EP 652 ต้นเหตุคือ หวังอันซิอย่างงั้นหรอ!

EP 652 ต้นเหตุคือ หวังอันซิอย่างงั้นหรอ!

By loop

ช่วงจันทร์เช้า

เขตหนานฉาง สำนักงานเขตถนนกวางหมิง

ท้องฟ้ากดลงเพื่อซ่อนเมฆสีดำหนาทึบปิดแสงปกคลุมลานถนนด้วยเมฆที่บดบังกลืนเงาของเจ้าหน้าที่บางคนที่เพิ่งมาทำงาน

ในเวลานั้นรถคันสีดำก็ขับเข้ามาในบริเวณลานจอด

"เลขาซูบิน."

“เลขาซูบิน”

"สวัสดีตอนเช้า."

ทุกคนมองไปที่ดงซูบินด้วยสายตาแปลก ๆ และพวกเขาดูเหมือนว่าดงซูบินจะอารมณ์ไม่ดี

ดงซูบินขมวดคิ้วที่พวกเขาพยักหน้าและเดินเข้าไปในอาคารสำนักงาน

เนื่องจากเสี่ยวหยางได้แจ้งข่าวให้เขาทราบแล้ว ดงซูบินจึงไม่อาจเผิกเฉยได้ ได้อย่างแน่นอน เขารีบกลับเมื่อคืนนี้ เขาโทรไปหลายสายแล้วถามถึงสถานการณ์ อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้รับข้อมูลใดๆ สิ่งที่ไปโรงเรียนพรรคดูเหมือนคนอื่นๆก็จะไม่รู้เรื่องนี้ แต่ในกรณีนี้ดงซูบินยิ่งระมัดระวังมากขึ้น เขารู้ว่าเสี่ยวหยางกำลังทำอะไรอยู่ และคำพูดของเธอก็คงไม่ได้พูดมามั่วๆอย่างแน่นอน วันนี้เมื่อมาถึงที่ทำงาน ดงซูบินพบว่าการแสดงออกของทุกคนดูแปลกไปงและสายตาของคนพวกนั้นดูแปลกๆ ซึ่งทำให้ดงซูบินรู้สึกประหม่าเอามากๆ

ไม่กี่นาทีต่อมา

เมื่อ ดงซูบินเพิ่งเข้ามาในห้องทำงาน โทรศัพท์บนโต๊ะก็ดังขึ้น

ดงซูบิน เอื้อมมือออกไปและถามว่า “ผมเองสวัสดี”

ดูเหมือนปลายสายจะเป็นเสียงผู้ชาย “เลขาธิการซูบิน สวัสดี ฉันเป็นหน่วยงานของคณะกรรมการเขต รัฐมนตรีชู ให้ผมแจ้งให้คุณทราบและให้คุณมาที่คณะกรรมการเขต”

ไปที่นั้น?

ดงซูบินดูเย็นชา "มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น?"

"ผมเองก็ไม่ทราบ"

"เข้าใจแล้ว."

ณ สำนักงานคณะกรรมการพรรค

สำนักงานชูชินหลง

ดงซูบินเคาะประตูและเห็นว่าชูชินหลงถือถ้วยและนั่งอยู่หลังโต๊ะ รู้สึกผ่อนคลายและดื่มชา รู้สึกสบายมาก

“เลขาซูบินมาแล้วหรอ” ชูชินหลงไม่ได้ยิ้มเมื่อยิ้ม: "นั่งลง"

ดงซูบินนั่งลงบนเก้าอี้ก่อนเอาเท้าวางบนโต๊ะ “คุณเรียกผมหรอ”

เนื่องจากลูกชายของชูชินหลงถูกดงซูบินถูกทำร้าย พวกเขาทั้งสองจึงไม่ค่อยถูกกันเท่าไร และพวกเขาก็ไม่ได้ปิดปังความไม่พอใจของเขา

