ตอนที่87 เวลาใกล้เข้ามา

ตอนที่87 เวลาใกล้เข้ามา

เช้าของวันที่ 21 เดือน 2 ปีดาราที่ 997 สามวันก่อนออกเดินทางทำภารกิจเลือนชั้นปี 2 กายหมกตัวอยู่ในโรงตีเหล็กทั้งวันคอยสอนนาธานและมิล่าในทักษะช่างโลหะฝึกหัด ด้วยความสามารถของทั้งสองนั้นพัฒนาขึ้นมากในช่วงเวลาที่ผ่านมา

กายคิดว่าหลังจากเขากลับมาถ้าพวกเขายังพัฒนาไปแบบนี้เรื่อย ๆ จะต้องมีความสามารถในระดับช่างโลหะฝึกหัดได้ไม่ยาก

หลังจากใช้เวลาช่วงเช้าในโรงตีเหล็ก เขาก็แวะไปหาช่างไม้กิลในช่วงบ่ายมอบเงินล่วงหน้าค่าด้ามจับและส่วนประกอบอื่น ๆ ให้กับช่างไม้กิลจำนวนหนึ่ง

หลังจากที่ได้เงินมาเพิ่มอีก 33,000 เหรียญทองจากการขายของในร้านในช่วง 9 วันในโลกราชันที่ผ่านมา พอหักค่าต้นทุนวัตถุดิบกายจึงได้กำไรราว ๆ 25,000 เหรียญทอง รวมกับเงินส่วนอื่น ๆ อีก 2500 เหรียญทองที่ได้มาจากกายขาย หินลูกบาศก์ให้กับผู้ประมูลหมายเลข 69 ทำให้กายมีเงินใช้ได้โดยไม่ส่งผลกระทบต่อการเงินของร้านอยู่ราว ๆ 27,500 กว่าเหรียญทอง

ซึ่งนับว่าเป็นจำนวนเงินมหาศาลมากสำหรับผู้เล่นเดี๋ยวคนหนึ่ง

กายขึ้นรถม้าออกจากถนน บีท ซอยที่ร้านไร้ขอบเขตตั้งอยู่ เขากำลังตรงไปยังคอกม้าเฟรเดริกเพื่อหาซื้อมาใช้ในการเดินทางทำภารกิจระยะยาวครั้งนี้ และด้วยระยะเวลาที่กายออกไปทำภารกิจ ทำให้การซื้อม้านั้นถือว่าคุ้มกว่าเช่าม้าแบบปกติมากนัก

กายมีม้าที่คิดว่าจะซื้อไว้อยู่แล้วนั้นก็คือม้าที่ชื่อ 16 จากคอกม้าเฟรเดริกที่เขามักเช่ามาฝึกขี่อยู่บ่อยครั้ง

แม้ม้าที่ชื่อ 16 จะเป็นเพียงระดับต่ำแค่ขั้น 2 เท่านั้น แต่ในความจริงมันยังสามารถพัฒนาความแข็งแกร่งได้อีกมาก และที่สำคัญมันคือม้าสายพันธุ์มัสแตงแห่งทุ่งหน้ากิรา ซึ่งเหมาะมากในภารกิจครั้งนี้ของเขาในการออกล่าค่าหัวที่ทุ่งหน้ากิรา

ส่วนม้าอีกตัว กายเลือกซื้อมาสายพันธุ์คลายเดสเดล ม้าร่างหนา มีกล้ามเนื้อที่ทรงพลัง มันเป็นม้าที่มีถิ่นกำเนิดจากเทือกเขาก่อกำเนิด ในช่วงสงครามกับนครพยัคฆาเมื่อนานมาแล้ว พวกมันถูกไล่ต้อนมาใช้แรงงานในการลากรถม้าลาก เพราะความอึดและกำลังในการบรรทุกของที่สูง

รถม้าลากที่ขนาดใหญ่ที่สุดนั้นคือ รถม้าลาก 6 ล้อ บรรทุกคนได้ครึ่งร้อย ถ้าใช้ม้าปกติต้องใช้ม้าถึง 6 ตัว แต่ถ้าใช้ม้าสายพันธุ์คลายเดสเดล มันใช้เพียง 3 ตัวเท่านั้นก็ลากรถม้าลาก 6 ล้อได้อย่างไม่มีปัญหา

