ตอนที่ 9 คำสาป

ตอนที่ 9

คำสาป

“.............”หลี่ลู่ชิงมองพลังปีศาจของปีศาจจิ้งจอกตรงหน้าด้วยดวงตาที่เฉยชาเป็นอย่างมาก หากเป็นพลังของเขาในตอนนี้คงทำอะไรไม่ได้หรอก แต่เป้าหมายในการโจมตีของปีศาจจิ้งจอกตนนี้กลับเป็นหลินเยว่เสียนี่ พลังของนางทำอะไรหลินเยว่ไม่ได้หรอก พอโจมตีเข้ามาก็คงสลายหายไปเหมือนมารที่จ้องเล่นงานหลินเยว่ตอนลงมาเกิดเป็นแน่

“หึหึ ข้าล่ะชอบจริงๆเทพที่ลงมาเกิดเป็นมนุษย์เนี่ย”ปีศาจจิ้งจอกหัวเราะออกมาก่อนที่จะบังคับเปลวเพลิงรอบตัวพุ่งเข้าไปหาหลินเยว่อย่างเลือดเย็น แม้จะเป็นเทพลงมาเกิด แต่พลังตอนลงมาเกิดเป็นมนุษย์นั้นก็สังหารได้ง่ายกว่าตอนเป็นร่างเทพอย่างไม่ต้องสงสัย ขอเพียงเผานางจนตายกลายเป็นเถ้าถ่านและดึงพลังเทพของเด็กคนนี้มา นางก็จะแข็งแกร่งขึ้นอีก

วูบ....

เปลวเพลิงสีแดงฉานที่เกิดจากพลังของปีศาจจิ้งจอกสลายหายไปทันทีที่เข้ามาใกล้ร่างของหลินเยว่เสียอย่างนั้น แถมท่าทีของหลินเยว่ยังเหมือนไม่ได้กลัวเปลวเพลิงที่พุ่งเข้ามาหาตัวเองอีกด้วย

“ไม่ได้นะ ห้ามทำร้ายคนมั่วซั่วแบบนี้สิ ถ้าเจ้าทำแบบนั้นเจ้าจะหายไปนะ”หลินเยว่เท้าเอวต่อว่าปีศาจจิ้งจอกด้วยท่าทีเอาจริงเอาจังเสียอย่างนั้น หากโจมตีเทพที่มีพลังสูงมากๆ คนที่โจมตีเข้ามาก็จะตายเอาง่ายๆเลยนะ นางอุตส่าห์หาผู้ใช้พลังธาตุไฟเจอแล้วแท้ๆไม่อยากเสียไปง่ายๆนี่นา

“นะ นี่เจ้า.......”ปีศาจจิ้งจอกเบิกตากว้างด้วยความตกใจ นางคือจิ้งจอกแดงผู้สร้างความวุ่นวายไปทั่วมิติเชียวนะ ถึงพลังจะยังไม่ฟื้นดีแต่เพลิงนั่นก็ควรจะเผาพวกเทพระดับต่ำได้เลยนะ ไม่ใช่พลังระดับเทพที่ลงมาเกิดเป็นมนุษย์จะทำให้หายไปได้ง่ายๆ

“หลินเยว่......เจ้าคงไม่ได้คิดจะเอาเจ้านั่นมาเป็นผู้ใช้พลังธาตุไฟให้เจ้าหรอกนะ”ไม่ใช่แค่ปีศาจจิ้งจอกเท่านั้นที่รู้สึกผิดคาด ลู่ชิงผู้เป็นพี่ชายเองก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน หากหลินเยว่โดนโจมตีโดยไม่ตั้งใจก็ควรมีพลังสะท้อนกลับออกมาจนปีศาจจิ้งจอกสลายเป็นผุยผงไปแล้วไม่ใช่เพียงลบล้างอาคมของอีกฝ่ายเท่านั้น แสดงว่าหลินเยว่เป็นผู้ลบอาคมของปีศาจจิ้งจอกไปด้วยตนเอง

“เจ้าค่ะ.....”หลินเยว่พยักหน้าอย่างใสซื่อก่อนจะเดินเข้าไปหาปีศาจจิ้งจอกที่กำลังทำหน้างุนงงตรงหน้าอย่างสบายใจ

“ไม่ได้ ปีศาจจิ้งจอกตนนั้นมาจากมิติอื่น ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่จะมาอยู่ในโลกของเราได้”ลู่ชิงส่ายหน้าไปมาช้าๆอย่างไม่เห็นด้วย พูดกันตามตรงพลังของปีศาจจิ้งจอกตนนี้น่าจะพอๆกับเทพสูงสุดของโลกใบนี้เลย เกิดนางอาละวาดขึ้นมาคงทำเอาวุ่นวายแน่ๆ

