WS บทที่ 238 ปณิธาน PART 7
เอเลน่าสูดหายใจเข้าอย่างหนักหน่วงท่ามกลางหมอกหนาทึบ เธอกับเมอร์ลินเป็นหนึ่งในกลุ่มที่เฝ้าสังเกตการณ์สถานการณ์ของตระกูลไรท์ตั้งแต่แรกเริ่ม โดยพวกเขาซ่อนตัวอยู่ในที่ลับ
เมื่อไวส์มาถึงและแสดงพลังของเขาออกมา ทำให้พวกเขาตระหนักว่าได้ทันทีว่าถึงเขาจะมาคนเดียวและเป็นเพียงนักเวทย์ระดับสามแต่เขาสามารถจัดการนักเวทย์ระดับสี่ได้อย่างง่ายดาย
เรื่องนี้ทำให้เอเลน่าตกใจมาก ในที่สุดเธอก็ได้ตระหนักถึงความแข็งแกร่งของออสมู!
“ไปกันเถอะ ตระกูลไรท์คงถูกจัดการไปแล้วแต่ฉันมีเรื่องที่ต้องจัดการระหว่างพ่อมดรีเซนกับฉัน!”
เอเลน่าไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง เธอหันศีรษะและจ้องมองเมอร์ลินด้วยความประหลาดใจ
“พ่อมดเมอร์ลิน แม้ว่าฉันจะไม่รู้เกี่ยวกับความแค้นระหว่างคุณกับรีเซ่นคืออะไรแต่ฉันเกรงว่าพ่อมดเมอร์ลินคงจะรับมือคนบ้าอย่างไวส์ไม่ไหว…”
“ไม่เป็นไร ฉันสามารถจัดการคนบ้าอย่างไวส์ได้อย่างสบาย ๆ!”
ก่อนที่เธอจะพูดจบ เมอร์ลินก็ขัดจังหวะเธอ เขาสงบสติอารมณ์ ยืนขึ้นและเดินต่อไป
"เขตแดนแสงดำ!"
ทันใดนั้น มีหมอกปรากฏขึ้นข้างๆ เมอร์ลิน มันเปลี่ยนเป็นสีดำเมื่อแสงรอบ ๆ หักเหกลายเป็นความมืดสนิทและหมอกก็กระจายไปทั่วบริเวณโดยรอบอย่างรวดเร็ว
…
*แคร่ก!*
คาถาป้องกันระดับสี่ที่พ่อมดโมยีร่ายออกมา ถูกทำลายทันทีโดยพลังปีศาจแพนโดร่าของไวส์ มันถูกทุบเป็นล้านชิ้นและกระจัดกระจายไปทั่ว
ใบหน้าของพ่อมดโมยีเริ่มแดงและร่างกายของเขาก็สั่นสะท้านเมื่อพายุคลั่งเข้ามาโจมตีตัวเขาในที่สุด
“พ่อมดโมยี!”
ผู้รอดชีวิตจากตระกูลไรท์ เฝ้าดูร่างของพ่อมดโมยีหายตัวไปในพายุคลั่งอันน่าสยดสยอง ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความเศร้าโศก
“ตาย พ่อมดโมยีตายแล้ว! ตระกูลไรท์ถึงคราวอวสานแล้ว!”
เหล่านักเวทย์ที่เฝ้าดูการต่อสู้ระหว่างตระกูลไรท์และไวส์ต่างตกตะลึง มันจะไม่มีประโยชน์สำหรับพวกเขาที่จะต่อสู้กับออสมูที่ทรงพลัง
“ไปกันเถอะ ตระกูลไรท์ถึงจุดจบแล้ว เป็นการดีที่สุดที่เราจะไม่เข้าไปยุ่งและปล่อยให้ไวส์ผู้บ้าคลั่งทำสิ่งที่เขาต้องการไปเถอะ”
นักเวทย์คนอื่น ๆ เฝ้าดูพ่อมดโมยีตายและเตรียมหนีจากที่เกิดเหตุ ใครจะรู้ว่าไวส์ที่บ้าคลั่งจะทำอะไรต่อไป เขากล้าที่จะต่อสู้กับพ่อมดบัสสันแห่งอาคารสเตอลิ่งและทำให้พ่อมดบัสสันถอยหนีไป ขนาดพ่อมดแห่งอาคารสเตอลิ่งยังต้องหนีแล้วพวกเขาจะอยู่ทำไม?
