ตอนที่ 987-988 ซื้อของพวกนี้มาให้เธอเหรอ?
“ไม่ต้องกลัว” คุณผู้หญิงเหมาจับมือเธอแน่นและเม้มริมฝีปาก
“ป้าเหมาจะอยู่ข้างเธอเอง ไม่ต้องกลัว”
...
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
เซินโย่วและคุณผู้หญิงเหมามาถึงบริษัทเหมา
เซินโย่วจับแขนของคุณผู้หญิงเหมาและเดินเข้าไปในอาคารด้วยความมั่นใจ
ขณะที่คุณผู้หญิงเหมาปรากฎตัว พนักงานก้หันมามองเธอ พนักงานที่อยู่รอบ ๆ ตัวเธอหยุดเดินและกล่าวทักทายอย่างสุภาพ “สวัสดีคะ คุณผู้หญิง”
คุณผู้หญิงเหมาไม่ได้เข้ามาที่บริษัทเหมาบ่อยนัก
เธอเคยมาที่นี่เพียงปีละสี่หรือห้าครั้งเท่านั้น
แต่ทุกคนในบริษัทเหมาต่างรู้จักเธอดี
เหมาเยซื่อก็หน้าตาคล้ายแม่ของเขามาก
คุณผู้หญิงเหมาเป็นคนที่ดีดูและภูมิฐาน
พนักงานที่ได้พบเธอเพียงครั้งหรือสองครั้งต่างก็ประทับใจในตัวของเธอ
คนที่ไม่เคยพบเธอมาก่อน ก็สามารถเดาได้ว่าเธอมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเหมาเยซื่อ
คนส่วนใหญ่ต่างรู้จักคุณผู้หญิงเหมา
แต่น้อยคนนักที่จะรู้จักเซินโย่ว
พนักงานเหล่านี้รู้ดีว่าประธานเหมามีแฟนแล้ว แต่ตอนนี้พวกเขาเห็นคุณผู้หญิงเหมาพาหญิงสาวสวยคนหนึ่งมาด้วย พวกเขาต่างคาดเดากันไปต่าง ๆ นานาถึงตัวตนของเซินโย่ว
บรรดาผู้ที่รู้จักเซินโย่วอยู่แล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะนินทาลับหลัง
แฟนของประธานเหมายังอยู่ในห้องทำงานกับเขา
แต่คุณผู้หญิงเหมากลับพาคุณหนูเซินมาด้วย ดูเหมือนจะต้องมีเรื่องดี ๆ เกิดขึ้นแน่
คุณหนูเซินตามคุณผู้หญิงเหมามาที่นี่เพื่อแสดงให้เห็นงั้นเหรอ?
และเมื่อพิจารณาจากความสนิทสนมแล้ว ความสัมพันธ์ของทั้งสองก็ช่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
คนหนึ่งคือแฟนของประธานเหมา อีกคนเป็นผู้หญิงที่แม่ของประธานเหมาชอบ
สุดท้ายแล้วประธานเหมาจะเลือกใคร?
ขณะที่คุณผู้หญิงเหมาและเซินโย่วเข้ามาในห้องโถง เว่ยเจิ้งก็กลับมาพร้อมกับเสื้อผ้า
เขาเดินเข้ามาพร้อมกับกระเป๋าเสื้อผ้า รู้สึกถึงบรรยากาศที่ไม่เหมาะสม เมื่อเงยหน้าขึ้นมองไปข้างหน้าก็พบกับคุณผู้หญิงเหมา สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป เขาเดินไปข้างหน้าและทักทายเธอด้วยความเคารพทันที “คุณผู้หญิงเหมา”
คุณผู้หญิงเหมาหันกลับมาและเห็นว่าเป็นเว่ยเจิ้ง “ประธานเหมาอยู่หรือเปล่า?”
