อาณาจักรของฉัน บทที่ 12 เครื่องบดเนื้อ
“ตอนนี้ก็ราวสองวันแล้ว” คริสผลักแก้วน้ำไปด้านข้างปราสาทมีนและพูดกับวาลอนว่า “ที่นี่ กองทัพของเราสามารถรวมทัพได้ และเราสามารถรวบรวมทหารทั้งหมด 1,000 นายและโจมตีโดยตรงเข้าไปที่ ปราสาทเพื่อยุติการต่อสู้”
วากอน พยักหน้าและมั่นใจอย่างเต็มที่: "ทหารม้าของเราสามารถปฏิบัติภารกิจให้สำเร็จ โจมตีแบบไม่ทันตั้งตัว และกำจัดศัตรู 200 คนโดยไม่มีปัญหาใดๆ"
จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่เมืองตู้โข่วบนแผนที่ และพูดกับคริสว่า "เรามีปืนใหญ่ และคาดว่าจะสามารถยึดเมืองตู้โข่วได้"
“คำถามตอนนี้คือ เราจะหยุดยั้งไม่ให้ ลอร์ดเฟอร์รี หลบหนีไปพร้อมกับกองเรือของเขาได้อย่างไร!” วารอนมองดูแผนที่ ขมวดคิ้วและพูด
“ไม่เป็นไร!” คริสตบโต๊ะ กัดฟัน และพูดอย่างขมขื่น: “ไม่สำคัญว่าพวกเขาจะวิ่งหนีหรือไม่! ฉันต้องการยึดเมืองของเฟอร์รี่!”
“นี่ไม่ใช่ปัญหาเชิงกลยุทธ์ แต่เป็นประเด็นทางศีลธรรม! ฉันไม่ต้องให้ทหารของเราปล้นสะดมประชาชน! การทำร้ายประชาชนเป็นสิ่งที่ไม่ควรเกิดขึ้น!” โต๊ะถูกทุบอย่างแรง และเขาพูดอย่างหนักแน่น
“ผู้ใต้บังคับบัญชาเข้าใจ!” เมื่อได้ยินคำพูดของคริส วารอนตาเป็นประกาย และเขาก็กำมือขวาแนบหน้าอกทันที และดังก้อง “ผู้ใต้บังคับบัญชา เรามารวมกองทหารกันเถอะ!”
การโจมตีจะต้องดำเนินการ แต่วิธีการดำเนินการต้องมีการวางแผนอย่างรอบคอบ เมื่อเราไม่สามารถยุติการต่อสู้ได้อย่างรวดเร็ว แรงกดดันจากด้านอื่นจะเพิ่มขึ้น ความปลอดภัยของค่ายเราจะไม่สามารถรับประกันได้
อันที่จริง คริสไม่มีกำลังมากในมือ และมีเพียง 2,000 คนเท่านั้น ในจำนวนนี้ ประมาณ 1,000 คนเป็นกองทหารรักษาการณ์ที่เหลืออยู่ในอาณาเขตของของเขาเองและไม่สามารถเคลื่อนย้ายได้
ความคล่องตัวของกองทหารที่อยู่เบื้องหลังเหล่านี้ต่ำ และความเร็วของการระดมกองทัพจะทำให้ความเร็วโจมตีของกองกำลังหลักช้าลง ดังนั้นจึงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องรวมกองกำลังทั้งหมดของเขา
ในบรรดากองทหารที่เหลือ มีทหารม้าประมาณ 500 นาย และทหารที่เหลืออีก 500 นายเป็นทหารราบ แต่ตอนนี้ เมย์เพิ่งถูกยึดครอง จำเป็นจะต้องทิ้งทหารบางส่วนไว้ป้องกัน ดังนั้น กองทหารที่คริสเท่านั้นที่สามารถย้ายได้คือ 700 คน
เขาต้องพึ่งพา 700 คนเหล่านี้เพื่อต่อสู้กับ เฟอร์รี่ แล้วรีบจบสงครามอย่างรวดเร็ว มิฉะนั้นกองกำลังในทิศทางอื่นของเมือง เซริส อาจใช้โอกาสนี้ในการเปิดฉากโจมตีเขาได้
เมื่อมีคนโจมตี เซริส การต่อสู้จะไม่ใช่ชัยชนะอีกต่อไป แต่กลายเป็นความพ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์
การพยายามต่อสู้อย่างรวดเร็วด้วยกองกำลังที่เสียเปรียบดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่ไม่น่าเป็นไปได้ แต่คริสจำเป็นต้องทำ