ชูชินหลง เหลือบมองไปที่ตำแหน่งนั่งของเขา และใบหน้าของเนื้อก็กระซิบเล็กน้อย “วันนี้ผมคุยกับคุณในนามขององค์กร คุณแก้ไขทัศนคติก่อนและแก้ไข ไว้คุยกันใหม่” หลังจากนั้นชูชินหลง จะดื่มชาสักถ้วย วางลงพลิกไฟล์ในมือแล้วประมวลผล

ดงซูบินไม่ได้ยกขาลง

หลังจากดูหนัง ดวงตาของชูชินหลงก็กวาดไปทางด้านข้างของเขา นี่คือวิธี: “ข่าวจากสำนักข่าวหนานกิง คุณควรรู้ว่าทางคณะกรรมวินัย เหล่านี้ได้ตรวจสอบเรื่องนี้และได้ตรวจสอบแล้ว ข้อเท็จจริงค่อนข้างสุดโต่ง หลังจากการสอบสวน นักเรียนที่ถูกซ้อมไม่มีบาดแผลหรือบาดเจ็บสาหัส อย่างไรก็ตาม แม้จะไม่มีผู้ได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่ผลกระทบของเหตุการณ์นี้ก็เลวร้ายมาก ภายหลังการหารือของคณะกรรมการเขต โรงเรียนพรรคเมืองโฮ่วเทียนได้จัดอบรมหลักสูตรเป็นเวลาหนึ่งเดือน ชื่อของคุณได้รับการรายงานแล้ว”

เป็นไปตามคาด!

ดงซูบินได้เตรียมพร้อมสำหรับแง่มุมนี้แล้ว และการแสดงออกของเขาก็สงบมาก

“ให้ผมไปโรงเรียนพรรคเพื่อไปฝึก แล้วงานของสำนักงานเขตล่ะ?” ชูชินหลงยิ้ม “วันมะรืนนี้ ชั้นเรียนฝึกข้าราชการเปิดอย่างเป็นทางการ และพรุ่งนี้คุณจะต้องไปโรงเรียนพรรคในเมืองเพื่อรายงานว่าสำนักงานตัวแทนชั่วคราวของคุณก็คือ เกิงเซียง”

"ฉันกำลังพูดถึงงานประชุมยกย่องหน่วยงานต้นแบบส่งเสริมการผู้สูงอายุ"

“พื้นที่นี้ได้รับการพิจารณาเช่นกัน เพื่อให้เกิงเซียง จะไปปักกิ่งเพื่อรับรางวัล และงานจะถูกโอนไปยังหวังหยูริน ซึ่งรับผิดชอบแผนกและสำนักงานแห่งใหม่”

ดงซูบินถูกหัวเราะเยาะและพวกเขาทั้งหมดได้รับการออกแบบมาสำหรับฉัน?

ชูชินหลงกล่าวว่า "อะไรอีก?"

“...” ถ้าผมไม่ไป? ”

ดวงตาของชูชินหลงจับต้องเขาและเขาพูดเล็กน้อย: “นี่ไม่ใช่เรื่องส่วนตัวของฉัน มันเป็นการตัดสินใจขององค์กร ฉันกำลังแจ้งให้คุณทราบ และไม่ขอความเห็นจากคุณ!”

ดงซูบินยืนขึ้น "แล้วผมจะขอเก็บเอาไปคิดก่อน" หันไปเปิดประตู

ความจริงที่ว่า ดงซูบินไปโรงเรียนพรรคนั้นทำให้เขาโกรธอีกครั้ง!

หาก ดงซูบินทำงานในหนานฉาง เป็นเวลาหนึ่งหรือสองปีและมีคุณสมบัติเพียงพอ ดงซูบินก็ไม่อยากไปโรงเรียนพรรคเพื่อฝึกอบรม แม้ว่านี่จะไม่ใช่เรื่องของการเลื่อนตำแหน่ง แต่เขาก็สามารถเติมหมึกลงในประวัติย่อของเขาได้ ทำไมจะไม่ล่ะ? แต่ตอนนี้ ในเวลานี้ มันน่ากลัวเกินไปที่จะปล่อยให้ ดงซูบินไปโรงเรียนพรรค เพราะ ดงซูบินไม่ได้ไปประโยชน์อะไรจากการไปครั้งนี้เลย เขาเข้าใจโลกนี้ดี บ่อนครั้งดงซูบินรู้ว่าการทำเช่นนี้ เป็นการลงโทษทางอ้อมของเจ้าหน้าที่ที่กระทำผิด พวกเขาถูกส่งตัวไปที่โรงเรียนพรรคแล้วถึงจะได้กลับมา คราวนี้ ดงซูบินกลัวว่าเขาจะไม่ได้กลับมา

เป็นไปได้ไหม?

