Chapter 16: สถิติใหม่
Chapter 16: สถิติใหม่
“ฉันไม่คิดว่ามันยากขนาดนั้น..ใช่มั้ยนะ”
โจเอลสันปิดหนังสือและพูดกับตัวเองด้วยการรู้บางอย่าง
“ดูเหมือนว่าฉันต้องซื้อของแล้วลองด้วยตัวเองสินะ”
โจเอลสันพลิกดูหนังสือสองสามเล่มที่เอลซ่าให้ยืม แต่เขาจดจ่ออยู่กับการศึกษาวิธีการเตรียมยาทางจิตวิญญาณ มันยังเร็วมาก
ท้ายที่สุด ไม่ว่าเขาจะอ่านกี่ครั้ง มันก็ไม่มีประโยชน์เท่ากับการทดลองด้วยตัวเอง
“สำหรับวัสดุเวทย์มนตร์..สิ่งที่จูเลียน่าพูดเมื่อวานนี้ เราสามารถแลกเปลี่ยนกับเครดิตได้ที่สมาคมสัจธรรม”
ตอนนี้โจเอลสันมีหน่วยกิตที่ไม่ได้ใช้ 24 หน่วยกิต ซึ่งเขามีตั้งแต่เข้ามาในเกรด 2 พวกเขาควรจะเป็นของเกรดหนึ่ง
อย่างไรก็ตาม ถ้าเขาต้องการนำหน่วยกิตเหล่านี้ออก เขายังคงต้องผ่านการทดสอบการประเมินระดับแรก
พลังวิญญาณของเขาได้มาถึงมาตรฐานของจอมเวทระดับหนึ่งแล้ว และเขาก็เชี่ยวชาญในคาถาระดับสองถึงสามคาถา
ตอนนี้เขาถึงมาตรฐานแล้ว เขาเพียงแค่ขอใบรับรองจากเอลซ่าเท่านั้น
...
“ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของคุณ คุณสามารถก้าวไปสู่ระดับที่สามได้โดยตรง”
หลังจากดูการสาธิตเวทมนตร์ระดับ 1 และระดับ 2 ทั้งหมด เอลซ่าก็ถอนหายใจเบาๆ
เอลซ่าหยิบปากกาขนนกขึ้นมาบนโต๊ะ เขียนสองสามบรรทัดบนกระดาษสีเหลือง แล้วยื่นให้โจเอลสัน
“แสดงสิ่งนี้ให้คนในสมาคมสัจธรรมและคุณสามารถใช้หน่วยกิตของคุณได้”
“ขอบคุณครับอาจารย์เอลซ่า”
โจเอลสันแสดงความขอบคุณอย่างสุภาพ
เอลซ่าดูโล่งใจ โจเอลสันเป็นนักเรียนที่โดดเด่นที่สุดที่เธอเคยสอนมา และไม่มีนักเรียนคนไหนเทียบเขาได้
สมาคมสัจธรรมตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกสุดของสถานศึกษา เป็นอาคารอิสระที่มีเกล็ดสีทองเป็นสัญลักษณ์
แสดงถึงความยุติธรรมและความเป็นธรรมอย่างแท้จริง
ในเรื่องนี้โจเอลสันเพียงแค่ยิ้มเท่านั้น ความยุติธรรมและความเป็นธรรมเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ในสายตาของเขา
...
"สวัสดีมีอะไรให้ฉันช่วยคุณได้บ้าง"
เมื่อเข้ามาที่ประตู เด็กสาวผมแดงก็รีบเดินไปหาโจเอลสัน เธอสวมชุดคลุมผู้วิเศษสีแดง
โจเอลสันกล่าวว่า “เอ่อ...ฉันต้องการแลกเปลี่ยนหน่วยกิตกับวัสดุเวทย์มนตร์”
"อ้อเข้าใจแล้ว"
หญิงสาวพยักหน้าและพูดว่า “โปรดบอกชื่อของคุณให้ฉันทราบ”
“โจเอลสัน เอ็ดเวิร์ด”
“โจเอลสัน เอ็ดเวิร์ด”
เด็กหญิงผมแดงเอ่ยชื่อซ้ำและตรวจดูแฟ้มเอกสารในมือของนักเรียน
ทันใดนั้น เธอเงยหน้าขึ้นทันทีและอุทานออกมา “โจเอลสัน เอ็ดเวิร์ด! คุณเป็นนักเรียนใหม่ที่มีความสามารถพิเศษระดับสูงใช่หรือเปล่าเนี่ย”
โจเอลสันพยักหน้าอย่างสงบ
อุทานของหญิงสาวดึงดูดสายตาของนักเรียนคนอื่นๆ ในห้องโถง
“โอ้ เทพเจ้าแห่งเวทมนตร์ จริงๆด้วย โจเอลสัน เอ็ดเวิร์ด นักเรียนใหม่เก่งที่สุดในรอบร้อยปีนี่เอง ในที่สุดฉันก็เห็นด้วยตาตัวเองเสียที”
“เขาดูหล่อมาก ฮิฮิ ฉันชอบดวงตาของเขานะ”
“เจนนิเฟอร์ ขึ้นไปทักทายเขาสิ!”
