677-678

1/10

Ep.677

“พวกเราเองก็ตั้งใจจะไปที่หุบเขาเหมือนกัน งั้นขึ้นรถแล้วไปพร้อมกันเถอะ” ซูเฉินเชื้อเชิญ

กู่เทียนฮวากับอีกสองคนไม่ลังเล เดินตามซูเฉินขึ้น [รถศึกอัจฉริยะ]

ซูเฉินแนะนำทุกคนกันคร่าวๆ แล้วสั่งให้ [รถศึกอัจฉริยะ] มุ่งหน้าสู่หุบเขาซีหยา

แต่ใครจะทันคิด ว่ารถศึกเพิ่งสตาร์ทเครื่อง กลับพบชายหนุ่มสองคนกำลังตรงเข้ามา

“เจ้านาย สองคนนั้นเป็นผู้ฝึกตนขั้น 7” [รถศึกอัจฉริยะ] เตือน

ซูเฉินพอจะเดาได้ ว่าเหตุผลหลักๆที่ทั้งสองมาที่นี่ คงเพราะได้รับข่าวเรื่องศิลาทลายมิติ

“นั่นอู๋ซินจากตระกูลโอวหยาง กับอันจื่อฮ่าวจากพันธมิตรนักฆ่า!” สีหน้าของเฉินเฟิงหมองลงเล็กน้อย

“คนจากตระกูลโอวหยาง?”

ซูเฉินพึมพำ ในแววตาสะท้อนความรู้สึกอันคลุมเครือ

ตอนที่เขาอยู่บนเกาะชงซี่ว โอวหยางเฉิงที่เขาสังหารไปก็มาจากตระกูลโอวหยางเช่นกัน เขาเลยไม่แน่ใจว่า โอวหยางอู๋ซินผู้นี้ มาที่นี่เพื่อแก้แค้นหรือไม่

“พวกเราไม่ต้องไปสนใจพวกเขาหรอก” กู่เทียนฮวาแค่นเสียงเย็น

เจ็ดขุมกำลังในขุนเขาหวังเฉียวเองก็มีความขัดแย้งกันระหว่างกลุ่มเช่นกัน ยกตัวอย่างเช่นวังสุริยันจันทรา มีความสัมพันธ์อันดีกับนิกายคลื่นธารา แต่ไม่ถูกกับพันธมิตรนักฆ่า

กู่เทียนฮวาจึงไม่อยากสนใจ

ซูเฉินเองก็คร้านจะข้องแวะ หันไปสั่ง “เสี่ยวจือ ไม่ต้องสนใจพวกมัน ขับต่อไป”

“รับทราบ”

[รถศึกอัจฉริยะ] น้อมรับคำสั่ง ขับตรงออกจากสนามรบ

เมื่อเห็นว่า [รถศึกอัจฉริยะ] กำลังจะจากไป โอวหยางอู๋ซินกับอันจื่อฮ่าวเหลียวมองหน้ากัน จากนั้นขยับเท้า โฉบเข้ามาขวางหน้า [รถศึกอัจฉริยะ]

“เสี่ยวจือ เปิดประตูรถ”

เส้นทางถูกปิด ดวงตาของซูเฉินทอประกายเย็นเยียบ

กริ๊ก! ทันทีที่ประตูเปิด กู่เทียนฮวาเป็นคนแรกที่พุ่งออกไป เพราะกังวลว่าซูเฉินจะทะเลาะกับอีกฝ่าย เลยตั้งใจช่วยออกหน้าแก้ปัญหา

“โอวหยางอู๋ซิน อันจื่อฮ่าว ทำไมพวกนายต้องหยุดรถฐานทัพของพวกเราด้วย?” กู่เทียนฮวากวาดสายตาเย็นชา ขึ้นเสียงถาม

“กู่เทียนฮวา ไหงเป็นนายไปได้?”