"นี่คือการเดิมพัน!" วากอน มองไปที่แผนที่และในที่สุดก็พูดกับ คริส ว่า: "ถ้าคู่ต่อสู้ใช้กลยุทธ์ถ่วงเวลา กระจายกำลัง และพยามเลี่ยงการปะทะ... เราจะแพ้"
“เราต้องพยามทำให้ เฟอร์รีร วบรวมกำลังและต่อสู้กับเราแบบซึ่งหน้า พวกเราที่มีปืนใหญ่สนับสนุนถึงจะชนะ!” คริสย้ำอีกครั้ง
คริสมองโลกในแง่ดีเกี่ยวกับการเดิมพันครั้งนี้: "พวกเขามีข้อได้เปรียบทางการทหาร และพวกเขาไม่รู้ว่าอาวุธลับของเราแข็งแกร่งแค่ไหน ทำไมพวกเขาถึงจะไม่สู้กับพวกเราล่ะ"
"คุณนำทหารม้า 200 นายและทหารราบ 50 นายอยุ่ที่นี่เพื่อรักษาความสงบเรียบร้อย! โดยส่วนตัวแล้วฉันนำทหารราบ 450 นายและทหารม้า 300 นายไปโจมตีเฟอร์รี่!" คริสตัดสินใจอย่างรวดเร็วและตัดสินใจนำทัพด้วยตัวเอง
หลังจากได้ยินเรื่องนี้ วากอน ก็หยุดทันทีและพูดว่า: "นายท่าน! คุณอยู่ที่นี่แล้วให้ฉันเป็นผู้นำกองทัพ!"
ไม่ใช่ว่าคริสไม่เชื่อใน วากอน แต่เขารู้สึกว่าเขาสามารถดำเนินกลยุทธ์ได้ดีขึ้นโดยการคุมการรบด้วยตัวเอง เขาโบกมือและพูดกับ วากอน ว่า "คอยระวังหลังให้ฉัน และมันก็เป็นความสำเร็จที่ยอดเยี่ยมเช่นกัน! ครั้งนี้ฉันจะต้องโจมตี Ferry ด้วยความกล้าหาญ แต่ยังต้องตัดสินใจอย่างแม่นยำในสนามรบด้วย เป็นการตัดสินใจบางอย่างที่คุณไม่สามารถตัดสินใจแทนได้ ดังนั้นฉันต้องไปด้วยตัวเอง!"
ได้ยินคริสพูดแบบนี้
วากอน ก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พยักหน้าและพูดว่า “นายท่าน ไม่ต้องกังวล ฉันจะปกป้อง เมย์ และทำให้แน่ใจว่าไม่มีอะไรผิดปกติที่นี่!”
เมื่อ วากอน ปกป้องตัวเองที่ด้านหลัง คริส รู้สึกโล่งใจและนำกองกำลังของเขาออกจาก เมย์ โดยตรง
คริสซึ่งมีทหารม้าเพียงอย่างเดียวเคลื่อนที่เร็วมาก และทหารม้า 300 นายก็วิ่งผ่านที่ราบทางทิศตะวันออกของเมนราวกับพา
เขาทิ้งสัมภาระทั้งหมดและปืนใหญ่ 20 กระบอกให้กับผู้ช่วย คริส ของวากอน และนำทหารม้านำไปทางทิศตะวันออกอย่างรวดเร็ว และรีบไปยังทางชายแดนของ เฟอร์รี่ ในเวลาเพียงหนึ่งคืน
เมื่อเห็นดวงอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันออก คริสก็หรี่ตาลง ดวงอาทิตย์ในเวลานี้ไม่ดีสำหรับการโจมตีของเขา แต่เขาไม่สามารถรอได้อีกต่อไป
"ฟังคำสั่งของฉัน! พักบนจุดนั้นเป็นเวลา 20 นาที! จากนั้นกองทัพทั้งหมดมารวมตัวกัน! และบุกโจมตี!" คริสออกคำสั่งพักให้ทหารรักษาการณ์ข้างๆ เขาหันหลังกลับและลงจากม้า หาที่ที่สะอาดนั่ง
สิ่งที่เขาเห็นระหว่างทางคือสถานการณ์อันน่าสลดใจทุกประเภทของเมย์ บ้านของประชาชนที่ถูกปล้นสะดมทิ้งไว้แต่เพียงความว่างเปล่า พื้นดินและริมถนนเต็มไปด้วยซากศพ เครื่องใช้และเสื้อผ้าที่ถูกทิ้งไว้ตลอดทาง
จู่ๆ เมย์สงบสุข และ ร่ำรวยก็กลายเป็นนรกบนดิน ซึ่งทำให้คริสเกลียดเจ้าเมืองตูโข่วถึงขั้นอยากจะกินทั้งเป็น
แม้แต่ลอร์ดเอนเซลแห่งเมืองเมย์ ซึ่งเขาฆ่าไป เขาก็ไม่ได้โกรธแค้นขนาดนี้ ในแง่หนึ่ง เบอร์แมนคนนี้ "ทำได้ดี" จริงๆ!
