173 - ภายใต้ความเป็นความตาย
173 - ภายใต้ความเป็นความตาย
“ปลดผนึกของข้าเร็ว!”
ใต้น้ำจี้จื่อเยว่เขย่าไหล่ของเย่ฟ่านอย่างแรง แสงจางๆปกคลุมทั้งสองขณะที่พวกเขายังคงดำลงไปใต้น้ำอย่างต่อเนื่อง
“ฮ่าฮ่าฮ่า……”
เสียงหัวเราะของจี้เซี่ยะได้ยินอย่างชัดเจน นางถูกปกคลุมด้วยแสงสีเขียวขณะที่นางเคลื่อนตัวอย่างรวดเร็วผ่านน้ำและดูเหมือนว่าจะไล่ตามพวกเขาทันอย่างรวดเร็ว
อย่างไรก็ตามนางยังคงระมัดระวังที่จะไม่ฆ่าจี้จื่อเยว่โดยตรง นางกลัวว่าเครื่องหมายในตัวจี้จื่อเยว่จะพุ่งออกมา ทำให้เกิดปัญหาใหญ่สำหรับนาง
เย่ฟ่านรีบดำน้ำไปที่ก้นทะเลสาบ เขาต้องการใช้แก่นแท้ของดินที่ลึกซึ้งซึ่งหนักพอๆกับภูเขาในการบดขยี้ร่างกายของหญิงสาว
“เด็กน้อย ตามความผันผวนของพลังเจ้าแสดงว่าเจ้าเป็นเพียงผู้ฝึกตนขอบเขตสะพานวิญญาณ เจ้าจับตัวคุณหนูจื่อเยว่ได้อย่างไร” จี้เซี่ยะกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ข้าเดาว่าต้องมีคนอื่นลงมือส่วนตัวเจ้าแอบดูอยู่ด้านข้างใช่หรือไม่?”
จี้จื่อเยว่เข้าใจเจตนาของเย่ฟ่านดังนั้นนางจึงออกความคิดเห็นเพิ่มเติมว่า
“ค้นหาส่วนที่ปราณปฐพีหนาแน่นมากที่สุดไม่เช่นนั้นจะไม่เพียงพอบดขยี้นาง”
“เด็กน้อย ข้าจำได้ว่าตอนที่เอี๋ยนรุ่ยหยูถูกต้อนจนมุมเจ้าได้รับการคุ้มครองโดยอสูรร้ายสองสามตัว ดูเหมือนว่ามีความลึกลับอยู่รอบตัวเจ้า” เสียงหัวเราะของจี้เซี่ยะเย็นลงอย่างช้าๆ
“ดูเหมือนว่าวันนี้ข้าจะได้โชคครั้งใหญ่แล้ว”
เมื่อไปถึงก้นทะเลสาบ เย่ฟ่านก็ใช้กำปั้นกระแทกกำแพงหมอกอย่างรุนแรงพร้อมกับพาจี้จื่อเยว่บินเข้าไป
“บูม!”
พลังอันรุนแรงคล้ายกับตอนที่ประตูนรกถูกเปิดออก ความกดดันมหาศาลพุ่งขึ้นไปข้างบน ราวกับว่ามันสามารถแยกสวรรค์และปฐพีออกจากกันได้
จี้เซี่ยะที่เพิ่งมาถึงก็มีใบหน้าบิดเบี้ยวอย่างรุนแรง
“ปราณคู่แห่งปฐพีที่ลึกซึ้ง!”
ปราณปฐพีแปลกประหลาดเพียงนิดหน่อยก็สามารถบดขยี้เชื่อเขาทั้งหมดได้แล้ว ในตอนนี้ปราณปฐพีจำนวนมากมายมหาศาลได้ระเบิดออกมา มันมีพลังที่น่าสะพรึงกลัวที่ไม่คาดคิด
จี้เซี่ยมีความหวาดกลัวอย่างยิ่ง นางรีบถอยกลับอย่างรวดเร็วโดยไม่สนใจที่จะไล่ตามเย่ฟ่านอีก
“อ๊าาาาา!”
ได้ยินเสียงร้องไห้ที่น่าสังเวชของจี้เซี่ยะดังมาจากข้างบน เย่ฟ่านและจี้จื่อเยว่ได้เตรียมพร้อมสำหรับเรื่องนี้และลบนอกจากรัศมีการทำลายล้างตั้งแต่เนิ่นๆ
น้ำในทะเลสาบไหลเชี่ยว คลื่นลูกใหญ่พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ปราณปฐพีที่ลึกล้ำปะทุขึ้นภูเขาถล่ม ไม่มีอะไรต้านทานมันได้!