“ไม่เอาน่า..เธอไปสิ”
ทุกคนมองโจเอลสันด้วยความแปลกใจและสงสัย ทำให้เขารู้สึกอึดอัดเล็กน้อย
ท้ายที่สุดแล้ว ไม่ใช่ทุกคนที่ชอบถูกมองเหมือนสัตว์ในกรงจัดแสดง
“คุณรีบหน่อยได้ไหม”
โจเอลสันพูดอย่างใจเย็น
"เอ่อ..ได้สิ"
เด็กหญิงผมแดงพยักหน้าอย่างรวดเร็วและพูด แต่ความสนใจของเธอยังคงอยู่ที่โจเอลสัน เธออ่านข้อมูลในขณะที่แอบมองเขา
“หน่วยกิตที่คุณมีในปัจจุบันคือ… โอ้ ฉันขอโทษที คุณยังเรียนไม่จบหลักสูตรเกรดหนึ่ง ดังนั้นคุณจึงไม่มีหน่วยกิตที่จะใช้ในตอนนี้”
ใบหน้าของหญิงสาวแสดงท่าทางเขินอาย
เสียงหัวเราะเบา ๆ ดังขึ้นรอบตัวพวกเขา
“ฮ่าฮ่า ดูเหมือนว่าน้องใหม่อัจฉริยะของเราดูเหมือนจะไม่เข้าใจกฎหน่วยกิตของสถาบันของเรานะ”
“เขาอาจคิดว่าเครดิตนั้นเหมือนกับความสามารถทางเวทมนตร์ของเขา ที่เขาเกิดมาพร้อมกับมัน”
“ฮิฮิ แค่เขามีพรสวรรค์นิดหน่อย เขาคิดว่าเขามีสิทธิพิเศษเหรอ?”
มีคนพูดด้วยความอิจฉามากมาย
โจเอลสันแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินและหยิบจดหมายที่เอลซ่าส่งให้หญิงสาวผมแดง
“ลองดูนี่สิ”
สาวผมแดงรับจดหมายด้วยความสงสัย วินาทีต่อมา ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างขึ้นทันใด และเธอก็ร้องออกมาอย่างไม่เชื่อ
“โอ้ เทพเจ้าแห่งเวทมนตร์ คุณผ่านการประเมินขั้นแรกไปแล้วหรอเนี่ย แถม คุณยังผ่านการประเมินเกรด 2 อีกด้วย นี่มันเหลือเชื่อไปแล้ว”
อะไร๊?!
นักเรียนรุ่นพี่กลุ่มหนึ่งที่พร้อมจะดูโจเอลสันทำตัวโง่เขลาต่างก็หน้าซีดแทน พวกเขาได้ยินผิดหรือเปล่านะ
มันเป็นไปได้ยังไง
พวกเขารีบรุดไปข้างหน้าด้วยความไม่เชื่อและคว้าจดหมายจากมือของหญิงสาวผมแดง แต่ในไม่ช้า สีหน้าของพวกเขาก็คล้ายกับเด็กสาวผมแดง
“นักเรียน โจเอลสัน เอ็ดเวิร์ด ผ่านการประเมินเกรด 2 แล้ว ผลงานของเขาอยู่ในระดับยอดเยี่ยม นี่ดูเหมือนจะเป็นข้อพิสูจน์ที่อาจารย์เอลซ่าทำให้ด้วยตัวเองเลยนี่”
“เป็นไปได้ยังไงกัน”
“ถ้าอย่างนั้น แสดงว่าเขาเป็นจอมเวทย์ระดับ 2 แล้วใช่ไหม!”