เว่ยเจิ้งกำถุงแน่น ไม้กล้าแม้แต่จะหายใจ “คุณผู้หญิงเหมา ท่านประธานเหมาอยู่ที่นี่ครับ”
คุณผู้หญิงเหมาพยักหน้าอีกครั้งและเดินต่อไป
ทว่าเซินโย่วไม่ได้ก้าวไปข้างหน้า สายตาของเธอจับจ้องไปที่ถุงเสื้อผ้าในมือของเว่ยเจิ้ง เมื่อเธอเห็นว่าเป็นแบรนด์เสื้อผ้าผู้หญิง สีหน้าของเธอก็มืดลง เธอกัดฟันและถาม
“ผู้ช่วยเว่ย เอาของพวกนี้มาให้ใคร”
คุณผู้หญิงเหมาไมได้สังเกตเห็นตั้งแต่แรก
เธอเหลือบมองไปและเห็นเว่ยเจิ้งถือถุงเสื้อผ้าอยู่สองถุง
“ผู้ช่วยเว่ย เพิ่งไปซื้อเสื้อผ้ามาเหรอ?”
เว่ยเจิ้งไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ เมื่อเขาถูกจ้องด้วยสายตาคู่นั้น เขากลั้นหายใจและพยักหน้า “คุณผู้หญิงกับคุณเซิน นี่...ประธานเหมาสั่งให้ผมซื้อมาครับ”
เซินโย่วคิดอย่างรวดเร็วถึงความเป็นไปได้
การแสดงของเธอมืดลงมากยิ่งกว่าเดิม
“เฉียวเมียนเมียนก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ? นี่ซื้อมาให้เธอเหรอ?”
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เหมาเยซื่อสั่งให้เว่ยเจิ้งทำอะไรแบบนี้
ดังนั้นเขาจึงรู้ดีว่าประธานเหมากับคุณผู้หญิงเหมาที่สองทำอะไรกันในห้องทำงาน
ประธานเหมากับคุณผู้หญิงเหมาที่สองแต่งงานกันอย่างถูกต้องตามกฎหมาย และพวกเขาอยู่ในห้องทำงานของบริษัท
สิ่งที่เขาต้องการจะทำกับภรรยาของเขานั้น ก็ถือว่าถูกต้องและเป็นเรื่องปกติ
แต่เว่ยเจิ้งรู้ดีว่าหากคุณผู้หญิงเหมารู้คงจะไม่ดีแน่
กลางวันแสก ๆ ในห้องทำงาน....
ประธานเหมาเป็นลูกชายแท้ ๆ ของคุณผู้หญิงเหมา เธอคงไม่ว่าต่อว่าอะไรเขามากนัก
แต่คงจะเอาไปลงกับคุณผู้หญิงเหมาคนที่สองเป็นแน่
คุณผู้หญิงเหมาอาจคิดว่าคุณผู้หญิงเหมาที่สองไร้ยางอาย หลอกล่อลูกชายของเธอในตอนกลางวันแสก ๆ
คุรผู้หญิงเหมาไม่พอใจคุณผู้หญิงเหมาที่สองอยู่แล้วด้วยสิ
ถ้าเธอรู้ล่ะก็...