ต่อม้าสายพันธุ์คลายเดสเดลพวกมันถูกนำเข้ามาที่นครดาราฟ้าและเพราะพันธุ์ซื้อขายในนครดาราฟ้า เพื่อทำหน้าที่บรรทุกสินค้าและการขนส่งต่าง ๆ

กายไปถึงคอกม้าเฟรเดริกและจ่ายเงินซื้อม้ามาได้อย่างไม่ยากนักเมื่อใช้สถานะของนักเรียนของสถาบันศาสตร์นักรบบวกกับเหรียญทองมากขึ้นเล็กน้อย

ในนครดาราฟ้าไม่มีใครไม่ชอบเหรียญทอง

ระหว่างนั้นเขาเจอกับผู้เล่นหลายคนที่ทำงานอยู่ในคอกม้าเฟรเดริกด้วย ซึ่งทำเอาเขาแปลกใจไปพอสมควร แต่พอไตร่ตรองดูกายก็ต้องยอมรับว่าผู้เล่นพวกนี้ฉลาดมาก นั้นเพราะการทำงานที่นี่จะทำให้พวกเขาสามารถเรียนรู้ความสามารถในการขี่ม้าเบื้องต้นได้โดยไม่ต้องเสียเงินแม้แต่เหรียญทองแดงเดียว

แถมพวกเขายังได้เงินและหลบซ่อนจากพวกที่ตามล่าผู้เล่นด้วย

ทำไมเราถึงคิดไม่ออก ถ้ามาทำงานที่นี่ก็จะไม่ต้องเสียเงินเช่าม้า...

กายยิ้มพลางส่ายหัว ถ้าเขามาทำงานที่นี่คงเสียเวลาน่าดู กายสามารถเอาเวลาในการทำงานที่คอกม้าไปสร้างอาวุธและขายมันได้เหรียญทองมากมาย จนไม่ต้องสนใจราคาที่จ่ายค่าเช่าม้าได้อย่างสบาย

พอคิดถึงเรื่องเงินที่เขาหาได้ กายก็ต้องถอนหายใจ เพราะเขาต้องจ่ายค่าม้าทั้งสองตัวถึง 1,800 ทอง ยังดีที่ราคานี้รวมถึงพวกอุปกรณ์ต่าง ๆ และอาหารม้าสำรองในระหว่างการเดินทางด้วยแล้ว

แค่ม้าระดับสองยังราคานับพัน ถ้าม้าศึกคงแพงเทียบเท่าอาวุธระดับ 4 ได้อย่างสบาย...

...

กายกลับมาที่สถาบันศาสตร์นักรบ แต่เขาไม่ได้นำม้ามาด้วย เขาฝากไว้ที่คอกม้าก่อน ส่วนเหตุผลที่กายกลับมานั้นก็เพราะว่า เขายังต้องมาเก็บข้าวของในห้องพักที่สถาบันศาสตร์นักรบ และอีกเหตุผลนั้นก็คือ วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่กายจะต้องมาฟังการสอน ศิลปะการต่อสู้ เจาะทะลวง ระดับ 2 ที่ได้ลงทะเบียน

ด้านหลังของกายยังแบกธนูโลหะระดับ 4 มาด้วย

หลังจากใช้เวลาอีก 3 ชั่วโมงฟังการสอนของอาจารย์เฟราผู้ที่สอนในเรื่องของการยิงธนูประจำอยู่แล้วจบลง เสียงของระบบก็ดังขึ้น

“ฟังการสอนครบกำหนด เรียนรู้”ศิลปะการต่อสู้ เจาะทะลวง 0/2 (25%) สำเร็จ”

กายยิ้มออกมาด้วยความยินดี แม้จะยังไม่สามารถใช้เจาะทะลวงขึ้นที่ 1 ได้ในตอนนี้ แต่กายก็คิดว่าเขายังมีเวลาให้ฝึกฝนที่ทุ่งหน้ากิราอีกมาก

ส่วน 25 เปอร์เซ็นต์ที่เห็นอยู่นี้ คือทั้งหมดที่กายฝึกฝนในช่วงหลังเลิกเรียน เพราะเขาไม่ต้องเร่งรีบฝึกขี่ม้าอีก กายจึงมีเวลามากขึ้น

ขณะที่กายกำลังเดินออกจากห้องในตอนนั้นเอง อาจารย์เฟราก็เดินเข้ามาทักทายเขา

“เจ้าคือเดวินผู้ที่ได้อันดับสามในการทดสอบของชั้นปี 1 ใช่หรือไม่”