ถึงแม้มันจะไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่เขาก็อยู่เฉยๆไม่ได้!

ชูชินหลง และ ดงซูบินนั้นมีความแค้นกันอย่างสุดซึ้ง ลูกชายของเขายังคงถูกคุมขังอยู่ ** เนื่องจากการแจ้งความเท็จกับดงซูบิน ในฐานะหัวหน้าแผนกองค์กรของคณะกรรมการชูชินหลงมีอำนาจระดับสูงและรับผิดชอบในการตรวจสอบเหล่าผู้บริหาร ถ้าเขาเอาชนะดงซูบินได้ก็จะสามารถจัดการเหล่าผู้บริหารที่กระด่างกระเดื่องได้ และดูเหมือนนายกเทศมนตรีโยฮวาเอง ก็คงจะรู้สึกมีความสุขมากขึ้นด้วย ดูเหมือนคราวนี้จะเป็นความตั้งใจของทางคณะกรรมการมณธล เพราะ ถ้าดงซูบินถูกถอดออกจากตำแหน่ง น้องชายของเกิงโยฮวาก็จะสามารถเข้ามาแทนทีเขาได้เลย นั้นคือความเป็นไปได้ แต่ยังพอมีทางแก้ไขอยู่ นั้นก็คือหวังอันซิ หวังอันซิเป็นผู้บังคับบัญชาของหวังซินหลงอีกทีหนึ่ง และ หวังอันซิจะไม่ยอมอยู่เฉยๆแน่ ท้ายที่สุดเขาเองเป็นหนี้บุญคุณดงซูบินดังนั้น ดงซูบินจึงอาจสามารถรักษาตำแหน่งของเขาไว้ได้ สามารถ

เขาต้องใช้อำนาจที่มากขึ้น

แต่ถึงแม้เขาจะต้องไปที่โรงเรียนพรรคจริง เขาก็จะต้องกลับมาให้ได้ ถึงจะไม่เต็มใจก็ตาม

เหตุผลง่ายๆก็คือ

อย่างแรก ดงซูบินใช้เวลาไม่นานก่อนที่เขาจะเข้ารับตำแหน่ง หน่วยงานของเขายังไม่เสถียร ขนาดเกิงเซียงเองได้รักษาการสำนักงานเขตกวางหมิงมาหลายปีแล้ว และพี่สาวของเขาก็ได้วางตัวเขาไว้แล้ว  อีกทั้งพยายามผลักให้ดงซูบินเขาไปรับการฝึกอีก แต่ดงซูบินก็คิดว่า เวลาเพียงเดือนเดียวมันจะเกิดอะไรขึ้นกับหน่วยงานแห่งนี้ได้บ้าง? หรือว่าพวกเขาตั้งใจขุดรากถอนโคนที่ดงซูบินได้พยายามสร้างรากฐานไว้ เมื่อ ดงซูบินกลับมาจากการฝึก สำนักงานกวางหมิงก็จะกลับไปเป็นเหมือนก่อนหน้าที่เขามาทำงานที่นี้