“งั้นแบบนี้ล่ะ”เห็นพี่ชายออกปากห้ามหลินเยว่ก็โบกมือไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว พริบตานั้นร่างของปีศาจจิ้งจอกที่มีหูและหางจิ้งจอกสีแดงก็ถูกย่อตัวลงจนกลายเป็นเพียงเด็กหญิงชาวมนุษย์อายุไม่ห่างจากพวกหลินเยว่นัก ไม่ใช่เพียงหูและหางที่หายไปกลายเป็นร่างมนุษย์เท่านั้นแม้แต่พลังของปีศาจของนางก็เปลี่ยนเป็นพลังวิญญาณที่มีในโลกใบนี้แทน แถมยังมีระดับไม่ต่างจากเด็กทั่วไปอีกต่างหาก เรียกได้ว่าเพียงพริบตาเดียวพลังของปีศาจจิ้งจอกผู้สร้างความวุ่นวายจนโดนเทพผู้ปกครองลงอักขระคำสาปเข้าก็หายไปในพริบตา ไม่สามารถสัมผัสความน่ากลัวของนางได้อีกต่อไป

“ฮะ.........”แน่นอนผู้ที่ตกใจที่สุดย่อมเป็นปีศาจจิ้งจอกที่เปลี่ยนเป็นคนไปเสียแล้ว แถมไฟที่เรียกออกมาได้ยังเหลือแค่กองไฟเล็กๆบนฝ่ามือเท่านั้น แถมรูปร่างอันแสนงดงามของนาง.....ยังกลายเป็นร่างผอมกะหร่องของเด็กมนุษย์อีกต่างหาก นี่มันเลวร้ายกว่าตอนโดนคำสาปของเทพผู้ปกครองอีก นี่นาง....เป็นใครกันแน่

“เห็นไหมท่านพี่ ตอนนี้ เสี่ยวหง ก็ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตจากมิติอื่นแล้ว เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะแบบนี้ได้หรือไม่”หลินเยว่เปลี่ยนร่างปีศาจจิ้งจอกอย่างหน้าตาเฉยก็หันกลับไปขอร้องพี่ชายทันที แถมยังตั้งชื่อให้ปีศาจจิ้งจอกเสร็จเรียบร้อยแบบกึ่งมัดมือชกกันเลยทีเดียว

“เจ้านี่ประสาทรับรู้คงผิดที่สักแห่งเป็นแน่ ข้าไม่ได้ห้ามเจ้าเก็บปีศาจตนนั้นมาเพราะเป็นปีศาจจากมิติอื่นเสียหน่อย แต่เพราะนางจะเป็นอันตรายกับโลกใบนี้ต่างหาก”ลู่ชิงยังไงก็ไม่เห็นด้วย จะจับปีศาจมาอยู่ด้วยได้อย่างไร แบบนั้นไว้ใจไม่ได้หรอก

“ท่านพี่อย่าลืมสิเจ้าคะ ว่าหน้าที่แท้จริงของข้าคืออะไร การอบรมบ่มนิสัยเหล่าผู้หลงผิดนั้นเป็นงานของน้องนะเจ้าคะ”อยู่ๆหลินเยว่ก็เดินไปยืนข้างๆอดีตปีศาจจิ้งจอกแล้วดึงนางเข้ามาซบอกตัวเองเสียอย่างนั้น นอกจากนี้นางยังใช้ดวงตาที่มีทั้งเมตตาและความอ่อนโยนพูดกับพี่ชายของนางอย่างจริงจังถึงหน้าที่ของเทพต้นกำเนิดที่ลงมายังโลกใบนี้แต่แรก

“ข้าต่างหากที่ต้องถามเจ้าว่าเจ้ายังจำได้หรือไม่”ลู่ชิงหรี่ตามองน้องสาวที่กำลังแสดงท่าทีจริงจังตรงหน้าด้วยท่าทีไม่โน้มตามอย่างสุดตัว ไอ้หน้าที่ที่ว่าไม่เห็นนางจะสนใจสักนิด นอกจากเที่ยวเล่นในหมู่บ้านตามประสาเด็กกับกินอาหารที่ท่านแม่ทำ นางไม่เห็นจะสนใจเรื่องการอบรมณ์บ่มนิสัยอะไรนั่นเลย

