659-660
3/10
Ep.659
“อยากรู้ชื่อฉัน? แกคิดว่าตัวเองคู่ควรหรือ?”
ใบหน้าของซูเฉินเต็มไปด้วยความรังเกียจ เขาไม่ได้มองซือถูห่าวหนานเป็นคนเลยด้วยซ้ำ
“แส่หาที่ตาย!”
ความโกรธในใจของซือถูห่าวหนานลุกโชนทะลุจุดเดือด ขบฟันแน่น ร้องคำรามออกมา ตรงเข้าสังหารซูเฉิน
ซูเฉินสร้างความอับอายแก่เขาหลายครั้งหลายครา ขนาดตุ๊กตาดินเผ่ายังเหลือความโกรธไว้ถึงสามส่วน หากเขาแก้สถานการณ์ในตอนนี้ไม่ได้ แล้วจากนี้ไป จะมีหน้าอยู่ในเมืองตู้ลี่อีกได้อย่างไร?
การลงมือครั้งนี้ เขาทุ่มสุดตัว สาบานว่าจะสังหารซูเฉินในการโจมตีเพียงครั้งเดียว
“เหล่าโม่ ฝากคุณจัดการกับเขา” ซูเฉินส่งสายตาให้โม่หรง
โม่หรงไม่พูดพร่ำทำเพลง พรวดเข้าปะทะซือถูห่าวหนานทันที
ทั้งคู่เป็นผู้วิวัฒนาการขั้น 8 ดังนั้นหากคิดสังหาร ชั่วระยะเวลาหนึ่งจึงไม่อาจแยกออกได้ว่าใครเหนือกว่าใคร
ซูเฉินมองไปยังการต่อสู้ที่เกิดขึ้น จากนั้นเบนสายตามายังจงยี่
จงยี่เองก็กำลังจ้องมองซูเฉินอย่างเย็นชาเช่นกัน ทันทีที่ทั้งสองสบตา จงยี่ก็ฉีกยิ้มน่ากลัว และกล่าวว่า “เจ้าหนู ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมเจ้าถึงกล้าอวดดีเช่นนี้ ที่แท้ก็มีผู้ฝึกตนขั้น 8 คอยปกป้องอยู่นี่เอง แต่ตอนนี้เขายุ่งเกินกว่าจะหันมาดูแลเจ้าแล้ว เราผู้เฒ่าอยากจะเห็นจริงๆ ว่าท่าทีจองหองนั่นจะอยู่ได้อีกนานแค่ไหน!”
ซูเฉินเบ้ปากเล็กน้อย “แกยังไม่รู้ข่าวของจงติ้งไม่ใช่หรอ? ฉันจะบอกให้ –มันถูกฉันฆ่าตายไปแล้ว!”
“อาศัยแค่เจ้าน่ะหรือ?”
จงยี่ไม่ได้โกรธ แต่กลับหัวเราะออกมาแทน “บุตรชายข้าคือผู้ฝึกตนขั้น 8 อย่างเจ้าน่ะหรือสังหารเขาได้? ช่างกล้าพูดไม่อายปาก!”
จงยี่คิดว่าซูเฉินต้องกำลังสร้างความปั่นป่วนใจแก่เขา ดังนั้นไม่เชื่อคำพูดของซูเฉินเลยสักนิด
“ก็ได้ งั้นฉันจะส่งแกไปอยู่กับมันให้เอง!”
ซูเฉินแค่นเสียงเย็น ระเบิดพลังจิตออกมาในพริบตา กวาดไปทางจงยี่
“พลังแห่งจิตวิญญาณขั้น 8!”