“สวัสดีครับ อาจารย์เฟรา ข้าคือเดวินคนนั้น” กายตอบไปด้วยความนอบน้อม แม้ดูอาจารย์เฟราจะยังดูอายุไม่มาก แต่ความสามารถของเธอนั้นเป็นถึงนักรบแท้จริงขั้น 2 อย่างแท้จริง ความแข็งแกร่งของเธอมากพอจะจัดการกายได้ด้วยมือข้างเดียว

เฟรายิ้มออกมาอย่างไม่ถือตัวและกล่าวแนะนำ “สมัยที่ข้าเป็นนักเรียนของสถาบันศาสตร์นักรบ ข้าก็ต้องออกไปทำภารกิจเลื่อนขั้นที่ทุ่งหญ้ากิราเช่นกัน ดังนั้นเห็นแก่ที่เข้าสนใจเรียนวิชายิงธนูและศิลปะการต่อสู้ เจาะทะลวง ข้าจะแนะนำอะไรเล็กน้อย เจ้าสนใจหรือไม่”

“ขออาจารย์เฟราชี้แนะด้วย” กายไม่รอช้ารีบตอบรับ

“เจ้าต้องจำกฎสามข้อห้ามไว้”

“กฎสามข้อห้าม?” กายทวนคำพูดอย่างงงงวย

“ใช่ กฎสามข้อห้าม หนึ่งคือ ห้ามไว้ใจชาวบ้านที่ทุ่งหญ้านั้นเด็ดขาด สองคือ ห้ามกินของที่ใครไม่รู้ปรุง และสุดท้ายคือ ห้ามใจอ่อน” อาจารย์เฟราพูดอย่างจริงจัง

“ข้าจะจำเอาไว้” กายขอบคุณอาจารย์เฟราอย่างจริงใจสำหรับคำเตือนที่บอกต่อเขา

“เจ้าไปเถอะ ช่วงนี้สถานการณ์ในนครดาราฟ้าไม่ปกติมากนัก ฝากเตือนเพื่อนของเจ้าที่ไปทำภารกิจเลื่อนขั้นคนอื่น ๆ ด้วย”

“ขอรับ ท่านอาจารย์เฟรา”

อาจารย์เฟราเดินจากไปพร้อมกับถอนหายใจเบา ๆ กายสงสัยกับท่าทีนี้พอสมควร

หรือว่าเธอจะเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นที่ป่าเคนารีส จึงมาเตือนเราเพื่อไม่ให้เกินเหตุการณ์ตายหมู่ของนักเรียนขึ้นอีก...

หลังจากที่ออกจากเกมในวันที่ 23 เดือน 2 ปีดาราที่ 997 ซึ่งเป็นวันสุดท้ายก่อนที่ทำภารกิจเลื่อนระดับกายก็ลุกขึ้นจากแคปซูลเกม บิดตัวไปมาสองสามทีก่อนจะยกมือขึ้นมาห่าวด้วยความง่วงนอน

เมื่อกายหันไปมองด้านข้างตอนนี้เจ้ซาเรียกำลังนั่งอยู่ที่หน้าจอข้าง ๆ แคบซูลเกม

“เจ้ซาเรียมีข่าวอะไรเกี่ยวกับพวกกะโหละแดงที่ทุ้งหญ้ากิราบ้างหรือเปล่า”

“ไม่มีอะไรมาก นอกจากพวกกิลด์กะโหลกแดงล้มตายกันเป็นว่าเล่นแต่ก็มีทหารของนครดาราฟ้าโดนฆ่าตายจำนวนมาก ถ้านายไปที่ทุ่งหญ้ากิราคงต้องปะทะกับพวกนั้นอย่างแน่นอน”

“ถ้าแบบนั้นก็คงจะดี ผมจะได้จบภารกิจได้อย่างรวดเร็ว”

“ที่ทุ่งหญ้านั้นมีเมืองขนาดเล็กอยู่ด้วย และกลุ่มผู้เล่นที่ทำการรวบรวมข่าวสารต่าง ๆ ในทุ่งหญ้าไว้อยู่ ถ้าพรุ่งนี้นายเข้าไปในเกม ตอนเดินทางไปที่ทุ่งหญ้ากิราลองไปหาพวกผู้เล่นแถวนั้นดูเผื่อจะได้ตำแหน่งของพวกที่มีค่าหัว”