“รีเซน รีบเข้าไปหาตัวเชน! ฮี่ฮี่ ส่วนฉันจะทำลายทำลายตระกูลไรท์ให้สิ้นซาก!”
พ่อมดไวส์หัวเราะอย่างเย็นชาขณะที่เขาหันไปมองรีเซน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความบ้าคลั่งและรีเซนอดไม่ได้ที่จะสั่นเทา เขารู้ว่าสมาชิกอย่างเป็นทางการของออสมูนั้นทรงพลังและถ้าเขาฝึกฝนเพลิงวินาศสำเร็จ มันก็ยังยากที่จะบอกได้ว่าพลังนั้นจะสามารถเอาชนะไวส์ได้
ทันทีที่รีเซนได้ยินคำสั่นของไวส์ เขาก็รีบเข้าไปในข้างในทันที
*หวู่ม...*
ในขณะนั้นเอง หมอกสีขาวปรากฏความมืดมิดอยู่ในนั้น ความมืดได้แผ่ขยายอย่างรวดเร็วและในชั่วพริบตา มันก็กลายเป็นม่านสีดำ
"เกิดอะไรขึ้น?"
เหล่านักเวทย์ที่กำลังจะออกไปเห็นความมืดที่แปลกประหลาด ไม่ว่าพวกเขาจะไปที่ไหน แสงสว่างก็จะหักเหและกลายเป็นความมืด
“คาถาระดับหนึ่งธาตุมืด เขตแดนแสงดำหรือว่าจะเป็นคนจากหอคอยอเวจี?”
พ่อมดไวส์หรี่ตาเล็กน้อย เขาเป็นนักเวทย์จากออสมูและจำแนกคาถาได้ทันที เมื่อเห็นแสงสว่างกลายเป็นความมืด มันอาจเป็นคาถาระดับหนึ่งธาตุมืด เขตแดนแสงดำ
หอคอยอเวจีเป็นองค์นักเวทย์ที่เชี่ยวชาญเวทมนตร์ธาตุมืด เมื่อมีคาถาธาตุมืดปรากฏขึ้นมา เขาจึงนึกถึงชื่อนี้เป็นชื่อแรก!
ทุกคนรู้สึกถึงความน่าสะพรึงกลัวของความมืดและต้องการหนีมัน อย่างไรก็ตาม มันแพร่กระจายเร็วเกินไป ในชั่วพริบตา ทุกคนก็ถูกห่อหุ้มอยู่ภายในนั้น
นักเวทย์ทรงพลังจำนวนมากถูกห้อมล้อมด้วยความมืด พวกเขากลัวว่าจะต้องติดอยู่ในภาพลวงตาที่ไม่รู้จบ
นักเวทย์เกือบทั้งหมดตกอยู่ในสภาพมายา พวกเขาเหยียบย่ำอยู่กับที่เหมือนซอมบี้ พวกเขาอาจถูกฆ่าตายเช่นกันเพราะพวกเขาอาจไม่สามารถปลดปล่อยตัวเองจากภาพลวงตาได้
*บูม!!*
อย่างไรก็ตาม ท่ามกลางฝูงชนมีความผันผวนอย่างมากของพลังจิต ความผันผวนเหล่านี้อาจมาจากพลังจิตระดับสี่หรือสูงกว่า
เมอร์ลินทำการคำนวณทางจิตและตระหนักว่ามันอาจจะมาจากนักเวทย์ที่มีพลังจิตระดับสี่หรือห้า เขาได้ร่ายเขตแดนแสงดำแบบปกติ อย่างไรก็ตาม มันเพิ่มขึ้นด้วยพลังของดวงใจแห่งความมืด ดังนั้นนักเวทย์ระดับสามจึงตกอยู่ในภาพลวงตา
“นั่นใคร? พ่อมดคนไหนมาจากหอคอยอเวจี?”