เสียงร้องที่น่าสังเวชหยุดลงทันใด จี้เซี่ยะไม่สามารถหลบหนีได้แล้วต้องถูกฝังอยู่ในทะเลสาบตลอดกาล
เย่ฟ่านและจี้จื่อเยว่ยืนอยู่ที่ฝั่ง พวกเขาเงียบเป็นเวลานานด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย ไม่นานหลังจากนั้นเย่ฟ่านก็พูดขึ้นว่า
“จี้ปี้เยว่ลูกพี่ลูกน้องของเจ้าคงไม่อยู่ที่นี่ใช่ไหม?”
จี้จื่อเยว่ไม่ตอบแต่ครุ่นคิดอย่างจริงจังก่อนที่จะพึมพำ
“ข้าไม่สามารถกลับไปตอนนี้และข้าไม่สามารถแสดงใบหน้าของข้าได้ สถานการณ์นี้กลายเป็นเรื่องซับซ้อน…….”
“มันซับซ้อนมาก!”
ในขณะนี้เสียงที่เย็นชาของจี้เซี่ยะดังจากด้านข้างของพวกเขาห่างไม่กี่วา
“เจ้ายังไม่ตายอีกหรือ!” เย่ฟ่านตกใจ
ดวงตากรมโตของจี้จื่อเยว่เป็นประกายด้วยแสงแปลกๆ
“ปี้เยว่ให้เครื่องรางศักดิ์สิทธิ์กับเจ้าจริงๆ?”
“ถูกต้อง เพื่อที่จะตามหาคุณหนูจื่อเยว่ ข้าได้นำเครื่องรางศักดิ์สิทธิ์มาด้วย คุณหนูจื่อเยว่ท่านมีความแข็งแกร่งอย่างยิ่งและคุณหนูปี้เยว่ไม่ต้องการให้ข้าได้รับอันตราย!”
จี้เซี่ยะมีใบหน้าที่ดูน่ากลัวและเต็มไปด้วยความโกรธแค้นอย่างแสนสาหัส
“น่าเสียดายที่เครื่องรางศักดิ์สิทธิ์ของข้าต้องถูกทำลายไปแล้ว คุณหนูจื่อเยว่ ถึงเวลาตายของท่านสักที!”
เย่ฟ่านยืนอยู่ต่อหน้าจี้จื่อเยว่พร้อมกับกล่าวว่า
“เจ้าเป็นข้ารับใช้ที่คิดจะสังหารเจ้านาย ช่างเป็นเรื่องที่น่าละอายจริงๆ”
จี้เซี่ยะใช้เครื่องรางศักดิ์สิทธิ์ปกป้องร่างกายส่วนใหญ่ไม่ได้ แต่อาการบาดเจ็บของนางก็ไม่เบา แต่ถึงกระนั้นนางก็ไม่คิดว่าเย่ฟ่านจะเป็นภัยแก่นางได้
“ข้าจะดูแลเจ้า หลังจากนั้นค่อยส่งคุณหนูจื่อเยว่ตามเจ้าไป!” นิ้วทั้งห้าของนางกางออก ทันใดนั้นสายรุ้งลึกลับห้าเส้นก็พุ่งเข้าหาเย่ฟ่าน
เย่ฟ่านกำลังรอช่วงเวลาที่แม่นยำนี้อยู่ เขามีความแข็งแกร่งอย่างยิ่งและกลัวการต่อสู้ระยะประชิดน้อยที่สุด เมื่อจี้เซี่ยต้องการที่จะต่อสู้ประชิดตัวกับเขานั่นเป็นการรนหาที่ตายอย่างชัดเจน!
"เจ้า!" จี้เซี่ยะตกตะลึงและรีบถอยหลังด้วยความกลัว
อย่างไรก็ตาม มันก็สายเกินไปแล้ว ทั้งสองคนอยู่ใกล้กันเกินไป และเย่ฟ่านจะไม่ยอมให้โอกาสนางเช่นนี้ หมัดแรกของเขาทุบลำแสงศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้าออกจากกันทำให้นิ้วของนางแตกออกทันที
“อ๊าาาา!”
จี้เซี่ยะกรีดร้องอย่างน่าสังเวช มีแสงสว่างวาบขึ้นภายในร่างกายของนาง นางพยายามส่งสมบัติทางจิตวิญญาณของนางบินออกไปแจ้งข่าว
"ปัง!"