สัมผัสได้ถึงพลังที่มองไม่เห็นโถมทับเข้ามา สีหน้าของจงยี่แปรเปลี่ยนไป แต่ก็ไม่ได้ตื่นตระหนกอะไรนัก
เห็นแค่เพียงหนึ่งมือยื่นไปข้างหน้า โล่สีดำปรากฏขึ้นเบื้องหน้าเขา พร้อมแสงสลัวที่เริ่มทอประกายไปรอบๆ ก่อร่างเป็นโดมสีดำ ห่อหุ้มทั้งร่างของเขาเอาไว้ภายใน
พลังที่มองไม่เห็นกวาดเข้ามา เมื่อสัมผัสกับโดมสีดำ ทั้งหมดก็กระจัดกระจาย ไม่สามารถสร้างความเสียหายใดๆแก่จงยี่ได้เลย
“หืม?”
เห็นภาพนี้ ซูเฉินอุทานออกมาเบาๆ การป้องกันที่สามารถเพิกเฉยต่อพลังจิตได้ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นมัน
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า! เจ้าหนู พลังจิตของเจ้าตกอยู่ภายใต้การควบคุมของข้าแล้ว เตรียมตัวตายได้เลย!”
จงยี่หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ถือโล่สีดำพุ่งเข้าหาซูเฉิน
“ตาแก่นี่จะซื่อบื้อเกินไปหน่อยแล้ว!”
หยางฮ่าวและคนอื่นๆแสดงสีหน้าเย้ยหยันออกมา พลังจิตเป็นแค่กลวิธีโจมตีธรรมดาของซูเฉินเท่านั้น เขายังไม่ได้ใช้ไพ่ตายที่ทรงพลังเลย
แต่เห็นได้ชัดว่าจงยี่คิดว่าซูเฉินคือปรมาจารย์พลังจิต ดังนั้นเลือกเข้าต่อสู้ระยะประชิด และนั่นเท่ากับเป็นการทำร้ายตัวเองชัดๆ!
ซูเฉินไม่ต้องการเสียเวลาสู้อีกต่อไป ขณะที่จงยี่กำลังวิ่งเข้ามา เขาหยิบเอา [ภูเขาหยวนเหออู่จี๋] ออกมา แล้วทุบลงเหนือศีรษะศัตรู
หึ่ง หึ่ง!
[ภูเขาหยวนเหออู่จี๋] ขยายขนาดกลายเป็นสิบจั้ง ลำแสงห้าสายทอประกายบนผิวมัน สร้างแรงกดดันอันน่าสยดสยองราวกับคลื่นทะเลอันน่าสะพรึง โหมกระพือไปทั้งห้องโถง เกิดเสียงดังหึ่ง หึ่งไปทั่ว
“นี่มันอาวุธอะไร? เหตุใดถึงได้น่าหวาดกลัวเพียงนี้?”
“คล้ายว่าจะเป็นสิ่งประดิษฐ์เทวะ …”
ช่วงเวลาที่ [ภูเขาหยวนเหออู่จี๋] ปรากฏขึ้น ตลอดทั้งห้องโถงตกอยู่ในความโกลาหล
เมื่อมีคนตะโกนคำ ‘สิ่งประดิษฐ์เทวะ’ ออกมา คลื่นแห่งความหวาดกลัวก็แผ่ซ่านออกไปอย่างรวดเร็ว
“เขามีสิ่งประดิษฐ์เทวะ!?”