“โอ้ เทพเจ้าแห่งเวทมนตร์!”
ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความตกใจ ความหวาดกลัว และความไม่เชื่อ
เมื่อมองไปที่โจเอลสัน ราวกับว่าพวกเขากำลังดูสัตว์ประหลาดที่มีรูปร่างเหมือนมนุษย์
“อายุสิบหกปี เขาเพิ่งเข้าโรงเรียนได้ไม่ถึงสามวัน และเขาได้กลายเป็นผู้วิเศษระดับ 2 แล้ว นี่เป็นเพียงปาฏิหาริย์ของเทพเจ้าแห่งเวทมนตร์แบบไหนกัน”
ใครบางคนกระซิบด้วยท่าทางหวาดกลัว
“เจนนิเฟอร์”
"ฉันรู้"
หญิงสาวรูปร่างสูงและร้อนแรงเดินเข้ามาหาโจเอลสันอย่างรวดเร็วด้วยรอยยิ้มที่สดใสและมีเสน่ห์บนใบหน้าของเธอ เธอเอื้อมมือออกไปแล้วพูดว่า “โจเอลสันหรอ.. ฉันขอรู้จักเธอหน่อยได้ไหม ชื่อของฉันคือ…”
ก่อนที่หญิงสาวจะพูดจบประโยค โจเอลสันขัดจังหวะเธออย่างไม่อดทน “ขอโทษที ฉันไม่สนใจน่ะ”
จากนั้นเขาก็พูดกับสาวผมแดงว่า “คุณรีบหน่อยได้ไหม”
“อืมเอ่อ..ได้สิๆ”
ทัศนคติของหญิงสาวผมแดงเริ่มมีความกระตือรือร้นมากขึ้น และการเคลื่อนไหวของเธอก็เร็วขึ้นมาก
มีเพียงเด็กสาวที่ชื่อเจนนิเฟอร์เท่านั้นที่ยืนอยู่ข้างๆ ด้วยท่าทางที่อึดอัด มือของเธอยังคงลอยอยู่กลางอากาศ
ในเวลานี้ วิธีที่ทุกคนมองโจเอลสันเปลี่ยนไป
จากความอยากรู้อยากเห็นในเบื้องต้น การหยอกล้อ จนถึงตอนนี้ พวกเขาตกตะลึงอย่างสมบูรณ์ และถึงกับตกใจเล็กน้อย
สามารถพิเศษทวีคูณระดับสูง
นี่เป็นจุดแข็งของผู้มีความสามารถพิเศษทวีคูณระดับสูงงั้นหรอ
การทำบททดสอบเวทมนตร์ระดับแรกและระดับสองสำเร็จได้ภายในสามวัน คนทั่วไปจะไม่สามารถทำสิ่งนี้ได้แม้ว่าพวกเขาจะเริ่มนั่งสมาธิมาก่อนเกิดเสียอีก
สุดยอดอัจฉริยะคนก่อนฟรานซิสใช้เวลาเท่าไรจากระดับ 1 ถึงระดับ 2 นะ
ทั้งปีเลยไม่ใช่หรอ
นอกจากนี้ ฟรานซิสยังเป็นบุตรชายของดยุค เมื่อเขาเข้าสู่สถานศึกษา เขามีความแข็งแกร่งของผู้วิเศษระดับ 1 แล้ว
ผลลัพธ์นั้นก็น่าตกใจมากพอแล้ว แต่เมื่อเปรียบเทียบกับคนตรงหน้า เขาไม่มีทางเปรียบเทียบได้เลย
สถิติการเลื่อนขั้นเป็นนักเวทระดับ 2 ที่เร็วที่สุดในประวัติศาสตร์ของสถาบันทิวลิปถูกทำลายอีกครั้ง!
ทุกคนได้รับแรงกระแทกอย่างหนัก
“อืมน้องชายโจเอลสัน หน่วยกิตทั้งหมดที่คุณมีตอนนี้คือ 48 แต้ม คุณต้องการแลกเปลี่ยนเป็นอะไรล่ะ”
ผู้แต่ง : Fish For Every Year
ผู้แปล : sigmundphoom
ติดตามข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ : ว่างๆก็เลยเอานิยายมาแปลไทย