ในความมืดมิด พลังจิตจำนวนมหาศาลได้รวมตัวกันรอบ ๆ ร่างหนึ่ง
“ฉันเมอร์ลินแห่งดินแดนมนต์ดำ!”
ร่างในความมืดนั้นเด่นชัดเพราะมีเพียงไม่กี่คนในความมืดที่ยังมีสติอยู่
“เขาเป็นนักเวทย์จากดินแดนมนต์ดำ เมอร์ลิน เขาเป็นใครกัน ทำไมฉันไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อนเลย”
“นี่คือคาถาระดับหนึ่ง เขตแดนแสงดำ มันมีพลังอันน่าเหลือเชื่อ นักเวทย์ที่ร่ายออกมาต้องมีทักษะธาตุมืดสูงมาก คนที่ร่ายต้องเป็นพ่อมดลีโอแน่นอน!”
“ฮิฮิ คุณคิดผิดแล้ว มีนักเวทย์ในดินแดมนต์ดำซึ่งมีพรสวรรค์มากกว่าพ่อมดไคลส์ พ่อมดเมอร์ลิน เขาเป็นนักเวทย์หกธาตุ ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะมาที่เมืองโฟลตติ้ง!”
ในที่สุด นักเวทย์ระดับสี่ก็จำเมอร์ลินได้ นักเวทย์ระดับที่สี่เหล่านี้เป็นพ่อมดที่ทรงพลังที่สุดเพียงไม่กี่คนในเมืองโฟลตติ้ง พวกเขาทั้งหมดซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางฝูงชนและถ้าเมอร์ลินไม่ได้ร่ายเขตแดนแสงดำ พวกเขาจะไม่รู้ถึงตัวตนของเมอร์ลิน
“เขตแดนแสงดำ! แถมยังมาจากดินแดนมนต์ดำ! ให้ตายเถอะ! ไคลส์มาจากดินแดนมนต์ดำด้วย ใครก็ตามที่มาจากที่นั่นต้องตาย!”
ทันใดนั้น นักเวทย์อีกคนที่ไม่ได้รับผลกระทบจากเขตแดนแสงดำก็คำรามเสียงดัง เขาคือพ่อมดไวส์ แม้ว่าเขาจะเป็นนักเวทย์ระดับสาม แต่พลังจิตของเขาได้ไปถึงระดับที่สี่แล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่ได้รับผลกระทบจากเขตแดนแสงดำ
ทันใดนั้น แสงริบหรี่ก็ปรากฏขึ้นและแผ่ออกไปอย่างรวดเร็ว ในที่สุดก็ขจัดความมืดออกไปในที่สุด เขตแดนแสงดำของเมอร์ลินถูกทำลายโดยไวส์อย่างสมบูรณ์
"เกิดอะไรขึ้น?"
"มันเหมือนกับว่าฉันถูกห่อหุ้มด้วยผ้าคลุมสีดำ"
“เฮ้ นั่นใครน่ะ ทำไมไวส์ถึงจ้องมาที่เขาล่ะ เขาคือนักเวทย์จากตระกูลไรท์เหรอ?”
…
เหล่านักเวทย์ระดับสามที่ถูกปกคลุมไปด้วยเขตแดนแสงดำ พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อพวกเขาเข้าไปในภาพลวงตา
ดังนั้น เมื่อพวกเขาเห็น ‘คนแปลกหน้า’ อย่างเมอร์ลินและไวส์ผู้บ้าคลั่งกำลังเผชิญหน้ากัน พวกเขาจึงตกตะลึงในทันที
อย่างไรก็ตาม ท่ามกลางฝูงชนมีคนหนึ่งที่เห็นเมอร์ลินและดูไม่สบายใจอย่างมาก
“เมอร์ลิน เจ้ารอดพ้นจากโบราณสถานได้อย่างไร?”