หลังจากกลืนน้ำเย็นในถุงน้ำสองสามคำ คริสก็รู้สึกว่าพลังงานของเขาเต็มอีกครั้ง เขาลุกขึ้นจากพื้นดิน กระโดดขึ้นหลังม้า ดึงบังเหียนม้าศึก ชี้ไปข้างหน้าแล้วถามทหารที่กำลังมองเขาเสียงดังว่า “คุณพักผ่อนหรือยัง”
"พักผ่อนพอแล้ว!" เมื่อเห็นเจ้าขายของเขาขึ้นหลังม้า ทหารม้าจำนวนมากก็กลับไปขี่ม้า พวกเขาตอบคำถามของคริสด้วยเสียงอันดัง รอคำสั่งใหม่ของคริส
“ฆ่าศัตรูกับข้า!” คริสดึงบังเหียนเพื่อให้ม้าเข้าที่ แล้ววิ่งไปทางทิศตะวันออกอย่างบ้าคลั่ง
“ฆ่าาาาา!” ข้างหลังเขา ทหารม้าจำนวนนับไม่ถ้วนยกหอกยาวของพวกเขา ขาของพวกเขาหนีบระหว่างม้าของพวกเขา และชุดเกราะที่สดใสของพวกเขาหันไปทางดวงอาทิตย์ขึ้น
...
ดวงอาทิตย์เพิ่งจะขึ้น และทหารในเมืองตู้โข่วหาวอย่างเกียจคร้าน ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา พวกเขาหมดแรงแล้ว แต่พลเรือนหลายหมื่นคนถูกคุ้มกันและเคลื่อนย้าย
ตอนนี้มีโอกาสที่จะพักผ่อน แล้วจะไม่รีบพักผ่อนได้อย่างไร? ยิ่งไปกว่านั้น บางทีในอีกไม่กี่วัน เมย์จะบุกเข้ามาแน่นอน และมันจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะขี้เกียจในเวลานั้น
ขณะที่เอามือปิดปาก เขาก็กวาดมองขอบฟ้าทางตะวันตกที่ยังคงปกคลุมไปด้วยความมืดโดยไม่รู้ตัว แล้วขมวดคิ้วโดยไม่ตั้งใจ
เมื่อเหล่ตา ทหารของเมืองนี้ก็เห็นบางสิ่งที่ดิ้นอยู่เหนือเส้นขอบฟ้า
เขาขยี้ตาที่ง่วงนอน จ้องมองที่ปลายถนนอีกครั้ง คราวนี้เขามั่นใจมากขึ้นว่ามีทหารม้าเข้ามาใกล้!
"เฮ้ เฮ้ ศัตรูบุก!" เขาเตะเพื่อนข้างกายด้วยนิ้วเท้าของเขา และปลุกเพื่อนอีกคนที่หลับไปแล้วให้ตื่น: "ฝั่งของเมย์ บุกมาแล้ว!"
“เป็นไปไม่ได้ พวกเขากำลังทำสงครามกับเซริส เขาจะมีทหารพอที่จะทหารสร้างปัญหาให้กับเราได้ที่ไหน” บนหอสังเกตการณ์ ทหารอีกคนหนึ่งไม่ยอมลืมตาและตอบด้วยน้ำเสียงที่ราวกับฝัน
“ไม่! เป็นทหารม้าจริงๆ!” ขณะที่ทหารม้าเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ ทหารเมือง ตูโข่ว ที่ตื่นอยู่ก็มีอาการวิตกกังวลอยู่แล้ว เขาเตะเพื่อนที่อยู่รอบๆ ตัวเขาและตะโกนเสียงดัง
ในที่สุดอีกฝ่ายก็ทนไม่ไหว เขาพลิกตัวลุกขึ้นจากพื้นดิน ถืออาวุธ มองไปทางขอบฟ้าด้านตะวันตก ซึ่งสว่างขึ้นมาก และพบว่ากลุ่มทหารม้ากำลังควบมาทางพวกเขาจริงๆ .
