ตอนที่ 985-986 ไม่ชอบหนูอีกต่อไปแล้วใช่ไหมคะ
คุณผู้หญิงเหมาตั้งตารอเรื่องนี้อยู่เป็นนานสองนาน ทว่าทุกอย่างกลับล้มเหลวลงในทันที ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังรู้สึกว่าลูกชายที่โดดเด่นที่สุดในโลกของเธอได้แต่งงานกับผู้หญิงจากตระกูลเล็ก ๆ และมันก็เป็นการแต่งงานอย่างฉับพลัน เธอจะยอมรับเรื่องนี้ได้อย่างไร?
เธอเกลียดเฉียวเมียนเมียนมากพอ ๆ กับที่เธอต้องการให้เซินโย่วได้แต่งงานกับเหมาเยซื่อ
ถ้าผู้หญิงเจ้าเล่ห์คนนี้ไม่ได้หลอกให้ลูกชายของเธอจดทะเบียนกับหล่อน
เธอจะไม่วันปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นได้แต่งงานเข้ามาในตระกูลเหมาแน่!
“ป้าเหมาคะ หนูทำเรื่องไม่ดีลงไปคะ ถ้าหนูบอกป้า ป้าต้องไม่รักหนูอีกต่อไปแน่นอน” เซินโย่วน้ำตาร่วง ขณะที่เธอพูดอย่างเศร้า ๆ
“ป้าเหมา รู้ใช่ไหมคะว่าหนูชอบอาซื่อมาตั้งแต่เด็ก หนูฝันมาตั้งแต่เด็กแล้วว่าจะได้แต่งงานกับเขาและเป็นภรรยาของเขา”
“หนูคิดเสมอว่าภรรยาของเขาคือหนู”
“แล้วจู่ ๆ เขาก็แต่งงานอย่างกะทันหัน พอรู้ข่าวนี้หนูเสียใจมาก กินไม่ได้ นอนไม่หลับถึงสามวันสองคืน หนูรู้สึกเหมือนชีวิตต่อจากนี้ไม่มีความหมายอะไรอีกแล้วคะ”
คุณผู้หญิงเหมาจับมือเธอไว้แน่น “โย่วโย่ว...”
เซินโย่วมองไปที่คุณผู้หญิงเหมา น้ำตานองหน้า
“ป้าเหมาคะ หนูอิจฉาเมียนเมียนมากคะ หนูรับไม่ได้เหมือนกัน หนูชอบอาซื่อและติดตามเขามานานกว่า 20 ปี แต่เขากลับลงเอยด้วยการแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น”
“ในตอนนั้น หนูตาบอดเพราะความหึงหวง เลยทำบางอย่างอย่างไร้เหตุผล ป้าเหมาคะ ...อันที่จริง เรื่องอื้อฉาวของเฉียวเมียนเมียนที่ป้าได้เห็น เป็นฝีมือของหนูเอง”
“หนูอิจฉาเธอมาก หนูไม่ยอมรับไม่ได้จริง ๆ ที่เห็นว่าเธออยู่กับอาซื่อ เห็นเธออยู่ดีมีสุข มีอาซื่อคอยดูแล หนูไม่อยากเห็นเธอมีเวลาสบาย ๆ แบบนั้น หนูคิดว่าถ้าอาซื่อเห็นว่าเธอมีเรื่องอื้อฉาวกับชายอื่น เขาจะโกรธและมีสติขึ้นมาบ้าง”
“อาซื่ออาจจะหย่ากับเธอ”
“แม้ว่าพวกเขาจะมีถึงกับหย่าร้าง แต่สักวันอาซื่อก็คงจะเบื่อและขอหย่ากับเธอเอง”
ขณะที่เซินโย่วพูด เธอปิดหน้าและร้องไห้
“ป้าเหมาคะ หนูคิดแบบนี้ ทำแบบนี้ มันน่ารังเกียจเกินไปใช่ไหมคะ? หนูยังรู้สึกรังเกียจตัวเองเลยคะ หนูไม่รู้ว่าตัวเองกลายเป็นคนที่น่ารังเกียจแบบนี้ได้ยังไง”
“แต่หนูไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ หนูไม่อาจรับได้และอวยพรให้กับพวกเขาได้จากใจจริง”
คุณผู้หญิงเหมาตกตะลึง
หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็พูดด้วยความตกใจ
“โย่วโย่ว เธอบอกว่าเรื่องอื้อฉาวที่เกิดกับเฉียวเมียนเมียนเป็นสิ่งที่เธอสร้างขึ้นมาทั้งหมดเหรอ?”