หมัดที่สองของเย่ฟ่านพุ่งไปข้างหน้าแล้ว สมบัติทางจิตวิญญาณของจี้เซี่ยะไม่มีโอกาสบินออกไปเพราะมันถูกกำปั้นของเย่ฟ่านถูกทำลายจนแหลกละเอียด!
หมัดของเย่ฟ่านเหนือกว่าขุมทรัพย์ทางจิตวิญญาณมาก เมื่ออยู่ใกล้กันขนาดนี้ ไม่มีอะไรจะหยุดยั้งเขาได้ จี้เซี่ยะกรีดร้องด้วยความโกรธแค้น นางจุดไฟในทะเลแห่งความทุกข์เพื่อจะระเบิดเย่ฟ่านให้ตายไปพร้อมกัน
ในตอนนี้เย่ฟ่านส่งหมัดที่สามพุ่งไปข้างหน้ากระแทกเข้าที่หน้าอกของนางอย่างแรงส่งผลให้เกิดเลือดฟุ้งกระจายไปทั่วแม่น้ำ
“บูม!”
จี้เซี่ยะร่างกายแตกเป็นเสี่ยงๆ นางถูกฆ่าด้วยสามหมัดจากเย่ฟ่าน
“ผู้ฝึกตนของอาณาจักรอีกฝั่งหนึ่งถูกหมัดของเจ้าทุบจนตาย…….” จี้จื่อเยว่พูดไม่ออก “เจ้าเป็นสัตว์ร้ายที่อยู่ในร่างของมนุษย์หรือเปล่า!”
หมัดที่สี่ของเย่ฟ่านได้โบยบินไปในอากาศแล้ว มีชั้นของปราณปฐพีที่ลึกล้ำขัดขวางอยู่ด้านหน้า เขาบดขยี้หมอกพวกนั้นอย่างต่อเนื่องเพื่อเปิดเส้นทางออกจากที่นี่อีกครั้ง
…………...
“เจ้า……..”
จี้จื่อเยว่จ้องมองด้วยตาเบิกกว้างเมื่อเห็นเย่ฟ่านสามารถต่อยกำแพงปราณปฐพีเป็นรูได้จริงๆ
“แม้แต่ผู้ฝึกฝนที่อาณาจักรตำหนักเต๋าก็ยังต้องตายแน่นอนหากพวกเขาเผชิญหน้ากับกำปั้นของเจ้าด้วยความประมาท”
เย่ฟ่านหันไปมองจี้จื่อเยว่แล้วกล่าวว่า
“เจ้าคิดว่าลูกพี่ลูกน้องของเจ้าจะปรากฏตัวที่นี่หรือไม่”
“มันยากที่จะพูด……” จี้จื่อเยว่แสดงความกังวลอย่างชัดเจน
“เจ้าเกือบจะทำให้ข้าตาย ตอนนี้สถานการณ์ซับซ้อนมาก ถ้าที่อยู่ของเรารั่วไหลออกมา ข้าอาจตกอยู่ในอันตรายมากกว่าเจ้า”
เย่ฟ่านส่ายหัว
“ตระกูลจี้ของเจ้าซับซ้อนและโหดร้ายจริงๆ”
“เจ้าไม่เข้าใจ!” จี้จื่อเยว่กลอกตาแต่ไม่ได้อธิบายในขณะที่นางถอนหายใจ
“จี้เซี่ยะ ทำไมเจ้าต้องทำถึงขนาดนี้……” จี้จื่อเยว่เดินเข้าหาศพของจี้เซี่ยด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเศร้าโศก
ในตอนแรกเย่ฟ่านไม่สนใจเรื่องนี้ แต่ทันใดนั้นใบหน้าของเขาก็บิดเบี้ยวอย่างรุนแรงเมื่อแสงสีทองสาดกระจายออกมาจากร่างกายของจี้จื่อเยว่
“เจ้า……”
เย่ฟ่านตกใจถึงขีดสุดและต้องการจะหลบหนีออกจากที่นี่ในทันที
อย่างไรก็ตามพื้นที่โดยรอบเริ่มบิดเบี้ยวราวกับมีกำแพงแห่งแสงขนาดใหญ่ปิดผนึกดินแดนไว้ไม่อนุญาตให้เขาออกไปได้!
ในตอนนี้เองที่เย่ฟ่านรู้ว่ามีชิ้นส่วนของเครื่องรางศักดิ์สิทธิ์อยู่ในมือของนาง แม้ว่ามันจะเสียหายแต่มันก็มีอำนาจเพียงพอที่จะปลดปล่อยจี้จื่อเยว่