โอวหยางอู๋ซินกับอันจื่อฮ่าวนิ่งงันไปครู่หนึ่ง

“กู่เทียนฮวา รีบบอกมา! คนจากพันธมิตรนักฆ่าของพวกเราตายที่นี่ได้อย่างไร? และศิลาทลายมิติอยู่ในมือใคร?” อันจื่อฮ่าวได้สติกลับมา เอ่ยถามเป็นอย่างแรก

“ศิลาทลายมิติอยู่ในมือฉัน”

แต่ในเวลานั้นเอง ซูเฉินได้ก้าวลงจากรถอย่างสบายๆ เฉินเฟิงและคนอื่นๆก็ตามหลังซูเฉินมาเช่นกัน

เมื่อเห็นเหล่าศิษย์ของวังสุริยันจันทราจำนวนมากปรากฏตัวขึ้นที่นี่ ดวงตาของอันจื่อฮ่าวเริ่มกลอกไปมา สุดท้ายตกลงบนร่างของซูเฉิน แค่นเสียงเบาๆว่า “เจ้าหนู จงมอบศิลาทลายมิติมาครึ่งหนึ่ง แล้วฉันจะยอมปล่อยแกไป!”

“เกรงว่าต่อให้คิดจากไป ฉันก็คงไม่ยอม”

ทันทีที่อันจื่อฮ่าวพูดจบ โอวหยางอู๋ซินก็ก้าวออกมาข้างหน้า จับจ้องซูเฉินด้วยสายตาเย็นชาเอ่ยถามเสียงขรึม “เจ้าหนู แกเคยไปที่เกาะชงซวี่มาใช่ไหม? เป็นแกสินะที่ฆ่าน้องชายฉัน!!”

น้องชายของเขามิใช่ใครอื่น คือโอวหยางเฉิง

หลังจากที่โอวหยางเฉิงถูกซูเฉินสังหารในวันนั้น ตระกูลโอวหยางของพวกเขาได้รับข่าวอย่างรวดเร็ว และภาพเหมือนของฆาตกร คล้ายกับซูเฉินมาก

กู่เทียนฮวาและคนอื่นๆไม่รู้ว่าซูเฉินเคยสังหารโอวหยางเฉิงมาก่อน เวลานี้ทั้งหมดต่างตกใจ

ตระกูลโอวหยางมีบรรพชนระดับเทวะคอยหนุนหลัง การสังหารสมาชิกตระกูลของพวกเขา ย่อมก่อแรงสั่นสะเทือนไม่น้อย

“แกกำลังพูดถึงไอ้ขยะโอวหยางเฉิงใช่ไหม? ถ้าใช่ก็เออ! ฉันนี่แหละเป็นคนฆ่ามันเอง” ซูเฉินยืดอกยอมรับอย่างใจกว้าง

ซู๊ดดดด!

กู่เทียนฮวาและคนอื่นๆสูดหายใจลึก

ฟังจากปากเฉินเฟิง พวกเขาก็พอรู้อยู่หรอกว่าซูเฉินนั้นบ้าบิ่น กระทำการใดโดยไม่คำนึงถึงผลกระทบที่ตามมา

แต่ต่อให้บ้าแค่ไหน ก็ควรมีขีดจำกัดรึเปล่า? ตระกูลโอวหยางไม่ใช่ขุมกำลังธรรมดานะ! นี่เขาไม่กลัวว่าจะถูกล้างแค้นหรือ?

กระนั้น เมื่อย้อนนึกไปถึงเรื่องที่ซูเฉินกล้ากรรโชกทรัพย์บรรพชนเผ่าราชวงศ์อสูร ทั้งหมดต่างถอนหายใจ คิดเห็นเป็นเสียงเดียวกันว่าซูเฉินคงกล้าทำแบบนั้นจริงๆ

2/10

Ep.678

“ใช่อย่างที่คิด! เป็นแกจริงๆด้วย!”

โอวหยางอู๋ซินกัดฟัน ตลอดทั้งร่างแผ่จิตสังหารอันคุกรุ่นรุนแรงออกมา จับจ้องซูเฉินด้วยสายตาเย็นชา “เจ้าหนู วันนี้ แกจะยอมฆ่าตัวตายเอง หรือจะบังคับให้ฉันลงมือ?”

