้อื่นสร้างปัญหา ยกเท้าข้างหนึ่งเหยียบหน้าชายหน้าบาก แล้วเพิ่มแรงกดจนศีรษะครึ่งหนึ่งของอีกฝ่ายจมลงไปในดิน ระหว่างนั้นหันไปมองอู๋หยาจื่อ  เอ่ยถามว่า “ผู้อาวุโส ศิลาต้องห้ามคืออะไร?”

“ศิลาต้องห้ามคือแร่ชนิดหนึ่งที่สามารถสะกดพลังแห่งจิตวิญญาณและการเชื่อมต่อจิตสำนึกได้ เป็นอะไรที่หาได้ยากยิ่งในโลกใบนี้ มูลค่าของมันสูงยิ่งกว่าศิลาทลายมิติหลายเท่า”

“สาเหตุที่ค่ายกลผนึกสวรรค์สามารถเปิดใช้งานได้ เพราะมันอาศัยพลังอำนาจของศิลาต้องห้ามเช่นกัน” อู๋หยาจื่อค่อยๆอธิบาย

อ้างอิงตามคำบอกเล่าของอู๋หยาจื่อ ศิลาต้องห้ามคือสมบัติล้ำค่าในหมู่สมบัติอย่างแน่นอน

หัวใจของซูเฉินเริ่มเต้นแรง หันไปพูดกับ [รถศึกอัจฉริยะ] “เสี่ยวจือ ศิลาต้องห้ามมีประโยชน์อะไรกับนายไหม?”

[รถศึกอัจฉริยะ] ตอบทันที “เจ้านาย ถ้าคุณติดตั้งมันให้ฉัน ฉันจะสามารถสร้างพื้นที่คล้ายกับค่ายกลผนึกสวรรค์ได้ อย่างไรก็ตาม อาณาเขตจะค่อนข้างเล็ก เพียง 100 ตารางฟุตเท่านั้น”

หัวใจของซูเฉินกระตุกวูบ แค่ลองจินตนาการ ว่าหากเขาต้องสู้กับปรมาจารย์พลังจิตหรือปรมาจารย์มนตรา แล้วสามารถสะกดพลังเวทย์และพลังจิตได้ ไม่ใช่ว่าเขาจะสามารถฆ่าหรือทรมานพวกมันได้ตามใจชอบหรอกเหรอ?

อู๋หยาจื่อเหมือนจะเข้าใจว่าซูเฉินคิดอะไรอยู่ เอ่ยปากเตือน “ซูเฉิน ค่ายกลผนึกสวรรค์มีผลแค่กับผู้ที่อยู่ต่ำกว่าระดับเทวะ แต่เมื่อปีนป่ายไปอยู่เหนือระดับเทวะแล้ว ผลลัพธ์ไม่ได้ดีอะไรถึงขนาดนั้น”

ซูเฉินไม่ได้รู้สึกผิดหวังมากนักกับคำตอบนี้ เพราะทุกการดำรงอยู่ของระดับเทวะ ล้วนครอบครองกำลังรบที่ไม่อาจหาผู้ใดเทียบ ต่อให้มันส่งผลกระทบแค่เล็กน้อย ก็นับว่ายังพอรับได้

ผ่านไปพักหนึ่ง หลักจากสลายอารมณ์ตื่นเต้นในหัวใจ เขาก็เอ่ยถามชายหน้าบากด้วยน้ำเสียงเย็นชา “บอกฉันมาว่าศิลาต้องห้ามอยู่ที่ไหน? แล้วฉันจะยอมให้ไปที่ชอบๆแบบไม่ต้องเจ็บตัว!”

ชายหน้าบากหัวเราะ ปฏิบัติต่อคำขู่ซูเฉินราวกับหูทวนลม

เห็นแบบนี้  ซูเฉินปาดจมูกเขา หันไปทางเฉาหรานและตะโกนว่า “เฉาหราน เจ้าหมอนี่มันทำตัวไม่มีสมอง ช่วยมาสั่งสอนมันที!”

“ฉันมาแล้วพี่เฉิน!”

เฉาหรานลงจากรถ วิ่งเหยาะๆไปหาซูเฉินด้วยความตื่นเต้น