“ตะ แต่นั่นก็เป็นหน้าที่ของข้านะเจ้าคะ ข้าคิดว่าถ้าให้เสี่ยวหงได้สัมผัสความสุขของชีวิตบ้างนางอาจจะเลิกกลายเป็นปีศาจร้ายก็ได้นะเจ้าคะ”หลินเยว่ยังคงเถียงอย่างจริงจังระหว่างที่เสี่ยวหงที่โดนดึงมาซบอกหลินเยว่กลับเริ่มจับต้นชนปลายไม่ค่อยถูกเสียแล้ว

“ไม่ได้ฆ่ามันซะก่อนที่จะทำให้คนในหมู่บ้านเดือดร้อน”ลู่ชิงส่ายหน้าก่อนจะเดินถือทวนเข้ามาหาเสี่ยวหงด้วยท่าทีน่าหวาดกลัว แม้เสี่ยงหงจะสัมผัสพลังเทพจากร่างของเด็กผู้ชายไม่ได้ แต่ท่าทีของเขาก็ดูท่าทางเอาจริงแน่ๆ หากปล่อยให้เขาลงมือวันนี้นางได้ตายจริงๆอย่างไม่ต้องสงสัยเลย

“ท่านพี่ ให้โอกาสนางหน่อยนะเจ้าคะ”หลินเยว่เห็นพี่ชายเดินเข้ามาก็เริ่มเหงื่อตกแล้วเช่นกัน ทวนในมือของพี่ชายนางแม้ไม่ใช่ทวนเล่มเดียวกันกับที่โจมตีเทพองค์รองแห่งเหล่าเทพต้นกำเนิด แต่ก็มีกลิ่นอายน่ากลัวแผ่ออกมาอยู่ตลอด บางทีหากเขาแทงใส่ร่างของเสี่ยวหงแม้แต่วิญญาณก็อาจจะสลายจนชุบชีวิตกลับมาไม่ได้แล้วก็เป็นได้

“แม้นางจะสังหารคนมานับล้านชีวิตงั้นหรือ”ลู่ชิงถามพลางเดินเข้าไปใกล้ร่างของน้องสาวและเสี่ยวหงด้วยท่วงท่าหนักแน่น แม้เสี่ยวหงจะสัมผัสพลังเทพจากเด็กชายไม่ได้ แต่ก็รู้ตัวทันทีว่าเด็กชายคนนั้นตั้งใจจะฆ่านางจริงๆ

“ท่านพี่เองก็ทำเหมือนกันข้ายังให้โอกาสท่านพี่เลยนะเจ้าคะ”ได้ยินที่หลินเยว่พูดออกมา ขาของลู่ชิงก็ชะงักไปครู่หนึ่งทันที อาจจะเพราะเวลาที่ใช้ในโลกนี้มันสงบสุขดีหรืออย่างไรก็ไม่ทราบเลยลืมคิดไปเลยว่าตนเองก็คิดจะทำเรื่องเลวร้ายอย่างมากเช่นกัน มีหน้าอะไรไปต่อว่าปีศาจตนหนึ่งงั้นหรือ

“ไม่ใช่ว่าเจ้าแค่ต้องการใช้ข้าเป็นข้ออ้างหรอกเหรอ”ลู่ชิงหรี่ตามองน้องสาวด้วยท่าทีไม่ค่อยจะเชื่อในคำพูดของนางเสียเท่าไหร่ แถมตัวนางเองยังเหมือนจะไม่มั่นใจในคำพูดของตัวเองเสียด้วยซ้ำ

“กะ.....ก็.............จริงๆแล้วข้าก็เห็นใจท่านที่ถูกขังในมิติทรมานด้วยจริงๆ ถึงสาเหตุหลักๆจะเป็นเรื่องของข้าแต่ก็มีความคิดที่อยากช่วยให้ท่านได้พ้นความทรมานอยู่ด้วยนะ”หลินเยว่ยิ่งพูดเสียงยิ่งเบาลงเรื่อยๆเล่นเอาลู่ชิงถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจ แต่ถึงจะเป็นข้ออ้างที่ใช้อย่างไม่ใส่ใจแต่ก็ทำให้จิตสังหารของลู่ชิงเบาบางลงไปจนได้

“ท่านพี่ ให้ข้าเก็บเสี่ยวหงเอาไว้เถอะ นางไม่ทำร้ายใครหรอก”เมื่อเห็นว่าท่านพี่เริ่มไม่มั่นใจในเหตุผลของตน หลินเยว่เลยตัดสินใจใช้ท่าไม้ตายที่นางมีติดตัวมาตั้งแต่กำเนิด นั่นก็คือการอ้อนมันตรงๆกับพี่ชายในสายเลือดนั่นเอง นางกอดร่างของเสี่ยวหงเอาไว้แนบกายพร้อมส่งสายตาน่าสงสารมาทางพี่ชายอย่างสุดความสามารถ