โอวหยางอู๋ซิน! อย่าบ้าให้มันมากนัก!”

เหลิงมู่เย่ก้าวออกมาขวางซูเฉิน ตะโกนออกไป

“เหลิงมู่เย่ เจ้าเด็กนี่กับวังสุริยันจันทราของแก ไม่น่าจะเกี่ยวข้องกันนี่? แล้วจะออกหน้าแทนเขาทำไม?” โอวหยางอู๋ซินขมวดคิ้ว

การที่ซูเฉินสามารถเดินทางมาพร้อมกับคนของวังสุริยันจันทรา นี่หมายความว่าพวกเขามีความสัมพันธ์ไม่ธรรมดา

กระนั้น ต่อให้ความสัมพันธ์จะดีแค่ไหน ก็ไม่ควรทำให้ตระกูลโอวหยางเสียหน้านี่ ถูกไหม?

จู่ๆเหลิงมู่เย่ก็ก้าวออกมา ทั้งยังแสดงทัศนคติแน่วแน่ ยืนหยัดปกป้องซูเฉิน นี่คือสิ่งที่โอวหยางอู๋ซินไม่คาดการณ์มาก่อน

“ทำไมจะไม่เกี่ยวข้องกัน? น้องซูกำลังจะเข้าร่วมกับวังสุริยันจันทราของพวกเรา ถ้านายกล้าแตะต้องเขา ก็ทำกับว่าคิดเป็นปฏิปักษ์กับวังสุริยันจันทราของพวกเรา!”

กู่เทียนฮวาก้าวออกมาข้างหน้า ตวาดอย่างไม่เกรงอกเกรงใจ

ตระกูลโอวหยางไหนเลยง่ายจะตอแย แต่วังสุริยันจันทราเองก็ไม่ใช่ตัวกินพืชเช่นกัน

ซูเฉินจะกลายเป็นศิษย์ของวังสุริยันจันทราในไม่ช้า ดังนั้นคนของทางวังจะทนปล่อยให้พวกเดียวกันถูกคนอื่นรังแกได้อย่างไร?

เวลานี้ เฉินเฟิงและคนอื่นๆก็ก้าวออกมาข้างหน้าเช่นกัน จ้องเขม็งโอวหยางอู๋ซินดั่งเสือที่รอตะครุบเหยื่อ แม้แต่กงเก๋อเองก็ยังยืนหยัดแน่วแน่อยู่ข้างกายซูเฉิน

“พวกแก …”

โอวหยางอู๋ซินขบกรามแน่น สีหน้าเขาเริ่มเปลี่ยนเป็นเขียว แดง และขาวตามลำดับ

คนของวังสุริยันจันทราต่างประกาศว่าจะปกป้องซูเฉิน ภาพนี้เล่นเอาปอดของโอวหยางอู๋ซินแทบระเบิด

อย่างไรก็ตาม หลังจากชั่งน้ำหนักด้านกำลังรบแล้ว เขาก็รู้ดี ว่าครั้งนี้ตัวเองคงไม่มีโอกาส

หากยังคงยืนกรานที่จะสังหารซูเฉิน บางทีคงเป็นเขาซะเองที่ถูกฆ่าตายก่อน

นั่นเป็นเหตุผลที่ว่า แม้ความโกรธของเขาจะพุ่งทะยานถึงขีดสุด แต่ก็ยังไม่กล้าลงมือ

โอวหยางอู๋ซินยอมแพ้แล้ว ทว่าอันจื่อฮ่าวเหมือนยังไม่อยากหยุด

“กู่เทียนฮวา! คนจากพันธมิตรนักฆ่าของเราต้องไม่ตายเปล่า! จงมอบศิลาทลายมิติออกมาก้อนหนึ่ง ไม่งั้นอย่าหวังว่าจะตกลงกันได้!”