ชั่วขณะหนึ่ง เขาตาสว่าง และทหารที่เพิ่งลุกขึ้นตกใจกลัว พวกเขาไม่รู้ว่า เหตุการณ์เดียวกันนี้เกิดขึ้นเมื่อสองสามวันก่อนที่ชายแดน เซริส
“เร็วเข้า! จุดไฟแจ้งเตือน!” เมื่อเห็นทหารม้าวิ่งเข้ามา ทหารป้องกันเมืองก็ตะโกนอย่างกังวล เขารู้สึกว่าแท่นสูงใต้ฝ่าเท้าของเขากำลังสั่น และเขารู้สึกว่าขาของเขาสั่นอย่างต่อเนื่องด้วยการสั่นสะเทือนนี้
เมื่อพวกเขาจุดไฟสัญญาณ ทหารม้าได้วิ่งไปถึงหอสัญญาณขนาดเล็กนี้
คริสไม่ได้มาที่นี่เพื่อลำลายหอคอยสัญญาณเล็กๆ เหล่านี้ สิ่งที่เขาต้องการคือโจมตีพื้นที่ชายแดนทั้งหมดของเมืองตู้โข่วและบังคับอีกฝ่ายหนึ่งให้เข้าไปในเมืองตู้โข่ว
ดังนั้นเขาจึงไม่คิดแม้แต่จะโจมตีหอคอยสัญญาณเหล่านี้ และเพียงแค่มอบเป้าหมายเล็กๆ เหล่านี้ให้กับทหารราบที่อยู่ข้างหลังเขาเพื่อจัดการ
สิ่งที่เขาต้องทำตอนนี้คือ กวาดล้างทหารป้องกันชายแดนเมืองตู้โข่วอย่างรวดเร็ว สังหารทหาร และขับไล่พลเรือนออกจากหมู่บ้าน!
ควันไฟกระจายไปทั่ว และทิศทางของเมืองตู้โข่วก็ตอบสนองอย่างรวดเร็ว
ท้ายที่สุด ทหารในเมืองเฟอร์รี่เพิ่งกวาดต้อนพลเรือนของ เมย์หลายหมื่นคนกลับไปยังดินแดนของพวกเขา และพวกเขาไม่มีเวลาพักผ่อน
ทีม 200 คนมาตั้งแนวป้องกันที่ถนนเพื่อ ขวางทางกองทหารม้าของ คริส
หลังจากไล่ตามกองทหารศัตรูที่กระจัดกระจาย คริสผู้ซึ่งสังหารมาทั้งเช้าแล้วไม่ได้ตั้งใจจะหยุด เขาได้จัดกองทหารของเขาเล็กน้อย และเริ่มโจมตีทันที
กลุ่มทหารราบที่มีคันธนูและลูกธนูไม่เพียงพอก็เผชิญหน้ากับทหารทหารม้าที่พุ่งเข้าชาร์จอย่างรุ่นแรง และได้กลายเป็นเนื้อบดและกองเลือดขนาดใหญ่
คริสขี่ม้าตรงเข้าไปในศูนย์กลางของศัตรูที่รายล้อมไปด้วยทหารป้องกัน
ดาบยาวของเขาเหวี่ยงโค้งและฟันทหารราบของศัตรูที่ผ่านไปมา แรงกระแทกมหาศาลของม้าศึกทำให้ดาบผ่าแยกเกราะที่บอบบางของข้าศึก ลากจากล่างขึ้นบน ก่อนที่ทหารของศัตรูจะกรีดร้อง คริสได้ ฟันศัตรูอีกสองคนล้มลงโดยไม่หันกลับมามอง
ทหารม้า เซริส ที่อยู่เบื้องหลัง คริส ฟันไปทางซ้ายและขวา เกราะของพวกเขาเปื้อนเลือด และพวกเขาดูเหมือนปีศาจจากนรกในสายตาของศัตรู อัศวินที่ติดตามเขาไปก่อตัวเป็นเครื่องบดเนื้อขนาดใหญ่ กลืนกินชีวิตของศัตรูรอบข้าง
เพียงหนึ่งลมหายใจ แถวทหารม้ารูปธนูที่ก่อตัวขึ้นโดยพวกเขาตัดเป็นช่องว่างขนาดใหญ่ในตำแหน่งของศัตรู จากนั้นในไม่กี่วินาทีถัดมา ทหารม้าจำนวนมากก็พุ่งเสริมเข้าใส่ช่องว่าง ราวกับไวรัสแพร่กระจาย
คริส หยิบหอกที่ด้านหลังด้วยมือของเขาแล้วแทงคอของทหารฝ่ายตรงข้ามด้วยหอก พร้อมกับดึงหอกออกในครั้งเดียวและวิ่งไปข้างหน้า
ริมฝีปากของเขายังคงซีดเล็กน้อย แต่ดวงตาของเขายังคงแหลมคมราวกับเข็ม และร่างกายที่ไม่สูงเกินไปแต่สัดส่วนพอเหมาะก็ไหลผ่านหมอกเลือดด้วยพลังที่เข้มแข็ง