ใบหน้าของพ่อมดรีเซนเผยความตกใจออกมา เขาเห็นมันด้วยตาของเขาเองว่าเขาขังเมอร์ลินไว้ในโบราณสถานและประตูหินก็เป็นเรื่องยากมากที่นักเวทย์ระดับสี่จะทำลายได้ แม้แต่กับพลังปีศาจแพนโดร่าของเมอร์ลิน มันคงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะออกจากที่นั่น
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เมอร์ลินยังมีชีวิตและหนีออกมาจากโบราณสถานได้ สายตาของเขาสบกับสายตาที่เย็นชาของเมอร์ลิน และรีเซนก็อดไม่ได้ที่จะสั่นเล็กน้อย เขารู้สึกว่าตัวเองนั้นไร้ซึ่งอำนาจต่อกรกับเมอร์ลิน
คาถาธาตุมืดที่ร่ายก่อนหน้านี้อาจใช้โดยเมอร์ลิน คาถาของเขามีพลังมาก ไม่ต้องพูดถึงพลังปีศาจแพนโดร่าของเขา ตอนนี้เขาไม่อยากจะเป็นศัตรูกับเมอร์ลินเลย
“รีเซน แกต้องชดใช้สำหรับการกระทำของแก!” เมอร์ลินมองตรงไปที่รีเซน
“ท่านพ่อมดไวส์!” รีเซนถอยห่างออกไปสองสามก้าวและซ่อนตัวอยู่หลังไวส์อย่างเงียบ ๆ
เมอร์ลินขมวดคิ้ว ไวส์เป็นบุคคลที่มีปัญหามาก เช่นเดียวกับที่ทุกคนในออซมู
“ฉันแค่ต้องการฆ่ารีเซน ฉันไม่สนออสมูหรือพวกที่ชอบตระกูลไรท์!” เมอร์ลินมุ่งหน้าไปยังรีเซนต่อไป
“ผนึกน้ำแข็ง!”
สายลมเย็นพัดเข้าหาเมอร์ลินและพื้นดินเริ่มแข็งตัวอย่างรวดเร็วด้วยคาถาผนึกน้ำแข็ง มันพยายามที่จะจับตัวเมอร์ลินไว้
นี่เป็นคาถาธาตุน้ำแข็งระดับสามและไวส์ก็ร่ายออกโดยไม่รีรอ
"รูปปั้นผู้พิทักษ์!"
เมอร์ลินร่ายรูปปั้นผู้พิทักษ์สามครั้งทันทีและใช้อุปกรณ์เวทมนต์เพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้กับคาถาของเขา ความแข็งแกร่งของมันเทียบได้กับคาถาป้องกันระดับสาม
ดังนั้นคาถาระดับสามของไวส์จึงถูกระงับอย่างง่ายดายและไม่สามารถไปถึงตัวเมอร์ลินได้
“ฉันเกลียดนักเวทย์จากดินแดนมนต์ดำ แกและไคลส์เหมือนกันมาก พวกแกทั้งคู่มาจากดินแดนมนต์ดำ!”
พ่อมดไวส์ยกนิ้วขึ้นและพายุคลั่งก็ก่อตัวขึ้นอีกครั้ง มันส่งเสียงดังเมื่อมันพุ่งเข้าหาเมอร์ลิน เสียงนั้นฟังดูน่ากลัว มันไม่ต่างจากตอนที่มันฆ่านักเวทย์ระดับสี่ก่อนหน้านี้
“ฉันไม่อยากจะข้องเกี่ยวกับคนบ้าอย่างแก...พลังปีศาจแพนดอร่า เพลิงวินาศ!”
ธาตุไฟอันดุร้ายเริ่มเคลื่อนตัวไปรอบ ๆ ตัวของเมอร์ลิน ร่องรอยของเปลวไฟสีขาวปรากฏขึ้นจากอากาศบาง ๆ และขยายตัวอย่างรวดเร็วจนเกิดเป็นทะเลเพลิงสีขาวแปลกตา
ทะเลเพลิงสีขาวเหมือนม่านแสง มันปิดกั้นลมพายุคลั่งอย่างรุนแรงและเข้าไปพัวพันกับมัน พลังปีศาจแพนโดร่าทั้งสองดูเหมือนยักษ์ในตำนาน เมื่อพวกมันเข้าไปพัวพันกับระหว่างธาตุลมและไฟอย่างไม่หยุดยั้ง ทั้งสองสร้างฉากอันตระการตาเมื่อพวกเขาปะทะกันอย่างดุเดือดกลางอากาศ!