อันจื่อฮ่าวหาเรื่องกู่เทียนฮวา ใช้น้ำเสียงเย็นชาเข้าขู่

“อันจื่อฮ่าว! ไอ้หน้าไม่อาย! ถ้าแกยังไม่ยอมไสหัวไปดีๆ ก็อย่าหาว่าฉันไม่เตือน!”

เหลิงมู่เย่ตวาดสวนกลับมาเป็นคนแรก

“อาศัยแค่แกน่ะหรือ?” อันจื่อฮ่าวดูแคลน

จากบรรดาศิษย์ของทั้งวังสุริยันจันทรา มีเพียงคนเดียวที่สามารถทำร้ายเขาได้ นั่นคือกู่เทียนฮวา ดังนั้นเหลิงมู่เย่จึงไม่อยู่ในสายตา

ขณะที่เหลิงมู่เย่ต้องการจะพูดต่อ ก็ถูกซูเฉินขัดจังหวะ

“พี่เหลิง ปล่อยให้ผมจัดการเอง”

ว่าจบ สองตาของเขาก็หรี่ลง มองไปทางอันจื่อฮ่าว กล่าวอย่างเฉยเมยว่า “ศิลาทลายมิติทั้งหมดอยู่ในมือฉัน ถ้าคิดว่ามีความสามารถพอก็ลองเข้ามาแย่งดู”

เห็นซูเฉินดูมั่นอกมั่นใจไม่หวาดกลัว อันจื่อฮ่าวพึมพำ ‘เป็นไปได้ไหมว่าเจ้าเด็กนี่คิดจะปลอมตัวเป็นหมูกินเสือ?’

เขาจำได้ว่าซูเฉินสามารถสังหารโอวหยางเฉิง นั่นบ่งบอกว่ากำลังรบของอีกฝ่ายย่อมไม่อ่อนแอ ยิ่งตอนนี้มีคนจากวังสุริยันจันทราคอยปกป้อง อันจื่อฮ่าวจึงไม่คิดเสี่ยงอันตราย

“วันนี้ฉันจะยอมไว้ชีวิตแกไปก่อน!”

อันจื่อฮ่าวพ่นลมหายใจฮึดฮัดทางจมูก หันหลังกลับและเตรียมจากไปพร้อมโอวหยางอู๋ซิน

แต่ในเวลานั้นเอง จู่ๆซูเฉินก็เอ่ยปากขึ้น “คิดจะมาก็มา พอถึงเวลาอยากไปก็ไป? จะไม่ไว้หน้ากันหน่อยหรอ?”

“แกต้องการอะไรอีก?”

อันจื่อฮ่าวหยุดเดิน หันขวับกลับมา จ้องเขม็งมาทางซูเฉิน ในแววตาทอประกายหนาวเหน็บ

มุมปากของซูเฉินยกยิ้มเล็กน้อย “ก็ง่ายๆ พวกแกต้องตาย!”

“จะฆ่าพวกเรา?”

โอวหยางอู๋ซินกับอันจื่อฮ่าวตัวแข็งทื่อ แม้แต่กู่เทียนฮวาก็ยังไม่กล้าเอ่ยคำเหล่านี้ เหตุใดซูเฉินกล้าพ่นวาจาใหญ่โตเช่นนี้?

เป็นไปได้ไหมว่าสมองของมันอาจมีบางส่วนที่ผิดปกติ?

กู่เทียนฮวาและคนอื่นๆต่างตกใจ พวกเขาไม่สงสัยเลยสักนิดเดียวว่าซูเฉินสามารถสังหารพวกอันจื่อฮ่าวได้

แต่สิ่งที่พวกเขากังวลก็คือ หากฆ่าสองคนนี้ ก็เท่ากับเป็นการฉีกหน้าตระกูลโอวหยางและพันธมิตรนักฆ่าอย่างสิ้นเชิง

หากทั้งสองขุมกำลังรวมพลังกัน แล้วปลุกระดมขุมกำลังอื่นๆ เกรงว่าคงส่งผลร้ายต่อทางวังสุริยันจันทราเป็นอย่างมาก