ตามที่คาดไว้ การแสดงออกของคุณผู้หญิงเหมาเปลี่ยนไปเมื่อเธอได้ยินว่าเฉียวเมียนเมียนอยู่ที่นี่ด้วย
เธอมองไปที่ถุงเสื้อผ้าในมือของเว่ยเจิ้งและการแสดงออกของเธอก็มืดลง
เธอคิดได้อย่างรวดเร็ว เป็นความคิดเช่นเดียวกันกับที่เซินโย่วคิด
“เจ้านายของนายก็อยู่ที่นั่นด้วยเหรอ?” คุณผู้หญิงเหมาจ้องไปที่ถุงในมือของเว่ยเจิ้งและพยายามระงับความโกรธของเธอ
“นี่ของของเธอเหรอ? จะเอาไปทำอะไร ทำไมต้องซื้อเสื้อผ้าใหม่ด้วย”
เซินโย่วเห็นว่าคุณผู้หญิงเหมาโกรธ จึงเติมเชื้อเพลิงลงไปในกองไฟ
“ผู้ช่วยเว่ย ถ้าจำไม่ผิด คุณซื้อชุดชั้นในมาด้วยนี่ เมียนเมียนกับอาซื่อทำอะไรกันแน่ ทำไมต้องซื้อชุดชั้นในมาให้เธอด้วย”
คุณผู้หญิงเหมาเข้าใจความหมายที่เธอพูด
การแสดงออกของเธอเปลี่ยนไปอย่างน่ากลัว
เว่ยเจิ้งสาปแช่งเซินโย่วในใจ
“คุณผู้หญิง เลขาเผลอทำกาแฟหกใส่คุณผู้หญิงเหมาที่สอง อย่างที่รู้ ๆ เสื้อผ้าในฤดูร้อนไม่ได้หนาอะไร เลยต้องเปลี่ยนทั้งชุด”
“กาแฟเหรอ?” คุณผู้หญิงเหมาสีหน้าดูดีขึ้นกว่าเดิม
เว่ยเจิ้งพยักหน้า “ครับ วันนี้คุณผู้หญิงเหมาที่สองใส่ชุดสีขาวด้วย ประธานเหมาเลยให้ผมไปหาซื้อชุดใหม่”
“อืม”
คุณผู้หญิงเหมาพ่นลมหายใจออกมา
“ถ้าอย่างนั้นเลขาคนนั้นก็เงอะงะเกินไปแล้ว เรื่องง่าย ๆ แค่นี้ก็ทำพลาด เว่ยเจิ้ง พูดจริงใช่ไหม? ไม่ได้โกหกใช่ไหม?”
เว่ยเจิ้งเหงื่อเย็นผุดออกมาแต่ไม่กล้าเช็ด “คุณผู้หญิงเหมา ผมจะกล้าโกหกคุณได้ยังไง? เป็นความจริงครับ”
เซินโย่วจ้องมองเขาเมื่อเห็นว่าคุณผู้หญิงเหมาเชื่อคำพูดของเขา
“ผู้ช่วยเว่ย อย่าโกหกคุณผู้หญิงเหมานะ ถ้าคุณผู้หญิงเหมารู้ว่าคุณโกหกเธอ รู้ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับคุณ”
เว่ยเจิ้งพูดไม่ออก
เวรล่ะ
ทำไมถึงได้รู้สึกว่าคุณผู้หนูเซินช่างน่ารำคาญเสียจริง?
เขาเคยคิดว่าเธอเป็นคนดี
ไม่อาจตัดสินหนังสือจากปกได้อย่างแท้จริง หึ
“คุณเซิน ผมไม่กล้าโกหกคุณผู้หญิงเหมาหรอกครับ ยิ่งไปกว่านั้น ผมไม่มีความจำเป็นต้องโกหกด้วย”
เว่ยเจิ้งหายใจเข้าลึก ๆ และพยายามระงับความโกรธของเขา
“คุณเซิน คิดมากไปแล้วครับ”
“อย่างนั้นเหรอ” เซินโย่วเยาะเย้ย
“ดีที่คุณไม่ได้โกหกคุณผู้หญิงเหมา ถ้าทำอย่างนั้นล่ะก็...”
เธอพูดไม่จบประโยค ทว่าคำขู่นั่นชัดเจน
เว่ยเจิ้งพูดไม่ออก
...
เว่ยเจิ้งเดินตามคุณผู้หญิงเหมาและเซินโย่วไปชั้นบน
เมื่อเขาออกจากลิฟต์ เขาเหลือบมองไปทางห้องทำงานของประธานเหมาและสวดอ้อนวอนว่าประธานเหมาไม่ได้หวานอยู่กับคุณผู้หญิงเหมาคนที่สอง...
