บทที่ 126 ลาก่อน แล้วพบกันใหม่
บทที่ 126 ลาก่อน แล้วพบกันใหม่ ฉินเสวี่ย ค่อยๆปิดตาของนางมีน้ำตาไหลออกมาจากหางตาของนางอย่างน่าสงสาร ฝูงหมาป่าเข้ามาใกล้มันอ้าปากกว้างและเตรียมกระโจนเข้าใส่พวกนาง “ในที่สุดมันก็จบแล้วหรือ?” “น่าเสียดายที่ยังมีคำพูดที่ยังไม่ได้บอกชายคนนั้นอีกมากมาย…” “ช่างมันเถอะเป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว..” ประกายไฟและสายฟ้า...