เซินโย่วพยักหน้าขณะร้องไห้
“เรื่องเกี่ยวกับเธอและแฟนเก่าของเธอ...”
“ป้าเหมา หนูเป็นคนเปิดโปงเรื่องนั้นเองคะ แต่หนูไม่ได้เผยแพร่ข่าวลือเพื่อใส่ร้ายเธอ ตอนนั้นหนูอยู่ในเหตุการณ์ด้วย หนูเห็นเธอกับแฟนกันฉุดกันไปมา หนูไม่ได้เป็นคนถ่ายคลิปนั้น มีหลายคนที่อยู่ในเหตุการณ์ค่ะ”
“แล้วเรื่องอื้อฉาวของเธอกับดาราคนนั้นล่ะ...”
“เรื่องนั้นไม่เกี่ยวกับหนูคะ หนูไม่ได้เป็นคนปล่อยข่าว”
เซินโย่วสะอื้นอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะเช็ดน้ำตาออกจากหางตา ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเศร้าเสียใจและหวาดกลัว “ป้าเหมาคะ ป้าคงคิดว่าหนูเป็นคนไม่ดีไปแล้วใช่ไหมคะ? ป้า...ไม่ชอบหนูแล้วใช่ไหมคะ”
คุณผู้หญิงเหมามองเธอครู่หนึ่งก่อนจะถอนหายใจออกมา
เธอลูบศีรษะพร้อมกับกล่าว “ป้าเหมาจะไม่ชอบเธอได้ยังไง เป็นเพราะเธอใส่ใจอาซื่อมากเกินไป ป้าเข้าใจ”
ดวงตาของเซินโย่วเต็มไปด้วยม่านหมอกของน้ำตาที่หลั่งอาบแก้ม
“จริงเหรอคะ” เธอคร่ำครวญและโยนตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของคุณผู้หญิงเหมา “ป้าเหมา หนูกังวลมากกว่าป้าจะไม่ชอบหนูแล้วซะอีก กลัวป้าจะคิดว่าหนูเป็นผู้หญิงที่ไม่ดี”
เมื่อเห็นว่าเธอมีน้ำตา คุณผู้หญิงเหมาก็กอดเธอไว้อย่างอ่อนโยนและตบหลังเธอเบา ๆ
“เธอไม่ได้เลวร้ายหรอก เธอแค่สนใจอาซื่อมากเกินไป เป็นบุญของเขาที่มีเธอที่รักเขาอย่างสุดหัวใจ”
“ป้าเองก็หวังว่าอาซื่อจะหย่ากับผู้หญิงคนนั้นได้ ถ้าพวกเขาหย่ากันเพราะเรื่องนั้น ป้าเหมาจะต้องขอบคุณเธออย่างแน่นอน”
เซินโย่วเงยหน้าขึ้นจากอ้อมแขนของคุณผู้หญิงเหมา และพูดว่า “ป้าเหมา...”