ซือถูห่าวหนานตกใจเหงื่อแตกพลั่ก ณ เวลานี้ไม่มีกะจิตกะใจจะประมือกับโม่หรงอีกต่อไป ใช้กระบวนท่าเดียวบีบให้โม่หรงถอยออก ส่วนตนเองฉีกหลบไปทางประตูห้องโถงใหญ่
เขาพอจะรู้ถึงพลังของสิ่งประดิษฐ์เทวะอยู่บ้าง หากจงยี่ตายเมื่อไหร่ เขาเองก็คงไม่รอดแน่ๆ ดังนั้นตัดสินใจหนีก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์นั้นขึ้น
4/10
Ep.660
ในฐานะบุคคลที่กำลังต่อสู้กับซูเฉิน จงยี่ยิ่งรู้สึกหวาดกลัวจนขวัญหนีดีฝ่อ
ต้องเผชิญกับการโจมตีอันแสนสยดสยองของ [ภูเขาหยวนเหออู่จี๋] ที่อย่างไรก็ไม่มีทางหนีพ้น มิอาจหลบเลี่ยง เขาทำได้เพียงฝืนใจยกโล่ดำชูขึ้นเหนือหัว เข้าทานรับมัน
บังเกิดเสียงระเบิดดังกึกก้อง [ภูเขาหยวนเหออู่จี๋] ตกลงจากฟากฟ้า ลำแสงห้าสายท่วมทับจงยี่อย่างสิ้นเชิง
หลุมลึกขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นบนพื้นดิน ตลอดทั้งห้องโถงสั่นสะเทือนไม่หยุด
ซู๊ดดดด!
ได้เป็นสักขีพยานของฉากนี้ ทุกคนต่างสูดหายใจเย็นเยียบ โดนพลังอันน่าสะพรึงกลัวของ [ภูเขาหยวนเหออู่จี๋] ข่มให้ตื่นตกใจ
“จะน่ากลัวเกินไปแล้ว!”
หนังตาของซือถูห่าวหนานกระตุกอย่างรุนแรง หันหลังกลับและวิ่งหนีไปข้างนอก
“จะหนีไปไหน!”
โม่หรงร้องคำราม ไล่ตามไปอย่างรวดเร็ว
แม้ไม่ได้ออกคำสั่งให้ฆ่า แต่ซูเฉินก็ไม่ได้บอกว่าให้ปล่อยซือถูห่าวหนานหลุดมือไปเช่นกัน
หากอีกฝ่ายหนีไปได้ ถึงเวลานั้นจะอธิบายให้ซูเฉินฟังอย่างไร?
“ปล่อยให้เป็นหน้าที่ฉันเอง”
ใครจะทันคิด ว่าโม่หรงวิ่งออกจากห้องโถงไปได้ไม่กี่ก้าว ทันใดนั้นเสียงของซูเฉินก็ดังขึ้น แทบจะในทันทีหลังจากนั้น ทั้งคนทั้งร่างเขากลายเป็นพร่ามัว
เห็นแค่เพียงเส้นแสงสายหนึ่งวิ่งเป็นทางยาว ตรงไปยังประตูทางออก
“เจ้านายว่องไวถึงเพียงนี้เชียว!?”
โม่หรงหยุดฝีเท้า อดอ้าปากค้างไม่ได้
อีกด้านหนึ่ง
ซูเฉินเปิดใช้งาน [รองเท้าเพิ่มความเร็ว] ไล่ตามซือถูห่าวหนานจนห่างกันไม่ถึงสิบเมตร จากนั้นยกแขนขึ้น แล้วชกออกไปด้วย [หมัดดาวตก]
ฟิ้ว ฟิ้ว วู้มมมม
ตามมาด้วยเสียงหวีดหวิวชวนสยดสยอง เหนือศีรษะของซือถูห่าวหนาน เงาหมัดทองคำนับร้อยปรากฏขึ้น
“วิชาหมัด!”
สัมผัสได้ถึงคลื่นความผันผวนของพลังงานอันน่าสะพรึงที่แผ่ออกมาจากเงาหมัด สีหน้าของซือถูห่าวหนานแปรเปลี่ยนไป
ไม่รอให้เขาทันได้ตอบโต้ เงาหมัดนับร้อยก็รวมกันเป็นหนึ่งเดียว เสมือนดั่งภูเขาทองคำลูกเล็กๆ โถมกดจากเบื้องบน
ปั๊ก ปั๊ก กึ้ง กึ้ง ปั๊ก ปั๊ก
หลังจากเสียงปะทะนับร้อยครั้งดังจนครบ ก็ปรากฏร่างของซือถูห่าวหนานกำลังนอนแผ่อยู่บนพื้นในสภาพเลือดเนื้อเลอะเลือน ลมหายใจบางเบาดั่งผ้าไหม พร้อมจากไปได้ทุกเมื่อ
แม้เขาจะเป็นถึงผู้วิวัฒนาการขั้น 8 แต่ก็เป็นขั้น 8 ระดับธรรมดา ดังนั้นเป็นไปไม่ได้เลยที่จะต้านทานการโจมตีอันรุนแรงของซูเฉิน
“ผู้อาวุโส โปรดไว้ชีวิตด้วย!”