“ได้เลยไม่มีปัญหา จริงสิเดี๋ยวบ่ายสามผมจะเข้ามาที่ร้านเพื่อเข้าเล่นแดนสงครามนะเจ้”

“อืม” ซาเรียพยักหน้าเป็นอันรับรู้เบา ๆ

“ถ้าอย่างนั้นผมกลับบ้านก่อนนะครับ” กายพูดจบก็ผลักประตูเดินออกจากห้องเกมมา

ในตอนนั้นเองก็เป็นจังหวะเดียวกับที่ออสตินออกมาจากแคปซูลเกมพอดี สายตาของออสตินมองไปที่กายก่อนจะเข้าไปทักทาย

“เฮ้นายคือคนที่ใช้แคปซูลเกมในห้องเกมส่วนตัวสินะ”

“มีอะไรหรือเปล่า”

“เปล่า ฉันแค่อยากรู้ว่านายสนใจมาแลกเครื่องเล่นกันไหมในครั้งหน้า” ออสตินพูดพร้อมกับยิ้มที่ดูแปลกพิลึกพอสมควร

“เรื่องนั้นนายต้องไปคุยกับเจ้ซาเรีย ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวก่อน พดดีนี่ก็ดึกมากแล้ว” กายเดินหลบออสตินและออกนอกร้านไปในทันที

ออสตินมองแผนหลังกายที่กำลังจะเปิดประตูร้านไป สายตาของเด็กหนุ่มดูไม่ชอบท่าทีของกายเล็กน้อย

หมอนี่คงจะเล่นเกมราชันสงครามออนไลน์ แต่จากท่าทางน่าจะเป็นพวกอ่อนหัด ไว้ค่อยหาโอกาสเข้าไปสั่งสอนในแดนสงคราม ดูสิว่าจะยังทำท่าทางหยิ่งแบบนั้นอีกหรือไม่ถ้าแพ้ให้กับฉันคนผู้ที่เลื่อนเป็นนักรบฝึกหัดขั้น 1 แล้ว

ออสตินยิ้มเยาะกายจากทางด้านหลังด้วยท่าทีมั่นใจ

กายออกมาจากร้านเกมเสมือนจริงหมายเลข 8 ก่อนจะเรียกรถแท็กซี่นั่งกลับบ้าน หลังจากถึงบ้านกายก็จัดการมื้อดึกและนอนหลับในทันทีด้วยความง่วงนอน

วันที่ 30 เมษายน ปีที่ 70 นับเป็นวันที่สิ้นเดือนที่อากาศสดชื่นกว่าทุกเดือนที่ผ่านมา แต่กว่ากายจะตื่นขึ้นมาในเวลา 9 โมงเช้า เขาลุกขึ้นมาแต่งตัวและออกไปวิ่งข้างนอกในทันที

ที่นับเป็นวันที่ 5 แล้วหลังจากเกิดเรื่องต่อยตีกับกลุ่มนักเลง กายพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองและหันมาออกกำลังกายมากขึ้น

หลังจากวิ่งราว ๆ 6 กิโลเมตรกายก็กลับมาที่บ้านและเริ่มการฝึกฝนแบบในเกมที่คุ้นเคยนั้นคือการฝึกศิลปะการต่อสู้ ฟาดฟัน กายไม่ได้หวังว่ามันจะต้องมีพลังแบบในเกม แต่ยิ่งเขาฝึกมากเท่าไหร่ กล้ามเนื้อและจังหวะการหายใจก็เริ่มคุ้นชินกับการเคลื่อนไหวมากเท่านั้น

ในตอนนี้ถ้ากายต้องสู้กับนักเลงพวกนั้นเขาคงจัดการพวกมันได้ไม่ยาก กายใช้ท่อเหล็กที่เหลือจากการซ่อมแซมบ้านในครั้งที่ย้ายเข้ามาอยู่แทนดาบเพื่อฝึกฝน เสียงฟาดท่อเหล็กใส่อากาศด้านหน้าดัง วืด ๆ อย่างต่อเนื่อง

ในตอนนั้นเองก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา กายหยุดฝึกหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูว่าใครที่เป็นผู้ที่โทรเข้ามา

เบอร์นี้มัน...เมญ่าไม่ใช่หรือไง?

“สวัสดีเมญ่ามีอะไรหรือเปล่า”

“กาย ตอนนี้ไทเลอร์แย่แล้ว!!! ฮือออ...”