“ใจเย็น ๆ อย่าร้องไห้” คุณผู้หญิงเหมาเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้กับเธอ
“เธอทุ่มเทเพื่ออาซื่อมากขนาดนี้ ป้าเหมาจะโทษเธอได้อย่างไร”
“ป้าเหมา ดีกับหนูมากจริง ๆ ฮื้อ..ฮื้อ..” เซินโย่วฝังตัวเองลงในอ้อมแขนของคุณผู้หญิงเหมาและร้องไห้อีกครั้ง
“เด็กดี อย่าร้อง อย่าร้อง” คุณผู้หญิงเหมาปลอบโยนเธออย่างอดทน โดยไม่สนใจว่าน้ำตาของเธอจะเปื้อนเสื้อราคาแพงของเธอ
หลังจากที่รู้ว่าเซินโย่วทำอะไรลงไป คุณผู้หญิงเหมาไม่ได้รังเกียจเธอ เธอกลับพอใจมากกว่าเดิม
ผู้หญิงคนนี้รักลูกชายของเธอมากแค่ไหน ถึงได้ทำอะไรแบบนี้ลงไป
“ป้าเหมา ดีกับหนูเหลือเกิน โย่วโย่วต้องการอยู่ข้างป้าและกตัญญูกับป้าจริง ๆ คะ แต่...” เซินโย่วเงยหน้าขึ้นมอง ดวงตาของเธอแดงและบวมจากการร้องไห้
“แม้ว่าป้าจะไม่โทษหนู แต่อาซื่อรู้สึกไม่ดีกับหนูเพราะเรื่องนี้อย่างมาก เขาไม่ยกโทษให้หนู ไม่ว่าหนูจะทำอะไร”
“เขาบอกว่าหนูทำร้ายเฉียวเมียนเมียน และเขาไม่ยกโทษให้หนู เขากับหนู...ได้แตกหัก มิตรภาพของเราไปแล้วค่ะ” หลังจากพูดถึงตอนนี้ เซินโย่วจึงฝังตัวเองในอ้อมแขนของคุณผู้หญิงเหมาและสะอื้นไห้อีกครั้ง
“เขายังบอกว่าต่อไป เราเป็นเพียงคนแปลกหน้าระหว่ากันและกันเท่านั้น”
“ป้าเหมา หนูเสียใจมาก หนูไม่ต้องการที่จะกลายเป็นคนแปลกหน้ากับอาซื่อเลยคะ”
“หนูรู้ว่าตัวเองผิด หนูจะไม่ทำร้ายเฉียวเมียนเมียนอีกแล้ว ป้าช่วยหนูอ้อนวอนเขา ให้เขาให้โอกาสหนูอีกสักครั้งจะได้ไหมคะ หนูไม่กล้าแตะต้องเฉียวเมียนเมียนอีกแล้วจริง ๆ คะ”
“ตราบเท่าที่เขายกโทษให้กับหนู หนูยอมทำทุกอย่าง”
คุณผู้หญิงเหมาตกใจมาก “เธอพูดว่าอะไรนะ? เลิกคบกับอาซื่อเหรอ?”
“ค่ะ” เซินโย่วไม่สามารถหยุดสะอื้นไห้ได้
“เขาเป็นคนที่ต้องการตัดสัมพันธ์กับหนูเองคะ ป้าเหมา หนูเสียใจมาก ป้าช่วยหนูได้ไหมคะ? หนูไม่อยากเป็นคนแปลกหน้าสำหรับอาซื่อ”
“อาซื่อทำเกินไปแล้ว!”
การแสดงออกของคุณผู้หญิงเหมามืดลง
“เขาต้องการตัดสัมพันธ์กับเธอเพราะผู้หญิงคนนั้นจริง ๆ เหรอ เขาต้องเสียสติไปแล้วแน่ ๆ! โย่วโย่วไม่ต้องกังวล ป้าเหมาจะไม่ปล่ยอให้เขาทำอะไรแบบนี้”
“ไปที่บริษัทกับป้าเดี๋ยวนี้เลย”
“ป้าอยากจะเห็นนักว่าเขาจะเพิกเฉยต่อความสัมพันธ์ระหว่างแม่กับลูก เพราะผู้หญิงคนนั้นด้วยหรือไม่!”
เซินโย่วตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “ป้าเหมาคะ หนู...”