ซือถูห่าวหนาน ดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง พยายามที่จะลุกขึ้นจากพื้น แต่ฝืนอยู่หลายครั้งก็ยังไม่สามารถกลับขึ้นมา จึงได้แต่วิงวอนขอความเมตตาจากซูเฉิน
ซูเฉินหรี่ตาและกวาดมอง ยื่นมือออกไปพร้อมยิงใบมีดสายลม แยกซือถูห่าวหนานในสภาพไม่เป็นผู้เป็นคนออกเป็นสองซีก
หลังจากนั้น เขาก็กลับมายังห้องโถงใหญ่
ทุกคนในห้องโถงเห็นซูเฉินกลับมาในระยะเวลาสั้นๆ ทั้งหมดต่างสับสนและสงสัยเล็กน้อย
แอบคาดเดาไปต่างๆนาๆ –เป็นไปได้ไหมว่าซือถูห่าวหนานจะถูกสังหารลงแล้ว?
ซูเฉินเดินตรงไปยัง [ภูเขาหยวนเหออู่จี๋] ใส่มันลงในถุงเก็บของ เหลือบมองใต้ก้นหลุม
พบว่าเบื้องลึกสุด จงยี่ถูกบดกลายเป็นซอสเนื้อ และมีชิ้นส่วนกว่า 300 ชิ้นทอประกายอยู่ข้างล่างนั่น
“มีชิ้นส่วนสีม่วงทองรวมอยู่ด้วย!”
เห็นประกายสีม่วงทองรวมอยู่ท่ามกลางชิ้นส่วนเหล่านั้น ซูเฉินรู้สึกเซอร์ไพรส์เล็กน้อย
เพราะชิ้นส่วนสีม่วงทองคือตัวแทนของแต้มพลังงาน ชิ้นหนึ่งมีมูลค่าเท่ากับ 2,000 แต้ม และมันไม่ได้ดรอปมาเป็นเวลานานแล้ว
ซูเฉินเก็บชิ้นส่วนทั้งหมดอย่างมีความสุข หันไปเรียกเฉินเฟิงกับคนอื่นๆ “ไปกันเถอะ”
“ทุกคนออกจากที่นี่กัน” เฉินเฟิงประกาศตามซูเฉิน
เพราะซูเฉินได้ก่อเรื่องใหญ่ขึ้น หากอยู่ที่นี่ต่อไปคงไม่ดี
ห้ามลืมนะว่าที่นี่คือทวีปเสวียนเทียน ไม่ใช่เกาะรอบนอก เฉินเฟิงค่อนข้างกังวลอยู่บ้าง
เห็นซูเฉินและคนอื่นๆออกจากสถานที่นี้ ทุกคนในห้องโถงต่างโล่งอก รู้สึกราวกับเทพแห่งโรคระบาดได้จากไป
เดินออกจากประตูห้องโถงใหญ่ ซูเฉินหยิบ [รถศึกอัจฉริยะ] ออกมา
ทันทีที่ขึ้นรถ เขาสั่งการว่า “เสี่ยวจือ ค้นหาตำแหน่งของหุบเขาซีหยา พวกเราจะไปที่นั่น”
“รับทราบ”
ไม่นาน [รถศึกอัจฉริยะ] ก็ค้นหาตำแหน่งหุบเขาซีหยาเจอ แล้วค่อยๆขับออกจากเมืองไป