นอกจากนี้ยังเป็นสิ่งที่น่ารำคาญที่สุดสำหรับ ดงซูบินก็คือเรื่องของการประกวดหน่วยงานต้นแบบการส่งเสริมผู้สูงอาวยุ! เพราะกว่าจะมาถึงจุดนี้ได้ดงซูบินจะต้องผ่านอุปสรรคมามากมาย ใครจะยอมให้คนที่ไม่ได้ทำอะไรเลยชุบมือเปิบไปได้กัน? อีกทั้งยังให้เกิงเซียงเป็นคนไปรับรางวัลที่ปักกิ่งอีก? ผลงงานชิ้นนี้ถือเป็นผลงานชิ้นใหญ่สำหรับเขาเลย! แต่กลับจะถูกปล้นไปหน้าด้านเช่นนี้อย่างง้นหรอ? แน่นอนว่าดงซูบินไม่ใช้คนที่มีนิสัยใจแคบ แต่เพราะว่าผลงานนี้เขาเป็นคนดำเนินการมาทั้งหมดดงซูบินต้องแบกหน้าทำทุกวิธีทางให้ได้งานนี้มา อีกทั้งต้องยอมคัดใจกับทางมณฑลเพราะไปแย่งผลงานนี้จากถนนผิงอัน เกิงเซียงเองก็คัดค้านเขาอยู่ตลอดเวลา แต่สุดท้ายเกิงเซียงเองก็ไม่ได้คิดจะช่วยเหลือเลย   รู้ไหมว่าฉันทุ่มเทไปเท่าไร? กว่าจะมาถึงจุดนี้ ดงซูบินไปที่กระทรวงกิจการพลเรือนเพื่อพยายามหาช่องทางพามณฑลได้รางวัล

แต่ตอนนี้? คนที่พยายามคัดค้านกำลังนั่งดื่มชาอยู่ในสำนักงาน ในทางกลับกัน ความสำเร็จนี้จะต้องเป็นของใครกันแน่?

มันจะมากเกินไปแล้ว!

คิดว่าฉันจะยอมปล่อยเรื่องนี้ไปเฉยๆ? ?

แน่นอนว่านี้คือดงซูบิน คนที่ข้ามเส้นและคิดจะมีปัญหากับเขาส่วนใหญ่นั้นจะมีจุดจบที่คล้ายๆกัน ลองดูสิเกิงเซียงนี้เขากล้ามากในยามที่ผลงานไม่เป็นรูปเป็นร่างเขาแทบจะไม่สนใจใยดีด้วยซ้ำ แต่กลับมาตอนนี้เขายังกล้ามาตัดหน้าเอาผลงานไป มันควรเป็นเช่นนี้หรอ? มันเป็นเรื่องที่ฉันรับไม่ได้ ฉันจะทำอย่างไรไม่ให้ผลงานชิ้นนี้ตกไปในมือของหมอนั้น?

ถึงแม้ว่าทางชูชินหลงจะอธิบายเขาเกี่ยวกับเรื่องแล้วก็ตาม!

ถึงแม้เขาจะรู้ดีว่า ชูชินหลงมอบความรับผิดชอบนี้ให้หวังหยูรินอย่างที่เขาวางไว้ตอนแรกแล้ว  แต่สิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆมันทำให้เขาไม่สามารถรับได้กับการสั่งการนี้ ดงซูบินหันหลังและขึ้นไปชั้นบนพร้อมที่จะขอเข้าพบหวังอันชิ ช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้แต่เขาถูกโยนให้ไปอยู่ในโรงเรียนของพรรค และนี้ก็อีกไม่กี่วันเท่านั้นที่งานประชุมยกย่องรางวัลหน่วยงานต้นแบบจะเริ่ม

ระหว่างทางเดิน ดงซูบินบังเอิญได้ยินเรื่องบางอย่างพอดี

“นายกเทศมนตรีโยฮวา  ...”

“ฉันคิดว่าคุณคงพยายามหาใครสักคนช่วยเรื่องนี้อยู่สินะ”

“ฉันเคยไปมาแล้ว มันอาจจะเล็ก...”

“ถ้าเช่นนี้เดียวจะให้คนนำทางไป!”