“เฮ้อ....แล้วข้าจะมั่นใจได้อย่างไรว่านางจะไม่ทำร้ายใคร”ลู่ชิงเห็นแบบนั้นก็ผ่อนบรรยากาศลงจนหมด ลงเป็นแบบนี้คงห้ามหลินเยว่ไม่ได้แล้วล่ะ

“ข้ารู้ว่าเสี่ยวหงเป็นปีศาจมาก่อนเลยมีอันตรายกับคนในโลกใบนี้ ข้าเลยร่ายคำสาปเอาไว้แล้วว่าหากเสี่ยวหงสังหารมนุษย์ละก็วิญญาณของนางก็จะสลายไปด้วยทันที”

“หะ.............”ทันทีที่ได้ยินคำตอบของหลินเยว่ ใบหน้าของเสี่ยวหงก็ซีดเผือดพร้อมตะโกนลั่นด้วยความตกใจทันที ยัยนี่แอบใส่คำสาปเข้ามาในร่างของนางตอนไหนกัน แล้วตกลงยัยนี่เป็นตัวอะไรกันแน่ถึงได้เปลี่ยนแปลงทุกอย่างได้ตามใจนึกขนาดนี้

“ไม่ได้ แค่นั้นไม่พอ”ลู่ชิงพูดพลางส่ายหน้าช้าๆ ปีศาจจิ้งจอกเก่งเรื่องล่อลวงคน ต่อให้ลงมือเองไม่ได้ก็อาจจะหาทางอื่นจนได้ เพราะฉะนั้นแค่คำสาปนี้ไม่เพียงพอ

“ถ้าเจ้าอยากจะเลี้ยงนาง ก็เพิ่มคำสาปให้ข้าสังหารนางได้ทันทีลงไปด้วย หากนางทำเรื่องอันตรายข้าจะได้จัดการได้ก่อนจะเกิดความเสียหาย”ลู่ชิงยื่นข้อเสนอออกไปขณะมองดวงตาที่ราวกับกำลังจะกินเลือดกินเนื้อจากเสี่ยวหงอย่างแสนจะเฉยชา โดนคำสาปแบบนี้เข้าไปต่อให้ตอนนี้ทวนอยู่ในมือของนางแทนที่จะเป็นเขาก็คงไม่กล้าทำอะไรแล้ว

“เจ้าค่ะ”ได้ยินว่าท่านพี่จะยอมให้เลี้ยงเสี่ยวหงเอาไว้ หลินเยว่ก็ยิ้มกว้างอย่างยินดีก่อนจะจัดการเพิ่มคำสาปใส่ร่างของเสี่ยวหงอย่างรวดเร็วจนเสี่ยวหงตั้งตัวไม่ทัน กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็โดนคำสาปของหลินเยว่ไปเรียบร้อยแล้ว

“......................”เสี่ยวหงโดนยัดคำสาปใส่ร่างหน้าตาเฉยได้แต่ยืนเอ๋ออยู่กับที่ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน แม้แต่เทพผู้ปกครองมิติยังทำอะไรแบบนี้ไม่ได้เลย แสดงว่านางอยู่สูงขึ้นไปกว่านั้นอีกงั้นเหรอ คราวก่อนจอกับเทพผู้ปกครองมิติก็ทำเอานางปางตายแล้ว หากทำให้เด็กหญิงคนนี้ไม่พอใจ บางทีนางอาจจะหายไปเลยก็ได้สินะ

“เสี่ยวหง ท่านพี่ยอมให้เจ้าอยู่กับข้าแล้ว ดีใจจังเลยนะ”หลังจากลู่ชิงยอมให้หลินเยว่เก็บเสี่ยวหงเอาไว้ได้ หลินเยว่ก็ยิ้มกว้างก่อนจะแสดงความดีใจกับเสี่ยวหงเสียอย่างนั้น  ดีใจ? ดีใจอะไรกันสิ่งที่นางต้องการคือพลังเทพของหลินเยว่ต่างหาก ไม่ใช่ให้มาเป็นลูกน้องนางแบบนี้ สักวันข้าจะฆ่านาง ฆ่าพี่ชายของนาง แต่ตอนนี้.....

“เจ้าค่ะ คุณหนู”เสี่ยวหงตอบพลางกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ขืนตอบอย่างอื่นไปตอนนี้นางได้โดนลบหายไปแน่ๆ แบบนั้นมันการกระทำของคนโง่ ตอนนี้ต้องรักษาชีวิตเอาไว้ก่อน