เสียงรองเท้าส้นสูงถูกกดลงอย่างรวดเร็ว ในชั่วพริบตา ชายสวมชุดหล่อและนายทหารวัยกลางคนก็ก้าวลงบันได

เมื่อเห็น เกิงโยฮวา ดงซูบินก็รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย ในความเห็นของเขา ครั้งนี้ไม่เพียงแต่ ชูชินหลงและเกิงเซียงจะมีส่วนเกี่ยวข้องและอยู่เบื้องหลัง แต่เกิงโยฮวาก็เข้าร่วมในครั้งนี้ด้วย ดังนั้นดงซูบินจึงหยุด และขวางหน้าเธอเอาไว้: “นายกเทศมนตรีโยฮวา”

ใบหน้าของเกิงโยฮวาไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมา  ดงซูบินได้แต่ยืนขมวดคิ้วและมองไปที่เธอ

แน่นอนดงซูบินไม่ชอบใบหน้าที่ดูไร้อารมณ์ของเกิงโยฮวาตอนนี้เลย

ดงซูบินไม่ได้รอให้เธอพูด เขาพูดตรง ๆ ว่า: "ผมผิดอะไรที่จะถูกส่งไปที่โรงเรียนของพรรค? ผมเองเป็นถึงผู้บริหารเขต ไม่ใช่ว่าฉผมไม่เชื่อฟังการตัดสินใจขององค์กร ตอนนี้งานประชุมมอบรางวัลเองก็จะเริ่มในอีกไม่กี่วันนี้ เรื่องการเชิญต่างๆก็ถูกจัดไว้หมดแล้ว ถ้าคุณต้องการให้ผมไปที่นั้น รอให้จบหลังงานประชุมก่อนจะได้ไหม" ดงซูบินเข้าใจเรื่องนี้ดีว่านี้เป็นเกมการเมืองที่ทางผู้บริหารระดับสูงของมณฑลต้องการขัดแข้งขัดขาเขา อย่างน้อยที่สุดก็ควรให้เขามีโอกาสได้เฉยชมผลงานที่เขาสร้างมาจะไม่ได้หรือยังไงกัน? แต่นี้เธอกลับใช้อำนาจกดขี่ข่มเหงดงซูบินแล้วปล่อยให้น้องชายของคุณ "ฉกฉวยผลงาของเขา" นี่มันจะไม่เกินไปหน่อยหรือ?

เกิงโยฮวา มองเขาด้วยท่าทางบูดบึ้ง “คุณไม่ควรพูดเรื่องนี้กับฉัน!”

ก็เธอเองมีส่วนเกี่ยวของกับเรื่องนี้โดยตรงถ้าไม่ให้พูดเช่นนี้ จะให้พูดอะไร เกิงโยฮวาพูดต่อไปจนทำให้ ดงซูบินประหลาดใจ “นี้คือความต้องการของเลขาธิการหวังอันซิที่ต้องการให้คุณไปโรงเรียนของพรรค แม้ว่าฉันจะโหวตเห็นด้วย ถ้าคุณไม่พอใจอะไรก็ไปคุยกับเลขาหวังนู้น ฉันไม่ได้เป็นคนเริ่มเรื่องนี้ แค่นี้เอง!”

ดงซูบินตกตะลึง

เกิงโยวฮวาก้าวลงบันไดอย่างเด็ดเดี่ยวและเดินผ่านดงซูบินไป

เจ้าหน้าที่ที่อยู่ข้างหลังเขาก็มองไปที่ ดงซูบินส่ายหัวและตามเกิงโยฮวา

หวังอันซี?

หวังอันซีต้องการย้ายฉันอย่างงั้นหรอ?

ดงซูบินนั้นช่างเหลือเชื่อจริงๆ เขาช่วย หวังอันซิในการรักษา โรคที่เกือบผากชีวิตของหวังอันซิไป อีกทั้งการของโรคยังหายไปด้วย ตอนนี้ดงซูบินถึงกับพูดอะไรไม่ออก และพยายามหาเหตุผลมาอธบายว่าทำไมหวังอันซิถึงเสนอเรื่องนี้ขึ้นมา? และนี้ก็คงไม่ใช่เรื่องที่จะพูดมั่วด้วย! ?

อย่างไรก็ตาม ดงซูบินก็รู้เช่นกันว่านายกเทศมนตรีโยฮวา ไม่สามารถพูดโกหกนี้ได้และไม่จำเป็นต้องพูดเช่นนั้นด้วย!